Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι,

 

Φίλες και φίλοι της Κεντρικής Επιτροπής

 

Συμμαχητές Χριστιανοδημοκράτες

 

Σας ευχαριστώ όλους για την παρουσία σας.

Και το πρώτο που θέλω να πω είναι πως εποχές μπορεί να αλλάζουν, όμως καθώς οι βασικές ανάγκες του τόπου παραμένουν ίδιες, εμείς οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες παραμένουμε σταθεροί και αμετακίνητοι στις ιδέες και τις απόψεις μας, κύριοι του εαυτού μας και κυρίως, αληθινοί προς τους Έλληνες πολίτες.

 

Και τα αναφέρω αυτά, θυμίζοντας πως το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα γεννήθηκε μέσα στην κρίση για να υπερασπιστεί έναν άλλο δρόμο από αυτόν που υποδείκνυαν οι μνημονιακές ντιρεκτίβες, που με τις διαρκείς περικοπές εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων, έστρωσαν τον δρόμο για μία Ελλάδα της φτώχειας, της ταπείνωσης, ακόμα και της εθνικής μειοδοσίας.

Θέλω επίσης να θυμίσω ότι από την πρώτη στιγμή, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα υπογράμμισε την ανάγκη συσπείρωσης και συμπαράταξης των δημοκρατικών και πατριωτικών παρατάξεων, ως το πιο μεγάλο ανάχωμα στη μνημονιακή λαίλαπα.

 

Σήμερα πια λοιπόν, ενώ αισθάνομαι πως καθόλου δεν λαθέψαμε στις εκτιμήσεις και τις απόψεις μας για τα μνημόνια, εντούτοις οφείλω να παραδεχτώ ότι η συσπείρωση των δημοκρατικών αντιμνημονιακών παρατάξεων αποδείχτηκε ένα όμορφο, αλλά άπιαστο όνειρο.

 

Εντούτοις, οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες μπορούμε να είμαστε περήφανοι.

Γιατί ποτέ δεν υποστείλαμε τη σημαία των ιδεών και των αξιών μας.

Και ποτέ δεν ψηφίσαμε και δεν συναινέσαμε, ούτε σε μία περικοπή σε βάρος των Ελλήνων!

Επίσης, ποτέ δεν ανοίξαμε, με τη δική μας ψήφο, κερκόπορτες στην εθνική μας υπόσταση.

Και ποτέ δεν ξεπουλήσαμε τα ιερά και όσια της πατρίδας.

 

Φίλες και φίλοι,

Ουδέποτε μου αναλογούσε ρόλος ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό.

Ήμουν, είμαι και θα βρίσκομαι πάντα στην πρώτη γραμμή.

Για την πατρίδα, για τους αδύναμους και για τα παιδιά μας.

Πολύ δε, περισσότερο τούτη την περίοδο που οι περιστάσεις είναι πραγματικά κρίσιμες για τον τόπο.

 

Θέλω λοιπόν να είμαι ξεκάθαρος και όπως πάντα, ειλικρινής:

Τα προηγούμενα 4-4,5 χρόνια, η Ελλάδα έζησε μία διακυβέρνηση που μου θυμίζει τους στίχους του παλιού λαϊκού άσματος:

«Ότι αρχίζει ωραίο τελειώνει με πόνο».

Και τελειώνει με πολύ πόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του αυτή η διακυβέρνηση, για τους ίδιους λόγους που το ίδιο οδυνηρά τελείωσε και για τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

 

Με την απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών, παρέδωσε το όνομα της Μακεδονίας!

Και αυτό είναι κάτι που θα στιγματίζει για πάντα τους εμπνευστές και πρωτεργάτες αυτής της συμφωνίας, αλλά και όσους τη ψήφισαν.

 

Φόροι και μειώσεις εισοδημάτων.

Μεγαλύτερη και περισσότερη φτώχεια.

Και επίσης, καμία αλλαγή στο αργό και με κακή νοοτροπία κράτος.

Καμία μείωση της ανυπόφορης γραφειοκρατίας.

Καμία ώθηση στην ανάπτυξη και τις επενδύσεις.

Επιπλέον όμως, η απερχόμενη κυβέρνηση πρόσθεσε στην σκληρή μνημονιακή συνταγή της και ορισμένες απαράδεκτες ιδεοληψίες.

Σάρωσε την μεσαία τάξη, μετέτρεψε τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι, επέτρεψε στην αστυνομία να ξεφτιλίζεται από τους Ρουβίκωνες και κυρίως, πλήγωσε την εθνική ιδιοσυστασία των Ελλήνων.

Φίλες και φίλοι

Είναι κάποιος που τολμά, τώρα πια, να αμφισβητεί ότι οι μνημονιακές συνταγές έφεραν την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω;

Τώρα πια ξεδιάντροπα ομολογήθηκε από τα ιερατεία των Βρυξελλών και του ΔΝΤ, από την καταδυναστευτική Γερμανία και από κάθε ανάλγητο τεχνοκράτη της παγκοσμιοποίησης ότι φορτώθηκαν στις πλάτες των Ελλήνων άδικα, ανυπόφορα, βάναυσα μέτρα.

Ό,τι συνέβη, δυστυχώς όμως διευκολύνθηκε από κιοτήδες και μοιραίους της εγχώριας, παρηκμασμένης και αναξιοκρατικής πολιτικής ελίτ.

Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη διόγκωσε τον σκεπτικισμό και τον προβληματισμό πολλών δεκάδων εκατομμυρίων πολιτών της γηραιάς ηπείρου.

Στην Ελλάδα, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια συμπατριώτες μας έχουν τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες, εντός του Ευρωπαϊκού κύκλου, για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

Απέναντί τους, βρίσκονται τα λασποτήρια του σάπιου εγχώριου συστήματος, από την Ελληνική ιστορία μαθαίνουμε πάντα ίδιοι ήταν οι «χορτάτοι» δημοκράτες…

Στις πρόσφατες Ευρωεκλογές δύο εκατομμύρια συμπατριώτες μας ΔΕΝ ψήφισαν τα κόμματα του συστημικού κατεστημένου κι άλλα τέσσερα εκατομμύρια δεν προσήλθαν στις κάλπες!

Η πλειοψηφία, δηλαδή, του Ελληνικού λαού είτε απορρίπτει, είτε δεν πιστεύει, είτε μένει απαθής όταν ακούει ότι η… σωτηρία του θα έλθει από την… Αναπτυξιακή Α.Ε. Νέα Δημοκρατία ή την… Επιδοματική ΕΠΕ ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι η ώρα, λοιπόν, να στηθούν αναχώματα στην ασυδοσία και την αλαζονεία.

Είναι η ώρα να μην λαμβάνονται επαχθή μέτρα και να μην φθάνουν στη Βουλή νομοθετήματα, που ναρκοθετούν την κοινωνική συνοχή και μεγεθύνουν τις κοινωνικές ανισότητες.

Είναι η ώρα να μην εκχωρήσουμε λευκή επιταγή καθορισμού της μοίρας μας στους εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού.

Η συνεργασία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος με την Ένωση Κεντρώων έρχεται ν’ αποτελέσει το αλεξίσφαιρο γιλέκο στην κοινωνική ισοπέδωση.

 

 

Εμείς όμως, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αντισταθήκαμε και στις μνημονιακές επιλογές της προηγούμενης συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, έτσι ακριβώς αντισταθήκαμε και στις μνημονιακές επιλογές της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

 

Και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πάντα διατρανώναμε την πίστη μας στον ελληνισμό και στην ορθοδοξία, τη διατρανώσαμε και στα χρόνια της απερχόμενης κυβέρνησης.

 

Έτσι, ενώ είναι αλήθεια ότι μπαίνουμε σε μία νέα πολιτική εποχή, οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες μπορούμε να πούμε ότι ποτέ δεν προδώσαμε τις αξίες μας, αλλά και να υπογραμμίσουμε πως και αυτή η νέα εποχή, καθώς κουβαλάει πολλά από τα κουσούρια των μνημονιακών χρόνων και οι επιπτώσεις της κρίσης ακόμα πληγώνουν το κορμί της πατρίδας, δεν θα είναι ούτε ανέφελη, ούτε χωρίς σημαντικά ζητούμενα.

 

Γι’ αυτό και οι δυνάμεις της δημοκρατίας και του πατριωτισμού που δεν καπηλεύονται και δεν ακολουθούν τον εύκολο δρόμο, εξακολουθούν να έχουν λόγους ύπαρξης, αλλά και λόγους συνεργασίας.

 

Ξέρω ότι αρκετοί, ίσως και κάποιοι ανάμεσά σας, παραξενεύτηκαν όταν πληροφορήθηκαν ότι προτίθεμαι να εισηγηθώ την εκλογική συμπόρευση και συνεργασία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος με την Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη.

 

Τι είναι αυτό που μας συνδέει λοιπόν με τον Βασίλη Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων;

Και πάνω σε ποιες βάσεις μπορεί να στηριχτεί η εκλογική συνεργασία ενός κόμματος του κοινωνικού φιλελευθερισμού με ένα κόμμα του κεντρώου χώρου;

 

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι μία και σχεδόν μονολεκτική:

Μας συνδέει η άδολη αγάπη για την Ελλάδα και ο γνήσιος πατριωτισμός και εμείς, οι Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και ο Βασίλης Λεβέντης, έχουμε εκφράσει πάρα πολλές φορές.

 

Με τον Βασίλη Λεβέντη στην λήξασα κοινοβουλευτική περίοδο, συμπλεύσαμε σε πολλά.

Επιτρέψτε μου όμως να γίνω λίγο πιο αναλυτικός.

 

Με τον Βασίλη Λεβέντη σε όλη τη διάρκεια της προηγούμενης 4ετίας, βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά του λόφου καταψηφίζοντας όλα τα αντεθνικά, αντιλαικά, αντικοινωνικά, αντιαναπτυξιακά νομοθετήματα

Στην ίδια πλευρά του λόφου βρεθήκαμε όμως, καταψηφίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών και τα σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, το τζαμί στο Βοτανικό και φυσικά, αντιταχτήκαμε στις πολιτικές που απομειώνουν τον εθνικό πληθυσμό.

 

Υπερασπιστήκαμε τα δικαιώματα της διωκόμενης ομογένειας της Βορείου Ηπείρου.

Από το ίδιο χαράκωμα παλέψαμε για να μην αφανισθεί η μεσαία τάξη.

Η ραχοκοκαλιά της πατρίδας.

Ωστόσο, στην ίδια πλευρά του λόφου βρεθήκαμε και σε κάτι άλλο που είναι επίσης πολύ σημαντικό:

Δεν ενδώσαμε, ούτε εκείνος, ούτε εγώ!

Δεχτήκαμε απειλές και παρακάλια και μας προτάθηκε να γίνουμε δεκανίκια της μίας ή της άλλης πλευράς.

Αρνηθήκαμε τα πάντα!

Πείτε το πείσμα, πείτε το τρέλα, πείτε το όπως θέλετε…

Εγώ το λέω ήθος και τιμιότητα!

Το λέω ανυστερόβουλη πολιτική και συναίσθηση της πραγματικής ευθύνης ότι ο πολιτικός δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, αλλά τους πολίτες που τον εκλέγουν και τις ιδέες του.

 

Αυτά είναι λοιπόν που μας ενώνουν με τον Βασίλη Λεβέντη και την Ένωση Κεντρώων.

Και νομίζω πως είναι σημαντικά.

Αλλά και ικανά να μας οδηγήσουν σε μία τίμια και καθαρή εκλογική συνεργασία, όπου ούτε η Ένωση Κεντρώων, ούτε το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα θα απωλέσουν το διακριτό στίγμα τους.

 

Εξάλλου, δεκάδες θα είναι οι  υποψήφιοι του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος σε όλη την Ελλάδα με τα ψηφοδέλτια αυτής της νέας πολιτικής συμμαχίας που θα δώσει τη μάχη για να είναι ισχυρή στην επόμενη Βουλή, ως μία φωνή αλήθειας, αλλά και αντίστασης, απέναντι σε νέες, ενδεχομένως άφρονες και αντιλαϊκές πολιτικές.

 

 

Κυρίες και κύριοι,

Ήμασταν, είμαστε και θα παραμείνουμε απολύτως ρεαλιστές και σοβαροί.

Ξέρουμε καλά πως ειδικά μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, οδεύουμε προς μία πολιτική εποχή μάλλον απόλυτης πολιτικής ηγεμονίας της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.

 

Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας δεν αμφισβητείται από κανέναν.

Επιπλέον όμως, σταδιακά βλέπουμε όλοι ότι πολύ πιθανή είναι ακόμα και μία ισχυρή αυτοδυναμία της, με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθεί να περιορίσει όσο περισσότερο γίνεται τη ζημιά που θα υποστεί, ενώ άλλα κόμματα δείχνουν να συρρικνώνονται και κάποια άλλα να διευρύνονται.

 

Φιλοδοξούμε να πάρουμε στα χέρια μας το χαλινάρι που θ’ αναχαιτίσει το νεοφιλελευθερισμό και θα φρενάρει την ασυδοσία και την αλαζονεία της εξουσίας.

Είμαστε αποφασισμένοι να ορθώσουμε τείχη αντιστήριξης στα εθνικά μας δίκαια.

Είμαστε οι πολλοί.

Είμαστε οι νοικοκύρηδες.

Έχουμε αποδεδειγμένες κοινωνικές και πατριωτικές ευαισθησίες.

Έχουμε την πίστη ότι η συνεργασία της Ένωσης Κεντρώων με το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος και πολλές παροπλισμένες μέχρι σήμερα, δυνάμεις της Ελληνικής κοινωνίας, μπορεί να επιδράσει καταλυτικά την επόμενη μέρα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

Είναι η ώρα που αθροίζουμε δυνάμεις  και πολλαπλασιάζουμε τη δυναμική μας.

Είναι η δική σας ώρα να κάνετε λεβέντικά το χρέος σας μόλις ανοίξουν οι κάλπες.

 

Οι ανακατατάξεις είναι απολύτως λογικές.

 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, εξάλλου, ότι ακόμα δεν ζούμε σε συνθήκες κανονικότητας.

Γι’ αυτό και οι πολίτες, αφού δοκίμασαν και απογοητεύτηκαν από την «πρώτη φορά αριστερά», στρίβουν το τιμόνι της χώρας προς τα δεξιά.

 

Καθώς όλοι γνωρίζουν τις πολιτικές καταβολές και την προσωπική μου διαδρομή, αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε ακόμα και να με χαροποιεί, αν δεν είχα δύο σοβαρές ανησυχίες, που μάλιστα αποτελούν έναν ακόμα λόγο της εκλογικής συνεργασίας που προτείνω με την Ένωση Κεντρώων, αλλά και της ανάγκης, αυτή η εκλογική συμμαχία της συνέπειας και της αλήθειας, να έχει ισχυρή εκπροσώπηση στην επόμενη Βουλή.

 

Η πρώτη ανησυχία μου είναι η αλαζονεία της εξουσίας, που αποτελεί το μεγαλύτερο δηλητήριο της πολιτικής ζωής και είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί και μάλιστα σε πολύ ισχυρές δόσεις, σε αυτοδύναμες κυβερνήσεις.

Το έχουμε δει πολλές φορές στο παρελθόν αυτό το φαινόμενο και δεν αποκλείω να το ξαναδούμε.

 

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, σκέφτομαι ότι μπορεί και να είναι καλύτερα να κατακτήσει η Νέα Δημοκρατία την αυτοδυναμία, καθώς έτσι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχει όλη την ευθύνη για ό,τι καλό, αλλά και για ό,τι κακό συμβεί.

 

Ωστόσο, καθώς όπως είπα, το… ζιζάνιο της αλαζονείας αποτελεί το πιο συχνό σε κάθε εξουσία, στη Βουλή πρέπει να υπάρχουν ισχυρές φωνές αντίστασης, φωνές πολιτικού και κοινοβουλευτικού ήθους.

 

Η δεύτερη ανησυχία μου έχει να κάνει με το ενδεχόμενο μίας νεοφιλελεύθερης λαίλαπας και τότε αλίμονο στους πτωχούς και τους αδύναμους.. αφού δεν υπάρχει χειρότερο κακό από την πολιτική «πανούκλα».

Πρέπει να είμαστε εκεί, στην Βουλή, δυνατοί και αποφασισμένοι για να τον αντιμετωπίσουμε, εφόσον ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφασίσει να υιοθετήσει και να εφαρμόσει νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσουν νέες μεγάλες πληγές στην κοινωνία και ιδιαίτερα στις πιο αδύναμες και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.  

 

Υπάρχουν λοιπόν, πολλοί και σοβαροί λόγοι να διεκδικήσουμε ισχυρή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Θέλουμε να είμαστε μία κοινοβουλευτική δύναμη αλήθειας, συνέπειας λόγων και έργων, αλλά και πατριωτισμού.

Δύναμη για την πατρίδα και τον λαό, δύναμη για την ορθοδοξία, δύναμη για κάθε Έλληνα και κάθε τι, ελληνικό!

 

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να απαντήσω και σε κάτι άλλο που ακούω έντονα τις τελευταίες ώρες.

 

Μου λένε κάποιοι ότι η Ένωση Κεντρώων δείχνει να είναι από τα κόμματα που συρρικνώνονται, με βάση το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και κατά συνέπεια δεν θα είναι εύκολη υπόθεση η εκπροσώπησή μας στην επόμενη Βουλή.

 

Απλά και εξίσου ξεκάθαρα και πάλι:

 

Πρώτον, δεν είμαστε εδώ για τα εύκολα.

Δεν είμαι εδώ για τα εύκολα!

 

Αν ήμουν, θα είχα μείνει στο υπουργείο το 2012, δεν θα παραιτούμην και δεν θα έμπαινα ποτέ στην περιπέτεια να βρεθώ απέναντι σε Θεούς και δαίμονες επί τόσα χρόνια…

 

Το ξέρετε.

Πάντα επέλεγα τον δύσκολο δρόμο.

Και όχι από… βίτσιο.

Αλλά από ιερό καθήκον και  πολιτικό χρέος στην κοινωνία που υπηρετώ.

 

Και δεύτερον, θέλω να θυμίσω σε όλες και όλους, ότι στις ευρωεκλογές του 2014, η Ένωση Κεντρώων του Βασίλη Λεβέντη συγκέντρωσε 0,64%.

Και η Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό στην οποία συμμετείχαμε τότε, με επικεφαλής τον Βύρωνα Πολύδωρα, πήρε 1,04%.

Όμως, στις εθνικές εκλογές που έγιναν μετέπειτα, ενώ η Ένωση για την Πατρίδα και τον Λαό δεν κατάφερε ούτε καν να συμμετάσχει στις εκλογές, ο Βασίλης Λεβέντης με την Ένωση Κεντρώων συμμετείχε και πήρε 3,44%.

 

Όποιος θεωρεί χαμηλό το 1,45% λοιπόν της Ένωσης Κεντρώων στις ευρωεκλογές ή πιστεύει ότι αυτό το ποσοστό αποτελεί πρόκριμα και για τις εθνικές εκλογές, όπου το διακύβευμα είναι εντελώς διαφορετικό, τότε μάλλον δεν… παρακολουθεί την πολιτική επί μακρόν και δεν ξέρει, πόσες «στροφές» και πόσους κύκλους έχει.

 

Φυσικά, δεν λέω πως είναι βέβαιη η επιτυχία.

Καμία επιτυχία δεν είναι βέβαιη.

Παντού και πάντοτε χρειάζεται αγώνας.

Νομίζω όμως ότι έχουμε αποδείξει ότι ξέρουμε να αγωνιζόμαστε.

Και αυτό θα κάνουμε και τώρα.

Θα αγωνιστούμε σκληρά για να πείσουμε τους πολίτες ότι μπορούμε να αποτελέσουμε μία χρήσιμη και αναγκαία φωνή για την Ελλάδα, πιστοί στις προαιώνιες αρχές και τις Χριστιανικές αξίες, πιστοί και στην κοινωνία, ειδικά τη δοκιμαζόμενη σκληρά από την κρίση.

 

Φίλες και φίλοι,

 

Σας ζητάω να δώσετε τη συγκατάθεση και τη δύναμή σας, ώστε να δώσουμε έναν νέο αγώνα από την πρώτη γραμμή των επάλξεων και πάλι.

 

Σας ζητάω τη συγκατάθεση και τη δύναμη να προχωρήσω μαζί με τον Βασίλη Λεβέντη σε μία τίμια συνεργασία, χωρίς αστερίσκους και παρενθέσεις.

 

Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

Είμαι βέβαιος ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί κεντροδεξιοί πολίτες, οι οποίοι όχι μόνον δεν έχουν πειστεί από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά και που με φόβο και τρόμο αντιμετωπίζουν τις ακραίες πολιτικές που θέλει να εφαρμόσει  θα κληθούν να εμπιστευτούν κάποιον άλλο πολιτικό φορέα.

Καταμετρήθηκαν στις τελευταίες κάλπες και είναι πάρα μα πάρα πολλοί, περισσότεροι από όσους τον εμπιστεύονται.

 

Αυτούς τους πολίτες πρέπει να προσεγγίσουμε, σε αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε.

Για να τους πούμε ότι εμείς, υποσχόμαστε μόνο αγώνα, συνέπεια και αλήθεια.

Εμείς θα λέμε μόνο την αλήθεια.

Καλή ή κακή!

Και δεν μας νοιάζει εάν θα κατηγορηθούμε, θα λοιδορηθούμε, θα δεχτούμε λάσπη και πόλεμο.

Δεν μας νοιάζει ούτε να γίνουμε υπηρέτες κάποιων αφεντάδων.

Το δικό μας το μπαϊράκι έχει πάνω μόνο την Ελλάδα και κανέναν άλλον.

Θα παραμείνουμε «αβόλευτοι» και ασυμβίβαστοι.

 

Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να πω και δύο λόγια από εδώ, για την δημοτική κίνηση που είχα την τιμή να είμαι επικεφαλής στις πρόσφατες εκλογές στην Πάτρα.

 

Η «Νέα Πάτρα» λοιπόν, η δημοτική παράταξη που δημιουργήσαμε και θέλουμε να συνεχίσει να είναι ενεργή και δυναμική, προς όφελος της κοινωνίας των Πατρών, προσωρινά και μέχρι το τέλος των εκλογών, αναστέλλει τη δράση των οργάνων της.

 

Και ο λόγος είναι απλός. Στις δημοτικές εκλογές της Πάτρας είπα ξεκάθαρα πως εκπροσωπούμε μόνο το κόμμα των Πατρινών.

Και σε αυτό το κόμμα, συμμετείχαν συμπολίτες μου από διάφορους πολιτικούς χώρους, γιατί η αυτοδιοίκηση πρέπει και μπορεί να ενώνει ανθρώπους.

 

Όμως, καθώς βαδίζουμε προς τις εθνικές εκλογές πλέον και το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα επιθυμεί την παρουσία του σε αυτές, στο πλευρό της Ένωσης Κεντρώων, επιθυμώ να πω από το ίδιο βήμα που ξεκίνησε ο τίμιος προεκλογικός αγώνας για την δημοτική αρχή της Πάτρας πως κάθε στέλεχος και μέλος της «Νέας Πάτρας» να είναι ελεύθερο και αδέσμευτο,  ώστε να στηρίξει το κόμμα που επιθυμεί.

 

Το λέω όσο πιο δυνατά και καθαρά μπορώ:

Τα μέλη της «Νέας Πάτρας» έχουν το απόλυτο δικαίωμα να διατρανώσουν τις κομματικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις τους, με όποιο τρόπο και όσο δυνατά θέλουν.

Ασφαλώς και έχουν το δικαίωμα να μην στρατευτούν μαζί μου.

 

Αυτό, αποτελεί για μένα, πυρήνα της δημοκρατικής μου συνείδησης.

 

Μέχρι τις 7 Ιουλίου λοιπόν, τα όργανα της Νέας Πάτρας αναστέλλουν τη δράση τους και αμέσως μετά, θα ξαναβρεθούμε για να ασχοληθούμε με τον δήμο, με τα ζητήματα  που μας ενώνουν.

 

Μέχρι τότε, η πολιτική επιλογή και η ψήφος είναι κατά συνείδηση και δικαίωμα προσωπικής επιλογής.

 

Σας ευχαριστώ και πάλι που είστε εδώ.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και είχα την ευκαιρία να διατυπώσω τις σκέψεις μου.

Καλό μας αγώνα!