Loading...
 Start Page
Εισήγηση στην ημερίδα με θέμα: «Παρέχοντας ασφάλεια σε μια ανασφαλή εποχή. Η θέση της Ελλάδας σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον» Πάτρα, 02 Νοεμβρίου  2018, ξενοδοχείο Αστήρ

Αυτή η ημερίδα πιστεύω πως αποτελεί ένα εργαλείο για κάθε μελετητή που ενδιαφέρεται για τις νέες πραγματικότητες  και απόψεις της μεταψυχροπολεμικής εποχής. Η σημασία της συναρτάται με το εύρος και τη θεματολογία καθώς και το περιεχόμενο των εισηγήσεων που εκτείνονται και φτάνουν μέχρι την εξωτερική πολιτική και το νέο στρατηγικό περιβάλλον.

Είναι πράγματι πολύ δύσκολο να μπορεί κάποιος, μέσα στη δίνη των ποικίλων προβλημάτων που ταλανίζουν την παγκόσμια κοινότητα, αλλά και την Ελλάδα, να  κατακτήσει την σωστή γνώση των πραγμάτων. Γι αυτό θα πρέπει ο καθένας μας να προσπαθεί να κάνει τις, κατά προσέγγιση, σωστές εκτιμήσεις, με  βάση την ελευθερία της αδέσμευτης κριτικής του σκέψης, ώστε να έχει τη δυνατότητα να κρίνει κατά το δυνατόν αντικειμενικά και να προτείνει τις σωστές λύσεις.

Μια τέτοια στόχευση απαιτεί την ανάλυση της λειτουργίας του παγκόσμιου συστήματος με τους μηχανισμούς του. Χωρίς την σωστή γνώση αυτού του διεθνούς περιβάλλοντος, αλλά και την ευθυκρισία που απαιτούν τα θεωρητικά εργαλεία ανάλυσης,  δεν είναι δυνατόν να προκύψουν λύσεις και για τον ελληνισμό, οι οποίες θα μας βγάλουν από τα αδιέξοδα.

Θα επιχειρήσω την προσπάθεια με την ελάχιστη δυνατή απόκλιση από την πραγματικότητα, με γνώμονα το θάρρος της γνώμης μου και την έκφραση της αλήθειας.

Η υποχώρηση των σοσιαλιστικών καθεστώτων και τελικά η ολοκληρωτική τους κατάρρευση το 1990 ανέδειξε, μετά από ένα μεταβατικό στάδιο ισχύος των ΗΠΑ, έναν νέο πολυπολικό κόσμο, για την συγκέντρωση της παγκόσμιας ισχύος και του παγκόσμιου πλούτου, όχι απαραιτήτως σε ένα και μοναδικό κέντρο πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Παρατηρούμε να εγκαθιδρύεται μια Νέα Τάξη.

Στόχος ο έλεγχος και η εκμετάλλευση της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Πέραν αυτής όμως υπάρχουν και οι πυρηνικές δυνάμεις, που η προσπάθεια ελέγχου τους, πέρα από το γεγονός ότι είναι ατελέσφορη, δημιουργεί κίνδυνο για παγκόσμια ανάφλεξη και καταστροφή.

Η ισορροπία του τρόμου στις μέρες μας συνεχίζεται με άλλες μορφές. Ο λόγος αυτός οδήγησε σε περιφερειακές συγκρούσεις στην Ανατολική Ευρώπη (Ουκρανία), στα Βαλκάνια (βλ. πρώην Γιουγκοσλαβία), στη Μέση και Άπω Ανατολή, στην περιοχή του Καυκάσου και πρόσφατα στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Αυτές οι συγκρούσεις παρ όλα αυτά, ευτυχώς, έχουν χαμηλό ρίσκο για μια γενικότερη ανάφλεξη, που θα οδηγούσε τελικά σ’ έναν Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εξασφάλιση του λεγόμενου «ζωτικού χώρου» και των ζωνών επιρροής ανά την υφήλιο, για την εκμετάλλευση και επέκταση των αγορών στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, παίζει καθοριστικό ρόλο στην στρατηγική των μεγάλων δυνάμεων με την έννοια της ισχύος και όχι αποκλειστικά του μεγέθους. Παράδειγμα το Ισραήλ, που το μέγεθός του μικρό, η ισχύς του όμως μεγάλη. Απαράβατος κανόνας, χωρίς εξαίρεση: Δεν υπάρχει στην υφήλιο χώρα που να υπηρετεί τα ξένα συμφέροντα και να βλάπτει τα δικά της. Στην διεθνή σκηνή ισχύει σχεδόν αποκλειστικά ο νόμος της ισχύος και όχι η ισχύς του νόμου.

Ιδιαίτερα σφοδρή στην περιοχή μας, στην περιοχή δηλαδή που εκτείνεται από την Βαλτική έως την Μέση Ανατολή, είναι η σύγκρουση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία.

Στα πλαίσια αυτά γνωρίζουμε ότι η στρατηγική των ΗΠΑ, θεωρεί την Ευρώπη ζωτικό της χώρο και για τούτο βλέπουμε ότι αποβλέπει στον αποκλεισμό της Ρωσίας στο να αποτελέσει η τελευταία ενεργειακό και εμπορικό εταίρο της Ευρώπης, φοβούμενη τη σταδιακή εξάρτησή της, κυρίως στον ενεργειακό τομέα. Επενδύει λοιπόν όλα τα διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά και ψυχολογικά, για να μη πούμε, ψυχροπολεμικά μέσα που διαθέτει, για να εξασφαλίσει την αποδέσμευση της Ευρώπης από την πετρελαϊκή και λοιπή εξάρτησή της από τη Ρωσία, όσο ακόμη η στρατιωτική της ισχύς το επιτρέπει.

Ασφαλώς δεν παραγνωρίζουμε ότι στην σφαίρα επιρροής της Αμερικής, που καθορίστηκε από τη συμφωνία της Γιάλτας, η Ελλάδα παραχωρήθηκε στην Δύση. Η συμφωνία αυτή παραμένει, απ’ ότι καταμαρτυρεί η ιστορική πραγματικότητα, ενεργή και όπως δείχνουν τα γεγονότα σεβαστή και από την σημερινή Ρωσία, η οποία φυσικά διαφυλάσσει με αυτόν τον τρόπο τα δικά της συμφέροντα. Οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής αυτής της συμφωνίας από οποιαδήποτε χώρα, σημαίνει καταστροφή της. Αυτό αφορά τις χώρες που ανήκουν στην σφαίρα επιρροής της Δύσης ως ζωτικός χώρος της Δύσης, με προεξάρχουσα ηγεμονική χώρα τις ΗΠΑ.

Υπάρχουν, όμως, και οι διεθνείς οργανισμοί που περιορίζουν και μετριάζουν τις συμπεριφορές των κρατών και τα κράτη μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους διεθνείς οργανισμούς προς όφελος τους. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο των Ευρωπαϊκών θεσμών και παρ' όλα αυτά έχει μερικά ιδιαίτερα προβλήματα (πολιτιστικά, πολιτικά, οικονομικά και αμυντικά) που οι Ευρωπαίοι εταίροι της δεν έχουν. Ο συμβιβασμός ανάμεσα στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδος και στα τοπικά προβλήματα είναι η πρόκληση που αντιμετωπίζει η χώρα. Και μια τέτοια είναι η Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Οι σημαντικότερες δυνάμεις, λοιπόν, αυτής της νέας τάξης πραγμάτων κατά την γνώμη των ασχολουμένων επισταμένως, είναι οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η ενωμένη Ευρώπη, η Κίνα και η Ιαπωνία. Αυτή η πενταπολιτικότητα μοιάζει κατά κάποιον τρόπο με τη μετα - Ναπολεόντειο Ευρώπη του 19ου αιώνα. Ο στόχος της Ελλάδας είναι- και πιστεύω σωστά- το βάθεμα της ενοποιητικής διαδικασίας στην Ευρώπη, κυρίως για οικονομικούς και αμυντικούς λόγους.

