Άρθρα

Πολλές φορές στα χρόνια της μεγάλης κρίσης έχουμε όλοι αναφερθεί στην μεγάλη ανατροπή δεδομένων που η κρίση έφερε στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά και στην πλήρη αποκάλυψη των λαθών, αμελειών ή και «επιτηδευμένων καρκινωμάτων» - επιτρέψτε μου την έκφραση - που δημιουργήθηκαν στην χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια και για τα οποία ποτέ δεν μπήκε «νυστέρι», με προφανείς ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και των εξουσιών.

Εξειδικεύοντας στο τηλεοπτικό τοπίο για το οποίο σήμερα συζητάμε, όλοι επίσης έχουμε αναφερθεί κατά καιρούς σε ένα τοπίο χάους που με την ύπαρξή του συνέβαλλε στη δημιουργία υπογείων σχέσεων και διαπλοκών μεταξύ της πολιτικής, της οικονομίας και της ενημέρωσης. Και ενώ όλοι στα λόγια τασσόμαστε υπέρ της διαφάνειας και της τακτοποίησης του χώρου της ενημέρωσης, εντούτοις όταν έρχεται η ώρα των πράξεων, αρκετοί ανακρούουν πρύμναν και επιλέγουν την οδό της ησυχίας και της μακαριότητας, της αδράνειας και της ατολμίας, δείχνοντας ότι προτιμούν να επιτρέπουν στο χάος να κυβερνάει, παρά να λάβουν τις τολμηρές αποφάσεις που έχει ανάγκη η χώρα.

Ιδιαίτερα μάλιστα σ’ αυτούς τους μνημονιακούς χρόνους, δεν δικαιούμεθα να εφησυχάζουμε ή να στρεψοδικούμε, όπου οι διάβολοι έχουν εγκαταλείψει την κόλαση και κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Αυτή η αδράνεια και η ατολμία όμως, πρέπει να λάβει τέλος!

Σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και ως εκπρόσωπος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, στήριξα την κυβερνητική τροπολογία ως ένα πρώτο και σημαντικό βήμα τακτοποίησης και εξορθολογισμού του τηλεοπτικού τοπίου στην χώρα.

Τι θέλουμε, αλήθεια;

Κάποιοι φόρεσαν τις μάσκες, για να κρύψουν το αποκρουστικό πολιτικό τους πρόσωπο, μίλησαν για το Σύνταγμα και την αντικειμενική ενημέρωση, αυτοί που έφτιαξαν κανάλια που να λειτουργούν σε ένα καθεστώς παρανομίας ή ημιπαρανομίας, που να αντλούν διαρκώς θαλασσοδάνεια και να αποτελούν προβληματικές επιχειρήσεις.

Αυτή η κατάσταση εξυπηρετεί μόνο τους φαύλους, τους διαπλεκόμενους και εκείνους που θέλουν να εξουσιάζουν οικονομικά και πολιτικά με υπόγεια ρεύματα. Η κατάσταση που εγκαινιάζουμε μία πολύ πιο σαφή και ξεκάθαρη κατάσταση, όπου οι τηλεοπτικοί σταθμοί, δεν θα στηρίζουν κάποια ολιγαρχικά άνομα συμφέροντα αλλά θα έχουν σαφείς και ξεκάθαρες υποχρεώσεις έναντι του κράτους, αλλά και σαφή δικαιώματα.

Ακούγονται από τους αριστεροδεξιούς νεοφιλελεύθερους νεοταξίτες πολιτικούς δύο έωλα επιχειρήματα.

Το πρώτο αφορά τη θεωρητική δυνατότητα του επιχειρείν για οποιοδήποτε πολίτη. «Γιατί να μην μπορεί να φτιάξει κανάλι οποιοσδήποτε, ακόμα και αν θέλει να χάσει τα λεφτά του;». Μα, υπάρχει κάποιος επιχειρηματίας που θα επενδύσει στα ΜΜΕ για να χάσει τα λεφτά του; Ας μας απαντήσουν οι θιασώτες της ανεξέλεγκτης αγοράς γιατί ένας σοβαρός και έντιμος επιχειρηματίας, θα επενδύσει σε έναν κλάδο που κάθε χρόνο θα χάνει εκατομμύρια ευρώ; Εγώ που δεν ποινικοποιώ το επιχειρηματικό κέρδος αλλά το επιδιώκω για την χώρα μου, πιστεύω ακράδαντα πως η οικονομική ανάκαμψη θα προέλθει μέσα από το επιχειρείν και το ιδιωτικό κέρδος, από το οποίο θα μπορεί να αντλεί και το κράτος, αλλά όχι από τους απατεώνες, φοροφυγάδες, κρατικοδίαιτους, εκβιαστές, νταβατζήδες.

Αναρωτιέμαι τι είδους επιχειρηματίας θα επενδύσει κάπου για να χάσει λεφτά; Ένας φαύλος επί φαύλος επιχειρηματίας που θα χάσει μερικά για να κερδίσει πολύ περισσότερα από αλλού

Επίσης, κάποιοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τις θέσεις εργασίας που ίσως χαθούν εντός του νέου τηλεοπτικού τοπίου.

Πόση πια υποκρισία;

Πότε ευαισθητοποιήθηκαν και αντέδρασαν αυτοί στις εντολές της τρόικας, όλα τα προηγούμενα χρόνια, για ομαδικές απολύσεις, μειώσεις μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κλπ;

Πότε νοιάστηκαν για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Που ήσαν όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έμειναν άνεργοι στα χρόνια της κρίσης και που είναι σήμερα, όταν εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι, πληρώνονται με μισθούς πείνας ή δεν πληρώνονται γιατί οι επιχειρήσεις – ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες – στενάζουν;

Επιτέλους τι λένε οι δήθεν σοβαροί γόνοι των πολιτικών με τα καλά βιογραφικά, χωρίς όμως ένσημο στην ιδιωτική οικονομία. Τι είναι προτιμότερο; Να μοιράζει αφειδώς τις τηλεοπτικές άδειες το κράτος και να δημιουργεί προβληματικές επιχειρήσεις με κακοπληρωμένους ή απλήρωτους εργαζόμενους ή στηριζόμενο σε μία πραγματική μελέτη, να προβλέπει τις δυνατότητες της χώρας και της αγοράς, προσπαθώντας να δημιουργήσει βιώσιμες επιχειρήσεις όπως συνέβη με τις άδειες της κινητής τηλεφωνίας κ.α. δημόσια αγαθά;

Επιλέγοντας έναν πολύ μικρό αριθμό αδειών, με συγκεκριμένες και αυστηρές προδιαγραφές λειτουργίας, δίνεται το δικαίωμα σε πολύ σοβαρούς επιχειρηματίες να επενδύσουν και να προσφέρουν καλές και μόνιμες θέσεις εργασίας κανένας δεν εμποδίζει, απεναντίας πριμοδοτεί, την δημιουργία ισχυρών επιχειρηματικών συνεργασιών,

Αν μία αμαξοστοιχία έχει πολύ καλή μηχανή, τραβάει και πολλά βαγόνια. Ένας «καρβουνιάρης» όμως γρήγορα θα πεθάνει…

Όχι άλλο κάρβουνο λοιπόν σε αυτή τη χώρα!

Όχι άλλο κάρβουνο στον χώρο της ενημέρωσης!

Επιτέλους δεν άφησαν κάποιοι γνωστοί- άγνωστοι τον Κ. Καραμανλή να σπάσει το μεγάλο απόστημα το πετύχαμε τώρα. Πετύχαμε ένα σημαντικό χτύπημα στο τρίγωνο της διαπλοκής και τους κρατικοδίαιτους μηντιάρχες. Πρέπει να μην χαθεί η ευκαιρία να δομήσουμε ένα ρεαλιστικό και σαφές πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας τέτοιων επιχειρήσεων, που όπως όλοι ξέρουμε, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και για τη λειτουργία της δημοκρατίας μας.