Άρθρα

O φόβος του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι. Ισχύει κάτι τέτοιο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Κι αν ακόμη αυτό δεν ισχύει, τότε είναι υπαρκτός ο κίνδυνος –με τον νόμο των πιθανοτήτων– του (των)… αυτογκόλ. Και δεν είναι θέμα ροπής του πρωθυπουργού στην γκέλα. Πρόκειται για ζήτημα αντίληψης και πεποιθήσεών του.

Τα Ελληνοτουρκικά, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο εκλογικός νόμος, το μεταναστευτικό, το δημογραφικό μοιάζουν με… σέντρα στη μικρή περιοχή της κυβέρνησης, όπου το… αυτογκόλ καραδοκεί.

Ο Ερντογάν ζητάει γενναίο «μερίδιο» από το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, που συνιστά απομείωση της εθνικής μας κυριαρχίας. Απέναντι στους παραλογισμούς του «Σουλτάνου», ο πρωθυπουργός αντιδρά μεν λεκτικά, αλλά την ίδια στιγμή διασπείρονται από δικούς του ανθρώπους απόψεις που συνταυτίζονται με τις σαφείς προθέσεις του κ. Μητσοτάκη.

Η Ντόρα Μητσοτάκη πρόσφατα… μάλωσε τον αρχηγό του ΓΕΝ, επειδή ο τελευταίος ευθέως δήλωσε ότι θα πολεμήσουμε τον Τούρκο αν εισβάλει στα χωρικά μας ύδατα.

Ο γνωστός Θάνος Ντόκος, παράλληλα, έκανε λόγο για διαιτητική διευθέτηση των διαφορών μας με την Τουρκία. Άλλοι Μητσοτακόπαιδες βρίσκουν… ελκυστικό το Δικαστήριο της Χάγης.

Κι ύστερα, μην ξεχνάμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσε ο Κυριάκος. Ένα περιβάλλον που περιγράφεται ευκρινέστατα στη σελίδα 209 του βιβλίου Αλέξη Παπαχελά, όπου ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εκμυστηρεύεται στον συγγραφέα ότι δεν θα είχε αντίρρηση για την «παράδοση της Βόρειας Κύπρου»… λέγοντας χαρακτηριστικά στον Γιλμάζ… «και πάρτε εσείς τη Βόρειο Κύπρο και κάντε την ό,τι θέλετε…».

Διαβάσαμε, παράλληλα, τη συνέντευξη του Κυρ. Μητσοτάκη, σε κυριακάτικη εφημερίδα και εκπλαγήκαμε. Προεξόφλησε ότι «δεν βλέπει κάποια ουσιαστική αντίρρηση για προσφυγή στη Χάγη, καθώς –όπως είπε– διαμορφώνεται μια πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία που αναγνωρίζει ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να λύσουμε τις διαφορές μας με την Τουρκία».

Αλλά για ποια πλειοψηφία ομιλεί; Του Σημίτη, της Ντόρας, του Ντόκου, του Βαλντέν; Ας ρωτήσει και τον Κώστα Καραμανλή, τους πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας Χρ. Σαρτζετάκη και Κάρολο Παπούλια, το νυν Πρόεδρο Προκόπη Παυλόπουλο. Ας ρωτήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και την κοινή γνώμη…

Οι καιροί ου μενετοί. Και δεν προηγούμαστε στο σκορ, ώστε να θεωρείται καταδικαστικό ένα αυτογκόλ… Οι χειρισμοί στα Ελληνοτουρκικά τούτη την περίοδο θα καθορίσουν τη μοίρα του τόπου για τα επόμενα 100 χρόνια. Και σίγουρα θα σηματοδοτηθεί αυτός ο καθορισμός και από το πρόσωπο που θα επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη επικροτήσει την άψογη θεσμική συμπεριφορά και την εθνική στάση του νυν Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου, ενώ είναι γνωστά τα 2-3 ακόμη πολιτικά πρόσωπα που τυγχάνουν ευρύτερης αποδοχής για το ύπατο Πολιτειακό αξίωμα. Και πάντως ανάμεσα σ’ αυτά δεν είναι Σημίτης, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Δαμανάκη, Πικραμμένος και κάθε ακόμη… πικραμένος που βλέπει την Προεδρία της Δημοκρατίας σαν πολυπολιτισμικό και ενθομηδενιστικό μέγαρο.

Έχει τον (λίγο) χρόνο μπροστά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης να εναρμονισθεί με επιλογές που δεν προκαλούν το κοινό αίσθημα. Το 2020 δεν θα έχει, άλλωστε, καμία σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, οπότε είχαν γεννήσει τα… κοκόρια του ΣΥΡΙΖΑ και ο νυν πρωθυπουργός αξιοποίησε το πλεόνασμα για να φαίνεται σήμερα αρεστός στο κομματικό του ακροατήριο.

Η νέα χρονιά φέρνει τον Μητσοτάκη ενώπιον τεράστιων προβλημάτων και επικίνδυνων εκκρεμών εθνικών ζητημάτων, που προοιωνίζονται διαφοροποίηση της πολιτικής ατμόσφαιρας του τόπου! Σε βαθμό που αν για τον οποιονδήποτε λόγο (και δη για να «κάψει» την απλή αναλογική) αποτολμήσει πρόωρες εκλογές, να δει πάλι πρωθυπουργό, λόγω ακριβώς της απλής αναλογικής, τον Τσίπρα!

του  Νίκου Νικολόπουλου

Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο