Δηλώσεις

 Αισθάνομαι ότι πριν λίγες μέρες ο λαός μας άναψε και πάλι το πράσινο φως μετά από έναν πολύ δύσκολο χρόνο. Δεν ήταν μόνον η ήττα που αντιμετωπίσαμε στις εκλογές του 2009.

Κυρίαρχα ήταν η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος έναντι των αντιπάλων μας και η περίοδος εσωστρέφειας – έως και αυτομαστιγώματος – που επακολούθησε.

Ήταν αρκετός ο χρόνος αυτός για να αποκαλυφθεί το πραγματικό πρόσωπο της πιο αντιλαϊκής λαίλαπας που γνώρισε η χώρα και αφετέρου, η παράταξή μας να βρει τον βηματισμό της και συναισθανόμενη σωστά και πάλι τον παλμό της κοινωνίας, να αρχίσει να συμπορεύεται με αυτή και να εισπράττει τα πρώτα, πολύ θετικά μηνύματα.

Αξιολογώντας πολύ σωστά την σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα ο Αντώνης Σαμαράς όχι μόνο σήκωσε την σημαία του νέου αγώνα υπέρ της πατρίδας και της κοινωνίας, αλλά έγκαιρα απέδειξε ότι η Νέα Δημοκρατία δεν αποτελεί μία δύναμη διαμαρτυρίας αλλά παραμένει μία σοβαρή και υπεύθυνη δύναμη, με εναλλακτική πρόταση για έξοδο της χώρας από την κρίση.

Εν πρώτοις λοιπόν, θα έλεγα πως δεν μας περισσεύει χρόνος για νέες εσωστρέφειες, ούτε για νέες κρίσεις ταυτότητας και συνείδησης. Ξέρουμε ποιοι είμαστε, ξέρουμε και τι υπηρετούμε! Και όποιος ακόμα…. ψάχνεται, μπορεί να το κάνει μόνος του, χωρίς να ενοχλεί και χωρίς να απασχολεί μία ολόκληρη παράταξη, της οποίας η προτεραιότητα παρουσίαση ενός ολοκληρωμένου κυβερνητικού προγράμματος και η συγκεκριμενοποίηση των θέσεών μας, κατά τρόπο που απλά και ρεαλιστικά να γίνονται κατανοητές από κάθε πολίτη. 

Πιστεύω ότι έχουμε ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό χρέος, να φέρουμε στο επίκεντρο της καθημερινής μας δράσης και πολιτικής κάθε άνεργο, κάθε φτωχό, κάθε αδύναμο. Είναι ευθύνη της παράταξης του κοινωνικού φιλελευθερισμού του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Να κηρύξει τον υπέρ αδύνατων αγώνα. Να εδραιώσει στην συνείδηση κάθε Έλληνα την πεποίθηση για το καθήκον στήριξης των πλέον αδυνάτων συμπολιτών μας. Εμείς πρέπει να είμαστε κοντά τους. Ανοίγουμε τα αυτιά και τις καρδιές μας. Τους ακούμε, μαθαίνουμε και πράττουμε. Εμείς σήμερα παρά ποτέ οφείλουμε να συντονίσουμε τις δράσεις μας για την στήριξη τους.

Ο λαός περιμένει να ακούσει από εμάς, νέες και καθαρές απόψεις για μια σειρά ζητήματα, όπως είναι η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, η υγεία, κλπ. Οφείλουμε να εξηγήσουμε τι σημαίνει κοινωνικός φιλελευθερισμός και με ποιες πολιτικές, υπερασπίζεται την κοινωνία και ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους.

Περιμένει να του δώσουμε την βάσιμη ελπίδα της επόμενης μέρας. Περιμένει να αντιμετωπίσουμε την δική του πραγματικότητα. Στην ουρά του ΙΚΑ, στην στάση του λεωφορείου, στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου, στο χωράφι του κάμπου. Μας θέλει σε μία διαρκή κοινωνική επαγρύπνηση. Αυτός είναι ο δικός μας δρόμος. Ο δικός μας μονόδρομος.

Κι ας αφήσουμε την κυβέρνηση να παλινωδεί και να χάνεται μέσα στα δικά της αδιέξοδα, αναζητώντας στηρίγματα σε ετερόκλητες συμμαχίες. Αναρωτιούνται οι πολίτες: Έναντι ποίου εχθρού επιζητεί στηρίγματα η κυβέρνηση; Και αυτοί που με τον ένα ή άλλο τρόπο σπεύδουν να της προσφέρουν σωσίβια για να επιπλεύσει, έναντι ποιου εχθρού το πράττουν; Ποιος είναι ο μεγάλος εχθρός, απέναντι στον οποίο η κυβέρνηση δεν πρέπει να πέσει; Μα, ο… ελληνικός λαός!

Ο λαός που απερίφραστα και μαζικά καταδικάζει την λογική της απόλυτης υποταγής στην τρόικα και που πιστεύει, όπως και εμείς, ότι ασφαλώς και υπάρχει άλλη λύση χωρίς να χρειάζεται να υποστεί την εξαθλίωση και την κατακρεούργηση κάθε κράτους πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας, αλλά και κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας! Εμείς λοιπόν, είμαστε με τον λαό! Εχθροί των εχθρών του!

Και καθώς είμαστε μαζί του, αποκλείεται να χάσουμε, όσα σωσίβια κι αν ρίξουν στη κυβέρνηση, όσα κόμματα και να δημιουργηθούν από σεβντά ή καπρίτσιο ή από μικροπολιτική υστεροβουλία, όσο κι αν προσπαθήσουν να μας χτυπήσουν και να μας αποδυναμώσουν.

Ο λαός μας, και ξέρει και καταλαβαίνει. Και τιμωρεί! Μας το έδειξε και εμάς, θα το δείξει και σε εκείνους από τα αριστερά ή τα δεξιά της, που προσπαθούν να παραστήσουν πως είναι νέοι ενώ είναι παλιοί και απαράλλαχτοι παλιομοδίτες και παλαιοκομματικοί.

Και κάτι ακόμη: Όσοι από εμάς πιστέψαμε ή πιστεύουμε πως «είμαστε η Νέα Δημοκρατία» και πως αποχωρώντας από αυτή θα… την πάρουμε μαζί μας, μάλλον κάπου χάσαμε τον δρόμο.

Κάπου κοιμηθήκαμε και ξυπνήσαμε στην εικονική πραγματικότητατου ψυχολογικού μας λαβύρινθου. Γιατί η πραγματική Νέα Δημοκρατία είναι εκεί έξω. Στις πόλεις και στα χωριά της Ελλάδας. Είναι τα απλά στελέχη της βάσης που έχουν δώσει πολύχρονους και σκληρούς αγώνες, είναι οι απλοί και καθημερινοί πολίτες που ελπίζουν και πιστεύουν σε αυτή και στις διαχρονικές αξίες που υπηρετεί.

Αυτούς πρέπει άμεσα να αξιοποιήσουμε που μέχρι πρότινος βρίσκονταν για διαφόρους λόγους παροπλισμένοι. Άλλωστε, η ιστορία έχει διδάξει ότι το άλλοθι της όποιας αποχώρησης είναι η απαξίωση της εθελοντικής προσφοράς.

Άμεσο άνοιγμα, λοιπόν, στη βάση του κόμματος που πρέπει να αισθανθεί ότι συμμετέχει ενεργά. Δύσκολο μεν, απαραίτητο δε. 

Οι περισσότεροι από εμάς γεννηθήκαμε και ανδρωθήκαμε πολιτικά σε αυτή την παράταξη. Ναι, είναι το σπίτι μας. Και επειδή μένουμε από επιλογή και όχι από ανάγκη ή ιδιοτέλεια δεν θα πάψουμε να το φροντίζουμε. Συνεχίζουμε μέχρι την τελική δικαίωση των προσδοκιών και των οραμάτων μας.

Υπηρετούμε την Νέα Δημοκρατία γιατί είναι μια βαθιά ανθρώπινη και φιλολαική παράταξη που διαχρονικά τάχθηκε στην υπηρεσία της πατρίδας. Αξίζει να κυβερνά τον τόπο. Ξέρει να ανανεώνεται, να διορθώνει τα λάθη της, να υπερασπίζεται τις αξίες της και να συνδιαμορφώνει την πολιτική της με τις απαιτήσεις των καιρών και τα κελεύσματα των πολιτών. Για αυτούς τους λόγους, αποτελεί μία παράταξη εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας. Η κάθε διαμαρτυρία οφείλει να ενσωματώνεται

και να γίνεται αφορμή μίας νέας σύνθεσης. Η κάθε παρατήρηση, οφείλει να εμπλουτίζει το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων μας και η κάθε αβλεψία, οφείλει να αποτελεί αφορμή νέας πορείας. Είμαι βέβαιος πως αυτό θα γίνει και τώρα. Και πως οι επόμενες ημέρες και οι επόμενοι μήνες θα μας βρουν όλους μαζί στα μετερίζια των αγώνων που επί χρόνια δίνουμε για να υπερασπιστούμε όσα πετύχαμε και όσα μπορούσαμε ακόμα να πετύχουμε. Και μπορούμε να πετύχουμε πολλά ακόμα.