Ομιλίες

Ο επί γης λόγος του Μακαριστού Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου, εσίγησε. Ήταν λόγος πληθωρικός και παθιασμένος, μα συνάμα, ζεστός και ανθρώπινος. Ήταν λόγος για την πίστη, την Εκκλησία και την Ελλάδα. Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μας οι παραινέσεις του.

Υπήρξε σύμβολο αγώνα και πίστης. Ακούραστος φρουρός της φλόγας της ζώσας Ορθοδοξίας και διορατικός ερμηνευτής της ελπίδας, των φόβων και των αγωνιών του Έθνους και τους λαού μας. Ουδέποτε φείσθηκε κόπων και βασάνων προκειμένου να αναδείξει το φρόνημα της Ελληνορθόδοξης παράδοσης, ενώ παράλληλα, ακάματα εργαζόταν για να προσεγγίσει η Ελλαδική Εκκλησία τους νέους και την σύγχρονη κοινωνία με τα προβλήματα της.

Ποτέ μας δεν θα ξεχάσουμε το «ελάτε όπως είστε» που είπε στα νέα παιδιά, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το σπαραξικάρδιο συγνώμη του προς τη νεολαία για τα λάθη των μεγάλων. Όπως και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το ξάφνιασμα που προκάλεσε ακόμα και στους θεωρούμενους «προοδευτικούς», όταν λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του μίλησε για την αγάπη και την αλληλεγγύη της Εκκλησίας προς τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους υποαπασχολούμενους νέους. Ακόμα και τις ώρες του πόνου και της μάχης με την ανίατη νόσο, έδινε εντολές να αποπληρωθούν τα χρέη πολιτών... Όλα αυτά δεν θα ξεχαστούν ποτέ!

Ο αοίδημος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, σφράγισε με την παρουσία και την δράση του μία ολόκληρη εποχή. Ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνδύασε το ρηξικέλευθο πνεύμα με τον απαρέκκλιτο σεβασμό στις ιερές παραδόσεις. Δίδαξε δίχως δασκαλίστικο ύφος, ηγήθηκε χωρίς να θέτει εαυτόν υπεράνω, υποστήριξε με πάθος τον λαό και το Έθνος χωρίς να διεκδικεί ανταπόκριση.

Ως καλός ποιμενάρχης απέδειξε έμπρακτα πως το παράδειγμα δεν είναι απλώς ένας, αλλά ο μόνος τρόπος για να διδάξεις. Και ως άνθρωπος των καιρών του, με την ανάστακτη συνείδηση του και την διαρκή επαγρύπνησή του, κατόρθωσε να συνδέσει την πορεία της Εκκλησίας με τον ρυθμό κίνησης της κοινωνίας και τον σφύζοντα παλμό του Έθνους.

Η δεκαετής πορεία του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο και οι δράσεις του, ανέδειξαν μία ηγετική και χαρισματική φυσιογνωμία. Ένα πνευματικό ηγέτη του είδους που δεν διαθέτει σε αφθονία πλέον ο τόπος μας. «Οδηγός και συνοδοιπόρος» των καιρών και των πολλών, άδολων καρδιών των απλών ανθρώπων.

Με κουβέντες απλές και σπάζοντας τα στερεότυπα καλούπια του «ξύλινου» λόγου, πέτυχε να στείλει τον εκκλησιαστικό λόγο από τον άμβωνα απευθείας στις καρδιές όλων. Ακόμα κι όταν οι κουβέντες του δεν ήσαν αρεστές και ανώδυνες, ήσαν ευθείες και ειλικρινείς.

Επέλεξε τον δύσκολο δρόμο, της σύγκρουσης και του αγώνα, υπερασπιζόμενος με περισσό πάθος και θάρρος τις απόψεις και τις ιδέες του. Με την ζωή και την διαδρομή του απέδειξε ότι δεν έχει νόημα να διαβείς από αυτή την ζωή αν δεν αφήσεις σαφές και σταθερό «χνάρι» στο πέρασμά σου. Και επισφράγησε την στάση του αυτή με την καρτερία, και την γενναιότητα των τελευταίων μηνών.

Η ολιγόμηνη σκληρή μάχη του με την επάρατη νόσο ανέδειξαν την δύναμη ψυχής και πνεύματος , αλλά και το μεγαλείο ορισμένων εκ των κορυφαίων διδαχών της Ορθοδοξίας. Παράλληλα, με την στάση του προσέφερε προς όλους το τελευταίο και πιο πολύτιμο ίσως μάθημα περηφάνιας, αξιοπρέπειας, τόλμης και προσδοκίας για μια καλύτερη ζωή.

Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, με την διαδρομή του στη ζωή και το έργο του, θα προσφέρει μια διαρκή μαρτυρία για την αλληλοζωογόννο σχέση Ελλάδας και Ορθοδοξίας. Την τόσο ιδιαίτερη σχέση, που υπό την πνευματική καθοδήγηση άξιων ταγών μπορεί να προσφέρει την ελπίδα για το μέλλον, την άσβεστη μνήμη για το παρελθόν και την πίστη του αγώνα για το παρόν.

Νίκος Ι. Νικολόπουλος