Άρθρα

Ήταν «δόγμα» πως οι ανασχηματισμοί δεν ανακοινώνονται. Πάει και αυτός ισοπεδώθηκε από τον Κυρ. Μητσοτάκη. Μετά την άρση της καραντίνας άρχισε η ανασχηματολογία και αισίως διαρκεί δύο μήνες. Αλλά είναι κάτι που δεν νοιάζει τον Πρωθυπουργό. Δεν ενοχλείται που υπουργοί και υφυπουργοί στέκονται στο ένα πόδι, ούτε που οι σε αναμονή υπουργοί κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα. Ομαδικό, λειτουργικό πνεύμα σε τούτη την Κυβέρνηση δεν υπάρχει. Εχει αντικατασταθεί από το «επιτελικό κράτος» που κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία είναι παγιδευμένη στα όσα τετραγωνικά του Μεγάρου. Η επιτελική δομή δεν έχει την έννοια ης παρακολούθησης του κυβερνητικού έργου. Αλλη είναι η φιλοσοφία της. Εχει την έννοια της «τυφλής» υπακοής των υπουργών στις κατευθύνσεις που δίνει και στην εφαρμογή των αποφάσεων που εντέλλεται ο Κυρ. Μητσοτάκης δια των Δημητριάδη, Γεραπετρίτη και Σκέρτσου. Ιδού, λοιπόν, υπό ποία έννοια δεν πολυαποδίδει σημασία σε έναν ανασχηματισμό σημασία σε έναν ανασχηματισμό ο Κυρ. Μητσοτάκης. Κάποιοι λόγοι, βέβαια, για να γίνουν μερικές αλλαγές στην Κυβέρνηση συντρέχουν. Δεν έχουν, όμως σχέση με την εύρυθμη λειτουργία της Κυβέρνησης. Αντιθέτως σχετίζονται με ξεκαθάρισμα εσωκομματικών «λογαριασμών», που απώτερο στόχο έχουν την απόλυτη επικυριαρχία του Κυρ. Μητσοτάκη στην ΝΔ. Σε μία ΝΔ με παραμορφωμένη ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία απέναντι στον καταστατικό χάρτη του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή. Συνειδητά ο Κυρ. Μητσοτάκης μετατοπίζει την ΝΔ προς το κέντρο, απεμπολώντας τις παρακαταθήκες του κοινωνικού φιλελευθερισμού και της πατριωτικής υπόστασης του κόμματος, που από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα πρωταγωνιστεί στην πολιτική ζωή του τόπου. Μένω και με την απορία. Τι δουλειά έχουν οι Καραμανλικοί να συμπράττουν ή να ανέχονται την μετεξελιγμένη εκδοχή της Σημιτοκρατίας; Τι ενώνει τους δεξιούς Σαμαρικούς με εθνομηδενιστές μουσαφιραίους στην πάλαι ποτέ παράταξη των μεγάλων κοινωνικών και πατριωτικών επιλογών; Γιατί αυτή η παθητική στάση; Ακούω από κάποιους παλιούς συναγωνιστές ότι δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα του σχίσματος. Υποστηρίζουν ειδικότερα, ότι όταν η Κυβέρνηση να φθείρεται πρέπει να αναληφθεί δράση. Εχω διαφωνήσει και πράττω το ίδιο και τώρα, διατυπώνοντας δημοσίως την διαφωνία μου. Ο πολιτικός χρόνος δεν κυλάει με τους ρυθμούς άλλων εποχών. Είναι σήμερα πολύ πιο «πυκνός» και «απαιτητικός» γιατί έρχεται πείνα, ενώ ο Ερντογάν θα επανέλθει τον Σεπτέμβριο πιο απειλητικός. Ο Κ. Μητσοτάκης κάνει την δουλειά του. Επιδιώκει να εδραιώσει την κυριαρχία του, εκμεταλλευόμενος την αβουλία της πλειοψηφικής μερίδας των αυθεντικών νεοδημοκρατών. Οι περιστάσεις τον ανάγκασαν να φορέσει την μάσκα του κοινωνιστή, όμως οι πεποιθήσεις του είναι βαθιά νεοφιλελεύθερες. Εμφανίζεται σας «σωτήρας» μας μη επιτρέποντας την εξάπλωση του κορονοιού και ως ο Πρωθυπουργός που δεν υποκύπτει στις επιθετικές ορέξεις του Ερντογάν. Ο χρόνος, όμως, είναι εκείνος που θα φέρει την πραγματική αλήθεια στην επιφάνεια. Ο χρόνος θα δείξει ποιοι ωφελήθηκαν από την γενικευμένη καραντίνα και την παγκόσμια καταβολή των λαών. Και ασφαλώς ευνοημένοι δεν είναι οι μισθωτοί, οι μικρομεσαίοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι. Ο (σύντομος μάλιστα) χρόνος θα δείξει τι είδους τραπέζι στρώθηκε, μετά την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί και την αποκλιμάκωση της επί πολλούς μήνες προαναγγελθείσας «κρίσης» στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Τίθεται, λοιπόν, το πολύ «καυτό» ερώτημα: Θα αφήσουμε αναξιοποίητο τον «πυκνό» πολιτικό χρόνο και ως μοιραίοι και άβουλοι θα αποδεχθούμε να κινεί η Μέρκελ τα πιόνια της στην γεωπολιτική και οικονομική σκακιέρα της ΝΑ Μεσογείου; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Χρήζει απάντησης και μάλιστα άμεσης. Από θαρραλέους πατριώτες! Εντός και εκτός της σημερινής, κατ΄ επίφαση «Νέας Δημοκρατίας».