Loading...
 Start Page
ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ 2014 ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ (επιτροπή Οικονομικών, Αθήνα 25 Νοεμβρίου 2013) Γενικός Εισηγητής Κ.Ο. «Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές»

Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε,

Ο νέος προϋπολογισμός που συζητούμε

συνεχίζει δύο παραδόσεις της γνωστής καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής.

Αφενός διαπερνάται από κοινωνική σκληρότητα

και αφετέρου είναι ψεύτικος.

Ουδείς πιστεύει ότι οι στόχοι του είναι ρεαλιστικοί.

Αυξάνονται οι φόροι, ενώ μειώνεται η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών.

Ρημάζει το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων,

ενώ είναι κοινός τόπος μεταξύ των εγκυρότερων οικονομικών αναλυτών

ότι μόνο με δημόσιες επενδύσεις μπορεί να ξεκινήσει

η σταδιακή ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας.

Διαλύεται το κοινωνικό κράτος, όταν, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης,

είναι αναγκαία η υποστήριξή του.

Η τρόικα δίνει εντολή και η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου,

υλοποιεί πρόθυμα αφού προηγηθούν θεατρινισμοί και τηλεσόου

των Υπουργών στα δελτία ειδήσεων

τελικώς πάντα συμμορφώνεται...

Έτσι και τώρα η περιβόητη πολιτική διαπραγμάτευση του κ. Σαμαρά

αναβάλλεται και πάλι, πάει για μετά τις ευρωεκλογές.

Είναι αξιοπερίεργο πώς η κυβέρνηση επιμένει

στα ερείπια της θεωρίας του "success story",

όταν τη διαψεύδει ακόμη και ο πρόεδρος του Eurogroup

Γερούν Ντέισελμπλουμ μιλά για ανάγκη "νέων θυσιών από τους Έλληνες"

και ότι "...πολλοί υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης

έχουν αρχίσει να χάνουν την υπομονή τους".

Οι δηλώσεις δίνουν επιπλέον το στίγμα

όχι μόνο των δεδομένων του προϋπολογισμού,

αλλά και του μεσοπροθέσμου της περιόδου 2014 – 2017.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,  

Δυστυχώς, αλλά οι πάντες ομολογούν

ότι ο πλασματικός αυτός προϋπολογισμός, σε συνθήκες ύφεσης,

θα οδηγήσει σε ακόμα  μεγαλύτερη κοινωνική απελπισία.

Όταν μάλιστα η κυβέρνηση προχωρήσει

στην εφαρμογή όχι μόνο των καθυστερημένων παλαιών μέτρων,

αλλά και στην ψήφιση νέων σκληρών μέτρων,

τότε θα έρθει αντιμέτωπη με νέο κύμα κοινωνικής οργής.

Γιατί αλήθεια ποια κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί

εικόνες έξωσης οικογενειών από σπίτια που βγαίνουν σε πλειστηριασμό;

Ποια κοινωνία αντέχει εικόνες νηστικών και υποσιτισμένων παιδιών;

Ποια κοινωνία μπορεί να αντέξει την οικονομική ευθανασία των γερόντων της;

Και εμείς οι εκπρόσωποι του λαού

καλούμαστε να συζητήσουμε έναν προϋπολογισμό

ο οποίος δεν ανταποκρίνεται στα βασικά αιτήματα της εποχής,

αλλά στα προστάγματα των δανειστών.

Ευθύς εξαρχής

το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος

θέλει να καταθέσει την δική του ξεκάθαρη θέση.

Εμείς πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε έναν προϋπολογισμό αναπτυξιακό.

Με ενισχυμένες δημόσιες επενδύσεις.

Συμβαίνει όμως το αντίθετο.

Το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

είναι το μικρότερο της τελευταίας δεκαετίας

και επιπλέον υποθέτει ότι η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων θα αυξηθεί το 2014.

Θεωρεί επίσης ότι μέρος των αναγκών για την πληρωμή των τοκοχρεωλυσίων

θα καλυφθεί από την επιστροφή της Ελλάδος στις αγορές.

Δεδομένου ότι οι φορολογούμενοι βρίσκονται

πλέον σε ομαδική παράκρουση, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν

στην καταβολή 2,4 δις ευρώ επιπλέον φόρων

(σε ακίνητα και εισόδημα) το 2014.

Ενώ Η πρόβλεψη για αναιμική ανάπτυξη βασίζεται 

στην αύξηση των επενδύσεων και των εξαγωγών.

Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι θα επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι;

Νομίζω ότι μόνο ο κ. Στουρνάρας το πιστεύει αυτό.

Διαβάζουμε ότι αναμένεται να σταματήσει η κατρακύλα της οικονομίας,

που τα τελευταία χρόνια έχει μειώσει κατά ¼ τουλάχιστον την εθνική μας παραγωγή,

και πολύ περισσότερο τα εισοδήματα των μισθοσυντήρητων και συνταξιούχων.

Μάλιστα εάν προκύψουν  που θα προκύψουν αποκλίσεις,

θα πρέπει να αναλάβουν νέα μέτρα

προς την κατεύθυνση της επίτευξης των συμφωνημένων προσαρμογών.

Η τρόικα ζήτησε  στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν

τις περασμένες ημέρες νέες περικοπές σε κατηγορίες συντάξεων.

 

Θα ήθελα πολύ να  συμμεριστώ την αισιοδοξία

όλων εκείνων που προβλέπουν την ανάκαμψη

της ελληνικής οικονομίας για το 2014

μιας και η ύφεση δεν έχει αφήσει  κανέναν ανέπαφο.

Αλλά ποιος δεν θυμάται τις ανακοινώσεις

για την απογείωση της οικονομίας,

την ανάπτυξη το β΄ εξάμηνο του 2013 κ.λ.π.,που έκαναν λόγο

για «ποταμό» ντόπιων  και ξένων επενδύσεων  

και μας υπόσχονταν το τέλος της ύφεσης;

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Τα πράγματα όμως είναι απλά.

Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου

σε πολλούς κλάδους ­της ελληνικής οικονομίας

έκλεισαν το 2013 με αρνητικό πρόσημο.

Η ΕΛΣΤΑΤ  σημειώνει ότι το γ’ τρίμηνο

μειώθηκαν κατά 8,3% σε σχέση με το 2012. 

Οι εξαγωγές του 2012 κινήθηκαν ακριβώς σε αντίστοιχα επίπεδα του 2008

και η οποιαδήποτε βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών

προήλθε από την κάθετη πτώση των εισαγωγών.

Ας δει κανείς τα  στοιχεία για την βιομηχανική παραγωγή,

την μεταποίηση, τις παραγγελίες κ.λ.π. μπορεί κανείς να τα βρει

στην έρευνα της Οικονομικής Συγκυρίας της Τράπεζας της Ελλάδος

-και τότε-θα σχηματίσει αμέσως εικόνα για την ελληνική οικονομία.

Επιπλέον  τα μεγάλα έργα δεν πρόκειται να ξεκινήσουν

αν δεν αποφασίσουν να τα χρηματοδοτήσουν οι τράπεζες

και οι τράπεζες φαίνονται ότι δε θα τελειώνουν ούτε  το 2014

με την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης. 

Οπότε η οποιαδήποτε συζήτηση για αύξηση της ρευστότητας

μετατίθεται για το 2014.

Θα βγούμε στις αγορές -λέει ο κ. Στουρνάρας- κάποια στιγμή το 2014.

Εδώ να μου επιτρέψετε να έχω τις αμφιβολίες μου,

για το πότε και με ποιο κόστος

θα βρούμε διατεθειμένους επενδυτές να δανείσουν το Ελληνικό Δημόσιο.

Άρα δύσκολα θα υπάρξει μια ουσιαστική αναστροφή

του οικονομικού κλίματος και το 2014.

Τα ενθαρρυντικά σημάδια βελτίωσης προέρχονται

από το γεγονός ότι φέτος τα έσοδα από τον τουρισμό θα κινηθούν ανοδικά.

Αρκούν όμως μόνο αυτά  για  να βελτιώσουν  το εγχώριο οικονομικό κλίμα?

Επειδή τα πρωτογενή πλεονάσματα και οι μελλοντικές υποσχέσεις

βρίσκονται στην σφαίρα του μεταφυσικού,

ας ρίξουμε  μια ματιά στην τσέπη μας και όποια περιουσία

έχει απομείνει στον καθένα μας.

Και ενώ όλοι συμφωνούμε στις διαπιστώσεις

θα ήθελα να ρωτήσω γιατί συνεχίζουμε την ίδια πολιτική και το 2014.

Όταν για παράδειγμα η ύφεση κατά το 2012 και το 2013

ξεπέρασε την οποιαδήποτε απαισιόδοξη πρόβλεψη

για ποιο λόγο συνεχίζαμε την ίδια πολιτική

ακυρώνοντας στην πράξη την οποιαδήποτε αναπτυξιακή συζήτηση και πρακτική.

Ποιος δεν θυμάται ότι η αναπτυξιακή αντιπρόταση

στην ύφεση ήταν η απελευθέρωση των επαγγελμάτων

που πρότεινε ο υπ. οικονομίας;

Με άλλα λόγια η αύξηση της ανεργίας

από το 10% το 2009 στο 27% το 2013

θα αντισταθμιζόταν από το άνοιγμα του επαγγέλματος

των κομμωτών, των φαρμακοποιών κ.α..

Ή ακόμα το άλλο φοβερό επιχείρημα

ότι οι ιδιωτικοποιήσεις και οι επενδύσεις των σεΐχηδων 

θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την συρρίκνωση

του ελληνικού παραγωγικού συστήματος.

Όλα αυτά τα παιδαριώδη επιχειρήματα

πρέπει να αναθεωρηθούν και να μας δοθεί η δυνατότητα

να συζητήσουμε σοβαρά για την ανάπτυξη.

Θέλω ειλικρινά να σας πως η διάχυτη απαισιοδοξία,

οι απανταχού φωνές μιζέριας

και το ορατό ζοφερό μέλλον με φοβίζουν.

Επίσης το χρεοκοπημένο Δημόσιο τώρα

προσπαθεί να επιβιώσει αρπάζοντας

την ελάχιστη εναπομένουσα αποταμίευση του ιδιωτικού τομέα.

Κοντά 4 χρόνια ζούμε τον μαρασμό των κοινωνικών υπηρεσιών,

την σφαγή των μισθών και συντάξεων

αλλά και των περισσότερων επιδοτήσεων, ή Δημοσίων επενδύσεων,

που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σπίθες ανάπτυξης.

Η αρπαγή της αποταμίευσης των Ελλήνων

μέσω υπέρμετρης φορολογίας σε εισοδήματα ανύπαρκτα ή τεκμαρτά

και το αμόκ φορολόγησης της ακίνητης περιουσίας,

είναι η μεγαλύτερη κατάντια ενός θεωρητικά φιλελεύθερου

κράτους δικαίου που θέλαμε να χτίσουμε μέσα στην ΕΕ.

Η απαξίωση της ακίνητης περιουσίας

 αποτελεί πλέον βόμβα απειλής στην σταθερότητα της οικονομίας.

Ο εξευτελισμός της αξίας των αυτοκινήτων είναι επίσης εκκωφαντικός.

Η επένδυση χρόνου και χρήματος

σε πανεπιστημιακές γνώσεις αποτιμάται πλέον με ψίχουλα.

Ο κόπος και ο χρόνος της εργατικής τάξης

και της μεγάλης μερίδας των ελεύθερων επαγγελματιών δεν πληρώνεται,

ενώ η επιχειρηματική δράση έχει ουσιαστικά ποινικοποιηθεί,

εφόσον ανάμεσα στις συμπληγάδες της εφορίας

και του ανύπαρκτου τζίρου, κέρδη δεν υπάρχουν.

Τα χρέη των επιχειρήσεων δημιουργούν την ανεργία,

σκοτώνουν την επένδυση, στερούν το κράτος από έσοδα,

ενώ νομοτελειακά οδηγούν τον επιχειρηματία σε κλείσιμο

και  πιθανόν με χειροπέδες στην φυλακή.

Βλέπουμε  καθαρά τα τελευταία χρόνια

να έχουν γκρεμιστεί όλες οι αξίες της οικονομίας.

Οτιδήποτε δηλαδή, εκτός από το χάρτινο χρήμα,

που είναι δυνατόν να ρευστοποιηθεί και να μας ανακουφίσει σε καιρό ανάγκης,

έχει χάσει την αξία του.

Τα οικονομικά για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων

είναι μια παραζάλη, ένα κακό όνειρο

που δυστυχώς όταν ξυπνάς καταλαβαίνεις ότι είναι ένας εφιάλτης διαρκείας.

Από την άνοιξη του 2010 μέχρι σήμερα

εξαερώθηκαν εισοδήματα και περιουσίες,

και δεν γνωρίζει κανένας τι θα ξημερώσει αύριο.

Υπάρχουν βέβαια οι αριθμοί του προϋπολογισμού

που ευημερούν και μια σειρά από στόχους που υποτίθεται

ότι θα μας βγάλουν από το τούνελ.

Αυτά όμως που ξέραμε από τους πατεράδες μας,

αυτά που μαθαίναμε στο σχολείο,

ότι μας δίδαξε η πείρα στον ιδιωτικό τομέα,

σήμερα όλα δυστυχώς είναι σχεδόν άχρηστα. 

Με το μεγεθυντικό φακό πλέον μπορεί να βρει κανείς επιχειρήσεις

οποιουδήποτε μεγέθους που να έχουν κέρδη.

Καλώς ή κακώς το ΑΕΠ στην Ελλάδα

παράγεται από συγκεκριμένους τομείς και κλάδους,

που  έχουν πολύ μεγάλα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στην οικονομία.

Αυτούς τους τομείς πρέπει να ανακαλύψουμε

και να πριμοδοτήσουμε με οικονομικά και θεσμικά κίνητρα.    

Από την απαξία της οικονομίας

ας πάμε τώρα να δούμε τις αξίες! του προϋπολογισμού.

Ξεκινώ από την ανάπτυξη

γιατί αυτό είναι και θα είναι το μεγάλο ζητούμενο

στην οικονομία μας για τις επόμενες δεκαετίες,

ιδιαίτερα όταν έχουν καταρρεύσει όλες οι αξίες στην οικονομία σήμερα.

Ας πούμε ότι του χρόνου το ΑΕΠ καταγράφει

κάποιο μισό τοις εκατό αύξηση (το ευχόμαστε ολόψυχα).

Από πού προκύπτει αυτή ή έστω πενιχρή ανάπτυξη;

Ο προϋπολογισμός απαντά με νούμερα.

Από την αύξηση των επενδύσεων κατά 5.3%

και από τις εξαγωγές που θα ανέβουν κατά 4.6%.

Η ιδιωτική και η Δημόσια κατανάλωση βέβαια

προβλέπεται να παραμείνουν την γνωστή πτωτική τους πορεία.

Παράλληλα όμως οι ιδιωτικές επενδύσεις κατρακυλούν

και σε ένα τόσο απαισιόδοξο και φορομπηχτικό περιβάλλον

όπου οι τράπεζες αρνούνται ή δεν έχουν ρευστό να δανείσουν,

κάθε άλλο παρά μπορεί να ανέβουν οι ιδιωτικές επενδύσεις.

Δεν είναι επομένως πιστευτή η προσδοκώμενη άνοδος του ΑΕΠ του χρόνου,

γεγονός που θα παρασύρει τα έσοδα προς τα κάτω

και σαφώς θα δυσκολέψει τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα.

Το άλλο στοιχείο για το 2014

είναι η αναμενόμενη αύξηση των εξαγωγών,  

που εξαρτώνται από την άνοδο

ή την πτώση της παγκόσμιας οικονομίας.

Ο προϋπολογισμός αναφέρει την εκτίμηση ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ

το 2013 θα αυξηθεί κατά 2,9%.

Πρώτα απ’ όλα καλό είναι να κοιτάξουμε την αναθεώρηση

προς τα κάτω που πρόσφατα ανακοίνωσε ο ΟΟΣΑ για το παγκόσμιο ΑΕΠ το 2013,

το οποίο αναμένεται πλέον να ανέβει μόνο 2,7%.

Το θέμα όμως είναι τι θα γίνει του χρόνου

όπου οι παράμετροι αστάθειας είναι πάμπολλοι

(π.χ. η ΗΠΑ θα ανακάμψει, η Ιταλία θα ισορροπήσει,

οι άλλες χώρες του Νότου θα βγουν από την ύφεση;).

Πολλοί ξένοι αναλυτές αναμένουν οι προβλέψεις

να αναθεωρηθούν ξανά προς τα κάτω.

Κύριε Υπουργέ,

Οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες πιστεύουμε

ότι είναι μεγάλη ευκαιρία τώρα που διαπραγματευόμαστε τα κονδύλια

 της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020 με την Ε.Ε.

να δημιουργήσουμε ένα νέο ξεκίνημα.

Ανεξάρτητα αν το συνολικό κονδύλι

που θα δοθεί  θα είναι 12δις  ή 16 δισ   

σημασία έχει η διάρθρωση αυτών των κονδυλίων

και η κατεύθυνσή τους στην παραγωγική δραστηριότητα.

Είναι σημαντικό τα κονδύλια αυτά να μην κατευθυνθούν σε μελέτες

για την ισότητα των δύο φύλλων

και την κατάρτιση αλιέων στον Όλυμπο…

αλλά στην παραγωγή. 

Αρκεί πιστεύουμε να δει κανείς την σύνθεση της προστιθέμενης αξίας

στην ελληνική οικονομία τα τελευταία δέκα χρόνια.

Αμέσως θα αντιληφθεί ότι οι τομείς

που μπορούν να συμβάλλουν άμεσα στην αύξηση του ΑΕΠ

είναι η μεταποίηση, η αγορά κατοικίας,

η αγροτική παραγωγή και η μεταποίηση των γεωργικών προϊόντων

καθώς και ο τουρισμός, o χρηματοπιστωτικός τομέας και το εμπόριο.  

Το ερώτημα που προκύπτει είναι

ποιος απ αυτούς τους τομείς θα πάει καλύτερα το 2014;

Ας πάμε στα έσοδα τώρα γιατί είναι το θέμα που καίει κάθε Έλληνα

Στόχος του υπ. Οικονομικών είναι να αυξήσει

την άμεση φορολογία του χρόνου, σε σχέση με εφέτος κατά 1,7 δις ευρώ.

Η αλήθεια είναι ότι όταν βλέπω τα φορολογικά έσοδα

να αυξάνουν σε περίοδο σοβαρής ύφεσης, θλίβομαι.

Και αυτό γιατί δεν προέρχεται η αύξηση αυτή

από περιορισμό της φοροδιαφυγής

και ασφαλώς ούτε από αύξηση των εισοδημάτων και κερδών.

Παρά τα τρανταχτά ονόματα που έχουν μπει στην φυλακή

και ορισμένες καλές επιτυχίες του ΣΔΟΕ στην σύλληψη της φοροκλοπής,

έχω την αίσθηση ότι η φοροδιαφυγή πρέπει να έχει αυξηθεί

γιατί η πτώση των εισοδημάτων είναι τόσο μεγάλη

ώστε και οι νομοταγείς πλέον ψάχνουν τρόπους

να αντιδράσουν στην λαίλαπα της φορολογίας που τους κατακλύζει.

Με επίκεντρο για μια ακόμα φορά το ακίνητο εφόσον

από τα επί πλέον 1,7 δις που αναμένονται το 65%

θα προέλθει από φόρους στην περιουσία.

Και μια παρατήρηση στις επιστροφές φόρων.

Όλοι γνωρίζουμε ότι η αγορά στενάζει για ρευστό

και ο Πρωθυπουργός κατά καιρούς έχει υποσχεθεί

ότι θα επισπευτούν οι επιστροφές φόρων στους δικαιούχους.

Παρ’ όλα αυτά, στο τελευταίο απολογιστικό έτος  -το 2012-

οι επιστροφές φόρων ήταν 3,2 δις ευρώ,

εφέτος το ποσό αυτό πέφτει στα 2,9 δις

και του χρόνου προγραμματίζεται να είναι ακόμα λιγότερες

οι επιστροφές, 2,8 δις και αν οι εισπράξεις δεν πάνε καλά

ο πέλεκυς θα πέσει βαρύτερος επί των επιστροφών.

Μήπως τελικά αυτή η μείωση στις επιστροφές φόρων

είναι κάποιο νέο αναπτυξιακό μέτρο που μας έχει έλθει από την Αφρική;

Και αυτό το αναφέρω όχι τόσο περιπαικτικά,

αλλά γιατί από το καλό μου αρχείο βρήκα

ότι το πρώτο έτος του μνημονίου, το 2010,

οι επιστροφές φόρων για τον ιδιωτικό τομέα

ανερχόντουσαν στο ποσό των 5,3 δις ευρώ.

Του χρόνου δηλαδή θα έχουν πέσει στα μισά!

Κυρίες και  κύριοι   συνάδελφοι

Η πραγματικότητα από ότι φαίνεται

και το 2014 θα είναι ένα έτος ύφεσης.

Ας δούμε όμως τώρα και τις δαπάνες

Το κράτος πρόνοιας βέβαια το έχουμε ξεχάσει

και προσπαθούμε να χωνέψουμε το κράτος δυνάστη.

Στον προϋπολογισμό αναφέρεται το πολύ σημαντικό κεφάλαιο

του κοινωνικού προϋπολογισμού (σελ 121)

όπου καταγράφεται :

«η συνεχής προσπάθεια εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος».

Εκεί βλέπουμε ότι οι μεταβιβάσεις από τον προϋπολογισμό

προς βοήθεια των ασφαλιστικών ταμείων θα είναι το 2014 στα 12,7 δις,

πεσμένες από τα 19.8 δις το 2013. Σημαντικότατη κατά 7 δις μείωση.

Είναι πραγματοποιήσιμη;  

Προφανώς αυτό είναι το αποτέλεσμα

της προσπάθειας εξυγίανσης του ασφαλιστικού συστήματος

Μια μικρή αναδρομή.

Στον περσινό προϋπολογισμό του 2013

το προγραμματισμένο κονδύλι προς εξασφάλιση

των αναγκών των ταμείων ήταν μόνο 14,9 δις.

Στη διάρκεια όμως του 2013 το ποσό αυτό

μεγάλωσε κατά 5 δις περίπου και έγινε 19,8 δις.

Όλα αυτά πάνω στην προσπάθεια εξυγίανσης των ασφαλιστικών ταμείων;;

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρουμε ακόμα και σήμερα

τι είδους πάρτι γίνεται στα ασφαλιστικά ταμεία.

Έτσι,  ένα αρχικό ποσό βοηθείας από τον προϋπολογισμό

που θεωρητικά θα περιόριζε τις σπατάλες τελικά το 2013

αυξάνεται κατά 5 δις, ή 33%,  περισσότερο από ότι ήταν ο αρχικός στόχος.

Βλέποντας λοιπόν ότι ο στόχος για το 2014

είναι πάλι περιοριστικός για το ασφαλιστικό σύστημα,

στα 12,7 δις, δικαιούμαι να υποθέσω ότι κάποια 3-4 δις

επιπλέον θα απαιτηθούν κατά την διάρκεια του επόμενου έτους

προκειμένου να μην εκραγεί το σύστημα.

Το ερώτημα είναι πως θα καλυφθεί το άνοιγμα αυτό

και ποιοι θα πληρώσουν την νύφη.

Αν τα επί πλέον 1,7 δις της άμεσης φορολογίας

απαιτούνται για να φτάσουμε στο περιβόητη πρωτογενές πλεόνασμα,

μια τρύπα 4 δις πως θα κλείσει;

Με νέα σφαγή των συντάξεων;

 

Όταν ο προϋπολογισμός μπάζει

και από τα έσοδα και από τις δαπάνες

δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για πλεονάσματα και μάλιστα πρωτογενή.

Δηλαδή πλεονάσματα σαν να μην υπάρχει χρέος

για το οποίο πρέπει κατ’ ελάχιστον να πληρώνουμε τους τόκους.

Αυτοί οι τόκοι ήταν μια δαπάνη της τάξης των 12,2 δις το 2012,

μειώθηκαν με τα όσα μας προσέφερε το PSI και η τρόικα στα 6,1 δις

σήμερα και αναμένεται να είναι

περίπου στάσιμοι ως δαπάνη στα 6,2 δις του χρόνου.

 

Κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο ποσό,

ιδιαίτερα όταν ξέρουμε ότι οι δανειστές μας δεν χαρίζουν,

αλλά μεταθέτουν αυτές τις δαπάνες για αργότερα.

Και αυτό πιστοποιείται από το ύψος του χρέους

της γενικής κυβέρνησης που παραμένει στα 320 δις ευρώ.

Εδώ να σημειώσω ότι οι συγκυβερνώτες σήμερα του ΠΑΣΟΚ

όταν κραύγαζαν για το αμαρτωλό τελευταίο έτος της ΝΔ, το 2009,

το χρέος ήταν λίγο κάτω από 300 δις.

Δηλαδή, οι θυσίες μέχρι σήμερα το κούρεμα

που μας παραχωρήθηκε και όλα τα δεινά που υφιστάμεθα

δεν ήταν αρκετά για να μειώσουν το χρέος και τελικά αυξήθηκε.

Αυτό και αν είναι επιτυχία οικονομικής πολιτικής.

 

Τα αναφέρω όλα αυτά

γιατί όποιοι πιπιλίζουν την καραμέλα

ότι μπορεί να επιτευχθεί πλεόνασμα,

αν δεν υπολογιστούν οι δαπάνες για τόκους, απλά βαυκαλίζονται.

Και μπερδεύουν το 99% του κόσμου

που δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει πρωτογενές έλλειμμα.

Οι τόκοι που είναι αποτέλεσμα του δυσθεώρητου χρέους

μας περιμένουν στην γωνία.

Απλά την γωνία αυτή δεν θα την συναντήσουμε αύριο, αλλά μεθαύριο.

 

Έχουμε ελπίδα;

Έχει τα κότσια η κυβέρνηση να τα βάλει με τους αφέντες

που σήμερα έχουν το χρήμα και μας κάνουν να μην κοιμόμαστε;

Όταν βλέπει τέτοιες διχογνωμίες,

λάθη και πειραματισμούς

μέσα σε αυτή την ετερόκλητη συμμαχία δανειστών,

την τρόικα, επιβάλλεται η κυβέρνηση να σηκωθεί

και να σταθεί όρθια και να αναλάβει τα ινία.

Με το να παρακαλάμε την Μέρκελ,

τον πρόεδρο της ΕΕ και άλλους αξιωματούχους,

βγήκε τίποτα;

Όχι ασφαλώς.

Όλοι ξέρουμε ότι με τον τρόπο που λειτουργεί

η κυβέρνηση το οικονομικό επιτελείο

και απλά εκτελεί άνωθεν και έξωθεν εντολές.

Και να που φτάσαμε.

Η ελπίδα όμως εδράζεται ακριβώς εκεί.

Θα πρέπει να ανατρέψουμε τις ισορροπίες

και να πείσουμε τους εμπειροτέχνες

και εκ του αποτελέσματος ερασιτέχνες τροικανούς

να ακούσουν πως αλλιώς να χειριστούν την Ελληνική οικονομία.

Πρέπει συγκεκριμένα:

  •  Πρώτα απ’ όλα

να μπει φρένο στην λεηλασία της αποταμίευσης των Ελλήνων.

  • Η χαζή υπόθεση, ότι όποιος έχει ακίνητο έχει και χρήματα κρυμένα

στην άκρη ή στην τράπεζα, δεν ισχύει.

  • Αυτή είναι η φόρμουλα της αποτυχίας

και της φαλκίδευσης της ανάπτυξης.

  • Το Δημόσιο να σταματήσει να «κουρεύει»

το  πρόγραμμα των Δημοσίων επενδύσεων,

γιατί με αυτό τον τρόπο κουρεύει τις ελπίδες ανάπτυξης.

  • Να ανοίξει τις στρόφιγγες της επιστροφής των φόρων

σε όσους το δικαιούνται για να βοηθηθεί το εμπόριο και η βιομηχανία.

  • Το εισπρακτικό, φορομπηχτικό σύστημα δεν αποδίδει.
  • Έχουν κατά πολύ ξεπεραστεί οι φοροδοτικές αντοχές των Ελλήνων.
  • Η μεγάλη πίεση και οι πρόσθετοι φόροι τελικά αυξάνουν την φοροδιαφυγή.
  • Να πληρώσουν όσοι αποδεδειγμένα κινούν μαύρο χρήμα.
  • Εκεί πρέπει να στραφούν οι προσπάθειες του ΣΔΟΕ και των διωκτικών αρχών.

Η εξυγίανση των δαπανών του Δημοσίου θέλει πειθαρχία,

λεπτομέρεια σε βάθος, πίεση εκεί που πρέπει

χωρίς να υποσκάπτεται η προσπάθεια ανάπτυξης της οικονομίας.

Το να περιορίζουμε τα κονδύλια στην αρχή του χρόνου

και στη συνέχεια να σύρεται ο κάθε υπουργός σε υπερβάσεις δαπανών,

είναι μια τρύπα στο νερό,

μια κοροϊδία της ίδια της κυβερνητικής πολιτικής,

όπως περίτρανα φαίνεται στην περίπτωση των ασφαλιστικών ταμείων

και των νοσοκομείων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Κόλαση θα είναι το 2014,

από το οποίο μας χωρίζουν σχεδόν 30 ημέρες,

για τους περισσότερους Έλληνες.

Τα τέσσερα χρόνια λιτότητας και ύφεσης

όχι μόνο δεν τελειώνουν φέτος,

αλλά δυστυχώς θα ενταθούν το ερχόμενο έτος,

με νέους φόρους και μέτρα προκειμένου οι Έλληνες πολίτες

να στηρίξουν τα έσοδα του νέου Προϋπολογισμού.

Το μάρμαρο του Προϋπολογισμού

θα πληρώσουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι,

οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων,

όπως λέει και η ΕΣΕΕ, επισημαίνοντας τους κινδύνους

που απορρέουν από την αναγκαστική «στάση πληρωμών»  

των Ελλήνων φορολογούμενων λόγω φοροαδυναμίας και όχι φοροδιαφυγής,   

αφού έχει καταρρεύσει η παραγωγική βάση,

η οποία υποδηλώνει ότι είναι ανέφικτος

ο στόχος του 110% του ΑΕΠ το 2022.

Και τι θα γίνει από δω και μπρος;

Μα… είναι ξεκάθαρο το τι μας περιμένει.

Η τρόικα δεν έχει ικανοποιηθεί, και οι Υπουργοί ανησυχούν

Όταν επιστρέψουν στην κατεχόμενη Ελλάδα

θα απαιτήσουν με κατεπείγουσες και με συνοπτικές διαδικασίες

εκποίηση των πάντων.

Των εχόντων και μη εχόντων.

Των δυνατών και των αδυνάτων.

Θα προχωρήσουν σε ιδιωτικοποίηση των πάντων,

αρχίζοντας από τις τράπεζες.

Θα βγάλουν στο σφυρί τα σπίτια δανειοληπτών,

που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια.

Θα επιπέσουν επί των τραπεζικών καταθέσεων των ανυποψίαστων ιδιωτών,

αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές. .

Και…. για το δημοσιονομικό κενό,

που το θέλουν να ανέρχεται στο 1,3Ε δισεκατομμύρια για φέτος,

θα επιβάλλουν…., που δεν θα λέγονται οριζόντια,

ούτε νέα, αλλά που θα βαπτιστούν διαρθρωτικά.

που καθώς  λένε οι ντόπιοι συνεργάτες των ξένων δανειστών – δυναστών,

θα οδηγήσουν την Ελλάδα σε θεαματική αύξηση της ανταγωνιστικότητάς της,

αδιάφορο αν ολοσχερώς έχουν διαλυθεί οι παραγωγικές βάσεις της οικονομίας μας.

