Ερωτήσεις 2012

ΑΡ. ΠΡΩΤ. 2987/16-10-2012

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

& τους

ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ

-         ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

-         ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ 

Καμιά κουβέντα δεν γίνεται από την συγκυβέρνηση και τα αρμόδια Υπουργεία για την εξόφληση των κατοχικών δανείων που ξεπερνούν τα 500 δις ευρώ.

Απεναντίας μάλιστα προσπαθεί να αποσιωπήσει όσο πιο «ανώδυνα» γίνεται το θέμα, όπως συνέβη κατά την πρόσφατη επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας κ. Α. Μέρκελ που δεν είπε λέξη..

Το θέμα αυτό, αντιμετωπίζεται τα τελευταία χρόνια, με τρόπο εντελώς παρανοϊκό. Διεξάγονται, δηλαδή ατελεύτητες συζητήσεις μέσα και έξω από την Βουλή, στα κυβερνητικά καθώς και στα κομματικά επιτελεία. Οργανώνονται ημερίδες και  συνέδρια. Εκδίδονται έντυπα και γράφονται άρθρα, έχουν ακόμη επιστρατευθεί και ξένοι επιστήμονες, κυρίως οικονομολόγοι, που επιλαμβάνονται του θέματος. Διαπιστώνουν την ύπαρξη αυτού του τεράστιου χρέους της Γερμανίας, προς τη χώρα μας  αλλά…. στη συνέχεια ουδέν!

Το μείζον αυτό θέμα κομμάτων και από την συγκυβέρνηση των τριών κομμάτων που την συναποτελούν, έχει τελματώσει χωρίς να γίνονται οι απαιτούμενες ενέργειες για να επιλυθεί και ενώ η Ελλάδα διέρχεται τραγικές στιγμές λόγω της οικονομικής κρίση.   

Τη χρονική στιγμή που κατατίθεται αυτή η ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό, νοιώθω ότι έχω το καθήκον να μεταφέρω επιγραμματικά, όσα έχει καταθέσει ο ερευνητής συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας μέσα από το πόνημα του «Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ».

Δεν γνωρίζω αληθινά πόσο το γνωρίζουν ή το πιστεύουν, όσοι αποτελούν την πολιτική ηγεσία σ’ αυτό τον τόπο, μα προπαντός ο Έλληνας Πρωθυπουργός.

Καταθέτω συνειδητά πάντως αυτήν την ερώτηση για να μην υπάρξει το παραμικρό «άλλοθι» στο μέλλον και ο κάθε αρμόδιος εκ των ερωτωμένων τεθεί προ των εθνικών και ιστορικών ευθυνών του.

Το ζήτημα των κατοχικών δανείων, δεν έχει σχέση με το ζήτημα του χρυσού που εκλάπη από τους Γερμανούς ή των κατοχικών επανορθώσεων, αποζημιώσεων και των κατοχικών δανείων.

Έχει μια εντελώς διαφορετική βάση από εκείνο των πολεμικών επανορθώσεων και αποζημιώσεων, και είναι θλιβερό που η πολιτεία μας δεν έχει επιτύχει μέχρι σήμερα κανένα εκ των δύο ζητημάτων να ικανοποιηθεί.

Η Ελληνική Πολιτεία δεν έχει επιτύχει -γιατί δεν επέδειξε το ανάλογο σθένος- την εξόφληση αυτών των δανείων, των οποίων η νομική βάση είναι πλήρως αδιαμφισβήτητη.

Η αξίωση εδράζεται κατ’ αρχήν στη  συμφωνία του Μαρτίου 1942 μεταξύ Γερμανών και Ιταλών, η οποία τροποποιήθηκε αργότερα, έπειτα από τις διαπραγματεύσεις στο Βερολίνο και στην Ρώμη (Σεπτέμβριος- Οκτώβριος 1942).

Δεν έχει καμία αξία το γεγονός ότι επρόκειτο για μια διμερή συμφωνία μεταξύ της Γερμανίας του Χίτλερ και της Ιταλίας του Μουσολίνι, χωρίς το τότε κατοχικό κράτος να λάβει απευθείας μέρος σε μία τριμερή συμφωνία.

Οι συμφωνίες αυτές κατοχυρώνουν την Ελλάδα απολύτως και προβλέπουν ότι όσα χρηματικά ποσά έλαβαν οι Γερμανοί και Ιταλοί κατακτητές είναι αποδοτέα ατόκως με την λήξη του πολέμου.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι τα χαρτονομίσματα εκείνα είχαν συγκεκριμένη αξία, έστω και αν ήταν συνεχώς μεταβαλλόμενη, λόγω της διαρκώς αυξανόμενης κυκλοφορίας και του πληθωρισμού.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και οποιοσδήποτε απλός πολίτης μπορεί κάλλιστα να υπολογίσει την πραγματική αξία αρχικά στη βάση της τιμαριθμικής δραχμής.

Πρόκειται για συνολικό ποσόν ως προς τη Γερμανία (διότι η αντίστοιχη και σημαντικά μικρότερη απαίτηση έναντι της Ιταλίας έχει ικανοποιηθεί μεταπολεμικά) ανερχόμενο σε σημερινή αξία εκατό δισεκατομμυρίων ευρώ.

Αυτό αφορά το κεφάλαιο άτοκο, όπως ήταν η αρχική διμερής συμφωνία του 1942.

Ωστόσο η οφειλή της Γερμανίας κατέστη ληξιπρόθεσμη, οπότε λαμβάνοντας υπόψη ένα χαμηλό επιτόκιο η σημερινή ελληνική απαίτηση ανέρχεται στο επίπεδο των πεντακοσίων δισεκατομμυρίων ευρώ τουλάχιστον.

