Άρθρα

Προσφάτως ο νευροψυχίατρος Κλεάνθης Γρίβας επεσήμανε ότι «όταν πιάνει φωτιά ένα διαμέρισμα, δεν γκρεμίζεις ολόκληρη την πολυκατοικία». Έχει δίκιο. Επειδή το αποδυναμωμένο Σύστημα Υγείας της χώρας μας δεν θα άντεχε το βάρος της ταυτόχρονης περίθαλψης χιλιάδων συμπατριωτών μας, για αυτό και η κυβέρνηση επέλεξε τον καθολικό εγκλεισμό στα σπίτια μας, προκειμένου να μην εξαπλωθεί ο κορονοϊός και θρηνήσουμε χιλιάδες θύματα…

Θέλω να είμαι δίκαιος. Τούτη η κυβέρνηση παρέλαβε ένα «ασθενές» Σύστημα Υγείας, άρα έπρεπε να λάβει μέτρα –όπως και έπραξε– εκτεταμένης καραντίνας. Ωστόσο η αποδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι ένα συντελεσθέν μνημονιακό έγκλημα, στο οποίο συνέπραξαν όλα εκείνα τα κόμματα εξουσίας τα δέκα τελευταία χρόνια.

Όμως για αυτό το έγκλημα δεν πληρώνει κανείς. Και όχι μόνο. Ήδη βρισκόμαστε μπροστά και σε ένα επερχόμενο νέο έγκλημα, πάλι και αυτό σε βάρος των φορολογουμένων και της κοινωνίας, Πρόκειται, συγκεκριμένα, για τις τρομακτικές συνέπειες της πανδημίας. Τα νέα λουκέτα, τις νέες στρατιές ανέργων, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, αλλά και τις επιπτώσεις στις ατομικές ελευθερίες και τα συλλογικά δικαιώματα.

Μόλις γίνει η αποσπασματική απελευθέρωση των έγκλειστων, όλοι μας θα βρεθούμε σε ένα νέο τοπίο. Μπροστά σε ένα ξερό χωράφι. Δηλαδή, σε μια νέα πραγματικότητα, από τη διαχείριση της οποίας θα κριθούν πολλά στο πολιτικό πεδίο. Και είναι βέβαιο ότι τα δράματα της οικονομίας θα επισκιάσουν την επιτυχή έκβαση των κορονο-μέτρων.

Ασφαλώς δεν θα κυριαρχήσουν οι δεύτερες σκέψεις.

Δεύτερες σκέψεις για τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, αρκετές από τις οποίες δεν ήταν κατ’ ανάγκη μόνο ετσιθελικές. Ήταν και άδικες. Γιατί π.χ. ανήγαγε η κυβέρνηση σε «πανίερη» την αναγκαιότητα να συγχρωτιζόμαστε σε σούπερ μάρκετ και τράπεζες, αλλά οι ίδιοι καταναλωτές, ως πιστοί πια, ήταν… ανίκανοι να συμπεριφερθούν με αίσθηση ατομικής ευθύνης μέσα και έξω από τις Εκκλησίες.

Δεύτερες σκέψεις, για τις απευθείας αναθέσεις δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων αλλά και εκατομμυρίων ευρώ σε εταιρείες που κλήθηκαν… να «δασκαλέψουν» επιστήμονες πώς θα ανοίξουν τα τάμπλετ τους.

Δεύτερες σκέψεις, για τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, ο οποίος αποσύρθηκε από το πλευρό των συνταξιούχων και στράφηκε εναντίον τους στο ΣτΕ για να μη λάβουν τα αναδρομικά μιας ολόκληρης 8ετίας (2010-2018).

Δεύτερες σκέψεις για τον υπουργό Ανάπτυξης Άδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος εν μέσω υγειονομικής κρίσης επιδίδεται σε ένα απάνθρωπο νεοφιλελεύθερο παραλήρημα, τεντώνοντας τα νεύρα των έγκλειστων συμπατριωτών μας.

Δεν θέλουμε φυσικά να αποτύχει η κυβέρνηση της χώρας, καθώς βρίσκεται εν μέσω υγειονομικής κρίσης και την ίδια στιγμή ο «Σουλτάνος» απέναντι καραδοκεί. Αλλά και δεν θέλουμε να μας νομίζει για «χαχόλους» και να θεωρεί ότι έχει την ανάγκη αναβάπτισης από το εκλογικό σώμα, μόλις έναν χρόνο από τις προηγούμενες εκλογές.

Πριν κάνει δεύτερες σκέψεις ο λαός, ενδεχομένως ο Κυρ. Μητσοτάκης να θέλει να αιφνιδιάσει τους πάντες. Κακό του κεφαλιού του. Αντί να μας παρουσιάσει ένα Εθνικό Σχέδιο Εξόδου από την κρίση, θα φέρει ένα παραλυτικό κλίμα στον τόπο. Αντί να απαλλαγεί από «βαρίδια» που τον υπονομεύουν, αφήνει κάποιους να τον σπρώχνουν σε πρόωρες κάλπες. Για να μεταπεισθεί όμως, ας σκεφτεί τον Εμμ. Μακρόν. Εν μέσω κορονοϊού επέμενε να διεξαχθεί ο πρώτος γύρος των γαλλικών δημοτικών εκλογών. Βατερλώ! Έχασε τις μεγαλύτερες πόλεις. Ας το ξανασκεφτεί.

του Νίκου Νικολόπουλου 

Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος 

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο