Ομιλίες

Φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζω στη σημερινή μας συνάντηση

και σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας στο νέο κάλεσμά μου.

Ξεχωριστά καλωσορίζω τους συνάδελφους – εκπροσώπους

της κίνησης μας από Αθήνα,

Πελοπόννησο και Δυτική Ελλάδα.

Ξέρετε πως μου αρέσει να τα λέμε συχνά.

Είναι μια παλιά μου συνήθεια

να θέλω να μοιράζομαι σκέψεις και ιδέες

με τους ανθρώπους που με στηρίζουν

στις καλές και στις κακές στιγμές μου στην πολιτική και πιστεύω

πως είναι και δική σας συνήθεια πλέον,

να συναντιόμαστε και να μιλάμε,

ανταλλάσσοντας προβληματισμούς.

Επιθυμία μου, σήμερα, είναι να ακούσω εσάς,

να απαντήσω στα ερωτήματά σας και να ακούσω τις απόψεις σας,

για εμένα, αλλά και για την πολιτική κατάσταση στην χώρα.

Προηγουμένως, ωστόσο,

θα μου επιτρέψετε ορισμένες σύντομες αναφορές, οι οποίες,

αφενός μπορεί να απαντήσουν σε κάποια από τα ερωτήματά σας

και αφετέρου αποτελούν προσωπική μου ανάγκη

να ακουστούν στον δημόσιο «αέρα».

Πρώτα – πρώτα, θέλω να σημειώσω

ότι η σημερινή μας συνάντηση, πραγματοποιείται

λίγες ώρες πριν την εκλογή

του νέου Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ., αύριο.

Θυμίζω πως και εγώ είχα θέσει υποψηφιότητα

για Γραμματέας του κόμματος, αλλά με την ψευτοδιαγραφή μου,

η σημερινή ηγετική ομάδα, αφενός πίστεψε πως θα μπορούσε

να «ξεφορτωθεί τον ενοχλητικό Νικολόπουλο» και αφετέρου,

του έκοψε τον δρόμο προς την διεκδίκηση μιας θέσης,

που για μένα τουλάχιστον, δεν ήταν αυτοσκοπός,

αλλά είχε έναν πολύ συγκεκριμένο σκεπτικό

και πολιτικά κρυστάλλινο σκοπό:

Να τεθεί σε δημόσια συζήτηση και ψηφοφορία

στο ανώτατο πολιτικό όργανο του κόμματος μας

η απόφαση της κυβέρνησης να μεταθέσει

για το αόριστο μέλλον

την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου

και να αντικαταστήσει τα «Ζάππεια 1, 2 και 3»

με αλλεπάλληλες δεσμεύσεις πίστης προς τους μνημονιακούς όρους

και την πολιτική της κ. Μέρκελ.

 

Η σημερινή ηγεσία με το περίφημο ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ

Θέλησε να εξαγοράσει  την συγχώρεση των δανειστών

για τους αγώνες που κάναμε 3 χρόνια κατά του μνημονίου.

Μία άφεση αμαρτιών που κοστίζει

όχι 11.5 δις ούτε 13 αλλά 22 δις

νέα βάρη στις πλάτες των εξουθενωμένων Ελλήνων.

Δεν μπορώ να καταλάβω  πως είναι δυνατόν

ο Πρωθυπουργός της χώρας

να μην έχει μέτρο στον Δημόσιο λόγο του

και να δηλώνει ότι εγγυάται προσωπικά

την εξόφληση του Δημόσιου χρέους.

Πώς γνωρίζει τι θα κάνει

ο επόμενος Πρωθυπουργός

και το σπουδαιότερο ποια θα είναι

η απόφαση του Ελληνικού λαού

σχετικά με το χρέος αυτό.

Δεν είμαστε ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας. Εξακολουθούμε να είμαστε μια ανεξάρτητη χώρα

ακόμα και αν φαίνεται μερικοί να το ξεχνούν.

 

Πως είναι δυνατόν όταν διακυβεύεται

το μέλλον της Ελλάδος και των Ελλήνων

η ηγεσία να ζητά σιωπητήριο και πειθαρχία;

Σε ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα

μας ζητούν να μην έχουμε γνώμη;

Να μην έχουμε μνήμη και συνέπεια;

Ανήκω στις τάξεις της ΝΔ

και παραμένω πιστός

στην πολιτική που προέκυψε

από σύνθεση και επεξεργασία πολλών απόψεων

και σε αυτή και μόνον αυτή

να συμμορφωνόμαστε και αυτή και μόνον

να υπακούουμε ΟΛΟΙ.

 

Αν και συμφωνώ με τον κ. Σαμαρά

ότι «ουδείς αναμάρτητος»,

δεν αντιλαμβάνομαι ποια ακριβώς

αμαρτήματά του εννοούσε

όταν το είπε στην κ. Μέρκελ.

Προφανώς κάποια που ενδιαφέρουν την κ. Μερκέλ.

 

Γιατί, πίστευα και πιστεύω

πως κανένα πρόσωπο και κανένας αρχηγός

δεν μπορεί να αποφασίζει και να σέρνει μόνος του

ολόκληρη τη Νέα Δημοκρατία και τον κόσμο της

-ο οποίος αντιπάλεψε τους επαχθείς μνημονιακούς όρους

και έδωσε σκληρό αγώνα για να δείξει

πως υπάρχει και ένας άλλος δρόμος ελπίδας μέσα στην Ευρώπη-

σε πλήρη υποστολή των προεκλογικών δεσμεύσεων!

Ακόμα και τώρα λοιπόν,

έστω και αν εγώ δεν μπορώ αύριο να μετάσχω στην διαδικασία,

ζητάω από τα 40 μέλη της Πολιτικής Επιτροπής

που υπέγραψαν το αίτημά μου,

αλλά και από εκείνους που είχαν εκδηλώσει

την πρόθεση να το υπογράψουν, 

να θέσουν το θέμα και να ζητήσουν ψηφοφορία.

Μπορεί εγώ να μην μπορώ να είμαι εκεί,

όλα τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής όμως,

έχουν την ιερή υποχρέωση απέναντι στην παράταξη,

αλλά και την πατρίδα,

να απαιτήσουν από τον κ. Σαμαρά να απαντήσει,

γιατί δεν έθεσε άμεσα σε εφαρμογή το πρόγραμμα

που όλοι μαζί είχαμε φτιάξει

και παρουσιάσαμε στον λαό στο ΖΑΠΠΕΙΟ,

αλλά μεταμόρφωσε την επαναδιαπραγμάτευση

εν μία νυκτί

σε πλήρη υποχώρηση με μοναδικό στόχο,

μια αβέβαιη και πάντως,

όχι οπωσδήποτε καλή και χρήσιμη για την χώρα,

επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης.  

Τα πολιτικά στελέχη της Ν.Δ.

έχουμε υποχρέωση να πάρουμε στις πλάτες μας

τις ελπίδες του λαού και να αποδείξουμε

πως αυτή η παράταξη ξέρει να λέει «ναι»,

αλλά και «όχι» όταν απαιτείται, όπως έκανε πάντα.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες

και ο καθένας μας αναμετριέται με τις ευθύνες του!

Και μιας και λέω αυτά,

επιτρέψτε μου να σας πω και κάτι ακόμα:

Καθημερινά μιλάω με πολλούς,

εντός και εκτός Βουλής,

εντός και εκτός Κυβέρνησης

και μετά λόγου γνώσεως σας λέω

πως τα πράγματα ήδη

δεν είναι καλά μέσα στην παράταξη.

Ο πυρετός έχει αρχίσει και φουντώνει.

Γιατί φαίνεται πως αυτό που εγώ είχα την τύχη

ή την ατυχία να διαπιστώσω από την πρώτη στιγμή,

με αποτέλεσμα να παραιτηθώ

από μέλος της Κυβέρνησης

από την θέση του Υφυπουργού Εργασίας,

το βλέπουν πλέον όλοι.

Και όλοι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται

πως η πολιτική του κ. Σαμαρά και της τρικομματικής κυβέρνησης

τείνει να μετατρέψει τη Νέα Δημοκρατία σε «δεύτερο ΠΑΣΟΚ»,

να ισοπεδώσει κάθε εργασιακή κατάκτηση

και κάθε έννοια κράτους πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας

που έχει μείνει όρθια και να μετατρέψει την Ελλάδα,

κυριολεκτικά σε χώρα του τρίτου κόσμου.

 

Νέα Μεταπολίτευση άρχισε.

Παρά την επιφανειακή σταθερότητα

το πολιτικό σκηνικό βρίσκεται σε έναν αέναο κύκλο

ανασύνταξης και ρευστοποίησης.

Ολόκληρος ο χώρος της Κεντροαριστεράς βράζει,

με τον Βενιζέλο να μην μπορεί να ελέγξει την διάλυση του ΠΑΣΟΚ.

Με τις κινήσεις Λοβέρδου, Φλωρίδη κ.α.,

για την συγκρότηση ενός νέου

κεντροαριστερού φορέα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ

να εντείνονται.

Και τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να ξανα-εφεύρει

τον εαυτό του επειδή πρώτος ο Τσίπρας

γνωρίζει ότι αν συνεχίσει να ελέγχεται

από τις Συνιστώσες θα είναι ακίνδυνος.

Στην Κεντροδεξιά, από την άλλη μεριά,

συμβαίνουν συνταρακτικά πράγματα.

Η ΝΔ έχασε την πολιτική πρωτοκαθεδρία.

Λεηλατείται ο χώρος της από την Χρυσή Αυγή και τους ΑΝΕΛ.

Όμως η τυχοδιωκτική πολιτική

και η ευκαιριακή συγκρότηση της Τρόικας εσωτερικού

θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα

στην εμφάνιση ενός νέου φορέα

με όπλο τις ιδέες στον κόσμο της λαικής δεξιάς

αν η ΝΔ, αν η τελευταία δεν αντιδράσει.

Ο κίνδυνος αυτός θα μεγαλώνει

όσο η ΝΔ θα περιορίζεται στην διαχείριση

των όρων του μνημονίου και του συστήματος

όπως βλέπουμε να συμβαίνει.

Αλλιώς θα φλερτάρει με μονοψήφιο ποσοστό,

όπως φλέρταρε άλλωστε το ΠΑΣΟΚ.

Η «ανοιξιάτικη παρέα» όμως συνεχίζει να κινείται

με τον αέρα της  εξουσίας

και αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα

θα κοιτάζει γύρω τους έκπληκτοι από τις σφαλιάρες

όταν τους εγκαταλείψει ο Μπόμπολας

και το συνάφι των διαπλεκόμενων ΜΜΕ,

όπως συνέβη επί Κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή.

Όσοι πιστεύουμε σε αυτή την παράταξη

πιστεύουμε πως χρειάζεται το κόμμα την επανίδρυση του

όπως έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής… δύο φορές:

διαλύοντας τον Εθνικό Συναγερμό για να δομήσει την ΕΡΕ,

και δημιουργώντας την ΝΔ από τις στάχτες τής ΕΡΕ.

Αντί όμως να επανιδρύεται η ΝΔ,

επανιδρύονται όλοι οι άλλοι και η ΝΔ … «αναπαλαιώνεται»

Πέρα από την ριζική επανίδρυση του κόμματος

οργανωτικά και στελεχιακά,

χρειάζεται και μια πραγματική ιδεολογική ανασυγκρότηση

για να μην είναι «κούφιο» το εγχείρημα.

Ο εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής

δεν ήταν ακριβώς γεννήτωρ ιδεολογίας,

και αυτό σίγουρα συνεισέφερε στο επίτευγμα

του ΠΑΣΟΚ να τον προσπεράσει

και να καταστήσει την ΝΔ «δεύτερο βιολί» τής Μεταπολίτευσης.

Η κεντροδεξιά οφείλει να θυμηθεί

τι σημαίνει «ιδεολογία» αν θέλει να έχει μέλλον,

και αυτό δεν είναι ό,τι πιο εύκολο μετά από κάποιες δεκαετίες λήθης.

Είναι και για τη ΝΔ και για τον τόπο να ευδοκιμούν

οι φασιστικές απόψεις της Χρυσής Αυγής

και αν αυτό δεν είναι ιδεολογική ήττα της ΝΔ, τότε τι είναι;

Υπάρχει αδήρρητη η ανάγκη ιδεολογικής ζύμωσης

του όλου κόμματος.

Οι «ανοιξιάτικοι μουσαφίρηδες»

απλώς αδιαφόρησαν ή ενέταξαν κάποιες λέξεις

ως κενά συνθήματα στους λόγους τους,

μα δεν δόθηκαν απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα:

Αποσαφήνιση του «κοινωνικού φιλελευθερισμού».

Όχι σην προτεσταντοκαθολική εκδοχή τής Χριστιανοδημοκρατίας του.

Άλλο ο ΘΑΤΣΕΡΙΣΜΟΣ

και άλλο  ο  ριζικά ατομοκεντρικός χαρακτήρας αυτών των αξιών.

 Άλλο η  απέχθεια των φιλελευθέρων

απέναντι στο  νοσηρό κρατισμό

και άλλο η επιτακτική ανάγκη κράτους δικαίου στη σημερινή εποχή.

Χρειάζεται γονιμοποίηση των σημερινών

πολιτικών αναζητήσεων των «πατριαρχών» του ελληνισμού,

του στρατηγού Μακρυγιάννη, του Ίωνος Δραγούμη,

του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη,

του Παναγιώτη Κανελλόπουλου κλπ κλπ.

Ώστε να συγκροτηθεί ένα συνεπές ιδεολογικό πρόταγμα,

που θα γεννήσει ένα νέο Πατριωτισμός για την Ελλάδα του 2021.

Τι να κάνουμε,

αφού «ερχόμαστε από μακριά» (Ελύτης)

και «είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας» (Σεφέρης).

Αν σε αυτά διακρίνετε ,

«θεωρητικολογίες άσχετες με την πολιτική»,

ώρα να θυμηθείτε ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων»…

Πέρα από τους τροικανούς,

μάλλον ήρθε, λοιπόν, και η ώρα

και για την “επαναδιαπραγμάτευση”

της δικής μας πολιτικής ταυτότητας

και κυρίως του δικού μας πολιτικού «χώρου».

Μακάρι να προκύψει περαιτέρω γόνιμος διάλογος και ζυμώσεις,

μπας και γεννηθεί το καινούργιο.

Ελπίζουμε το κάλεσμα

για δημόσιο διάλογο περί «νέας κεντροδεξιάς»

να πιάσει τόπο και να βρει… συνενόχους

Οι έχοντες ώτα ακούειν, ακουέτωσαν.

 

Φίλες και φίλοι,

Επιτρέψτε μου, να μην επεκταθώ περισσότερο αυτή τη στιγμή,

αλλά κρατήστε μόνο αυτό:

Ήδη τα πράγματα μέσα στο κόμμα

και στη κοινοβουλευτική ομάδα

δεν πάνε καθόλου καλά!

Επιτρέψτε και δυο λόγια για μένα,

δηλαδή για την δική μου πορεία από εδώ και πέρα.

Μάλλον υπάρχει ανάγκη να επαναλάβω κάποια πράγματα,

αφού φαίνεται πως το έχει η μοίρα μου,

κάθε απόφασή μου να συνοδεύεται από πολλά και διάφορα σενάρια,

που άλλοτε είναι αθώα και εκφράζουν σκέψεις,

πιθανότητες ή και τους πόθους όσων τα γράφουν

και άλλοτε, κακόπιστα και κακόβουλα,

που προσπαθούν να με μειώσουν ή να με απαξιώσουν.

Από την πρώτη στιγμή είπα

λοιπόν και το ξαναλέω

πως δεν αναζητάω άλλη κομματική στέγη

και πως δεν μεταπηδώ σε καμία άλλη κοινοβουλευτική ομάδα.

Πολλοί με ρωτάνε:

«Και τώρα, τι θα κάνεις στη Βουλή;

Θα στηρίζεις τη κυβέρνηση ή θα κάνεις αντιπολίτευση;».

Απαντάω ευθέως:

Ο δικός μου ο δρόμος ακολουθεί πιστά

το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Μέσα στη Βουλή θα στηρίξω κάθε μέτρο

και κάθε νομοσχέδιο της κυβέρνησης,

σύμφωνο με τις προγραμματικές μας θέσεις.

Αλλά και θα αντιταχθώ σε κάθε νομοσχέδιο

που θα κινείται αντίθετα προς αυτές.

Με άλλα λόγια, αν αναζητάτε τι θα κάνει ο Νικολόπουλος στη Βουλή,

σας λέω απλά:

Διαβάστε, το «Ζάππειο 1», το «Ζάππειο 2», το «Ζάππειο 3».

Διαβάστε το πρόγραμμα της ΝΔ

που είναι ακόμα αναρτημένο στο σάιτ της Ν.Δ.

και τυπωμένο σε χιλιάδες βιβλία.

Θα τα βρείτε όλα εκεί.

Μοχθήσαμε πολύ και δουλέψαμε σκληρά

για να φτιάξουμε ένα πρόγραμμα ελπίδας.

Εγώ δεν το εγκαταλείπω.

Ούτε και θα επιτρέψω σε κανέναν όψιμο «ανοιξιάτικο» Νεοδημοκράτη,

σε κανέναν γυρολόγο και σε κανέναν καινοφανή αστέρα της πολιτικής

να αλλοιώσει το DNA αυτής της παράταξης,

που είναι η μόνη που ξέρει την αξία της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας

αλλά σε ένα πλαίσιο αξιοπρέπειας και ευημερίας για τον λαό.

Που είναι η μόνη που είπε τα μεγάλα «ναι» και τα μεγάλα «όχι», όπως προείπα.

 

Φίλες και φίλοι,

εγώ θυμάμαι ποιοι είμαστε και από πού κρατάει η φύτρα μας.

Πιστεύω πως και εσείς. 

Προερχόμαστε όλοι από την ίδια μεγάλη,

λαϊκή παράταξη, που ο αείμνηστος εθνάρχης, Κωνσταντίνος Καραμανλής

ταύτισε με τον λαό και το έθνος

και μέσω της οποίας έφτασε κάποτε στο σημείο

να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το ΝΑΤΟ

για να υπερασπιστεί την αξιοπρέπεια

και τον πόθο του λαού μας για εθνική

και εδαφική ακεραιότητα και ανεξαρτησία.

Και ήταν ο ίδιος ηγέτης που μόχθησε

και πέτυχε την ένταξή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Ανήκουμε στην παράταξη που δίδαξε ήθος και ευγένεια,

πολιτική ανδρεία και αντίσταση σε δύσκολες εποχές,

όπως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος

που δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι

σε κάθε μορφής δικτατορία  και  αυταρχισμό

ή και ο Κώστας Καραμανλής ο νεότερος,

που στήριξε το «όχι» των Κυπρίων στο σχέδιο Ανάν

και είπε ένα άλλο μεγάλο «όχι» στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ.

Αυτοί είμαστε και αυτοί θέλουμε να παραμείνουμε.

Γι’ αυτό και είπα,

αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

πως εγώ, δεν αισθάνομαι απλά,

αλλά είμαι Νέα Δημοκρατία!

Ας αποδείξει και η σημερινή ηγεσία της παράταξης

πως είναι Νέα Δημοκρατία, βροντοφωνάζοντας και τώρα,

όπως μέχρι πριν δύο μήνες,

πως η χώρα δεν αντέχει άλλη ύφεση και ο λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα!

Επιτρέψτε μου όμως να επανέλθω

και στο άλλο σενάριο που με ήθελε να παραιτούμαι

επειδή στόχος μου είναι η δημαρχία της Πάτρας.

Επαναλαμβάνω:

Αγαπάω σχεδόν παθολογικά την πόλη που γεννήθηκα,

που ζω και στην οποία μεγαλώνουν τα παιδιά μου.

Αλλά δεν είναι της ώρας ένας τέτοιος στόχος και πάντως,

δεν είναι αυτή τη στιγμή στις προτεραιότητές μου.