Έχω την πεποίθηση ότι μια νέα εποχή παραγωγικής συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδος και των ΗΠΑ έχει αρχίσει, καθώς επίσης ότι η Τουρκία μπορεί να γίνει περιφερειακή δύναμη με ενισχυμένο λόγο στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή είναι λιγότερο πιθανή σήμερα από ότι ήταν πριν λίγα χρόνια. Η Τουρκία έχει τεράστια εσωτερικά προβλήματα να αντιμετωπίσει, όπως η άρτι εμφανισθείσα οικονομική κρίση και ως εκ τούτου η σημερινή πολιτική της σταθερότητα δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Η Ελλάδα εδώ και χρόνια και προπαντός μετά την επαμφοτερίζουσα στάση της γείτονος, έχει βρει έναν σημαντικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η συμμετοχή στην Κοινότητα παρέχει σημαντικά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα κι ακόμη διαπραγματευτική υπεροχή για την Ελλάδα στις σχέσεις της με τους Βαλκάνιους γείτονες της. Η Ελλάδα είναι η χώρα με τις πιο προωθημένες απόψεις για την ενοποίηση της Ευρώπης λόγω των θεωρούμενων οικονομικών και αμυντικών ωφελειών.

Η Ελληνική κοινή γνώμη  εμφανίζεται τα τελευταία τρία χρόνια περισσότερο από ποτέ φιλοατλαντική και φιλοαμερικανική, μπορεί όμως να αλλάξει διάθεση σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ αποτύχουν σε θέματα που η Ελλάδα θεωρεί ζωτικής σημασίας, όπως μια πιθανή σύγκρουση με την Τουρκία λόγω της Κύπρου ή του Αιγαίου.

Πάντα, όμως, θεωρώ πως πρέπει να έχουμε και ένα ακόμα ζήτημα κατά νου, τον λεγόμενο ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΜΟ. Ο λόγος είναι αφοπλιστικά απλός, γεωπολιτικός. Χωρίς έξοδο των βορείων γειτόνων μας στις θερμές θάλασσες, στο Αιγαίο οι ηπειρωτικές βαλκανικές οντότητες είναι καταδικασμένες σε δυνάμεις δευτέρας διαλογής στη χερσόνησο του Αίμου. Είναι γεγονός, που δεν το χωράει ο νους των βορείων γειτόνων, ότι οι Έλληνες κρατάνε μια λωρίδα γης, πεισματάρικα, τόσους αιώνες αποκλείοντας την σλαβική ενδοχώρα από τη Μεσόγειο. Συνεπώς, καταλήγουν να το θεωρούν ιστορική αδικία.

Εν κατακλείδι, και αυτός ο Μακεδονισμός των Σκοπίων αποτελεί, δυστυχώς, ακόμη μία έκφραση αυτής της αναγκαιότητας για έξοδο στη Μεσόγειο.

Η όποια διεθνής νομιμοποίηση της οικειοποίησης του όρου «Μακεδονία» και παραγώγων του από τα Σκόπια, απλά θα συντηρήσει τον σπόρο των διαχρονικών διεκδικήσεων έναντι του Ελληνισμού.

Φίλες και φίλοι πρέπει να πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από θεσμικές διατυπώσεις ή άλλες παλαιολιθικές μαρξιστικές ιδειοληψίες.

Η ψύχραιμη διαπίστωση των συγκρούσεων του παρελθόντος, των αιτίων πίσω απ αυτές και, πάνω απ’ όλα, των συνεπειών τους αποτελεί την σημαντικότερη εγγύηση για τη μη επανάληψή τους στο μέλλον.