Διαρθρωτικά, αποκαλούνται όλα  αδιακρίτως τα μέτρα:

από μαζικές απολύσεις, σε σημείο

που να μην μπορεί πια να λειτουργήσει καμία δημόσια υπηρεσία,

μέχρι το ολικό ξεπούλημα από οτιδήποτε υπάρχει σ’ αυτό τον τόπο.

Έτσι που να τηρηθεί η υπόσχεση των συμπρωθυπουργών

Σαμαρά – Βενιζέλου – Στουρνάρα,

αρμοδίων που δήλωσαν ότι δεν δέχονται άλλα οριζόντια,

επειδή δεν τα  αντέχει ο λαός.

 Και όλοι εμείς οι Έλληνες Βουλευτές,

τι άραγε μπορούμε να περιμένουμε

παραμένοντας ακόμη με τα Μνημόνια,

και αναμένοντας με απόλυτη  σιγουριά  την έλευση σύντομα και του τρίτου;

Δεν είναι πια καιρός να κοιτάξουμε την άλλη λύση,

που δεν είναι  γενοκτονική όπως αυτή που  μας επέβαλε η τρόικα,

πραξικοπηματικά και οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλου,

τα τέσσερα τελευταία χρόνια;

Έδρασαν ως συνεργάτες του και για αυτό είναι ένοχοι

και θα λογοδοτήσουν στο λαό και την Δικαιοσύνη σύντομα

Ας δούμε όμως κι ένα τελευταίο θέμα που πρέπει να τεθεί,

διότι επί πολλά χρόνια αποτελούσε το βασικό επιχείρημα

διαχρονικά όλων των μέχρι σήμερα θιασωτών του μνημονίου.

Το φαιδρό επιχείρημα ότι «σας βάλαμε στο μνημόνιο

γιατί δεν θα πληρώνονταν μισθοί και συντάξεις».

Βλέπουμε, λοιπόν στον πίνακα 3.10 του προϋπολογισμού,

ότι το σύνολο των δαπανών του Ελληνικού κράτους είναι 116,525 δισ. Ευρώ.

Οι δαπάνες για «αποδοχές και συντάξεις» είναι 17,723 δισ. Ευρώ,

ενώ οι δαπάνες για «εξυπηρέτηση της δημόσιας πίστης», 74,199 δισ. ευρώ.

Σε απλά ελληνικά, η Ελλάς

δίδει για μισθούς και συντάξεις το 15,2% του ετήσιου προϋπολογισμού

τη στιγμή που δαπανά για την εξυπηρέτηση

των δανειστών-εταίρων μας το 63,7% του προϋπολογισμού.

Όπερ σημαίνει πως εάν μια αληθινά εθνική κυβέρνηση

σταματήσει την αποπληρωμή των τοκογλυφικών ποσών

και καταγγείλει το μνημόνιο,

τότε άνω των 74 δις θα είναι στη διάθεση του Κράτους

για να ανταπεξέλθει στις εσωτερικές ανάγκες της χώρας.

Δεν θα ξεμείνουμε λοιπόν  από «γάλα & ψωμί»

όπως οι «περίφημοι μνημονιακοί Φωστήρες και οι Παπαγάλοι τους»

έκραζαν και κράζουν εκβιαστικά επί 3 χρόνια.

Μισθοί και συντάξεις δεν θα έχουν πρόβλημα καταβολής τους,

διότι η επιλογή του να πληρώνουμε ξένα συμφέροντα

αντί να πορευόμαστε υπό συνθήκες Εθνικής ανεξαρτησίας

αποτελεί το μεγαλύτερο αδίκημα που συντελείται στη Πατρίδα μας.

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες απαιτούν τιμωρία

όλων των ενόχων για τα τελευταία χρόνια απληστίας και ληστείας.

Όλοι μαζί ΔΕΝ τα φάγαμε.

Η Κυβέρνηση αυτή όπως και οι δυο προηγούμενες,

δυστυχώς, με μεγάλη επιμέλεια συνεχώς καταπιέζουν

τα δύο γνησιότερα και αυθεντικότερα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών,

το δικαίωμα τους στη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη.

Διότι όσοι δεν οδηγούνται στη Δικαιοσύνη για τα εγκλήματα τους,

στερούν από τους πολίτες εδώ και χρόνια και την ίδια τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Σας ευχαριστώ

Πολιτικό Γραφείο Πάτρα:
Διεύθυνση: Μιαούλη 48, Πάτρα
Τηλέφωνο: 2610344700 και 2610344702
 
Επίσημη Ιστοσελίδα Κόμματος:

Ακολουθείστε μας στα Social Media


@ninikolopoulos

© Copyright 2009 - 2024 Νίκος Ι. Νικολόπουλος