Αυτό είναι το ποσόν που σήμερα αποτελεί χρέος και πρέπει η Γερμανία να αποδώσει αμέσως, αυθωρεί και παραχρήμα, στην πτωχή και καθημαγμένη Ελλάδα.

Χωρίς άλλες δικαιολογίες και κωλυσιεργίες.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Όλοι μελαγχολούν όταν σκέφτονται πόσο διαφορετική θα ήταν η σημερινή κατάσταση, αν οι κυβερνήτες μας δεν είχαν πάσης φύσεως σύνδρομα και διεκδικούσαν τα νόμιμα!

Τι θα είχαμε αποφύγει αν, αντί να εμφανίζονται ως «καλοί» και «συνεργάσιμοι» με την πανίσχυρη Γερμανία, οι αποτελούντες την πολιτική ηγεσία και ειδικότερα των τελευταίων τριών χρόνων, με αναπτυγμένο αίσθημα εθνικής ευθύνης διεκδικούσαν αυτή την οφειλή.

Ίσως οι Γερμανοί να μην αντιλαμβάνονται την έννοια του ΧΡΕΟΥΣ ΤΙΜΗΣ.

Σε μια Ελλάδα όμως, η οποία κήδεται της εθνικής κυριαρχίας της και δεν εννοεί να την παραδώσει, όσοι συμπλεγματικοί και αν πρόσκαιρα βρεθούν να υπογράψουν όποιες ανήκουστες παραιτήσεις, απομένει να διεκδικήσει με σοβαρότητα την  άμεση εξόφληση των κατοχικών δανείων, αυθωρεί και παραχρήμα.

Πεντακόσια δισεκατομμύρια ευρώ (και για την ακρίβεια 510.033.165.000 ευρώ, όπως αναπτύσσεται στο οικείο κεφάλαιο του επιστημονικού συγγράμματος «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ» – εκδόσεις Ερωδιός), προερχόμενα από το ΑΙΜΑ της κατοχικής περιόδου, είναι ένα ποσό που θα έλυνε όλα τα προβλήματα…

Αυτή τη στιγμή, το ζήτημα της εξόφλησης των κατοχικών δανείων, είναι άμεσης προτεραιότητας εθνικό θέμα

Την ώρα που η εθνική μας περιουσία «σφυροκοπείται» από τις ανάλγητες απαιτήσεις των Ευρωπαίων Εταίρων, το θέμα των οικονομικών μας διεκδικήσεων από την ενιαία Γερμανία, πρέπει να επανέλθει επιτακτικά.

Το οφείλουμε  στους ανθρώπους που βίωσαν και έχουν ακόμα νωπές τις μνήμες της θηριωδίας του Ναζισμού στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο και σε πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας, το οφείλουμε στους αγέννητους και στους νεκρούς….

Το οφείλουμε στον Ελληνικό λαό, που με τα μνημόνια προσφέραμε τη ζωή του «λύτρον» στους ξένους δανειστές.

Επιβάλλεται επίσης για να αποκατασταθεί το αίσθημα δικαίου του Ελληνικού λαού αλλά και η ιστορική αλήθεια. Δεν επαιτούμε, τα διεκδικούμε και τα απαιτούμε εθνικά σύσσωμοι.

Επειδή ο Πρωθυπουργός της «επαναδιαπραγμάτευσης» των επαχθών και δυσμενών όρων που έχουν επιβληθεί στις «πλάτες» του Ελληνικού λαού, έχει την υποχρέωση να απαντήσει στον Ελληνικό λαό, καθώς και οι συνερωτώμενοι Υπουργοί.

1. Γιατί δεν απαιτούμε από τους Γερμανούς κύριε Πρωθυπουργέ την επιστροφή του κατοχικού δανείου, το οποίο εκτιμάται σε 510.033.105.000 ευρώ, όπως συνέβη άλλωστε με την αντίστοιχη των 100 δις ευρώ, έναντι της Ιταλίας;
2. Γιατί δεν θέσατε το θέμα κατά την διάρκεια της πολύωρης συνάντησης σας στην Αθήνα με την Καγκελάριο της Γερμανίας;
3. Μήπως το θέσατε κατά την προηγούμενη συνάντηση σας στο Βερολίνο; Εάν όχι γιατί;
4. Η  Α. Μέρκελ γιατί άνοιξε όλα τα θέματα του ενδιαφέροντος της πατρίδας της, π.χ. φάρμακα, ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, αποκρατικοποιήσεις, επενδύσεις, εξόφληση δικών μας δανειακών υποχρεώσεων;
5. Που προσκρούει; Ρωτούν οι Έλληνες πολίτες. Γιατί δεν ζητήσατε συμψηφισμό, αλλά προθύμως, ικανοποιείτε τις βουλιμικές ορέξεις των «εταίρων» μας;
6. Ακόμα και τώρα θα συνεχίσετε παρότι  που πια  θέτουν ευθέως σε κίνδυνο την επιβίωσή μας;
7. Επιτέλους θα θέσει η Ελληνική κυβέρνηση και ευθέως προς τη Γερμανία, το αίτημα άμεσης επιστροφής των χρεών της;
8. Τι ακριβώς συμβαίνει με το Γερμανικό χρέος;  
9. Πόσο το έχουν υπολογίσει οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες;

-         Να κατατεθεί κάθε σχετική μελέτη υπολογισμού.

1. Ποιες ενέργειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα από τα Υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών;

-         Να κατατεθεί κάθε σχετικό έγγραφο

                                                                             Ο ερωτών βουλευτής

                                                                        ΝΙΚΟΣ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

                                                              (Εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της Ν.Δ.)