Συνεντεύξεις

1. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν γίνει… συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ;

Φυσικά και όχι. Οι ΑΝΕΛ αποτελούν ένα κόμμα με κορμό στελέχη του κεντροδεξιού χώρου, τα οποία δημιούργησαν μία νέα στέγη, αποδιωγμένοι από μία παράταξη που προδόθηκε και μεταλλάχθηκε σε νεοφιλελεύθερη. Παράλληλα όμως, σε αυτή τη στέγη χωρούν όλοι οι πατριώτες του κέντρου. Σε ιδεολογικό επίπεδο έχουμε σαφείς και διακριτές διαχωριστικές γραμμές από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς μιλάμε και υπερασπιζόμαστε το έθνος και την ορθοδοξία. Μιλάμε και υπερασπιζόμαστε την παράδοση και τον πολιτισμό ως εθνικό πλούτο και ασφαλώς είμαστε υπέρ της ιδιωτικής οικονομίας. Απλώς, από την πρώτη στιγμή δεχτήκαμε ότι για να σωθεί η Ελλάδα στις σημερινές συνθήκες απαιτείται εθνική προσπάθεια και δράση. Και οι δεξιοί και οι αριστεροί, όλοι Έλληνες είμαστε και όλοι για τον ελληνικό λαό προσπαθούμε και μπορούμε να ενωθούμε για να βγάλουμε την πατρίδα από τον βούρκο, αρκεί να δεχτούμε κάποιες αξιωματικές αλήθειες. Και μία από αυτές, για παράδειγμα, είναι η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη.

2. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπήρξε μια Πρόεδρος που «ζόρισε» τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Μάλιστα ο κ. Καμμένος προχώρησε και σε καταγγελίες σε βάρος της απερχόμενης Προέδρου της Βουλής. Για το κόμμα σας ποια πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά που θα έχει ο επόμενος Πρόεδρος;

Η Ζ. Κωνσταντοπούλου είναι ένας δραστήριος και μαχητικός άνθρωπος, που σε προσωπικό επίπεδο σέβομαι πολύ για το πάθος και την αγωνιστικότητά του, έστω και αν διαφωνώ απολύτως μαζί της σε πολλά θέματα. Θεωρώ όμως ότι υπήρξε υπερβολική σε πολλά σημεία και δεν προσπάθησε να βρει τις γραμμές που μπορούν να ενώσουν το κοινοβούλιο μπροστά σε πολύ κρίσιμα θέματα. Πιστεύω πως ο Πρόεδρος της Βουλής, εκ του ρόλου του, οφείλει να ενώνει, να συνδιαλέγεται και γενικότερα, για να το πω έτσι, να «πολλαπλασιάζει την κοινοβουλευτική δημοκρατία». Μπορεί να προέρχεται από το κόμμα της πλειοψηφίας, θεσμικά όμως εκπροσωπεί και τους «300» και φυσικά, στο πρόσωπό του αντανακλάει η Βουλή των Ελλήνων. Κατά συνέπεια, η μετριοπάθεια και η διαρκής προσπάθεια συναίνεσης πρέπει να είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά του.

3. Αλήθεια, εάν έφευγε ο κ. Βενιζέλος, τον οποίο ο κ. Καμμένος επανειλημμένα χαρακτηρίζει «βαρίδιο» θα μπορούσατε να συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχετε καταγγείλει ουκ ολίγες φορές; Και με ποιον τρόπο;

Προσωπικά, δεν νομίζω πως είναι μόνο ο Βενιζέλος το «πρόβλημα» στο ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και άλλα πρόσωπα που έχουν συνδέσει την πολιτική τους διαδρομή με την Ελλάδα της χρεοκοπίας και της διαφθοράς. Και πέρα από τα πρόσωπα είναι οι πολιτικές. Ποια είναι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ σε θέματα διαφθοράς; Τι έκανε για τη λίστα Λαγκάρντ, για παράδειγμα; Τι λέει, ακόμα και τώρα, για την κατάργηση του περίφημου νόμου «περί ευθύνης υπουργών»; Γιατί δεν τον αποκηρύσσει;

4. Το κόμμα σας μπήκε στην Βουλή με ποσοστό λίγο παραπάνω από το όριο του 3%. Ποιες αναγκαίες αλλαγές πρέπει να γίνουν ώστε να πάρει ξανά τα πάνω του και να έχει λόγο ύπαρξης στην κοινωνία;

Νομίζω ότι πρέπει και μπορούν να γίνουν πολλά. Να εκφράσουμε καλύτερα το ιδεολογικό μας στίγμα και την πολιτική μας άποψη, αλλά και σε οργανωτικό επίπεδο πρέπει να γίνουν πάρα πολλά. Ωστόσο, εάν όλα πάνε καλά για τη χώρα – αυτό μας νοιάζει πάνω απ’ όλα – και υπάρξουν συνθήκες σταθερότητας, όπως ελπίζουμε, τότε μπορούμε να τα δούμε όλα αυτά, με ηρεμία και ψυχραιμία

5. Πως σχολιάζετε την είσοδο της Ένωσης Κεντρώων και του Βασίλη Λεβέντη στη Βουλή; Σας ρωτώ ως έναν έμπειρο κοινοβουλευτικό που έχει εκλεγεί 11 φορές.

