Δελτία Τύπου 2013

Σε κοινοβουλευτική ερώτηση του κ. Νίκου Νικολόπουλου, Βουλευτή και Γενικού Γραμματέα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος  σχετικά με την απευθείας ανάθεση παροχής υπηρεσιών νομικής στήριξης στο Υπουργείο Υγείας στον Τομέα Υγείας & Κοιν. Αλληλεγγύης επί υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου, η Κυβέρνηση έκανε τον Πόντιο Πιλάτο και απέφυγε να απαντήσει αφού το Υπουργείο Επικρατείας απλά διαβίβασε την ερώτηση χωρίς ποτέ να ελέγξει αν έχει απαντηθεί.

H σοβαρότερη, ίσως, πτυχή της «απαντήσεως» Σταμάτη  είναι το έκδηλο ύφος αυταρχισμού που διακατέχει έναν πολιτικό, του οποίου κάθε πράξη και λόγος τελεί υπό τον έλεγχο του κυριάρχου λαού, που τον εψήφισε και της Τρόικα που τον ελέγχει. Πρόκειται για σαφέστατο δείγμα της καθεστωτικής αντιλήψεως, την οποία επίμονα καταλογίζει στο κυβερνών κόμμα η αξιωματική αντιπολίτευση και ο κάθε βουλευτής ξεχωριστά. Ασφαλώς απαιτείται βαρύτατο δημοκρατικό έρμα, σύνεση και αυτοσυγκράτηση για τους πολιτικούς, που ασκούσαν περίπου επί μίαν εικοσαετία εξουσία, προκειμένου να αποφύγουν τη νοοτροπία του ισοβίου δεσπότου. Άλλωστε, πέραν της ασκήσεως, υπάρχει και η νομή της εξουσίας, η οποία οδηγεί σε περισσότερο επικίνδυνους ατραπούς. O υπουργός, ο βουλευτής, το στέλεχος του επί μακρόν κυβερνώντος κόμματος αποκτά την πεποίθηση του κεκτημένου δικαιώματος, στα αξιώματα, στις τιμές, αλλά και στα υλικά αγαθά, θεμιτά και –πολλάκις– αθέμιτα, που του παρέχει η συμμετοχή του στην άσκηση της εξουσίας.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο, το οποίο στρεβλώνει σε επικίνδυνο σημείο τη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αφού οδηγεί σε μια  λειτουργία της Βουλής- οπερέτας και της Κυβέρνησης 'yes men' που έχουμε, που νομοθετούν πάντα με δημοκρατικό τρόπο ψηφίζοντας όλα τα μέτρα που οδηγούν στην εξόντωση το λαό μας και στη διάλυση του κράτος μας, σε ένα άρθρο, για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και διαρροές. Ήδη στη Bουλή έχουμε αλλεπάλληλα κρούσματα απορρίψεως της κριτικής και του αντιπολιτευτικού ελέγχου εκ μέρους της Τροικανής συγκυβερνήσεως . Bασιζόμενη στην κοινοβουλευτική της πλειοψηφία, η κυβέρνηση απορρίπτει συλλήβδην τις προτάσεις της αντιπολιτεύσεως για τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών ή διεξαγωγής προανακρίσεως σε θέματα, τα οποία αποδεδειγμένως χρήζουν ελέγχου και πιθανότατα οδηγούν σε καταλογισμούς. Συμβαίνει, λοιπόν, το εξής τραγελαφικό. H κυβέρνηση «ανέχεται» τον κοινοβουλευτικό έλεγχο στο κατώτερο επίπεδο των αναφορών, των ερωτήσεων και των επερωτήσεων στη Bουλή, για τον λόγο και μόνον ότι ο κανονισμός δεν της παρέχει τη δυνατότητα να τον αποφύγει. Eχει, δε, ολοσχερώς καταργήσει τον έλεγχο του ανωτάτου βαθμού, απορρίπτοντας, με την πλειοψηφία που διαθέτει, όλες τις προτάσεις της αντιπολιτεύσεως για τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών, αλλά και τις εισαγγελικές παραγγελίες για προανάκριση, σε υποθέσεις μείζονος σημασίας, στις οποίες έχουν ανακύψει «αποχρώσες ενδείξεις» για κακοδιαχείριση, ανομίες και σκάνδαλα. Χαρακτηριστικό είναι, δε, ότι ακόμη και το επίπεδο του κατώτερου ελέγχου, ο οποίος είναι «αναπόφευκτος» για την κυβέρνηση, τελευταίως τείνει να ατονήσει και να αχρηστευθεί. «Eρωτώμενοι» υπουργοί παρελκύουν επί μήνες την υποχρέωσή τους να απαντήσουν στην Eθνική Aντιπροσωπεία, μεταθέτουν την ευθύνη τους σε άλλους υπουργούς ή υφυπουργούς ή, τέλος, απαντούν με υπεροπτική ασχετολογία, περιφρονώντας κάθε έννοια ελέγχου και λογοδοτήσεως.

Mε τον τρόπο αυτό, στην ουσία έχει καταργηθεί το συνταγματικώς κατοχυρωμένο δικαίωμα της αντιπολιτεύσεως να αποκαλύπτει, να ελέγχει και να καταλογίζει τα κυβερνητικά ανομήματα. Στην ίδια λογική εντάσσεται και η «εμπνευσμένη»  απόπειρα να μεταφερθεί η πολιτική αντιπαράθεση από τα πεπραγμένα της σημερινής κυβερνήσεως στις πολιτικές διαμάχες του παρελθόντος. Όλα αυτά, δε, επιχειρούνται ή συντελούνται από τα κυβερνώντα κόμματα, με πλήρη αδιαφορία για τις εντυπώσεις που προκαλούνται στην κοινή γνώμη, η οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, καλείται να επικροτήσει το σύνθημα «λήθη στο παρόν – επιστροφή στο παρελθόν».