Ομιλίες

Ομιλία στις αίθουσες της Αναπλαστικής Σχολής του π. Γερβασίου

«Ναι, φυσικά πορευόμαστε στη Δύση αλλά δεν θέλουμε να... δύσει ο πολιτισμός μας. Δεν μπορούμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε τον Ελληνισμό από την Ορθοδοξία».

Αυτές οι φράσεις, συμπυκνώνουν το νόημα της ομιλίας του π. Βουλευτή Αχαΐας, Νίκου Νικολόπουλου στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών το βράδυ της Κυριακής, με αντικείμενο το ζήτημα διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας, που μοιάζει να επανήλθε στο προσκήνιο το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Ενώπιον ενός πολυπληθούς ακροατηρίου, αποτελούμενο από εκπροσώπους της Πολιτείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκπροσώπων της Πανεπιστημιακής κοινότητας και της Εκκλησίας, ο κ. Νικολόπουλος, ανέφερε πως το συγκεκριμένο ζήτημα επανέρχεται από καιρού εις καιρόν επί δεκαετίες, όπως συνέβη και πρόσφατα, με αφορμή καταγγελλόμενα κρούσματα διαφθοράς ή απρεπούς συμπεριφοράς κληρικών, μοναχών, κλπ. Ωστόσο, είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που δεν είναι δυνατό να προσεγγίζεται με όρους ευκαιριακούς, τρέχουσας επικαιρότητας ή εφήμερης σκοπιμότητας.

Με παραπομπές σε  εκκλησιαστικά και επιστημονικά κείμενα, ο Αχαιός πολιτικός αναφέρθηκε όχι μόνο στις «βάσεις» πάνω στις οποίες χτίστηκαν οι σχέσεις της Εκκλησίας με το Κράτος στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα στον ρόλο της θρησκείας από την παρουσία του ανθρώπου στην γη και στην σημασία της για την διαμόρφωση των κοινωνικών και κρατικών μετέπειτα, λειτουργιών.

«Ο Ελληνισμός ως Έθνος, αλλά και ως πολιτισμός, προσέφερε ιστορικά μέγιστες υπηρεσίες

στον Χριστιανισμό και στην Εκκλησία του Χριστού, παρέχοντάς του το «όχημα»,

που επέτρεψε τη διάδοση και την κραταίωσή του.  Από την άλλη πλευρά, μεγάλες υπήρξαν και οι υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε ο Χριστιανισμός  και η Εκκλησία του Χριστού, στον Ελληνισμό.  Η αλληλοπεριχώρηση πιστοποιείται από πάρα πολλά στοιχεία. Και είναι χαρακτηριστικό  από αυτήν την άποψη ότι στην 25η Μαρτίου ενώθηκαν οι δύο γιορτές του Ευαγγελισμού και της Εθνικής Παλιγγενεσίας - και έγιναν ένα, όπως έγινε η γιορτή της Αγίας Σκέπης με την 28η Οκτωβρίου,   την ημέρα του «Όχι» στον Ιταλό επιβουλέα, όπου οι στρατιώτες μας έβλεπαν στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, την Παναγία να τους σκεπάζει και να τους προστατεύει» ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Νικολόπουλος, ο οποίος αναφέρθηκε ακόμα και σε άρθρο του Ν. Ζαχαριάδη στον «Ριζοσπάστη», στις 9/9/1945, όπου αναφέρονταν τα εξής: «Η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία

και η Χριστιανική Θρησκεία γενικότερα, όπως την εκφράζει η Εκκλησία αυτή, παίξαν έναν προοδευτικό ρόλο, τόσο σαν παράγοντας που διευκόλυνε και επιτάχυνε την εθνική διαμόρφωση, συσπείρωση και ανάπτυξη, παρέχοντας ενιαία ιδεολογικά πλαίσια, όσο και σαν στοιχείο, που στα χρόνια του εξανδραποδισμού και της σκλαβιάς, κάτω από την Οθωμανική τυραννία, συνέτεινε σημαντικά και ουσιαστικά στον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα. Είναι αναρίθμητα παραδείγματα που δείχνουν ότι Ταγοί και απλοί στρατευόμενοι της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας, πάλεψαν με το τουφέκι στο χέρι, στο πλευρό του λαού και ότι μοναστήρια είχαν μεταβληθεί σε μπαρουταποθήκες και λαϊκά φρούρια...».

«Εκκλησία και Πολιτεία είναι δύο Οργανισμοί ισότιμοι μεταξύ τους, χωρίς να ασκεί εξουσία η μία στην άλλη» επεσήμανε εν κατακλείδι ο κ. Νικολόπουλος, προσθέτοντας πως οι υπέρμαχοι του διαχωρισμού δεν στηρίζονται σε ιστορικά ή επιστημονικά στοιχεία, παρά μόνο σε έναν ιδεολογικό φανατισμό και τονίζοντας πως η ιδανική συνέχεια, είναι η διατήρηση κλίματος συνεργασίας και αλληλοσεβασμού μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας.

Τέλος, εν μέσω πυκνών χειροκροτημάτων, κάνοντας αναφορά στην οικονομική κρίση, ο Αχαιός πολιτικός υπογράμμισε πως η Εκκλησία έχει πολύ μεγάλο έργο μπροστά της να επιτελέσει, καθώς υπάρχει ένα σαφές ψυχολογικό κενό του σύγχρονου ανθρώπου.