Loading...
 Start Page
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ  ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ (06-05-2010)

Κυρίες και κύριοι,
Στα αυτιά όλων μας φτάνει δυνατά πια, το κύμα αντίδρασης των πολιτών απέναντι στα οικονομικά μέτρα που περιλαμβάνονται στο «πακέτο διάσωσης» της χώρας από τον μηχανισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Και η αντίδραση αυτή δεν είναι, ούτε απρόσμενη, ούτε και άδικη. Ασφαλώς, η χθεσινή μέρα μας έχει σημαδέψει όλους. Ο κύκλος της βίας και τα αδικοχαμένα θύματα αισθάνομαι πως μας βαρύνουν καταλυτικά. Σκέφτομαι πως αποτελούν, μάλλον, ένα ακόμα μεγάλο καρφί στο φέρετρο του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος που δημιουργήθηκε σε αυτή την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες και δημιούργησε ένα αδηφάγο και σπάταλο κράτος για το οποίο μάλλον έφτασε η ώρα του λογαριασμού.

Και για την δημιουργία αυτού του συστήματος, υπεύθυνοι είμαστε όλοι. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Αλλά κανένας μας δεν δικαιούται να πει ότι δεν έφταιξε και ότι είναι άμοιρος ευθυνών. Γι' αυτό και αυτή η συζήτηση ίσως θα έπρεπε να ξεκινήσει με ένα «συγνώμη». Προς τον λαό, για το... θεριό που δημιουργήσαμε ή που δεν το πολεμήσαμε με την ένταση και το πάθος που έπρεπε, όσο ήταν ακόμα νωρίς.

Είναι αλήθεια. Σε αυτή την χώρα, αφήσαμε να περάσουν τα χρόνια και μαζί πολλές ευκαιρίες, χωρίς ποτέ να βάλουμε χαλινάρι στην ασυδοσία, την διαφθορά, και την αμετροέπεια. Συνειδητά ή ασυνείδητα επιτρέψαμε να πλαδαρώσει η δημοκρατία και μαζί οι συνειδήσεις μας. Μάλλον καλοσυνηθίσαμε στην αφαίμαξη του μέλλοντός μας και στο σεργιάνι αλητείας των γνωστών - αγνώστων που εξυπηρετούν κατά το δοκούν, το άλλοθι μιας πολιτείας που μόνο κατ΄ επίφαση μοιάζει να είναι ευνομούμενη.

Ίσως τα λόγια μου να μοιάζουν σκληρά και απαξιωτικά, αλλά παρακαλώ πιστέψτε πως αποτελούν ένα είδος κριτικής και αυτοκριτικής συνάμα, καθώς όπως είπα, αισθάνομαι πως όλοι κουβαλάμε ένα μερίδιο της ευθύνης για το οποίο το ελάχιστο αντίτιμο αποτελεί η έντιμη και ευθεία στάση και - γιατί όχι - αντίστασή όλων μας, τόσο στο απαξιωμένο χθες, όσο και στο σκληρό αύριο που καλείται να ζήσει αυτός ο τόπος.

Κυρίες και κύριοι,
Πού οφείλεται η αντίδραση του λαού μας στις μεγάλες θυσίες που η σημερινή του κυβέρνηση του ζητάει; Κατά τη γνώμη μου, σε τρεις παράγοντες: Πρώτον, στην πολυετή αδυναμία του κράτους και των κυβερνήσεων που πέρασαν να διαμορφώσουν συνθήκες υγείας στην χώρα.
Δεύτερον στην εγκληματική τακτική της σημερινής κυβέρνησης που ένα πρόβλημα εξωτερικού χρέους το μετέτρεψε σε κρίση δανεισμού και τρίτον, στην ίδια την άδικη φύση των εξαγγελθέντων μέτρων, που πλήττουν μονομερώς, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, την μικρομεσαία επιχείρηση και την μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων του μόχθου, που αισθάνονται πως καλούνται να πληρώσουν και πάλι έναν λογαριασμό για τον οποίο οι ίδιοι δεν ευθύνονται.

Για τον πρώτο παράγοντα ήδη μίλησα, χωρίς φυσικά να εξαιρώ τις ευθύνες των περιόδων διακυβέρνησης της χώρας από την παράταξη που υπηρετώ και τις οποίες άλλωστε, έχει εκφράσει η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών μας, με πρώτο μάλιστα, τον πρόεδρό μας, Αντώνη Σαμαρά. Ο δεύτερος παράγοντας, η τακτική της σημερινής κυβέρνησης, αποτελεί μάλλον ιστορικό παράδειγμα... προς αποφυγή!

Γιατί μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, ειπώθηκαν τόσα πολλά ψέματα και υπήρξαν τόσες πολλές παλινωδίες, που ειλικρινά με κάνουν να προβληματίζομαι για το εάν αποτελούν προϊόν αφέλειας και ανικανότητας ή προϊόν... διαστροφικής σκοπιμότητας. Δεν ξέρω αν έχουμε να κάνουμε με παιδαριώδεις χειρισμούς ή «εκ προμελέτης φόνο». Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, πια... Και για τι να πρωτομιλήσει...
Για τις δηλώσεις περί «Τιτανικού» και «εκχώρησης μέρους της εθνικής ανεξαρτησίας» ή για την εικόνα ενός πρωθυπουργού να τριγυρνάει ανά τον κόσμο, κλαίγοντας για την μοίρα ενός κράτους που απαξίωνε πλήρως;
Από το «λεφτά υπάρχουν» φτάσαμε στο «δεν υπάρχει σάλιο» και από το «έχουμε πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα» σε αυτό που ζούμε σήμερα και για το οποίο συζητάμε εδώ.

Τελικά, μετά από τόσα ψέματα, πώς να μην αγανακτήσει ο κόσμος; Πώς να πιστέψει πως το σοσιαλιστικό όνειρο που επανεμπιστεύτηκε τον περασμένο Οκτώβριο, έφτασε τόσο γρήγορα να μοιάζει με απειλητικό εφιάλτη; Γι' αυτό άλλωστε και η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει χάσει απλώς την εμπιστοσύνη των πολιτών, αλλά έχει απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπιστίας, ακόμα και μέσα στον ίδιο τον κομματικό της χώρο! Στελέχη του ΠΑΣΟΚ πρωτοστατούν αυτές τις μέρες στις κοινωνικές εκδηλώσεις αντίδρασης και άνθρωποι που με φανατισμό υποστήριξαν την πορεία επανόδου του προς την εξουσία, αισθάνονται σήμερα οι πιο προδομένοι.

Και είναι ακριβώς αυτό το τραγικό εξάμηνο διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου που δημιούργησε τον τρίτο παράγοντα που ανέφερα. Τα μονομερώς σκληρά και άδικα μέτρα, δηλαδή.Υποστηρίζει ο υπουργός Οικονομικών, ο κ. Παπακωνσταντίνου, πως η Ελλάδα σήμερα, είναι υποχρεωμένη ή να πάρει την «θεραπεία» του ΔΝΤ - που μοιάζει με Κώνειο για τον λαό - ή θα πτωχεύσει. Ναι, αλλά ο κ. Παπακωνσταντίνου και η κυβέρνηση δεν μας λένε γιατί έταζαν λαγούς με πετραχήλια στην προεκλογική περίοδο και κυρίως, δεν μας λένε γιατί αντί να πάρουν μέτρα από την πρώτη στιγμή που ανέλαβαν την εξουσία, άλλοτε έσπευδαν να αποπροσανατολίζουν τον κοσμάκη μοιράζοντας κάποια ψωροεπιδόματα κοινωνικής αλληλεγγύης και άλλοτε φλυαρούσαν ακατάσχετα και επικίνδυνα, αντί να παρουσιάσουν ένα στέρεο και αξιόπιστο πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση;

Μα το ΠΑΣΟΚ δεν υποστήριζε πως έχει και σχέδιο; Ποιο ήταν κυρίες και κύριοι, συνάδελφοι; Μήπως το... σχέδιο του ΔΝΤ; Η κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει κάνει πολλά, ώστε να απέφευγε τις οδυνηρές εξελίξεις. Αντί να απαξιώνει την χώρα - κάνοντας παράλληλα αντιπολίτευση στη Ν.Δ. - θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει ένα δίχτυ προστασίας της χώρας από τις αγορές και τους διεθνείς κερδοσκόπους. Θα μπορούσε να έχει στρωθεί στη δουλειά, να έχει ξεκινήσει την απορροφητικότητα του ΕΣΠΑ, να δραστηριοποιήσει τον Αναπττυξιακό νόμο, να επανασυστήσει τους ελεγκτικούς και εισπρακτικούς μηχανισμούς του κράτους και τόσα άλλα.
Προτίμησε όμως να απαξιώνει την χώρα διεθνώς και την ίδια ώρα, με το εφεύρημα - ανέκδοτο των βιογραφικών να έχει αφήσει επί πολλούς μήνες, χωρίς στελέχη κρίσιμους τομείς της κρατικής μηχανής.
Οι διοικητές στα νοσοκομεία, ορκίστηκαν μόλις την περασμένη εβδομάδα, αλλά κατά τα άλλα, μέσα σε ένα κρίσιμο έτος η κυβέρνηση ήθελε να ελέγξει τις σπατάλες στον χώρο της Υγείας.

Τελικά, ποιόν νομίζουν ότι δουλεύουν; Όχι πάντως, τους Έλληνες. Όχι πλέον... Και φυσικά, δεν δούλεψαν και δεν θα δουλέψουν ποτέ εμάς, στη Νέα Δημοκρατία. Που για αυτούς τους λόγους, λέμε όχι στην λύση που παρουσιάζει σήμερα η κυβέρνηση. Ούτε γιατί θέλουμε την χρεοκοπία της χώρας, ούτε γιατί δεν σεβόμαστε τα χρήματα που θα μας δώσουν οι χώρες της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Αντίθετα, λέμε όχι γιατί θέλουμε να πιάσουν τόπο αυτά τα χρήματα.

Να πιάσουν τόπο οι θυσίες των Ελλήνων και το συντομότερο δυνατό να βγούμε από την επιτροπεία στην οποία μας καταδίκασε το «Βατερλό» της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου. Ο Αντώνης Σαμαράς το είπε πολλές φορές:
Μπορούμε και μόνοι μας. Μπορούμε να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας για να βγούμε από την κρίση. Εμείς, βλέπετε, κατανοούμε πλήρως τις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η πατρίδα, αλλά της έχουμε εμπιστοσύνη.

Εμπιστευόμαστε τους Έλληνες και αυτή την δύσκολη ώρα προτιμούμε να δώσουμε ένα νέο όραμα εθνικής αξιοπρέπειας αντί για συγχωροχάρτι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης. Εδώ που φτάσαμε, ξέρουμε πως θα απαιτηθούν θυσίες του λαού μας. Αλλά είμαστε βέβαιοι πως η σημερινή κυβέρνηση, με την ίδια πολιτική, θα τις πετάξει και αυτές στον «σκουπιδοτενεκέ».

Δεν θα το επιτρέψουμε λοιπόν. Εμείς λέμε πως η Ελλάδα δεν θα γυρίσει πια στο χθες, ούτε όμως και στο... προχθές, που την θέλει η κυβέρνηση. Λέμε πως αυτή η χώρα, αν εμπιστευθεί τις δυνάμεις της, έχει τεράστιο πλούτο και σπάνιες ικανότητες. Πρόγραμμα και πραγματική δουλειά χρειάζεται. Στο σκηνικό που κυβέρνηση έχει στήσει, ας ψάξει αλλού να βρει συμπρωταγωνιστές ή κομπάρσους...

Ευχαριστώ πολύ

 

 

Πολιτικό Γραφείο Πάτρα:
Διεύθυνση: Μιαούλη 48, Πάτρα
Τηλέφωνο: 2610344700 και 2610344702
 
Επίσημη Ιστοσελίδα Κόμματος:

Ακολουθείστε μας στα Social Media


@ninikolopoulos

© Copyright 2009 - 2024 Νίκος Ι. Νικολόπουλος