Συνεντεύξεις

Κύριε  Νικολόπουλε, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, το τοπίο παραμένει θολό. Θα μας κάνετε μια γενική εκτίμηση;

Είναι αλήθεια ότι πολλά στοιχεία που επηρεάζουν σήμερα το πολιτικό και προεκλογικό τοπίο δεν υπήρξαν ποτέ στο παρελθόν. Αντίστοιχα όμως, τόσο κρίσιμη και καθοριστική για το μέλλον της χώρας  εκλογική αναμέτρηση δεν υπήρξε μέχρι σήμερα. Αν θα μπορούσα να κάνω μία γενική εκτίμηση, όχι στενά εκλογική αλλά γενικότερη, θα έλεγα ότι οι δύο βασικοί ανταγωνιστές αυτών των εκλογών είναι το συναίσθημα και η λογική. Όσο οι πολίτες περνούν από το, έντονο αλλά χωρίς λογική διεξόδου, συναίσθημα, στο συναίσθημα της απόφασης να παλέψουμε και να τα καταφέρουμε και στο συναίσθημα της ανάγκης να κυβερνηθεί η χώρα, τόσο θα δυναμώνεται η πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας και τελικά πιστεύω πως ο στόχος της αυτοδυναμίας θα επιτευχθεί.

 Ποιο είναι το αλόγιστο συναίσθημα που λέτε και ποια η λογική και πως αυτά θεωρείτε ότι εκφράζονται στην εκλογική αναμέτρηση;

Αυτό το συναίσθημα χωρίς λογική εκφράζεται ως αγανάκτηση προς όλους και όλα, αναζητάει διέξοδο σε όποιον τάζει χωρίς να στηρίζεται σε βάσιμο σχέδιο και εν ολίγοις, αποτελεί αυτό που λέγεται «ψήφος διαμαρτυρίας». Είναι μια στάση χωρίς πολιτική σκέψη και επιτρέψτε μου, χωρίς να δίνει διέξοδο στον πολίτη και στη χώρα. Από την άλλη, είναι το «λογικό συναίσθημα», επιτρέψτε μου τον όρο. Δηλαδή, ο πολίτης έχει πονέσει και έχει αγανακτήσει. Κανένας δεν ζητάει να πάψει να αγανακτεί. Αλλά να μετατρέψει τον θυμό του σε κινητήριο δύναμη αναγέννησης του τόπου του. Κατά συνέπεια, σε αυτή την περίπτωση ψηφίζει το κόμμα που βάσιμα μπορεί να κυβερνήσει και αυτό που έχει παρουσιάσει πρόγραμμα και διέξοδο από την κρίση. Νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο: Στις εκλογές της 6^ης Μαΐου,  πρέπει να ψηφίσουμε τη δύναμη που έχει εφικτό και ρεαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Γιατί, μην μου πείτε πως είναι εφικτό και ρεαλιστικό πρόγραμμα να λέει κάποιος πως θα καταγγείλει μονομερώς τη δανειακή σύμβαση, αλλά μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται μέσα στην Ευρώπη και το ευρώ.

Προφανώς οδηγείτε την συζήτηση στο να μας πείσετε να ψηφίσουμε Νέα Δημοκρατία…  

Φυσικά, αλλά πιστέψτε με, όχι από κομματικό πατριωτισμό και μόνο. Ας σκεφθεί κάθε πολίτης ποια είναι η πολιτική δύναμη που πρώτη είπε πως το μνημόνιο είναι λάθος «συνταγή» αλλά και όταν η χώρα κρεμόταν από μία κλωστή, προτίμησε να σώσει την χώρα από το να δει τα δικά της εκλογικά ποσοστά να φτάνουν σε πρωτόγνωρα ύψη; Ποια πολιτική δύναμη έχει ολοκληρωμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης; Ποια πολιτική δύναμη είναι ευρωπαϊκή, αλλά με την Ευρώπη των λαών και όχι των στείρων αριθμών. Και εν τέλει, ποια πολιτική δύναμη μπορούν να εμπιστευτούν οι Ευρωπαίοι, συζητώντας μαζί της για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής; Θα έλεγα πως η απάντηση στο τι ψηφίζουμε είναι σαφής και απόλυτη λοιπόν, για κάθε νοικοκύρη που δεν θέλει να δει τον τόπο του ακυβέρνητο και… σμπαράλια

Η Νέα Δημοκρατία, ωστόσο, υπέστη μια συντριπτική ήττα το 2009 και αυτό γιατί, κατά τον λαό, έφερε βαριές ευθύνες. Πώς είναι δυνατόν, τα πρόσωπα που απέτυχαν τότε να πετύχουν σήμερα;

Είμαι ο τελευταίος που θα αρνηθεί τα λάθη της Νέας Δημοκρατίας. Πολλές φορές έχω γίνει σκληρός με το κόμμα μου και δεν μασάω τα λόγια μου. Θυμηθείτε πως κάποτε, εν μέσω πλήρους ευδαιμονίας, είχα μιλήσει για «κυβέρνηση light» και είχε γίνει χαμός… Όμως, η Νέα Δημοκρατία πέρασε από το δικό της «καθαρτήριο». Υπέστη μια βαριά ήττα, άλλαξε ηγεσία και το κυριότερο, πέρασε μια σημαντική περίοδο αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης. Έτσι, σταδιακά άλλαξε πολλά. Στη δομή και την οργάνωσή της, στην φιλοσοφία της πολιτικής πρακτικής της, ακόμα και στα πρόσωπα. Και ειδικά για τα τελευταία, θα σας πω δύο μεγάλες αλήθειες: η πρώτη είναι, πως στις δημοκρατίες, το πολιτικό προσωπικό είναι αυτό που ψηφίζει ο λαός. Τελεία και παύλα! Αν ο λαός δεν επιθυμεί κάποιους, απλά δεν τους ψηφίζει. Και η δεύτερη αλήθεια είναι πως η δημοκρατία δεν είναι ένα φασιστικό «αποτεφρωτήριο συνειδήσεων». Με άλλα λόγια, «κοντά στα ξερά, δεν καίγονται και τα χλωρά»! Παντού και πάντοτε, υπάρχει η προσωπική ευθύνη!

Εσείς, αν και ηλικιακά  νέος, μετράτε πολλά χρόνια σα έδρανα του κοινοβουλίου. Ωστόσο, ποτέ δεν αναλάβατε κάποια κυβερνητική ευθύνη. Εφόσον εκλεγεί η ΝΔ, πιστεύετε πως ήρθε η ώρα να αναλάβετε υπουργικό χαρτοφυλάκιο, όπως πολλοί λένε στην Αχαΐα, λόγω και της ευθύνης που ο κ. Σαμαράς σας ανέθεσε σε θέματα εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης;

Δεν μπορώ να αποφύγω να πω το κλασικό, αλλά πολύ αληθινό: Ότι τις κυβερνητικές θέσεις τις ορίζει ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Κατά συνέπεια είναι δική του ευθύνη και δικό του προνόμιο. Από την πλευρά μου, προσπάθησα πολύ και θέλω να πιστεύω ότι δούλεψα πολύ από τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς μου ανέθεσε τον Τομέα Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας. Αν ο Πρόεδρος, μετά τις εκλογές, κρίνει πως μπορώ να αναλάβω και κυβερνητική θέση, θα το πράξω,  όχι με στόχο να κάτσω σε έναν… «θρόνο» υπουργείου, αλλά με επίγνωση πως πέφτω σε μια φωτιά που μπορεί και να με κάψει. Αλλά, αν η πολιτική είναι προσφορά προς τον τόπο, κανένας δεν έχει δικαίωμα να κάνει πίσω και να δηλώσει «απών» από αυτή την μάχη. Εγώ, είμαι εδώ! Και θα δώσω τη μάχη, από οποιαδήποτε θέση και οποιοδήποτε ρόλο. Αυτή είναι η υπόσχεσή μου προς τους συμπολίτες μου. Και μόνον αυτή…