Ερωτήσεις 2014

Αρ. πρ. 4095/30-10-2014

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Μπήκαμε στο φθινόπωρο του 2014 και η πραγματικότητα θα δούμε, εάν θα δικαιώσει τους «τραπεζομάχους»: Οι συστημικές τράπεζες, κατά πάσα πιθανότητα, λίαν προσεχώς θα χρειαστούν και τρίτη κεφαλαιακή ενίσχυση, εξελισσόμενες σε βαρέλι χωρίς πάτο, παρά τα όποια δήθεν καθησυχαστικά πορίσματα των «stress tests». Λογικό, από τη στιγμή που ούτε να εισπράξουν χρήματα από τα 80 και πλέον δις ευρώ των κόκκινων δανείων μπορούν, ούτε νέα δάνεια δίνουν, καθώς, αυτή είναι η δουλειά τους, όσο κι αν το έχουμε ξεχάσει.

Υποτίθεται, ότι η αναδιάρθρωση του τραπεζικού κλάδου και η συγκέντρωση όσης δύναμης πυρός είχε απομείνει μετά τις αλλεπάλληλες «σφαλιάρες» των οίκων αξιολόγησης σε 4-5 μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα, έγινε με στόχο τη δημιουργία ισχυρών τραπεζών, που θα μπορούσαν, αφού αντιμετώπιζαν τα εσωτερικά τους προβλήματα, να διαδραματίσουν έναν αναπτυξιακό ρόλο, αιμοδοτώντας την υγιή επιχειρηματικότητα και τραβώντας, έτσι, το «κάρο» της ανάπτυξης...

Αυτό, άλλωστε, ήταν το επιχείρημα, τόσο των πολιτικών εντός και εκτός Ελλάδας, όσο και των δημοσιογράφων, που «λιβάνιζαν» αρχικά τα μνημόνια, απέναντι στους επικριτές του δόγματος: «η σωτηρία των τραπεζών πάνω απ' όλα». Πού θα πάτε κύριοι, χωρίς ισχυρές τράπεζες; Γίνεται να βγούμε από την κρίση, χωρίς ισχυρό τραπεζικό σύστημα; Έλεγαν διάφοροι δημοσιογράφοι καλοθελητές, που σιτίζονται από τα ΑΝΕΓΓΥΑ ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ χρεοκοπημένων τραπεζών προς τα αφεντικά τους.

Τελικά, όχι μόνο δε διοχετεύθηκε ρευστότητα από τις τράπεζες στην αγορά, αλλά ρουφήχτηκαν από αυτές σαν το σφουγγάρι απίστευτες ποσότητες χρήματος από το σύστημα, διαιωνίζοντας το πρόβλημα, του οποίου, υποτίθεται, θα ήταν η λύση. Αντιλαμβανόμενες, μάλιστα, ότι δεν θα τους δανείζει για πάντα πρόθυμα η αγορά, μέσω αυξήσεων κεφαλαίου, τις παρατηρήσαμε να σπεύδουν να (ξε)πουλήσουν τα βαλκανικά τους «ιμάτια», σε μια απέλπιδα προσπάθεια να κάνουν τις ανάγκες τους μικρότερες, αλλά ταυτόχρονα, βάζοντας ταφόπλακα στη Μεγάλη Ιδέα των ετών 2000-2010.

Επειδή, όταν τα «ασημικά» τελειώσουν, οι τρύπες θα είναι ακόμα εκεί, τα κόκκινα δάνεια το ίδιο και οι δυνητικοί πελάτες των τραπεζών θα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.

Επειδή, μετά από πέντε χρόνια ύφεσης, πρωτοφανή εσωτερική υποτίμηση στο επίπεδο των αποδοχών, δύο ανακεφαλαιοποιήσεις, ένα κούρεμα χρέους (που άφησε «γουλί» ασφαλιστικά ταμεία και ιδιώτες ομολογιούχους), άπειρο μελάνι έχει χυθεί γύρω από την έννοια κάποιων φανταστικών «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων».

Κατόπιν των ανωτέρω, καλείστε να απαντήσετε στα παρακάτω κυρίαρχα ερωτήματα για την ελληνική οικονομία:

1. Είναι επαρκή τα κεφάλαια των ελληνικών τραπεζών;

2. Με ποιο παραγωγικό μοντέλο θα επιβιώσουν οι τράπεζες; Δεν πρέπει το εν λόγω μοντέλο να προβλέπει σαφή χρονικό ορίζοντα τροφοδοσίας της πραγματικής αγοράς με ρευστότητα;

3. Σε τι ακριβώς «μπίζνες» θα επιδοθούν οι τράπεζες στα πλαίσια της επανεμπλοκής τους στα της πραγματικής οικονομίας;

4. Δεν θα έπρεπε, κατά τη γνώμη σας, να προκαλέσει αναθεώρηση της πολιτικής που ακολουθείται περί τα οικονομικά η ιλαροτραγωδία των τραπεζών, αφού αποτελούν μια μικρογραφία του ελληνικού προβλήματος της ελληνικής οικονομίας, ενώ εξ’ άλλου, ούτε στον ένα, ούτε στον άλλο τομέα, οι τεχνοκράτες δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε επιτυχείς λύσεις;

5. Αλήθεια, οι πρόσφατες δηλώσεις Ντράγκι για τα ζητήματα των Ελληνικών τραπεζών, μήπως ενισχύουν τις παραπάνω ανησυχίες;

Ο ερωτών βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Πρόεδρος του

Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ανατροπής