Συνεντεύξεις

Σε ραδιοφωνική συνέντευξη που παραχώρησε χθες το πρωϊ ο πρώην Βουλευτής κ. Νίκος Νικολόπουλος με θέμα το σχολιασμό των τελευταίων εξελίξεων γύρω από το πόρισμα και την παραπομπή Παυλίδη, απάντησε χωρίς περιστροφές λέγοντας: «Η ΄΄υπόθεση Παυλίδη΄΄ είναι ένα ζήτημα κατ’εξοχήν ηθικής τάξεως με τυχόν ενδεχόμενες ποινικές διαστάσεις. Η Νέα Δημοκρατία μία και μόνη γραμμή θαρραλέα και τίμια πρέπει να ακολουθήσει. Οι Βουλευτές της να ψηφίσουν τελείως ελεύθερα, να μην αυτοπαγιδευτεί και να κρατήσει την ορθή στάση. Να σεβαστεί απόλυτα το ρωμαλέο πνεύμα και γράμμα του Συντάγματος και να παροτρύνει, μάλλον και να ενθαρρύνει τους Βουλευτές της να ψηφίσουν κατά συνείδηση χωρίς καμιά άμεση ή έμμεση απειλή εκλογών. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας περί της παραπομπής ή όχι δεν αλλάζει τους πολιτικούς συσχετισμούς ούτε μπορεί να αποτελέσει αιτία προσφυγής σε εκλογές όπως άλλωστε και στο παρελθόν συνέβη όταν παραπέμφθηκαν Υπουργοί και δεν παραιτήθηκαν. Είναι τραγικό λάθος του πολιτικού συστήματος να επιτρέπει ή και να παίζει με τη νόσο της σκανδαλολογίας, αφού πάντα όταν αυτό τον ολισθηρό δρόμο διάβηκε οδηγήθηκε σε αδιέξοδο ή ήττα. Στα ενδεχόμενα πιθανά σενάρια τοποθετήθηκε ο κ. Νικολόπουλος με ξεκάθαρο τρόπο: «Εάν υποθέσουμε ότι δεν παραπεμφθεί ο κ. Παυλίδης τότε οι αντιπολιτευόμενοι θα μιλούν για συγκάλυψη σκανδάλων, στην αντίθετη περίπτωση;» αναρωτήθηκε και συμπλήρωσε: «Η αντιπολίτευση και τα παπαγαλάκια της θα κατηγορήσουν και θα καταγγείλουν την κυβερνητική παράταξη ότι ενώ δήθεν προσπάθησε να συγκαλύψει την υπόθεση, ήταν τόσο επιβαρυντικά τα στοιχεία που ακόμα και οι Βουλευτές της δεν υπάκουσαν στην κομματική εντολή και στις απειλές για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.» και κατέληξε εμφαντικά: «Για τούτο επιμένω, σε μια καθαρή θέση από πάνω μέχρι κάτω. Οι εκπρόσωποι του Λαού πρέπει να αποδοκιμάζουν πρακτικές και μεθόδους που απαξιώνουν τη λειτουργία του Δημοκρατικού συστήματος και να ακούσουν τη φωνή του απλού πολίτη που συχνά πυκνά σε κάθε δημοσκόπηση τοποθετείται κατά της σκανδαλολογίας και καταθέτει με πάθος και οργή την αποδοκιμασία του γι αυτό που αποκαλείται «δημόσιος βίος»