Επιστολές

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Κατ’ αρχήν, ελπίζω να μου επιτρέπετε την παραπάνω προσφώνηση αν και μια απόφαση, της οποίας τη νομιμότητα και την τυπική αλλά και ουσιαστική επάρκεια αμφισβητώ ευθέως, μου αφαιρεί προς το παρόν το δικαίωμα να είμαι μαζί σας και να θεωρούμαι ως ένας από εσάς και ένας από το σώμα των πολλών χιλιάδων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.

 

Ωστόσο, όλοι με γνωρίζετε. Όλοι ξέρετε την διαδρομή και τους αγώνες μου από τις επάλξεις της παράταξης που με γαλούχησε στο τι σημαίνουν, πολιτική ανδρεία και εντιμότητα αλλά και πόσο υψηλό είναι το χρέος να αγωνίζεσαι μέσα από αυτή την παράταξη για την πατρίδα και τον λαό της.

 

Γι’ αυτό και σε προσωπικό επίπεδο αντιπαρήλθα με ευκολία την «τιμωρία» που μου

 

επεβλήθη από ένα όργανο που δεν υφίσταται νόμιμα και σύμφωνα με το

 

καταστατικό μας και τον κανονισμό λειτουργία της κοινοβουλευτικής ομάδας, με

 

επικεφαλής έναν συνάδελφο ο οποίος δεν θα έπρεπε να επικαλείται ακόμα πως λειτουργεί ως πρόεδρος της Επιτροπής Δεοντολογίας, με ανύπαρκτο κατηγορητήριο και χωρίς να μου δοθεί ποτέ η δυνατότητα να απολογηθώ.

 

Θλίβομαι ωστόσο βαθιά γιατί το κόμμα που δίδαξε δημοκρατία στη νεότερη ιστορία

 

του τόπου έφτασε στις μέρες μας να θυμίζει… χαλιφάτο, όπου ο «Μέγας Χαλίφης»

 

διέταξε τον «αποκεφαλισμό» μου και το «συμβούλιο του Χαλίφη» έσπευσε απλά να

 

εκτελέσει την διαταγή του αφέντη.

 

Αύριο, μετά από την αμφιλεγόμενη αναβολή της ψηφοφορίας, εσείς τα στελέχη του κόμματος θα εκλέξετε τον νέο Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής του κόμματος μας, της Νέας Δημοκρατίας. Έχω επίγνωση σε ποιους απευθύνομαι και δεν χρειάζεται να αναφερθώ ούτε στον πολιτικό χαρακτήρα και την φύση της συγκεκριμένης ψηφοφορίας, ούτε στην σπουδαιότητα του αξιώματος του Γραμματέα.

 

Υπάρχει η άποψη ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, η εκλογή αυτή είναι ήσσονος σημασίας, άρα ας γίνει ότι είναι να γίνει χωρίς να αφιερώσουμε πολύ χρόνο και ενέργεια. Σε τούτο αναμφίβολα έχει συμβάλει η πολύχρονη υποβάθμιση του θεσμού και ο ασφυκτικός περιορισμός αρμοδιοτήτων και ευθυνών που τον κατέστησαν πρακτικά διακοσμητικό. Ο εκφυλισμός αυτός είναι η φυσική κατάληξη της απαξίωσης που έχουν υποστεί οι δημοκρατικές λειτουργίες και οι διαδικασίες, των κομμάτων και του πολιτικού μας συστήματος. Δυστυχώς διολισθήσαμε, μη εξαιρουμένου του γράφοντος, σε μία κατάσταση όπου τα πολιτικά στελέχη συντεταγμένα με στρατιωτική πειθαρχία μετετράπησαν σε χειροκροτητές και απολογητές αποφάσεων και πολιτικής που απλώς ανακοινώνονταν και στα οποία δεν είχαμε οι ίδιοι καμία συμμετοχή. Επιτρέψαμε να δημιουργηθεί ένα κενό δημοκρατικής λειτουργίας και εξουσίας το οποίο πρόθυμα κάλυψαν εξωθεσμικοί παράγοντες με όργανό τους ολίγους, μετρημένους στα δάκτυλα, πολιτικούς υφισταμένους τους. Όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σχεδόν στο σύνολό τους, άμεσα ή έμμεσα, ακόμα και τα αιρετά αξιώματα του κόμματος απονέμονται από τον εκάστοτε αρχηγό ή από τα διορισμένα από αυτόν στελέχη.

 

 

 

Είναι προφανές από τα γεγονότα ότι η σημερινή ηγεσία του κόμματος μας επιθυμεί

 

να συνεχίσει την τακτική αυτή. Δυστυχώς όμως για όλους μας, γιατί οι αποφάσεις

 

της και η πολιτική της μας αφορούν άμεσα όλους, δεν δείχνει καν να αντιλαμβάνεται την αντιφατικότητα μέσα στην οποία πορεύεται και λειτουργεί, ούτε και τις επιταγές των καιρών. Υπήρξα εκ των πρωτεργατών της ανάδειξης Προέδρου από την βάση, διαδικασία που τελικά «υιοθετήθηκε» και οδήγησε στην εκλογή του σημερινού Προέδρου και Πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, . Πιστεύω ότι οι ισχυρές αντιρρήσεις που είχαν εκφρασθεί αρχικά - τότε η πρόταση μου χαρακτηρίσθηκε «γελοιότητες» - κάμφθηκαν από την πίεση της κοινωνίας που ήταν από τότε ώριμη για την αλλαγή των όρων λειτουργίας των θεσμών. Ο κ. Σαμαράς απεδέχθη τους καρπούς της συμμετοχής της κοινωνίας στην εκλογή του αλλά ακόμα και τώρα εξακολουθεί να αφήνει εκτός την κοινωνία.

 

Δυστυχώς, αυτή είναι η αίσθηση λειτουργίας ενός σύγχρονου δημοκρατικού κόμματος που έχει η σημερινή ηγεσία του κόμματος. Την απέδειξε άλλωστε, επιλέγοντας με την διαγραφή μου να σταματήσει και την υποψηφιότητά μου για την θέση του Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής, η οποία είχε έναν άμεσο πολιτικό στόχο:

 

Να τεθεί σε συζήτηση και ψηφοφορία στο ανώτατο πολιτικό όργανο της Νέας

 

Δημοκρατίας η κυβερνητική απόφαση να ανασταλεί η επαναδιαπραγμάτευση

 

των υφεσιακών μνημονιακών όρων, όπως δεσμευόμασταν προεκλογικά και

 

μάλιστα, κατά απόλυτη προτεραιότητα.

 

 

 

Φίλες και φίλοι,

 

σε προηγούμενη επιστολή μου σας είχα γνωστοποιήσει πως η υποψηφιότητά μου

 

δεν εκπορευόταν από την διάθεσή μου να εξουσιάζω, ούτε να παραστήσω τον

 

«πατερούλη» του κόμματος.

 

Δεν διακατέχομαι από μονομανίες εξουσίας.

 

Το απέδειξα, άλλωστε, εγκαταλείποντας πολύ γρήγορα την θέση το

 

Υφυπουργού Εργασίας όταν από την πρώτη στιγμή αντελήφθην πως η κεντρική

 

μας προεκλογική δέσμευση για άμεση αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου και

 

για οριστικό «στοπ» σε περαιτέρω περικοπές μισθών, συντάξεων και

 

επιδομάτων, έγινε… καπνός!!

 

Στην επιστολή μου εκείνη, σας είχα αναπτύξει τις σκέψεις μου για την

 

αναδιοργάνωση του κόμματος, στα πρότυπα ενός σύγχρονου

 

χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, με ανοιχτές και σαφείς λειτουργίες και

 

διαδικασίες.

 

Σας είχα παραθέσει την πεποίθησή μου πως το κόμμα δεν μπορεί να παριστάνει το

 

«νεροκουβαλητή» της κυβέρνησης, ούτε να «χρεώνεται» τις αποφάσεις της.

 

Το κόμμα, εκπροσωπώντας την βάση και τον λαό, οφείλει να ελέγχει και να

 

παρεμβαίνει στην κυβέρνηση διαφυλάσσοντας την αυτονομία του, αλλά και την

 

ομαλή εξέλιξη του κυβερνητικού έργου. Εντός αυτών των πλαισίων, υπογράμμιζα

 

και την ανάγκη να τοποθετηθεί σήμερα το κόμμα επί της κυβερνητικής

 

πρακτικής της τρικομματικής κυβέρνησης, η οποία υπέστειλε, όχι μόνο την

 

προεκλογική ρητορική της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ακόμα και το κείμενο της

 

προγραμματικής συμφωνίας των τριών πολιτικών αρχηγών!

 

 

 

Σήμερα λοιπόν, σε αυτή την τόσο δύσκολη και ιδιαίτερη εποχή, αυτή η μεγάλη παράταξη οφείλει να ακούσει τα κελεύσματα των καιρών. Αν σε αυτή στην υποχρέωση και την ευθύνη δεν δύναται ή δεν θέλει να ανταποκριθεί η ηγεσία τότε τόσο το χειρότερο για την ηγεσία..

 

Η Νέα Δημοκρατία, πιστεύω βαθιά πως δεν είναι «καταδικασμένη» να ακολουθήσει τον «κύκλο ζωής» σχεδόν κάθε έμβιου οργανισμού (γέννηση, ακμή, παρακμή, θάνατος)

 

Και αυτό γιατί, στηρίζεται σε έναν πυρήνα διαχρονικών και αθάνατων ιδεών και αξιών, ο οποίος όμως θα πρέπει να περιβάλλεται από ένα πλαίσιο κανόνων και δομών που θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες και απαιτήσεις κάθε εποχής και που βεβαίως θα τηρείται με αυστηρότητα.

 

 

 

 

 

 

 

Φίλες και φίλοι,

 

Σήμερα θα εκλεγεί ο νέος Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής. Εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά σας. Μπορώ όμως να επικαλεστώ την παραταξιακή και εθνική σας συνείδηση και να σας ζητήσω να μην επιτρέψετε, η σημερινή διαδικασία να εξελιχτεί σε μια τυπική διαδικασία εκλογής και χειροκροτημάτων.

 

Είμαι βέβαιος ότι μπορείτε να αποδείξετε πως η Νέα Δημοκρατία εξακολουθεί

 

να αποτελεί την ελπίδα των απλών ανθρώπων αυτού του τόπου που επί τρία

 

χρόνια υφίστανται μια οδυνηρή και άκαρπη οικονομική αιματοχυσία, η οποία

 

εφόσον συνεχιστεί δεν θα οδηγήσει πουθενά, παρά μόνο στην ακόμα μεγαλύτερη

 

βάθυνση της ύφεσης και της φτώχειας.

 

Όλοι εμείς, μαζί, βροντοφωνάζαμε μέχρι και πριν δύο μήνες πως αυτή η

 

αιματοχυσία δεν μπορεί να συνεχιστεί.

 

Όλοι μαζί διαμορφώσαμε ένα πρόγραμμα ελπίδας και αξιοπρέπειας για την Ελλάδα

 

της Ευρώπης, μα προπάντων για την Ελλάδα των Ελλήνων, ένα πρόγραμμα που

 

παρουσιάσαμε στο ΖΑΠΠΕΙΟ.

 

Γιατί όλα αυτά έμειναν στο ράφι;

 

Γιατί η κυβέρνηση που στηρίξαμε υπαναχώρησε;

 

Η δικαιολογία ότι με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η διαπραγματευτική θέση της χώρας δεν πείθει. Αφενός γιατί αργότερα θα είναι πλέον πολύ αργά για τους περισσότερους Έλληνες και αφετέρου γιατί κανένας δεν βεβαιώνει πως η διεκδικούμενη επιμήκυνση της δανειακής σύμβασης θα αποτελέσει την σωτηρία της χώρας.

 

Αντίθετα, ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος της χώρας μας και προς όφελος εκείνων

 

που απεργάζονται σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και

 

προετοιμάζουν το έδαφος για κάτι τέτοιο.

 

 

 

Κυρίες και κύριοι,

 

Σήμερα υπάρχει μια ευκαιρία, ο καθένας και η καθεμία σας, αλλά και όλοι μαζί,

 

να δείξετε πως η Νέα Δημοκρατία δεν θα ακολουθήσει τον δρόμο του

 

«μνημονιακού ΠΑΣΟΚ» και μπορεί να εκφράσει άποψη, που μπορεί να είναι

 

δυσάρεστη στην ηγεσία της, αλλά απολύτως ωφέλιμη στην παράταξη και στον

 

τόπο.

 

Γιατί ερχόμαστε από μακριά και όλοι μαζί, πρέπει να πάμε πολύ μακρύτερα.

 

Πάτρα 29 Αυγούστου 2012

 

Με εκτίμηση,

 

Νίκος Ι. Νικολόπουλος