Και για τούτο όσον αφορά τον ατλαντικό παράγοντα, πιστεύω οι ελληνικές κυβερνήσεις οφείλουν να κινηθούν υπό την παρακάτω αρχή. Υπάρχει ένα ζήτημα όπου ελληνικά συμφέροντα συμπλέουν πλήρως με αυτά της αγγλοσαξονικής θαλασσοκρατορίας. Αναφέρομαι στην ανάγκη, πάση θυσία ανάσχεσης της εξόδου των ηπειρωτικών δυνάμεων, σλαβικών και μη, στις θερμές θάλασσες. Συνεπώς ο μόνος τρόπος να ταχθούν οι ΗΠΑ με την ελληνική θέση είναι να κατανοήσουν το Σκοπιανό υπό τον ευρύτερο γεωπολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ ηπειρωτικών και παράκτιων δυνάμεων.

Εν τέλει, είναι στο χέρι της διπλωματίας μας να καταστεί η Ελλάδα εκπρόσωπος και διαμορφωτής των ατλαντικών συμφερόντων στα Βαλκάνια. Αντιθέτως, δεν πρέπει να γίνει πιόνι, έστω και «βασίλισσα», σ’ ακόμα ένα δήθεν φιλελεύθερο πείραμα.

Ο Μακεδονισμός των Σκοπίων συντηρείται, στην πρόσφατη συμφωνία, μέσω του χαρακτηρισμού της γλώσσας και της εθνικότητας σαν μακεδονικής.

Οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση, χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, είναι μια συζήτηση κατώτερη των περιστάσεων και σαφώς αναντίστοιχη με το ιστορικό φορτίο της τρέχουσας περιόδου.

Αλλά η Αθήνα δεν φαίνεται ικανή να διεκδικήσει οτιδήποτε πέραν αυτών που επιθυμούν οι ΗΠΑ-ΕΕ. Αυτό φάνηκε με τον αγωγό μεταφοράς του αζέρικου αερίου και με το προσύμφωνο των Σκοπίων.

Από την πλευρά του, ο Τραμπ αρνήθηκε να ενδώσει στην τουρκική απαίτηση να μην εξοπλίσουν οι Αμερικανοί τους Κούρδους της Συρίας. Η Τουρκία, με ΗΠΑ και Ρωσία, αντιμετωπίζει συμπληγάδες.

Ωστόσο, ούτε η Ρωσία ούτε η ΗΠΑ θέλουν να ενισχυθεί η Τουρκία. Αυτή είναι η αιτία που τα Κατεχόμενα παραμένουν επί σαράντα χρόνια παράνομα. Γι’ αυτό σκοντάφτουν συνεχώς οι ποικίλες απαιτήσεις του Ερντογάν, όπως π.χ. να έχει μερίδιο στο (προσδοκόμενο) πετρέλαιο/αέριο της Κύπρου, ή να μετάσχει στην απελευθέρωση της Μοσούλης και στη μοιρασιά της «πίτας».

Φθάνοντας στο τέρμα της παρέμβασής μου, θέλω να επισημάνω την  συστράτευση, χωρίς αναβολή και χρονοτριβή όλων των πατριωτικών δυνάμεων της πατρίδας μας, γιατί τώρα ο αγών είναι πράγματι υπέρ πάντων!

Εν κατακλείδι, το παράδειγμα του εικοσιένα και το διάγγελμα του εθνεγέρτη Αλέξανδρου Υψηλάντη ας είναι οδηγός μας. Θα πρέπει να το τονίζουμε παντού και πάντοτε και σε κάθε περίπτωση, αν θέλουμε την  διέξοδο από τα αδιέξοδα!

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τας νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες, με τα εξής λόγια:

«…Ναι, αδέλφια ομογενείς. Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τας σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους».

Πολιτικό Γραφείο Πάτρα:
Διεύθυνση: Μιαούλη 48, Πάτρα
Τηλέφωνο: 2610344700 και 2610344702
 
Επίσημη Ιστοσελίδα Κόμματος:

Ακολουθείστε μας στα Social Media


@ninikolopoulos

© Copyright 2009 - 2024 Νίκος Ι. Νικολόπουλος