Δελτία Τύπου έως 2011

Με αφορμή την πρωτοβουλία της ΓΕΦΥΡΑΣ Α.Ε. να φέρει σε "ζεύξη" τους κοινωνικούς φορείς της Δυτικής Ελλάδος με την ίδρυση της Ένωσης "Πυλώνες Αλληλεγγύης", ο Βουλευτής Αχαίας Νίκος Νικολόπουλος που συμμετείχε και χαιρέτισε την πρώτη ιδρυτική συνεύρεση κατά την μέρα των γενεθλίων της "ΓΕΦΥΡΑΣ" έδωσε στην δημοσιότητα την παρακάτω ανοικτή πρόσκληση - επιστολή που αποστέλλει και στον καθένα χωριστά σε αυτή τη νέα σημαντική προσπάθεια καλώντας όλους τους εγγύς και τους μακράν, τους εντός και τους εκτός να ακολουθήσουν το εγχείρημα....

"Το σύγχρονο νόημα της κοινωνίας των πολιτών εστιάζεται ακριβώς .στην ύπαρξη και την λειτουργία μη κυβερνητικών ή μάλλον μη κρατικών όπως είναι ορθότερο, οργανώσεων. Είναι η χαρακτηριστική έκφραση της κοινωνίας των πολιτών. Καλύπτουν ανάγκες των καιρών. Διασφαλίζουν την ουσιαστική συμμετοχή του πολίτη στο κοινωνικό γίγνεσθαι, η οποία υπερβαίνει την τυπική συμμετοχή. Επιτελούν μία κοινωνική, φιλάνθρωπη αποστολή, προάγοντας τον εθελοντισμό και την προσφορά στον άνθρωπο, ως υπέρτατες κοινωνικές και ηθικές αξίες. Προσφέρουν σε τομείς που η κρατική λειτουργία αδυνατεί να παρέμβει και να παράσχει στοιχειώδη ασφάλεια και αξιοπρεπή διαβίωση.

Η έννοια της κοινωνίας των πολιτών προυποθέτει την ελευθερία, την εμπιστοσύνη, την ανιδιοτέλεια και την αλληλεγγύη στην κοινωνική συμπεριφορά. Τα περιθώρια εξαντλήθηκαν, ήρθε η ώρα το σήμαντρο να σημάνει το ΄΄μεγάλο συναγερμό΄΄. Η οικονομική κρίση έχει βαθύτατες επιπτώσεις στις μορφές της κοινωνικής οργάνωσης και στην αξιοπιστία της κοινωνικής αποδοχής των θεσμικών οργάνων. Ο άνθρωπος γίνεται ολοένα και πιο ευάλωτος, ολοένα πιο ανθεκτικός. Μπροστά στην νέα αυτή πραγματικότητα εμείς δεν μπορούμε ούτε να εθελοτυφλούμε, ούτε να δηλώνουμε αναχωρητές, ούτε με χριστιανική καρτερία να περιμένουμε την ολοκλήρωση του πάθους μας στον παρόντα βίο με την ελπίδα της δικαίωσης στην επόμενη ζωή. Οι παραδοσιακοί μηχανισμοί εξουσίας καθώς επίσης και οι αυστηροί κερδοσκοπικοί οργανισμοί φαίνεται να μην μπορούν να εκφράσουν τα σύγχρονα αιτήματα και να εμπνεύσουν τον ενεργό πολίτη. Οφείλουμε λοιπόν στους πολίτες που η καθημερινότητα τους εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τις δικές μας αποφάσεις να οργανώσουμε : αποτελεσματικές γραμμές άμυνας για την προστασία της ανθρώπινης αξίας και της αξιοπρέπειας. Όλοι αυτοί οι πολίτες είναι οι πολίτες της διπλανής μας πόρτας. Οι πολίτες που φροντίζουν να κάνουν πράξη τα δικά τους μικρά και μεγάλα οράματα, ανεξαρτήτως της βοήθειας ή μη του Κράτους, που έρχονται αντιμέτωποι με την καθημερινότητα και επιτρέψτε μου να πω, κατανοούν από πρώτο χέρι όλη την δυσκαμψία της κρατικής μηχανής και όλες τις αβλεψίες ή παραλείψεις της οποιασδήποτε Κυβέρνησης.

Κάπου σε αυτό το σημείο εκεί όπου η κοινωνία των πολιτών συναντάει την κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων και η πολιτική την κοινωνία, έρχεται και ο ρόλος της "ΓΕΦΥΡΑΣ" προκειμένου να φέρει την "ΖΕΥΞΗ" . Απόλυτη πίστη μου είναι πως πρέπει να αγκαλιάσουμε τα προβλήματα τους, να αντιληφθούμε τις αντιρρήσεις τους. Ανοίγοντας τα αυτιά μας σε αυτούς τους φορείς, ανοίγουμε τα αυτιά μας στην ίδια την κοινωνία. Την κοινωνία των ανθρώπων της εθελοντικής αγάπης και προσφοράς, που είναι μακριά και πέρα από κάθε λογική "βολέματος" και "αρπαχτής", την κοινωνία των καταναλωτών που ζουν πολύ καλύτερα από όλους εμάς τις δυσλειτουργίες της αγοράς, την κοινωνία των ατόμων με ειδικές ανάγκες που μας διδάσκουν πολιτισμό και αξιοπρέπεια. Ο τομέας όμως της αυτοτελούς κοινωνικής δράσης ανάμεσα στο κράτος και τον πολίτη, ανάμεσα στην δημόσια και την οικονομική και επιχειρηματική σφαίρα παραμένει σχετικά και σε σύγκριση μ,ε άλλες χώρες ισχνός.

Το tsunami της οικονομικής κρίσης θα χτυπήσει την πόρτα του φτωχού, του ανήμπορου , του ΑΔΥΝΑΤΟΥ, δεν θα αφήσει απρόσβλητη και την "βίλα του πλουσίου". Οι θωρακισμένες πόρτες δεν προστατεύουν από την κρίση. Δεν μπορούν να υπάρχουν πλέον νησίδες ευημερίας και ευδαιμονίας. Ή όλοι μπροστά ή όλοι πίσω.. Έχουμε ηθικό, πολιτικό και κοινωνικό χρέος να φέρουμε στο επίκεντρο της καθημερινής μας δράσης και πολιτικής κάθε άνεργο, κάθε φτωχό, κάθε αδύναμο. Είναι ευθύνη μας να κηρύξουμε τον υπέρ αδυνάτου αγώνα. Να εδραιώσουμε στην συνείδηση κάθε Έλληνα την πεποίθηση για το καθήκον στήριξης των πλέον αδύνατων συμπολιτών μας. Και αυτό οφείλουμε να το προβάλουμε, να το αναδείξουμε και να εργαστούμε για αυτό με όλες μας τις δυνάμεις και κυρίως με το προσωπικό μας παράδειγμα. Οφείλουμε ως συντεταγμένη Πολιτεία και οργανωμένη κοινωνία να στρέψουμε το βλέμμα, να εστιάσουμε την σκέψη και να επικεντρώσουμε τις δράσεις στον υπέρ αδυνάτου αγώνα.

Κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος.

Κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ευτυχισμένος

Κανείς δεν μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται πολιτισμένος, όσο υπάρχει έστω και ένας συμπολίτης μας που αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες ανατροφής των παιδιών του. Και εμείς πρέπει να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους τώρα πως είμαστε κοντά τους. Πως ανοίγουμε τα αυτιά και τις καρδιές μας. Τους ακούμε και τους μαθαίνουμε. Τους συμβουλευόμαστε και πράττουμε.
Το πρόβλημα δεν είναι ποσοτικό. Δεν είναι αριθμητικό. Είναι ποιοτικό. Όσο υπάρχει έστω και ένας άνεργος. Όσο υπάρχει έστω και ένας κοινωνικά, οικονομικά ή εργασιακά αδύναμος,

Εμείς οφείλουμε να συντονίσουμε τις δράσεις μας και να υλοποιήσουμε αποφασιστικά βήματα για την στήριξη του. Αν δε, κάποιος από εμάς θεωρεί ότι η υπόθεση στήριξης των εν αδυναμία ευρισκομένων συμπολιτών μας δεν αφορά προσωπικά, είναι βέβαιο ότι πλανάται πλάνην οικτρά.

Είναι πλέον από βέβαιο ότι κάποια στιγμή στην ζωή μας, στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον ο καθένας μας θα βρεθεί σε κοινωνική, οικονομική ή εργασιακή αδυναμία και θα έχει ανάγκη πολλαπλής και πολύπλευρης στήριξης. Είμαστε όλοι εν δυνάμει ΑΔΥΝΑΜΟΙ.. Με αυτούς του λογισμούς αθόρυβα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ας προχωρήσουμε μια σημαντική δουλειά υποδομής.
Εκτιμούμε ότι το κίνημα της ΖΕΥΞΗΣ είναι από την ίδια του την σύσταση ένα εργαλείο που βασίζεται στην δημιουργική σκέψη, την ευσυνείδητη προσφορά και την ευελιξία.. Αποτελεί ένα κοινωνικό εργαλείο που δύναται να επικεντρώσει, να ανακουφίσει και ενίοτε να θεραπεύσει μάστιγες. Μπορεί να επουλώσει και να ανακουφίσει πληγές. Μπορεί να φέρει την απρόσωπη κοινωνία σε επαφή με τον ανθρώπινο πόνο, με τον προσωπικό Γολγοθά του κάθε ανθρώπου.

Ας γίνει το πεδίο αφενός μεν της ελευθερίας αυτών που συγκροτούν μία οργάνωση, να επιλέξουν αξίες, τρόπο σκέψης, πολιτισμικά πρότυπα, αιτήματα, τρόπους δράσης ακόμη και πρόσωπα - εταίρους της οργάνωσης, αφετέρου δε, της εμπιστοσύνης μεταξύ τους και της συσπείρωσης γύρω από τις κοινές αξίες και επιδιώξεις.
Ας αποτελέσει έκφραση πολυφωνίας και αποτύπωμα των αναγκών, των ενδιαφερόντων, της αισθητικής, της ιεράρχησης των αξιών και των αιτημάτων της κοινωνίας. Πιστεύω ότι καλύπτει ή διεκδικεί ένα χώρο, που με βάση τα κριτήρια του δεν καλύπτεται επαρκώς ή παραμένει εντελώς ανοικτό πεδίο. Με τον τρόπο του εκφράζει την αρχή της επικουρικότητας. Τα αιτήματα, οι αντιδράσεις αλλά και οι άμεσες ή έμμεσες προτάσεις του μπορούν να έχουν ω κύριο αποδέκτη το κράτος, αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, κάποτε και τους δύο."