Ομιλίες

ΒΟΥΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΑΣΕΠ ΚΑΙ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ

Εισήγηση Βουλευτής Αχαίας ΝΙΚΟΥ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ
16 Δεκεμβρίου 2009

Κυρίες και κύριοι,
Έχοντας ξεπεράσει ήδη τις 70 από τις πρώτες 100 μέρες διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και καθώς βρισκόμαστε σήμερα εδώ να συζητήσουμε επί ενός νομοσχεδίου που υπήρξε μία από τις πρώτες αποφάσεις της νέας κυβέρνησης, στηριζόμενη σε ωραιολογίες περί αξιοκρατίας και περί του τέλους των πελατειακών σχέσεων, το πρώτο που έχω να παρατηρήσω είναι πως όχι μόνο διαψεύδονται ήδη με οικτρό τρόπο οι προεκλογικές εξαγγελίες από τις πράξεις των κυβερνώντων, αλλά κοντεύει να εξανεμιστεί πλέον και κάθε ίχνος αξιοπιστίας των προθέσεων της κυβέρνησης.

Και εν προκειμένω, μιλάμε για ένα νόμο, ο οποίος ευθύς εξαρχής αποτυπώθηκε στις καρδιές και τα μυαλά εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων ως το πρώτο καρφί στο φέρετρο της πράσινης «αναγέννησης» που η κυβέρνηση υποσχέθηκε.

Υπάρχει έστω και ένας σε αυτή την αίθουσα που να μην πιστεύει πως η μόνη πραγματική λύση, τόσο για τον ευρύτερο δημόσιο τομέα όσο και για κάθε πολίτη, είναι η δημιουργία μονίμων και πλήρους απασχόλησης θέσεων εργασίας.

Εδώ όμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία ύψιστη πολιτική ανηθικότητα!

Με ένα νομοσχέδιο - σκούπα, που βασική του επιδίωξη είναι να απαλλάξει τον δημόσιο τομέα από ορισμένες χιλιάδες φθηνά - κακοπληρωμένα και ανασφάλιστα - εργατικά χέρια, επειδή στην πραγματικότητα τα θεωρεί «γαλάζια» και ως εκ τούτου, ενοχλητικά!

Κι αυτό αποδεικνύεται από την πρωτοφανή νομοθετική ρύθμιση για την μη αναγνώριση και μοριοδότηση της προϋπηρεσίας αυτών των εργαζομένων με το 50%, που η ίδια η ευρωπαϊκή οδηγία προβλέπει και ενσωματώθηκε στον προηγούμενο ελληνικό νόμο.

Γεγονός πρώτο, λοιπόν:
Ο νέος νόμος δεν μοριοδοτεί τους σημερινούς εργαζόμενους σε προγράμματα stage κατά 50% και δεν ενισχύει την ύπαρξη προϋπηρεσίας των συμβασιούχων, «αδειάζοντας» έτσι, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που όπως και πολλές χιλιάδες άλλοι κατά το παρελθόν - ακόμα και επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - πίστεψαν στην μοριοδότηση και στην ελπίδα που αυτή έδινε για μια μόνιμη θέση εργασίας.

Και οι παλιότεροι μεν, έτυχαν αυτής της ευνοϊκής αντιμετώπισης.
Οι σημερινοί όμως, όχι.
Τους αφαιρείται αυτό το δικαίωμα.
Που είναι η ισονομία και η αξιοκρατία που ευαγγελίζεστε λοιπόν, αγαπητοί κύριοι της κυβερνήσεως;
Δεν τη πιστεύουν και την έχουν κάνει ανέκδοτο, ακόμα και οι κομματικοί οπαδοί σας!

Γεγονός δεύτερο:
Με την βιασύνη σας να αναδείξετε ως... μέγα σκάνδαλο αναξιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων τους εργαζόμενους των 500 ευρώ τον μήνα - λες κι αυτό ήταν το μείζων ζήτημα της χώρας - αποδείξατε πως στην πραγματικότητα διακατέχεστε από μία εκδικητική λογική απέναντι σε εκείνους που πήραν μια τέτοια ταπεινή ευκαιρία επί κυβερνήσεων της Ν.Δ.

Έτσι όμως, χωρίσατε αυτόματα τους πολίτες σε «αμνούς» και σε «ερίφια».
Διχάσατε και μάλιστα από την πρώτη μέρα!

Και αποδείξατε πως ούτε είστε, ούτε θέλετε να είστε κυβέρνηση όλων των Ελλήνων.

Και πως έννοιες όπως «συνέχιση του κράτους» και «πρόνοια ειδικά για τους ασθενεστέρους» τις χρησιμοποιείτε μόνο στις διαλέξεις, αλλά όχι και στην κυβερνητική πρακτική σας.

Γεγονός τρίτο:
Ξεχάσατε μάλλον πως ένας εργαζόμενος σε πρόγραμμα stage μπορεί να θεωρηθεί ως μαθητευόμενος για έξι μήνες, ίσως.
Όχι όμως και για 3, 4 ή και 5 χρόνια.
Τότε, αυτός ο άνθρωπος, όπως και κάθε άλλος με σύμβαση έργου ή χρόνου, θεωρείται εργαζόμενος με εξαρτημένη σχέση εργασίας που καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Κατά συνέπεια, υπάρχει μόνο ένας δρόμος:
Η μετατροπή της σύμβασής του σε αορίστου χρόνου!
Έχετε σπουδαίους εργατολόγους και άξιους συνδικαλιστές στον χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Πως δεν σας το είπαν;
Πως δεν σας ενημέρωσαν ότι κάθε ελληνικό ή ευρωπαϊκό δικαστήριο, θα αναγνωρίσει άμεσα αυτό το δικαίωμα και πως πολύ γρήγορα, εάν δεν λάβετε υπόψιν τις δικαστικές αποφάσεις, το νομοθέτημα που συζητάμε σήμερα θα έχει καταρρεύσει;

Θέλετε και μία εντελώς πρόσφατη απόδειξη;
Σας πληροφορώ λοιπόν, ότι μόλις την περασμένη Παρασκευή, δέκα πρώην συμβασιούχοι του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών κέρδισαν τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν στο Πρωτοδικείο Αθηνών και επέστρεψαν ήδη στην εργασία τους!

Η απόφαση, αποτελεί πρόκριμα για το επόμενο δικαστικό βήμα των συμβασιούχων του Μουσείου με το οποίο ζητείται η οριστική και αμετάκλητη επιστροφή στην εργασία τους καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η απόφαση - σταθμός ενδεχομένως να αποτελέσει και τον «μπούσουλα» για όλους τους συμβασιούχους του ευρύτερου δημοσίου τομέα, (περιλαμβάνοντας ακόμα και τους εργαζόμενους με συμβάσεις stage).

Μήπως θέλετε να σας θυμίσω και την ανάλογη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, τον περασμένο Απρίλιο για τους συμβασιούχους της Αγροτικής Τράπεζας.

Θα ακολουθήσουν χιλιάδες προσφυγές, κύριοι της κυβέρνησης.
Κι ετοιμαστείτε να αντιμετωπίσετε τα επίχειρα του αίωλου και σαθρού νομοθετήματός σας!
Και γεγονός τέταρτο:
Ξεχάσατε ακόμα και το... παρελθόν σας. Δικαίωμά σας.
Το συνηθίζετε, άλλωστε. Αλλά και δικαίωμα δικό μας να το θυμόμαστε.

Και ν' αναρωτιόμαστε, αν οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ - μεταξύ των οποίων και ο σημερινός πρωθυπουργός - που το 1999 υπέγραφαν για την μονιμοποίηση 2.500 εργαζομένων σε προγράμματα stage, ήσαν τυφλοί τότε, αλλά εντελώς ξαφνικά, είδαν το φως της αξιοκρατίας μετά από δέκα χρόνια.

Ξεχάσατε και το νόμο Σκανδαλίδη, το 2001, ο οποίος μεταξύ άλλων προέβλεπε ότι το 65% των θέσεων που προκηρύσσονται μέσω ΑΣΕΠ, θα καταλαμβάνεται από συμβασιούχους, που έπαιρναν μόρια ανάλογα του χρόνου παραμονής τους σε θέσεις ορισμένου χρόνου με όποια σχέση εργασίας;

Ξεχάσατε όμως, αγαπητοί κύριοι της κυβερνήσεως και όσα λέγατε, υποστηρίζατε και υπογράφατε, το 2004.
Όταν οι δικές σας κυβερνήσεις άφησαν πίσω τους 250.000 «όμηρους» του δημοσίου τομέα, εκ των οποίων πάνω από 75.000 μονιμοποίησε η Ν.Δ.

