Συνεντεύξεις

Γιατί πιστεύετε κ. Νικολόπουλε, ότι οι Ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή, αρνούνται να θέσουν το θέμα των Γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ως καλόπιστος πολίτης και πολιτικός, δεν διανοούμαι ότι τα θέματα αυτά δεν απαιτήθηκαν από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις με τον αρμόζοντα τρόπο, επειδή υπήρξε δόλια προαίρεση.

Ας δεχθώ ότι υπήρξε αμέλεια.

 Ίσως και να υπήρξε και άγνοια, διότι διαπιστώνω ακόμα και σήμερα ότι οι περισσότεροι των συναδέλφων δεν γνωρίζουν καν περί τίνος πρόκειται.

 Όσοι είναι καθ’ ύλην αρμόδιοι, ο Πρωθυπουργός και οι εμπλεκόμενοι Υπουργοί, ας διαβάσουν επιτέλους αυτό το βιβλίο «Η Ελληνική Οικονομία κατά την Κατοχή και η Αλήθεια για τα Κατοχικά Δάνεια» του γνωστού για την αντικειμενικότητά του ιστορικού Δημοσθένη Κούκουνα, που κυκλοφόρησε φέτος, για να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα.

Διότι φαίνεται ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν έχουν στοιχειώδη ενημέρωση και οι φάκελοι είναι καταχωνιασμένοι.

Με ανακοίνωσή του την περασμένη άνοιξη ο Υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βεστερβέλε δήλωσε πως λυπάται βαθύτατα για την οδύνη των θυμάτων, όμως η Γερμανία ήδη έχει καταβάλει αποζημιώσεις στο πλαίσιο της συμφωνίας του '46 και πως στήριξε έμπρακτα την ανοικοδόμηση της Ελλάδας άρα για τη Γερμανική κυβέρνηση δεν αποτελεί πλέον θέμα. Το σχόλιό σας.

Ενός Βουλευτή  «πληρεξούσιου» του λαού μιας περιοχής όπως τα Καλάβρυτα, που γνώρισαν την φασιστική θηριωδία των Γερμανικών στρατευμάτων Κατοχής.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατ’ αρχήν, οι μεταπολεμικές Γερμανικές κυβερνήσεις ουδέποτε ικανοποίησαν πλήρως την ελληνική πλευρά σε ό,τι αφορά τις αποζημιώσεις από ανθρωπιστικές καταστροφές ή τις επανορθώσεις λόγω υλικών καταστροφών.

Ως προς δε, την ανοικοδόμηση της Ελλάδος, ύστερα από τη Γερμανική λαίλαπα, είναι αστείο να γίνεται λόγος.

Εγώ γνωρίζω ότι όσες φορές σε διακρατικό επίπεδο δανειοδότησαν τη μεταπολεμική Ελλάδα, αν αυτό εννοούσε ο κ. Βεστερβέλε, οι τόκοι ήταν οι εκάστοτε υψηλότεροι δυνατοί.

Αλλά και αν ακόμα υποτεθεί ότι η Ελλάδα θα είχε ικανοποιηθεί μεταπολεμικά σε σχέση με το πραγματικό επίπεδο των απαιτήσεών της, έστω και των όσων της επιδικάσθηκαν από τα συμμαχικά όργανα, υπάρχει ένα κεφάλαιο που ουδέποτε το άγγιξαν, ακριβώς επειδή δεν είχαν τη στοιχειώδη εντιμότητα (αληθινά λυπάμαι που χρησιμοποιώ τέτοιον όρο) να αναγνωρίσουν αυτή την αδιαμφισβήτητη υποχρέωση. Σύμφωνα με τον ιστορικό συγγραφέα Δημοσθένη Κούκουνα, που τυχαίνει να είναι προσωπικός μου φίλος και μάλιστα να έχουμε κοινή καταγωγή από την Πάτρα, αν και οι χιτλερικοί το 1942 δεσμεύτηκαν ότι θα επιστρέψουν αυτά τα ποσά, που αναγκαστικά απαίτησαν και έλαβαν επί Κατοχής, συνολικού ύψους σήμερα 510 δισεκατομμυρίων ευρώ και πλέον, αμέσως μετά τον πόλεμο, οι διάδοχες Γερμανικές κυβερνήσεις απέφυγαν κάθε τέτοια συζήτηση.

Έχουν περάσει 67 ακριβώς χρόνια από τη λήξη του πολέμου και ούτε μια δραχμή, ένα μάρκο ή ένα ευρώ δεν έδωσαν μέχρι σήμερα.

Αυτή είναι λοιπόν η εντιμότητά τους;

Θα μπορούσε αυτό το θέμα κ. υπουργέ, να λειτουργήσει ενωτικά για το πολιτικό μας σύστημα αλλά και για την κοινωνία;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι μόνο θα μπορούσε, αλλά θα έπρεπε.

Και ξέρετε, όχι μόνον ενωτικά μεταξύ μας, αλλά – για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους – για να αποκατασταθεί η ενότητα ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, να γεφυρωθεί το αυξανόμενο χάσμα που χωρίζει αυτές τις έννοιες. Αυτό είναι πρωταρχικό αν δεν θέλουμε να δούμε στο άμεσο μέλλον το παν να καταρρέει.