Για την ακρίβεια, δεν το σκέφτομαι, καν.

Γιατί ξέρω πως για να υπάρχουν Δήμοι

θα πρέπει πρώτα να… υπάρχει Ελλάδα.

Και η αγωνία μου είναι να συνεχίσει να υπάρχει Ελλάδα,

και μάλιστα μια Ελλάδα της προκοπής και της ελπίδας.

Και με κάθε ειλικρίνεια σας λέω,

πως ας είναι να ξέρω ότι σε δύο χρόνια

που θα γίνουν δημοτικές εκλογές η χώρα μας

θα είναι και πάλι μια χώρα της προκοπής και της ελπίδας,

τότε παραμερίζω και ας πούμε :

χαρίζω την Δημαρχία σε όποιον θέλει!

Φίλες και φίλοι,

η προσπάθειά μου το επόμενο διάστημα

θα επικεντρωθεί σε δύο άξονες.

Αφενός μέσα στη Βουλή, υπερασπιζόμενος

όπως ήδη ανέφερα, τις προεκλογικές δεσμεύσεις της Νέας Δημοκρατίας

και αφετέρου, στη κοινωνία, ξεκινώντας μια προσπάθεια

να μην ξεχάσει κανείς ότι η μεγάλη παράταξη

του κοινωνικού φιλελευθερισμού είναι ταυτόσημη,

πρωτίστως με την εθνική αξιοπρέπεια και τα λαϊκά συμφέροντα.

Εμείς δεν θα επιτρέψουμε

σε κανέναν να μετατρέψει αυτή την παράταξη

σε προσωπικό του «μαγαζάκι»,

ούτε να  ακολουθήσει την μοίρα του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ.

Και διαβλέποντας αυτό τον κίνδυνο,

μίλησα για ένα ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ..

Μόνο που κάποιοι, είτε προτρέχοντας,

είτε παρανοώντας, είτε αλλοιώνοντας σκόπιμα τις προθέσεις μου,

έσπευσαν να πουν ή να γράψουν πως ο Νικολόπουλος φτιάχνει κόμμα.

Δεν είναι αλήθεια.

Η μόνη αλήθεια είναι πως έχοντας ήδη συζητήσει με πολλούς φίλους,

αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια προσπάθεια,

στην οποία χρειάζομαι και όλους εσάς κοντά μου,

ώστε, στηριζόμενοι στις αρχές και τις παραδόσεις

της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης

να θέσουμε τις βάσεις για την δημιουργία

ενός σύγχρονου χριστιανοδημοκρατικού κινήματος,

μιας «Νέας Δημοκρατίας του 21^ου αιώνα»

αν θέλετε, επιβεβαιώνοντας παράλληλα την πρόθεση

να παραμείνουμε πιστοί στον δρόμο ελπίδας

που μέχρι τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου, μαζί χαράξαμε.

Ήδη, εκτός από την Πάτρα και τον δικό μας πυρήνα,

πυρήνες φίλων υπάρχουν και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας.

Το πρώτο βήμα θα γίνει μέσα από μια μεγάλη συζήτηση

και μια διαρκή ανταλλαγή απόψεων μέσω διαδικτύου

-θα δημιουργήσουμε και σχετική ιστοσελίδα -

αλλά και με επισκέψεις μου σε όλες τις περιοχές

που υπάρχουν φίλοι και συναγωνιστές

με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις και αγωνίες.

Τονίζω και πάλι πως κανένας

δεν θα πρέπει να σκεφτεί ότι αυτοσκοπός αυτής της κίνησης

είναι η δημιουργία ενός νέου κόμματος, ενός νέου πολιτικού φορέα.

Αυτοσκοπός είναι η «επαναφορά συνείδησης»

θα έλεγα της μεγάλης μας παράταξης.

Με αυτές τις σκέψεις

και αφού παρακαλέσω τα μέσα ενημέρωσης

και τους δημοσιογράφους να περάσουν έξω από την αίθουσα,

είμαι στην διάθεσή σας

για ό,τι θέλετε να μου πείτε και να με ρωτήσετε…

Σας ευχαριστώ