Άρθρα

Είναι πανθομολογουμένα και διαπιστωμένα τα προβλήματα του φορολογικού μας συστήματος. Η ανάγκη μιας γενναίας - ριζοσπαστικής φορολογικής μεταρρύθμισης των θεμελιωδών αρχών και των βασικών αξόνων είναι αδήρητη. Από αύριο και σε πέντε συνεχόμενες συνεδριάσεις της Βουλής συζητούμε το Φορολογικό Νομοσχέδιο της Κυβέρνησης, που αντί να κάνει τις αναγκαίες τομές για την αλλαγή πορείας της οικονομίας εισάγει αντι-αναπτυξιακά μέτρα που απειλούν να βυθίσουν την οικονομία σε διαρκή ύφεση.

Πρόκειται για ένα φορολογικό νομοσχέδιο άτολμο, άνευρο με ανεπαρκείς, διαχειριστικές απλές αλλαγές που δεν μπορούν να του χαρίσουν τον τίτλο της φορολογικής μεταρρύθμισης, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι συντάκτες του.

Εάν εξετάσουμε αν το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, με τον βαρύγδουπο τίτλο: «ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ», τίτλο που προφανώς δεν υπάρχει Έλληνας Πολίτης που δεν θα ήθελε να γινόταν πραγματικότητα, θα διαπιστώσουμε ότι είναι ψευδεπίγραφο, δεν δικαιώνει τον τίτλο και τις προσδοκίες που καλλιέργησε η Κυβέρνηση Παπανδρέου και δεν έχει τα χαρακτηριστικά της απαραίτητης φορολογικής μεταρρύθμισης.

Όσοι γνωρίζουμε τη λειτουργία του φορολογικού μας συστήματος, μπορούμε εύκολα να συμφωνήσουμε στα αυτονόητα και να προχωρήσουμε σε μια χρήσιμη καταγραφή των δεδομένων του.

- Η φοροδιαφυγή, αποτελεί την μεγαλύτερη παθογένεια του φορολογικού μας συστήματος και σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ ανέρχεται ή και ξεπερνάει τα 25 δις Ευρώ. Είναι δηλαδή της τάξης περίπου του 50% των φορολογικών εσόδων της χώρας. Η παραοικονομία, σύμφωνα με τα ίδια επίσημα στοιχεία, ξεπερνάει τα 65 δις Ευρώ και φτάνει στο 25% του ΑΕΠ της χώρας.

-Το ποσοστό των φορολογικών εσόδων ως προς το ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος της ΕΕ των 27 ανέρχεται στο 26,1%, στη χώρα μας, μόλις και μετά βίας φθάνει στο 19%.

- Τα έσοδα από την άμεση φορολογία στην Ελλάδα, συνεχώς μειώνονται. Σύμφωνα με στοιχεία της EUROSTAT, το 2008 από την άμεση φορολογία ως προς το ΑΕΠ της χώρας, ήταν στο 7,7%, ενώ αντίστοιχα στην ΕΕ των 27 κρατών, ανερχόταν στο 13,1%,

- Οι έμμεσοι φόροι καλύπτουν γύρω στο 60% ενώ οι άμεσοι καλύπτουν το υπόλοιπο 43,1%. Οι έμμεσοι φόροι είναι οι κατεξοχήν άδικοι φόροι, για τούτο πρέπει να είναι πολύ χαμηλότερα, κάτι που και φυσικά ισχύει για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

- Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, πληρώνουν τους περισσότερους φόρους. και τεκμηριώνεται τούτο σύμφωνα με τα επίσημα απολογιστικά στοιχεία για το 2008. Αντιστοιχούν μάλιστα στο 47,5% της συνολικής φορολόγησης φυσικών και νομικών προσώπων, ενώ στις επιχειρήσεις αντιστοιχεί το 35% της συνολικής φορολογίας και το υπόλοιπο 17,5% στους υπόλοιπους φορολογούμενους (ελευθέρους επαγγελματίες, εισοδηματίες κλπ).

- Η γραφειοκρατία, και η πολυνομία, μεγενθύνουν τα προβλήματα της φοροδιαφυγής, της φοροαποφυγής, της παραοικονομίας. Εκτρέφουν την διαφθορά και την ταλαιπωρία των Ελλήνων πολιτών, καθώς και των υπαλλήλων που υπηρετούν το σύστημα, σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού και μάλιστα με επιστημονική και τεχνική επάρκεια καθώς και με την έλλειψη ολοκληρωμένου συστήματος μηχανοργάνωσης των υπηρεσιών.