Ως παλιός κοινοβουλευτικός λοιπόν, σας λέω ότι όποιος ψηφίζεται από τον λαό πρέπει να είναι καλοδεχούμενος στη Βουλή. Ο λαός αποφασίζει για όλους μας. Προσωπικά, καλωσορίζω τον κ. Λεβέντη και το κόμμα του στη Βουλή, το οποίο πιστεύω ότι πλέον θα κρίνεται πολύ πιο αυστηρά, όπως συμβαίνει με όλους μας εξάλλου.

6. Υπήρξατε ένας από τους «πρωταγωνιστές» στις διεργασίες σχηματισμού της νέας κυβέρνησης. Και πάλι, ακούστηκε και διαψεύστηκε το όνομά σας. Και πάλι δεν μπήκατε στη κυβέρνηση τελικά. Τι συνέβη; Η ενόχλησή σας φάνηκε και από την επιστολή στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ.

Για όλους τους ανθρώπους – και τους πολιτικούς - υπάρχει ένα «ως εδώ και μη παρέκει». Αυτό είπα. Και δεν έχει σχέση τόσο με την μη συμμετοχή μου στο κυβερνητικό σχήμα, που στο κάτω – κάτω είναι ευθύνη και δικαίωμα του κάθε πρωθυπουργού, αλλά περισσότερο με τη σπέκουλα που για μία ακόμα φορά έγινε γύρω από το πρόσωπό μου. Έναν παρασκηνιακό «θόρυβο» που με θίγει, ειδικά από τη στιγμή που είμαι ο μόνος πολιτικός που έχει παραιτηθεί από υπουργείο και έχει αποδείξει- με πράξεις και όχι λόγια - ότι δεν εξαρτά τους πολιτικούς αγώνες του από «καρέκλες». Είμαι 26 χρόνια στο δημόσιο βήμα και κυκλοφορώ καθαρός και περήφανος, αν και έχει πέσει πολύ λάσπη σε διάφορους ανεμιστήρες εις βάρος μου. Ε, δεν γίνεται να τα «καταπίνω» κι όλα… Αυτά προς το παρόν.

7. Κύριε Νικολόπουλε, η αγορά αγκομαχά! Όπως αναφέρουν φορείς έχει χαθεί όλο το 2015. Η νέα κυβέρνηση με ποιον τρόπο σκοπεύει να αλλάξει τα σημερινά δεδομένα και πότε περιμένουμε να δούμε αποτελέσματα;

Αυτό περιμένω να δω και εγώ… Η δουλειά που πρέπει να γίνει είναι πολλή και σε βάθος, αλλά πρέπει να ξεκινήσει άμεσα. Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και το γνωρίζαμε, πριν τις εκλογές.

8. Τελικά το δημοψήφισμα μήπως δεν έπρεπε να γίνει και άδικα δίχασε και κούρασε τον ελληνικό λαό;

Αν θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής και δίκαιος, νομίζω ότι πρέπει να περάσει και άλλο χρονικό διάστημα προκειμένου να αποκρυσταλλωθεί άποψη για το δημοψήφισμα. Πιστεύω ότι δεν δίχασε τον λαό. Ειδικά γιατί ήταν πολύ μεγάλη η διαφορά υπέρ του «όχι». Αλλά δεν ξέρω εάν ήταν αναγκαίο. Ίσως ήταν, γιατί εκείνη τη χρονική στιγμή βρισκόμασταν με το όπλο των δανειστών στον κρόταφο για να δεχτούμε ένα πρόγραμμα λίγων μηνών που με βεβαιότητα δεν θα είχε αποτέλεσμα και θα χρέωνε περισσότερο τη χώρα για να ακολουθήσει και νέο μνημόνιο. Από την άλλη πλευρά, η απόφαση της ελληνικής πλευράς να «σκοτώσει» το παλιό πρόγραμμα προκάλεσε χρηματοδοτική ασφυξία και τα capital controls που ασφαλώς και προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στην αγορά και στη κοινωνία. Συνήθως, σε τέτοιες οριακές στιγμές, λαμβάνονται και οριακές αποφάσεις. Και ενδεχομένως, το δημοψήφισμα ήταν η πιο ήπια… οριακή απόφαση που μπορούσε να ληφθεί και η οποία, εκ των πραγμάτων. άνοιξε το δρόμο για την διαπραγμάτευση που ακολούθησε και το νέο πρόγραμμα, το οποίο είναι μεν βαρύ αλλά έχει και κάποιες προοπτικές… Ωστόσο, επαναλαμβάνω, η πλήρης αποτίμηση τέτοιων πολιτικών πρωτοβουλιών γίνονται μετά την παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος.