Άρθρα

Όλοι οι βουλευτές έχουμε μια σοβαρή ευθύνη απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπούμε. Οφείλουμε να τους σεβόμαστε. Και ως εκ τούτου όταν σέβεσαι κάποιον δεν τον «ταΐζεις» ούτε με ηρωικές ωραιοποιήσεις της πραγματικότητας , ούτε με παραμύθια της Χαλιμάς.

Προσωπικά σέβομαι απεριόριστα τους εντολείς μου, που δεν είναι άλλοι από τους πολίτες που με τιμούν με την εμπιστοσύνη τους. Σε αυτούς και στη συνείδησή μου λογοδοτώ. Οπότε από αυτό το βήμα δεν μπορώ ούτε ψέματα να πω, ούτε να σφυρίζω αδιάφορα σα να μη τρέχει τίποτα.

Στις εκλογές του Σεπτέμβρη δεσμευτήκαμε να συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, ώστε να πετύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα για την ελληνική κοινωνία και την οικονομία, έστω και μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια της συμφωνίας που επετεύχθη.

Έγινε αυτό; Η αλήθεια είναι μία. Στη διαπραγμάτευση για τα «κόκκινα δάνεια», η ελληνική κυβέρνηση ηττήθηκε. Δεν λέω πως οι επιφορτισμένοι με αυτή την αποστολή υπουργοί δεν προσπάθησαν. Δεν λέω πως δεν κόπιασαν. Όμως το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Και το αποτέλεσμα είναι η ήττα.

Γιατί είναι ήττα για την κοινωνία μας , κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να μην υπάρχει πλέον κανένα δίχτυ προστασίας για τα σπίτια των Ελλήνων. Τα σπίτια που στέγασαν ανάγκες και όνειρα. Τα σπίτια στα οποία επενδύθηκαν κόποι και θυσίες και μιας και δυο και τριών γενιών ακόμη.

Από το ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ, η κυβέρνηση οδηγείται στο ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΕ ΧΕΡΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ !!!

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τώρα το να παίζουμε με ποσοστώσεις και να λέμε πως προστατεύεται το 20… το 25… το 30 κλπ των ακινήτων που αφορούν σε πρώτη κατοικία, νομίζω πως δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Εδώ τα δεδομένα είναι δύο. Το πρώτο είναι πως ξηλώνεται ο νόμος Κατσέλη και το δεύτερο είναι πως με βάση πλέον τις ρυθμίσεις που αποτυπώνονται στο νομοσχέδιο όχι 1 στα 4 αλλά ούτε 1 στα 10 σπίτια δεν προστατεύεται.

Ακόμη κι αν πληροί κάποιος τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, ακόμη δηλαδή κι αν είναι νεόπτωχος -διότι μόνον περί αυτών πρόκειται- πάλι δεν φτάνει αυτό για να μην καταλήξει άστεγος στο δρόμο. Θα πρέπει να δηλώσει «Συνεργάσιμος» Δανειολήπτης και, αποδεχόμενος τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών, να συναινέσει στην ρευστοποίηση όλης της υπόλοιπης περιουσίας του, πλην της πρώτης κατοικίας του. Και το πιο σημαντικό: θα πρέπει να παραιτηθεί κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένου δικονομικού δικαιώματός του κατά της τράπεζας, να αποδεχθεί το ύψος των οφειλών του κατά κεφάλαιο και τόκους, αναγκαζόμενος έτσι να αποδεχθεί όλες τις παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις των δανείων, που πέφτουν καθημερινά στα δικαστήρια όλης της χώρας.

Είναι αυτό δικαιοσύνη; Είναι αυτό προστασία; Είναι αυτό που συμβαίνει τώρα σε αντιστοιχία με όσα έλεγε ο πρωθυπουργός στις εκλογές του Σεπτέμβρη;

Δεν έχω άλλη επιλογή κυρίες και κύριοι συνάδελφοι από το να γίνω η φωνή όλων αυτών που δεν έχουν φωνή σήμερα. Του κάθε νοικοκύρη που ήξερε να φροντίζει την οικογένεια του, τη μόρφωση των παιδιών του, τις ελιές και το αμπέλι του, το μαγαζί του, την δουλειά του. Του κάθε ανθρώπου του μόχθου και της προσπάθειας που αγωνιζόταν για πρόοδο και προκοπή.

Τώρα όλα έχουν ανατραπεί. Τώρα οι νοικοκυραίοι κινδυνεύουν να καταλήξουν στα παγκάκια. Τώρα οι άνθρωποι του μόχθου κινδυνεύουν να δουν τις θυσίες και τους κόπους τους να γίνονται κερδοφόρες αποδόσεις για τα «κοράκια» των funds.

Θέλετε και το ακόμη πιο εφιαλτικό σενάριο; Να πεταχτούν άνθρωποι έξω από τα σπίτια τους και μετά να έρθει κάνας φωστήρας της Ε.Ε να μισθώνει σπίτια από τα funds για να στεγάσει μετανάστες. Διανοείστε τι πρόκειται να γίνει;

Η σιωπή είναι συνενοχή. Κι εγώ συνένοχος σε αυτό που θα ακολουθήσει δεν θα γίνω. Ας αναζητηθούν συνένοχοι εκεί που υπάρχουν. Στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ που τάχα μου τώρα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και κόπτονται για τα σπίτια του κόσμου ενώ έκαναν οι ίδιοι όλα όσα τους υπέδειξαν οι δανειστές προκειμένου να φτάσουμε σήμερα εδώ με την πλάτη στον τοίχο.

Ούτε σιωπώ. Ούτε συμβιβάζομαι. Όπως έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ «Η γενιά μας θα πρέπει να απολογηθεί όχι τόσο για τις κακές πράξεις των ανήθικων ανθρώπων, αλλά για την αποτρόπαιη σιωπή των καλών ανθρώπων».

Όχι λοιπόν δεν θα σιωπήσω. Κι εγώ και πολλοί άλλοι εκεί έξω. Γεννηθήκαμε σε ελεύθερη πατρίδα κι ανήκω σε αυτούς που θέλουμε να κληροδοτήσουμε ελεύθερη πατρίδα στα παιδιά μας. Όλα έχουν ένα όριο. Ως εδώ, λοιπόν. Τελεία και παύλα.

(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι Βουλευτής Αχαΐας και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος