Λίστα αντικειμένων
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανέλαβε την εξουσία πανηγυρικά το 2019
υποσχόμενη στους πάντες τα πάντα. Με πρόθυμους συμπαραστάτες το
σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ, δημιούργησε μια εικόνα μαγική για τις
ικανότητές της, τις προθέσεις της και τους στόχους της. Η απόλυτη
μονοκρατορία της στην Δημόσια Επικοινωνία την βοήθησε να κρύψει και
να θολώσει κάθε τι που θα μπορούσε να αμαυρώσει την εικόνα της.
Ο Πρωθυπουργός γνωρίζοντας την δική του ανεπάρκεια πολιτικής
λειτουργίας προσπάθησε να κυβερνήσει μέσω ενός δικής του έμπνευσης
επιχειρηματικού μοντέλου διοίκησης. Το ονόμασε Επιτελικό Κράτος. Μη
εμπιστευόμενος αυτό που δεν καταλαβαίνει, την πολιτική, καπέλωσε
πολιτικά πρόσωπα και κατ εξοχήν πολιτικές λειτουργίες αποστερώντας
τους από κάθε ουσιαστική αρμοδιότητα εγκαθιστώντας δίπλα σε αυτούς
τεχνοκρατικά σχήματα και τοποθετώντας τεχνοκράτες. Μια οργάνωση
δηλαδή αντίστροφη από αυτήν των αλήστου μνήμης Σοβιέτ. Αντίστροφη
αλλά η ίδια λογική. Εκεί δίπλα στους τεχνοκράτες υπήρχαν οι πολιτικοί
κομισάριοι, εδώ δίπλα στους πολιτικούς οι τεχνοκράτες κομισάριοι.
Το πρόβλημα του Πρωθυπουργού, και, νομίζω θα αποδειχθεί ιστορικά, δεν
έγκειται σε αυτό που ξέρει και κάνει, αλλά σε αυτό που δεν ξέρει και δεν
μπορεί. Τι δεν ξέρει και δεν μπορεί να καταλάβει ο Πρωθυπουργός. Δεν
ξέρει την κοινωνία, δεν έχει βιώματα με και από την κοινωνία, δείχνει να
φοβάται την κοινωνία, να την αποφεύγει και μερικές φορές δείχνει να την
αποστρέφεται. Του είναι ξένη συναισθηματικά αλλά και εμπειρικά.
Μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον μονοταξικό. Έκανε παρέα μόνο με
ανθρώπους δικούς του, ανθρώπους σαν κι αυτόν. Ανθρώπους εύπορους ή
πλούσιους, με τρόπους και κουλτούρα ελίτ, με εκπαίδευση ακριβή και
διαλεκτή προορισμένη να δημιουργήσει ηγέτες και διευθυντικά στελέχη
μεγάλων οργανισμών και επιχειρήσεων.
Αυτή η έλλειψη ζύμωσής του με την αληθινή κοινωνία τον καθιστά
ανίκανο να αντιληφθεί τα μηνύματά της. Προσπαθεί να καταλάβει ως
τεχνοκράτης. Βασίζεται στις ερμηνείες των δημοσκοπήσεων, του
αναλύουν ποσοτικά και ποιοτικά στοιχεία αδυνατεί όμως να συλλάβει την
ουσία, τον παλμό την επιθυμία και αυτό που κυοφορείται. Προσπαθεί να
νιώσει τον σφυγμό του κόσμου μέσα από τα διαγράμματα της στατιστικής
επιστήμης. Απέλπιδα και μάταιη προσπάθεια. Κάτι όμως που έχει
αντίκτυπο στην χώρα και σε μας. Οι ζωές μας, το μέλλον μας και σε αυτή
την κρίσιμη καμπή της Ιστορίας μας, το μέλλον της χώρας εξαρτώνται
από μια τεχνοκρατική διοίκηση με επικεφαλής κάποιον που δεν
αντιλαμβάνεται το διακύβευμα. Δεν υπάρχει όραμα, προοπτική,
σχεδιασμός, υπάρχουν κανόνες διοίκησης, στόχοι οικονομικοί,
οργανωτικοί και αναδιάρθρωση λειτουργιών. Η επίτευξη στόχων είναι το
πρωτεύον. Η επίδραση στην κοινωνία δεν εξετάζεται, δεν λαμβάνεται
υπόψη, δεν αποτελεί παράγοντα προς εξέταση. Το τι συμβαίνει δεν τον
αφορά και δεν το αντιλαμβάνεται. Περισσότερο νιώθει απέναντί της παρά
μαζί της.
Προσηλωμένος όπως είναι στο μοντέλο του της διοίκησης διατηρεί ο
ίδιος το δικαίωμα να παρατηρεί-εξευτελίζει τους Υπουργούς του .
Χαρακτήρισε τους συμμετέχοντες στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία
ως γραφικούς. Λησμόνησε όμως ότι συμμετείχαν τουλάχιστον δύο
κορυφαίοι Υπουργοί του. Δέχθηκε ότι Υπουργός του εξαπατήθηκε από
παράγοντα της Δημόσιας ζωής αλλά την επέπληξε δημόσια γιατί
χαρακτήρισε τον ίδιο παράγοντα που την εξαπάτησε ως επικίνδυνο.
Αντιφατικές θέσεις στις οποίες υποπίπτει χωρίς προφανώς να το
αντιλαμβάνεται και χωρίς επίσης να αντιλαμβάνεται πως αυτό επιδρά
στην δική του εικόνα. Ασκεί εξωτερική πολιτική προσωπική και συχνά
πυκνά αντιστρατεύεται σε Εθνικά θέματα τον Υπουργό του Εξωτερικών.
Δεν έχει αίσθηση στρατηγικής και ανατρέπει εν μια νυκτί Εθνική
στρατηγική δεκαετιών, προϊόν Εθνικής συναίνεσης. Δείχνει ενδοτικότητα
μη αντιλαμβανόμενος τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των ενεργειών του.
Καταλήγοντας ο κ. Πρωθυπουργός θα μπορούσε να είναι ενδεχομένως
ένας καλός και υπάκουος μάνατζερ, ευσυνείδητος και αφοσιωμένος στο
έργο του. Όμως δεν είναι μάνατζερ και η χώρα δεν είναι μαγαζί. Ή μήπως
είναι ;
| Αρχική Σελίδα | Login | Sitemap | Επικοινωνία |