Όφειλε λοιπόν η κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα φορολογικό σύστημα για να πετύχει τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης την πάταξη της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής και την απλοποίηση του όπως η διαφάνεια ως προς τους κανόνες του την θέσπιση τους και τον τρόπο εφαρμογής του από την Διοίκηση.
Επίσης η ουδετερότητα πρέπει να διέπει την οικονομική συμπεριφορά, με εξαίρεση τις περιπτώσεις που συμβαίνει αυτό, για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας ή περιφερειακής ανάπτυξης.
Η ευρύτητα της φορολογικής βάσης με ελάχιστες και κοινωνικά επιβαλλόμενες περιπτώσεις απαλλαγών ώστε τα δημόσια έσοδα να είναι υψηλά και οι συντελεστές όσο το δυνατόν πιο χαμηλοί.
Η απλότητα ώστε να ελαχιστοποιείται το κόστος συμμόρφωσης και να είναι κατανοητό από τους φορολογούμενους, τους εφοριακούς και τους δικαστικούς.
Η βεβαιότητα - σταθερότητα - διαχρονικότητα πρέπει να γίνουν οι κανόνες του φορολογικού συστήματος. Πρέπει να μην αλλάζουν συχνά, ώστε να μπορεί ο φορολογούμενος να σχεδιάσει τις οικονομικές του υποθέσεις, σε βάθος χρόνου.
Η λειτουργικότητα - αποτελεσματκότητα - ευελιξία να το χαρακτηρίζει και να μην είναι γραφειοκρατικό. Να απαιτεί χαμηλό κόστος λειτουργίας και να προσαρμόζεται στο διαρκώς μεταβαλλόμενο οικονομικό γίγνεσθαι.
Να έχει στόχευση στην ανάπτυξη και όχι στην υπερφορολόγηση.
Να αντιμετωπίζει με θετικό πνεύμα το επιχειρείν Οι φόροι πρέπει να αποσπούν όσο το δυνατό μικρότερο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος του πολίτη, για να μπορεί το υπόλοιπο να διοχετεύεται στην πραγματική οικονομία και να τροφοδοτείται η ανάπτυξη. Με τον τρόπο αυτό το φορολογικό σύστημα θα αποβλέπει και θα συμβάλλει στην ενθάρρυνση του κινήτρου για εργασία, για αύξηση της παραγωγικότητας, για αύξηση των αποταμιεύσεων-επενδύσεων αλλά και εκείνης της κατανάλωσης για να αποφεύγεται η ύφεση.
Η ισορροπία φόρων πρέπει να επιτυγχάνει μια επιθυμητή ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ειδών φόρων.
Πρέπει να στηρίζεται στην αρχή της ισότητας και να επιτυγχάνει τη δίκαιη κατανομή του φορολογικού βάρους.

Φτάνοντας στην ολοκλήρωση της συζήτησης στο Κοινοβούλιο προκύπτει ότι: «Χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση».
Η μεταρρύθμιση αυτή μπορούσε πιο εύκολα να γίνει αποδεκτή, με δεδομένη τη συνετή και υπεύθυνη στάση της Νέας Δημοκρατίας
Η κυβέρνηση, αποδεικνύοντας, για μια ακόμη φορά ότι ήταν παντελώς ανέτοιμη να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, έφερε ένα νομοσχέδιο με μεγάλη καθυστέρηση. Αυτό επεσήμαναν ακόμη και κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Απ. Κακλαμάνης, Χρ. Παπουτσής κ.α.). Με τις συνεχείς αλλαγές που ακολούθησαν και ακολουθούν, αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ πρόχειρο, πολύ κατώτερο των περιστάσεων, άτολμο, άνευρο, γραφειοκρατικό, αντιαναπτυξιακό και σε πολλές περιπτώσεις κοινωνικά άδικο.
Με τα τεκμήρια διαβίωσης που επιβάλλει, ευνοεί σκανδαλωδώς τα μεγάλα εισοδήματα βάζοντας στην ουσία πλαφόν στα τεκμήριά τους πολύ μικρότερο του πραγματικού. Καταργεί στην ουσία το αφορολόγητο των 12.000 € συνδέοντάς το με αποδείξεις. Μειώνει τις εκπτώσεις φόρων από στεγαστικά δάνεια ή ασφάλιστρα.
Ακόμη είναι αντιαναπτυξιακό, γιατί με την υπερβολική φορολόγηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω της «αυτοπεραίωσης», αναμένεται να βάλει λουκέτα σε πολλές επιχειρήσεις που με δυσκολία επιβιώνουν. Δημιουργεί επίσης έντονο πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης και δημιουργεί αρνητικό κλίμα στο επιχειρείν με τη φορολόγηση με 40% των συντελεστών διανεμόμενων κερδών του υψηλότερου φορολογικού συντελεστή σε όλη την Ευρώπη.
Επίσης, δίνει τη «χαριστική βολή» στην κτηματαγορά και τον κατασκευαστικό κλάδο, έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας, μέσω των αυστηρών τεκμηρίων ιδιοκατοίκησης, της κατάργησης απαλλαγής από το «πόθεν έσχες» για αγορά Α΄ κατοικίας, την επαναφορά των φόρων γονικών παροχών, δωρεών, κληρονομικών, που η κυβέρνηση της ΝΔ είχε καταργήσει.
Από όλα τα παραπάνω είναι φανερό, γιατί απορρίπτουμε το φορολογικό νομοσχέδιο. Συνολικά και αναλυτικά στις περισσότερες διατάξεις του.

-- Διότι, στραγγαλίζει ακόμα περισσότερο την Οικονομία, δεν μειώνει αποτελεσματικά τα ελλείμματα.
-- Διώχνει κεφάλαια από την Ελλάδα, δεν συλλαμβάνει τη φοροδιαφυγή.
-- Σκοτώνει την επιχειρηματικότητα, δεν αποκαθιστά την κοινωνική δικαιοσύνη.
-- Συντρίβει τη μεσαία τάξη και τα μεσαία εισοδήματα,.
-- Δεν λειτουργεί υπέρ των πιο αδύναμων στρωμάτων.

Γι' αυτό και απορρίπτουμε ένα φορομπηχτικό νομοσχέδιο που θα κάνει πολύ μεγάλη και μόνιμη ζημιά στην οικονομία, χωρίς να έχει αντίστοιχο όφελος στη μείωση των ελλειμμάτων.