Άρθρα

Κάποιοι στο Μαξίμου πιστεύουν ότι νομοσχέδια, όπως το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων μπορεί να αποτελούν αντίβαρο στον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων και νομοσχεδίων. Όμως όχι μόνο δεν δίνουν την παραμικρή ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους που πραγματικά συντρίβονται από αυτήν την πολιτική, αλλά -κατά τη γνώμη μας- ανοίγουν τον δρόμο και σε μια σειρά επικίνδυνα μέτρα.

Και ενώ εκβιαζόμενοι εφαρμόζουν μία πολιτική που τσακίζει ότι έχει απομείνει από κοινωνικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα και από την άλλη μεριά ξαφνικά εκδήλωσαν την ευαισθησία τους και τα κοινωνικά τους αντανακλαστικά στην αποκατάσταση των ομοφυλόφιλων περιορίζοντας μάλιστα τα δικαιώματα ελευθερίας της ισότητας στην συγκεκριμένη κατηγορία των συνανθρώπων μας.

Όμως μπαίνει το εξής απλό ερώτημα: Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν επιλέξει έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, που έχουν επιλέξει μια συγκεκριμένη μορφή συμβίωσης, εξαιρούνται της εφαρμοζόμενης μνημονιακής πολιτικής στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα;

Ψήφισαν να δοθεί το δικαίωμα της σύνταξης σε όσους συμβιώνουν. Ποιας σύνταξης, αλήθεια; Της σύνταξης η οποία μετατρέπεται σε προνοιακό επίδομα; Της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον κάποιον που συμβιώνει με κάποιον άλλο, που μπορεί να είναι άνεργος, προκειμένου αυτός να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;

Δηλαδή κάποιος άνεργος για να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πρέπει να είναι παντρεμένος ή να συμβιώνει με κάποιον;

Οι πάντες όμως γνωρίζουν ότι τα περισσότερα ζητήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με ιδιωτικό τρόπο, στο πλαίσιο ιδιωτικών συμφωνητικών, στο πλαίσιο διαθήκης και αν χρειάζεται και στο πλαίσιο αναγκαίων τροποποιήσεων και αλλαγών που μπορούν αν γίνουν –και αν θέλετε, πρέπει να γίνουν- και στον Αστικό Κώδικα.

Άρα ο στόχος είναι ουσιαστικά η θεσμική αναγνώριση οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης σε μια πορεία και της απόκτησης παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.

Εκεί είναι η δική μας διαφωνία. Σαφώς και οι επιλογές του καθενός μας οφείλουν να είναι ελεύθερες, για τούτο πριν από όλα το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος έχει υπογραμμίσει πως ο κάθε άνθρωπος έχει την δυνατότητα ελεύθερης επιλογής ως προς τον τρόπο ζωής του, σε σωστή ή λανθασμένη κατεύθυνση.

Αρκεί όμως να μην θίγει τον άλλο και να μην προϋποθέτει την ανατροπή θεμελιωδών αρχών της ανθρώπινης ύπαρξης και κατ επέκταση της κοινωνίας.

Η νομοθεσία για την «ομοφυλοφιλική συμβίωση αντιστρατεύεται την αγιογραφική διδασκαλία και την πατροπαράδοτη πρόταση ζωής. Φυσικά ούτε καταδικάζουμε, ούτε στιγματίζουμε ανθρώπους, οι οποίοι επιλέγουν έναν συγκεκριμένα σεξουαλικό προσανατολισμό.

Φυσικά και θέλουμε να αντιμετωπισθούν ο ρατσισμός και η μισαλλοδοξία, επειδή οι κοινωνίες μίσους και εκδικητικότητας, που δεν είναι ανεκτικές στη φυσιολογική διαφορετικότητα, δεν είναι ικανές να φιλοξενήσουν αξίες, ούτε να δημιουργήσουν πρόοδο και πολιτισμό, ούτε να συντηρηθούν και να επιβιώσουν.

Κοινωνίες όμως που απαγορεύουν τον στιγματισμό και τον έλεγχο των ψυχοκοινωνικών διαστροφών, όπως είναι και οι γενοκτονίες και οι ομοφυλίες, αλλά και ο ρατσισμός, αυτές οι κοινωνίες ούτε κοινωνίες είναι ούτε και δημοκρατίες.

Με το παράδειγμα τους οι Έλληνες έχουν αποδεχτεί ότι τα δικαιώματα και υποχρεώσεις γεννιούνται στο πλαίσιο του γάμου, γεννιούνται στο πλαίσιο της οικογένειας που βασικά σημαίνει γέννηση, προστασία, ανατροφή παιδιών, τα οποία βιολογικά είναι αποτέλεσμα της σχέσης άντρα και γυναίκας

Το αντρικό-πατρικό και το γυναικείο-μητρικό πρότυπο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Αυτά πηγάζουν από τη φυσιολογία του ανθρώπου και είναι απαραίτητα για την ομαλή ψυχοσωματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

Επίσης, γι’ αυτό το θέμα υπάρχει συζήτηση και στην επιστημονική κοινότητα, χωρίς ενιαία πρόταση ή άποψη για το θετικό ή αρνητικό αντίκτυπο στα παιδιά των συμβιούντων ομόφυλων ζευγαριών.

Είναι δικαιώματα των παιδιών που μεγαλώνουν τώρα και πρέπει να εξακολουθούν, να γνωρίζουν την αλήθεια περί της ανθρώπινης βιολογίας και της ισορροπίας, που εξασφαλίζει η ύπαρξη και συνύπαρξη των δύο φύλων;

Την υπεράσπιση αυτής της αλήθειας , με τις μικρές δυνάμεις υπηρετεί το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα Ελλάδος λόγο καθαρό και αγαπητικό, χωρίς φανατισμούς και ομομανίες.

Με την θετική ψήφο θα διακινδυνεύσουν παγιωμένες στον χρόνο και στη συνείδηση του λαού μας αξίες.

Άλλωστε, δεν υπάρχει χώρα που να θεσπίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης ή ο πολιτικός γάμος ομόφυλων ζευγαριών που στη συνέχεια το επόμενο βήμα να μην ήταν η υιοθεσία παιδιών.

Ας απαντήσουμε ήρεμα και απλά εις εαυτούς και αλλήλους. Τα πλάσματα της φύσης αναπαράγονται με το ετερόφυλο ή με το ομόφυλο;

Εάν γίνουν όλοι «προοδευτικοί», όπως κάποιοι σήμερα, αυτοαναγορεύτηκαν και ακολουθήσουν το μοντέλο που με τέτοιο καμάρι προβάλλεται, μετά από λίγα χρόνια δεν θα οδηγηθούμε στην εξαφάνιση του έθνους;

Η κατάπτωση ηθών και συνειδήσεων, συνοδευόμενη από την οικονομική κατάπτωση, αποτελεί το ιδανικό μείγμα για όσους επιδιώκουν την αλλοτρίωση της ελληνικότητας και τελικά, την διάλυση και την αποσάθρωση της χώρας.

Το σύμφωνο συμβίωσης είναι «βόμβα στα θεμέλια» του έθνους και της οικογένειας.

(*) ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος βουλευτής και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος