Άρθρα

Από τις 12 Ιουλίου μέχρι και σήμερα έχουν συμβεί πολλά, έχουν ειπωθεί πολλά από πολλούς και βέβαια έχουν ειπωθεί αλήθειες, άλλες μισές, άλλες ολόκληρες ακόμα και «αλήθειες» ανύπαρκτες. Και όμως όποιον και να ρωτήσεις θα σου δηλώσει ότι η αλήθεια είναι μία, μοναδική, απόλυτη και τίποτ’ άλλο δεν χωρεί. Είναι λοιπόν εύλογη η απορία πως γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, αναφέρομαι βεβαίως στην πολιτική επικαιρότητα και ειδικότερα τώρα στην προεκλογική περίοδο, να υπάρχουν τόσες πολλές «αλήθειες» πάνω στις οποίες βασίζονται τόσες εκτιμήσεις, τόσες πολιτικές αναλύσεις, τόσοι χαρακτηρισμοί, κόσμιοι και αγοραίοι, και, ότι άλλο η φαντασία και η ευρηματικότητα ενός εκάστου μπορεί να παραγάγει και να σερβίρει ως «αλήθεια».

Μία προφανής απάντηση είναι βεβαίως το «πολιτικό συμφέρον». Ποτέ και σε καμία περίπτωση το «πολιτικό συμφέρον» της αντιπολίτευσης δεν επιτρέπει να δεχθεί την αλήθεια της συμπολίτευσης. Όχι μόνον την απορρίπτει, μετά βδελυγμίας, αλλά προσπαθεί να την αποκαλύψει και ως ανύπαρκτη, δηλαδή ως ψέμα.

Συμβαίνει βεβαίως σε όλες τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, πολύ περισσότερο προεκλογικά, τα πραγματικά και αναμφισβήτητα γεγονότα να ερμηνεύονται και κυρίως να χαρακτηρίζονται με πολλούς αντίθετους και αλληλοσυγκρουόμενους τρόπους. Άλλοι τα χαρακτηρίζουν ευλογία, άλλοι καταστροφή. Άλλοι αγάλλονται για τον επερχόμενο Παράδεισο και άλλοι αντικρίζουν έντρομοι την Κόλαση. Απίθανα πράγματα και όλα προς χάριν του δικού μας «πολιτικού συμφέροντος».

Αυτή η καθιερωμένη χρήση της εκφοράς ενός απλουστευμένου χαρακτηρισμού για την πολιτική αξιολόγηση συνόλου πραγματικών γεγονότων που απαρτίζουν την σύνθετη πραγματικότητα και προσδιορίζουν καθημερινότητά όλων μας δημιουργεί τις πολλές και αντικρουόμενες «αλήθειες». Εδώ που τα λέμε ο πλούτος της γλώσσας μας και το πλήθος των χρησιμοποιουμένων διαλέκτων της καθημερινότητάς μας, (διάφορες αργκό) μας χαρίζουν απλόχερα την δυνατότητα με μια ή δύο λέξεις να αποδομήσουμε ή να οικοδομήσουμε ολόκληρη «εικονική πραγματικότητα». Εφόσον με δύο λέξεις κατατροπώσαμε τον αντίπαλο ή ανυψώσαμε τον «δικό» τι χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις, απαρίθμηση γεγονότων και άλλα δύσκολα και επίπονα ; Αυτό θα κάνουμε και τώρα σ΄ αυτές τις εκλογές ; Θα ταλαντευόμαστε από «αλήθεια» σε «αλήθεια» όπως παρουσιάζεται μέσα από τους απλουστευμένους χαρακτηρισμούς των αντιμαχόμενων ; Υπάρχει αυτή η πολυτέλεια ; Υπάρχει η δυνατότητα να ψηφίσουμε χωρίς να σταθμίσουμε λογικά ΟΛΑ τα γεγονότα και να δούμε έστω το μεγάλο κομμάτι της πραγματικότητας ; Μπορούμε να ψηφίσουμε χωρίς να υπολογίσουμε τι συνεπάγεται η ψήφος μας ; Είμαστε σε μια μεγάλη καμπή. Το ξέρουμε και το νιώθουμε όλοι μας. Καλή, κακή ή μέτρια η συμφωνία που υπογράψαμε μετά από επτά μήνες πραγματικού αγώνα και διαπραγματεύσεων είναι πραγματικότητα. Είναι καλύτερη απ΄ όλες τις προηγούμενες αλλά όχι τόσο καλή όσο επιδιώκαμε. Είναι όμως μία βάση ισχυρή απ όπου θα συνεχίσουμε στο μέλλον για να την βελτιώσουμε. Στην Ευρώπη τα πράγματα αλλάζουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς και αυτό σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην δική μας σκληρή επτάμηνη διαπραγμάτευση. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί, όπως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί πως πλέον η Ελλάδα έχει φωνή μάχεται και συνδιαμορφώνει το Ευρωπαϊκό μέλλον. Δεν είναι πλέον άφωνος και υποτακτικός παρατηρητής. Ας μην ενδώσουμε σε υπεραπλουστευτικούς χαρακτηρισμούς , ας λειτουργήσουμε με μοναδικό κριτήριο την λογική και το σπουδαιότερο ας τον ρόλο, την συνέπεια, την στήριξη και την αφοσίωση των κυβερνητικών εταίρων στην προσπάθεια που ακόμα εξελίσσεται για την Νέα Ελλάδα.

Αυτή η ίδια ομάδα, τώρα απελευθερωμένη από ιδεοληπτικές δυσλειτουργικές ομάδες και προσκόμματα εγγυάται με την ίδια βασική σύνθεση το καλύτερο.

(*) Ο Νίκος Ι. Νικολόπουλος είναι Βουλευτής Αχαΐας και Γραμματέας της ΚΟ των ΑΝΕΛ