Άρθρα

Τη λαϊκή οργή προκαλεί η νέα άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης, η οποία προκειμένου να ικανοποιήσει τα αιτήματα των δανειστών, συναίνεσε στην πώληση των επιχειρηματικών δανείων σε distress funds. Με αυτό τον τρόπο έκλεισε άρον-άρον το θέμα των προαπαιτούμενων ώστε να ψηφιστεί άρον, άρον το πολυνομοσχέδιο.

Αντιμέτωποι ακόμα και με πλειστηριασμό θα είναι νοικοκυριά και επιχειρηματίες που έχουν καθυστερούμενες, άνω των 90 ημερών, από οφειλές σε τράπεζες.

Με τη ψήφο μας θα επικυρώσουμε την συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές;

Μια συμφωνία που είναι αντίθετη με εκείνη που ψήφισαν, οι ψηφοφόροι των κομμάτων που με κόκκινες γραμμές είχαν συμβολίσει την αντίθεση τους & είχαν υποσχεθεί σεισάχθεια καθώς & κανένα σπίτι να μην πάει σε χέρι Τραπεζίτη !

Με την ψήφο μας διαμορφώνεται όμως ένα νέο τοπίο για τους δανειολήπτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια, καθώς τα πιστωτικά ιδρύματα θα μπορούν να αναθέτουν ή να πωλούν τις συμβάσεις των κόκκινων δανείων σε ειδικές εταιρείες, οι οποίες με τη σειρά τους θα προτείνουν ακόμη και ευνοϊκότερες ρυθμίσεις στους δανειολήπτες.

Και μπορεί τα funds να μένουν μακριά από τα δάνεια των νοικοκυριών ως τις 15 Φεβρουαρίου, ωστόσο όσοι έχουν εκκρεμότητες με το δάνειο τους, θα νιώσουν να σφίγγει ο κλοιός, με την εφαρμογή των νέων προβλέψεων του Κώδικα Δεοντολογίας.

Το πλαίσιο για την είσοδο στην ελληνική αγορά και των αυστηρών κανόνων λειτουργίας των επιχειρήσεων αυτών, γνωστών και ως funds επιδιώκει να θεσπίσει η κυβέρνηση με τρία άρθρα του πολυνομοσχεδίου.

Με τις διατάξεις αυτές, επιδιώκεται η ταχύτερη διευθέτηση των κόκκινων δανείων που εκτιμώνται σε 107 δισ. ευρώ επί συνόλου 212 δισ., καθώς οι τράπεζες προκειμένου να καθαρίσουν τα προβληματικά χαρτοφυλάκιά τους θα μπορούν να τα διαθέτουν έναντι χαμηλότερης τιμής από την πραγματική τους αξία σε Εταιρίες Διαχείρισης και Μεταβίβασης Απαιτήσεων!

Τα «κόκκινα» δάνεια των ιδιωτών, δηλαδή κατά βάσιν τα στεγαστικά, θα τεθούν επί τάπητος μέσα στον Ιανουάριο, ωστόσο το ξεπούλημα των επιχειρηματικών μάλλον δεν προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις και για τα στεγαστικά, αλλά και για καταναλωτικά δάνεια, γεγονός που προκαλεί ξεσηκωμό.

Είναι ηλίου φαεινότερο πως η παραχώρηση τους σε distress funds, δηλαδή κεφάλαια με μόνη επιδίωξη την αποκόμιση εύκολου και γρήγορου κέρδους που δεν ενδιαφέρονται να λειτουργούν επιχειρήσεις αλλά να τις αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές και να τις πωλούν με κέρδος, είναι μια πολιτική επιλογή που θα οδηγήσει χιλιάδες επιχειρήσεις –ειδικά στον τουρισμό- σε οριστικό κλείσιμο ή απόκτησή τους από ξένους οίκους.

Η πώληση καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων σε τέτοια funds και όχι μόνο, ανοίγει την αγορά πλειστηριασμένης κατοικίας, δηλαδή ρίχνει ακόμα περισσότερο τις αξίες της ακίνητης περιουσίας μιας που στην αγορά θα προσφέρονται σε εξευτελιστικές τιμές πλειστηριασμένοι χώροι, ενώ ταυτόχρονα μεγάλες μάζες υπερχρεωμένων καταναλωτών θα οδηγηθούν στην αστεγία, είτε δηλαδή στον δρόμο είτε στην ενοικιαζόμενη κατοικία –οπότε θα αυξηθούν και τα ενοίκια παλαιών και ακατάλληλων κατοικιών.

Για να εφαρμοστούν όμως όλα αυτά, προϋποθέτουν την κοινωνική συναίνεση, την ανοχή των πολιτών στις εξώσεις-όπου η πυροσβεστική θα ρίχνει νερό για να σπάσει πόρτες και παράθυρα ταμπουρωμένων οικογενειών- και τις αυτοκτονίες.

Εμείς οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες της κοινωνικής κεντροδεξιάς ελπίζουμε και θα εργαστούμε για την ανάπτυξη ενός κινήματος ενάντια στις εξώσεις (βλέπε Ισπανία), που θα αυξήσει τρομερά το πολιτικό κόστος τέτοιων επιλογών και θα τις ματαιώσει στην πράξη.

Για να γίνει πιο κατανοητό τι εννοούμε στην κοινωνία εκείνο που θα μετρήσει –και θα στοιχίσει πολύ στην κυβέρνηση- θα είναι να μην χαθούν τα σπίτια του κοσμάκη και ζήσουμε «εικόνες Ισπανίας». Ή να μην χαθούν τα σπίτια εμπόρων και μικρομεσαίων επαγγελματιών που τα υποθήκευσαν για να στηρίξουν τις επιχειρήσεις τους και… τους παρέσυρε το ποτάμι της κρίσης.

Επίσης το μεγάλο πλήγμα για την κυβέρνηση θα είναι να χάσει αλλά 50-100 ευρώ ο συνταξιούχος των 800 ευρώ ή ήδη αστεία «εθνική σύνταξη» των 360 ευρώ να πάει πιο κάτω.

Όλα αυτά όμως, η κυβέρνηση –σε συνεννόηση με τους «θεσμούς»- τα μετέφερε για το νέο έτος. Και ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να «σπάει» το νέο μνημόνιο σε μικρά κομμάτια, ευελπιστώντας ότι οι μικρές δόσεις θα είναι πιο… εύπεπτες για την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή.

Το μεγάλο αρνητικό όμως είναι ότι κόπωση υπάρχει και στη Βουλή. Για πόσο ακόμα, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ θα πηγαίνουν και θα έρχονται, ψηφίζοντας «επείγοντα» νομοσχέδια;

Δεν είναι τυχαίο που κάποιοι πρωτοκλασάτοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ήδη εξαφανιστεί από τα κανάλια…

(*) Νίκος Ι. Νικολόπουλος - Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος & Ανεξάρτητος Βουλευτής