Αυτό άλλωστε πρότεινα δημόσια προς όλους τους πολιτικούς Αρχηγούς και προσωπικά στον κ. Π. Καμμένο όταν προ ημερών τον συνάντησα στο γραφείο του στην Βουλή των Ελλήνων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σηκώσει αρκετά ψηλά το ζήτημα αυτό, σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία η οποία κρατάει χαμηλούς τόνους. Θα μπορούσατε να πάτε και με τον ΣΥΡΙΖΑ αν είναι να διεκδικήσετε με σθένος τα χρήματα του κατοχικού δανείου και των Γερμανικών επανορθώσεων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ασφαλώς και απρουπόθετα!!! Μάλιστα σε αυτό το εθνικό ζήτημα έχω την εξουσιοδότηση από όλα τα στελέχη του Κινήματος της Χριστιανοδημοκρατικής Αναγέννησης, το οποίο έχει «αντένες» και πυρήνες  σε όλη την Ελληνική Επικράτεια.

Θέλω να ξέρετε ότι είμαι από εκείνους που πάντα πίστευα και πιστεύω ότι μπροστά στα εθνικά θέματα, όπως εν προκειμένω είναι το ζήτημα της άμεσης είσπραξης των γερμανικών οφειλών από την επάρατη εποχή της Κατοχής, πρέπει να παραμερίζονται οι κομματικές διαφορές.

Συνεπώς σε ό,τι με αφορά δεν θα είχα το παραμικρό πρόβλημα «ακόμα και με τον διάβολο να συμμαχήσω», αν θα ήταν να επιτευχθεί η είσπραξη ενός τέτοιου ποσού, όπως τα 510 δισ. των κατοχικών δανείων, που μοιραία θα εξοβέλιζαν πλήρως το Ελληνικό εξωτερικό χρέος.

Αλλά εξ όσων γνωρίζω ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί τη σοβαρότητα του ζητήματος και εξακολουθεί να μπερδεύει τα κατοχικά δάνεια με τις επανορθώσεις και τις αποζημιώσεις.

Ας λάβει επιτέλους και αυτός θέση σαφώς για τα κατοχικά δάνεια, για τα οποία η γερμανική οφειλή είναι αδιαμφισβήτητη.

 Όσο για τη Νέα Δημοκρατία, διατηρώ την ελπίδα ότι θα αντιληφθεί και εκείνη το βάθος του ζητήματος και ο Πρωθυπουργός Α. Σαμαράς θα κινήσει την απαραίτητη διαδικασία.

Ας του δώσουμε ένα μικρό περιθώριο χρόνου.

Αρκετοί θεωρούν ότι με την πρόσφατη ερώτηση σας προς τον Πρωθυπουργό και τις συνεχείς κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις σας προς τους αρμοδίους Υπουργούς ανασύρετε ένα θέμα από το παρελθόν γιατί σήμερα ο Ελληνικός λαός βρίσκεται σε αυτή τη δύσκολη θέση και ότι το θέμα λειτουργεί ως αντίβαρο. Ποιά είναι η θέση σας; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν είναι αλήθεια αυτό, αν και πράγματι, τα κατοχικά δάνεια έπρεπε να έχουν διεκδικηθεί και εισπραχθεί από πολλών ετών.

Νομίζω πως είναι δευτερεύον αυτή τη στιγμή η αναζήτηση ευθυνών, που ούτως ή άλλως επικεντρώνονται στην περίοδο από το 1995 μέχρι σήμερα.

Το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω είναι ότι αν η εξόφληση της Γερμανικής οφειλής είχε γίνει στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, έστω και τμηματικά ή με οποιαδήποτε συμβατική ρύθμιση, η Ελληνική οικονομία ασφαλώς και δεν θα είχε καταρρεύσει.

Η οφειλή δεν επιδέχεται αμφισβήτηση και από τη φύση της δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί για επικοινωνιακούς λόγους.

Και κάτι τελευταίο. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριθεί ότι μια τέτοια προσπάθεια θα ήταν μάταιη λόγω της εμφανούς αδυναμίας μας να επιβάλουμε την εκπλήρωση του δίκαιου αιτήματός μας στους Γερμανούς.

Όμως μόνο και μόνο η διεθνής δημοσιότητα που θα προσλάμβανε ένα τέτοιο θέμα θα ήταν αρκετό για να γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο ποιός είναι πραγματικά ο «μπαταξής» και ποιό το θύμα των οφειλών, και φυσικά θα έκοβε τον βήχα στους θρασύτατους και ανιστόρητους Γερμανούς δημοσιογράφους που γεμίζουν τις κίτρινες σελίδες των φυλλάδων τους με αναίσχυντες συκοφαντίες κατά της χώρας μας.

 Η Γερμανία θα καθίστατο ανεπανόρθωτα έκθετη στα μάτια των λαών της Γης, και θα επανέφερε στη μνήμη τους με ποιόν τρόπο φτιάχτηκε το λεγόμενο «Γερμανικό θαύμα».

Με δανεικά και αγύριστα.

Σαν δεν ντρέπονται λέω εγώ, και πιό πολύ οι Έλληνες «οσφυοκάμπτες» πολιτικοί που δεν τολμούν να διεκδικήσουν τα δίκαια του λαού μας.