Άρθρα

Η μέχρι σήμερα πολιτική πρακτική  σε Ελλάδα και Ευρώπη έχει δείξει ότι  η υπόθεση της ανάπτυξης είναι η απάντηση των προοδευτικών και άλλων δυνάμεων απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας και της ύφεσης. Το παράδοξο στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ελάχιστα ασχολείται με το θέμα αυτό. Προφανώς αποδεχόμενο το λεφτά υπάρχουν  του Γιώργου Παπανδρέου, σε νέα έκδοση φυσικά, επικεντρώνεται κυρίως στο πώς θα μοιραστεί η πίτα, πριν ακόμη αυτή παραχθεί.

Αναφέρεται στο πρόγραμμα:  του ΣΥΡΙΖΑ: «Μας λένε ότι δεν υπάρχουν πόροι. Λένε ψέματα! Πόροι μπορούν να απελευθερωθούν» με τη μη εξυπηρέτηση του χρέους, τη φορολόγηση του πλούτου, τη μείωση των εξοπλισμών και την πάταξη της διαφθοράς.

Όμως είναι εφικτό να υπάρξουν οι πόροι αυτοί σε σχέση μάλιστα  με τις δαπάνες που τρέχουν. Ορισμένοι από αυτές τις κατηγορίες πόρων δεν υπάρχουν καν …. γιατί η χώρα έχει ακόμη πρωτογενή ελλείμματα, όπως είναι οι τόκοι της μη εξυπηρέτησης του χρέους. Ξεχνούν ότι πληρώνουμε σήμερα τους τόκους, όχι επειδή τα έχουμε, αλλά επειδή δανειζόμαστε τα ποσά αυτά.

Το Πρόγραμμα αναλύει τα δεινά των δύο τελευταίων δεκαετιών για την ανάπτυξη στην Ελλάδα, όπως και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω της ενιαίας αγοράς και το ενιαίου νομίσματος και προτείνει «ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο», με βασικό εργαλείο τις τράπεζες και σύνθημα: «Εθνικοποίηση-Κοινωνικοποίηση των Τραπεζών» αφού «οι ιδιωτικές κερδοσκοπικές τράπεζες είναι επιβλαβείς για τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων».

Η «παραγωγική ανασυγκρότηση χωρίς δημόσιες επενδύσεις και μεγάλες δημόσιες επιχειρήσεις δεν γίνεται». Μόνο που το πρόγραμμα περιορίζεται στην αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος και όχι στο πώς θα γίνουν νέες επενδύσεις. Δεν μας λέει τίποτα περί  κοινοτικών  πόρων, ΕΣΠΑ, Ευρωπαϊκής Τράπεζας και περί άλλων ευρωπαϊκών χρηματοδοτικών  μέσων.

Γράφεται: «να επιστρέψουν στο Δημόσιο οι Επιχειρήσεις και Οργανισμοί που έχουν εν μέρει ή συνολικά ιδιωτικοποιηθεί (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, Μέσα Μεταφοράς). Να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στον έλεγχο και την ευθύνη του Δημοσίου βασικές παραγωγικές μονάδες, κρίσιμες για την ανάπτυξη της οικονομίας, όπως λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, ναυπηγεία, ορυκτός και ενεργειακός πλούτος». Επίσης, το «να διοικούνται και να λειτουργούν με δημόσιο, κοινωνικό και εργατικό έλεγχο».

Όμως, κανείς δεν μας λέει για το πώς θα αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή, δε βρίσκουμε κάτι  για τις εξαγωγές,  για  το πως θα δημιουργηθούν  νέες θέσεις απασχόλησης με νέες επενδύσεις. Και βέβαια  απουσιάζει πλήρως η περιγραφή εκείνης της πολιτικής  που ακολουθούμενη θα προσέλκυση ντόπιες και ξένες ιδιωτικές  επενδύσεις,  θα λάβει μέτρα βελτίωσης του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, θα προχωρήσει σε τεχνολογικό εκσυγχρονισμό και βελτίωση της παραγωγικότητας, θα αυξήσει την  ανταγωνιστικότητα των ελληνικών προϊόντων.

Ο ξεπερασμένος κρατισμός του προγράμματος αποτυπώνεται με αρνητικές θέσεις ακόμη και στην ανάθεση των πιο ήπιων μορφών ενέργειας στο ιδιωτικό κεφάλαιο, στον τρόπο αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου και διατυπώνεται η άποψη ότι η «αποκατάσταση και η προστασία του περιβάλλοντος είναι πλουτοπαραγωγική πηγή που δημιουργεί θέσεις εργασίας, όμως δεν μπορεί να το κάνει η αγορά ούτε το κυνήγι του κέρδους».

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ανακοινώσει ότι θα εξειδικεύσουν περισσότερο το πρόγραμμα τους Τα πρώτα δείγματα είναι αντιφατικά και επιτείνουν το αντιαναπτυξιακό κλίμα και την οικονομική απομόνωση της χώρας. Θα περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον το ολοκληρωμένο πρόγραμμα αν και εφόσον καταλήξουν σε αυτό οι 12 συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.. Όμως θα θέλαμε στο όποιο πρόγραμμα καταλήξουν να δούμε τεκμηρίωση με νούμερα για το πώς θα πετύχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης με νέες θέσεις απασχόλησης, για το πώς μπορεί να διαμορφωθεί στην Ελλάδα σήμερα ένα βιώσιμο παραγωγικό μοντέλο εντός  της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τηρώντας τους κανόνες της, διεκδικώντας αναπτυξιακές πολιτικές και αξιοποιώντας όσες  ευκαιρίες και πλεονεκτήματα μας δίνει.