Μήπως θυμάστε ότι υπερασπιζόσασταν την άμεση και άνευ όρων μονιμοποίηση όλων;
Μήπως θυμάστε ότι καταθέσατε το σχέδιο νόμου, με τέτοιες διατάξεις και πρόνοιες σαν και αυτές που αργότερα περιέλαβε η ρύθμιση Παυλόπουλου και η κυβέρνηση της Ν.Δ. .
Μεταξύ εκείνων που το υπέγραψαν αλλά και το εισήγαγαν στην Βουλή σας θυμίζω ότι είναι και σημερινοί υπουργοί, όπως ο κ. Καστανίδης, η κ. Κατσέλη, ο κύριος Λοβέρδος, ο κύριος Ρόβλιας (σημειώστε λάθος. Ήδη η κυβέρνηση καταγράφει τις πρώτες της απώλειες), η κυρία Χριστοφιλοπούλου;

Τι έλεγε εκείνος ο νόμος, κυρίες και κύριοι;
Μήπως ότι όσες συμβάσεις στο Δημόσιο καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, θα πρέπει να θεωρούνται αορίστου χρόνου;
Και μήπως έμπαινε ένα τεκμήριο, σύμφωνα με το οποίο, όταν ένας εργαζόμενος έχει απασχοληθεί για 18 μήνες με τρίμηνα κενά ή 24 μήνες ανεξαρτήτως κενών, τότε τεκμαίρεται, ότι καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες;

Έβαζε δηλαδή ένα αντικειμενικό και αδιάβλητο κριτήριο.
Φρεσκάρετε λίγο την μνήμη σας λοιπόν και απαντήστε μας αν σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πράξατε σωστά ή διαφορετικά, ομολογήστε πως υπήρξατε... «συνένοχοι εγκλημάτων κατά του κράτους» και καλέστε όλα τα πολιτικά στελέχη σας, που μέσω αυτών των ευεργετικών νόμων κέρδισαν μόνιμες θέσεις στο δημόσιο, να παραιτηθούν, εδώ και τώρα!

Επιτέλους, ας μπει τέλος στην υποκρισία!

Θέλουμε να το αλλάξουμε αυτό;
Αν ναι, θα είμαι ο πρώτος που θα το υπερασπιστώ, με όποιο κόστος.

Ναι! Θέλουμε ένα άλλο δημόσιο.
Καλύτερο, πιο σύγχρονο και πιο νέο.

Αλλά θα πω ένα μεγάλο «όχι» σε πρακτικές που χωρίζουν τους Έλληνες σε «παιδιά και αποπαίδια».
Θέλετε, αγαπητοί συνάδελφοι της συμπολίτευσης να τραβήξουμε μία γραμμή και να αποφασίσουμε για κάτι νέο και ριζοσπαστικό από ‘δω και κάτω; Ελάτε να το κουβεντιάσουμε.
Αλλά δεν μπορούμε να κουβεντιάζουμε καθαρά εκδικητικές λογικές. Λογικές που επιβάλλονται από κάποιους που τολμούν με μία μονοκονδυλιά να διαγράφουν τις δεσμεύσεις της Πολιτείας προς τους πολίτες, όποιο χρώμα κι αν έχουν, όποιο Θεό κι αν πιστεύουν.

Προκειμένου να είμαστε στοιχειωδώς αξιόπιστοι, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε πρωτίστως την τήρηση αυτών των δεσμεύσεων και μετά να εξετάσουμε με ποιο τρόπο θα σταματήσουμε να μετατρέπουμε τον δημόσιο τομέα σε «αποθήκη ελπίδων».

Κυρίες και κύριοι,
Τα παιδιά των stage, όπως απλά τα λέμε, δεν ανήκουν σε τζάκια.
Ούτε έχουν, ούτε κατέχουν!
Αν είχαν και κατείχαν δεν θα έμπαιναν ποτέ στην περιπέτεια των stage.

Η τελευταία μου κουβέντα λοιπόν, είναι πως η κυβέρνηση έχει έστω και τώρα την ευκαιρία να επιλέξει τον δρόμο της πολιτικής εντιμότητας, της ευθύνης και της συνέπειας.
Να αποσύρει το νομοσχέδιο και να το τροποποιήσει κατά τρόπο ώστε να διασφαλίζονται τα υπεσχημένα στους σημερινούς εργαζόμενους και να ρυθμίζονται τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο πάνω σε πιο ορθολογικές και πραγματικά ανθρώπινες βάσεις.
Να τιμήσει δηλαδή τον λόγο του Κράτους.

Διαφορετικά, ας επιλέξει τον ολισθηρό δρόμο της μονοκομματικής ξεροκεφαλιάς και της αβασάνιστης σκοπιμότητας, που θα την οδηγήσει σύντομα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες.

Στην Ελλάδα των πολλών και μεγάλων προβλημάτων, οι μόνοι αθώοι είναι αυτοί που στέριωσαν μια ελπίδα πάνω σε ένα ανασφάλιστο μεροκάματο των 500 ευρώ τον μήνα.
Κι όποιος τους αφαιρεί αυτή την ελπίδα είναι ένοχος.
Και θα καταδικαστεί!

Σας ευχαριστώ