Άρθρα

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

Ο,τιδήποτε το διαφαινόμενο στον πολιτικό ορίζοντα είναι προφανές ότι επηρεάζει την πολιτική καθημερινότητα. Από τα πεπραγμένα του τελευταίου καιρού και τα ευκρινώς πιθανολογούμενα του άμεσου μέλλοντος είναι επίσης προφανές ότι θα καθορισθούν οι πολιτικές εξελίξεις μέχρι την ώρα της βουλευτικής κάλπης.

Ας δούμε τις βασικές συνιστώσες της υπάρχουσας και μελλοντικής πολιτικής ατζέντας:

• Η Τουρκία, υπηρετώντας πλέον δόγμα ανεξαρτητοποίησης της εξωτερικής της πολιτικής, φέρεται με ανυπάκουο τρόπο στις ΗΠΑ και την Ε.Ε. και μέσα στους σχεδιασμούς της είναι και η μετατροπή της υφιστάμενης κρίσης σε «θερμή» συμπλοκή, η οποία θα ήταν δυνατόν να κλιμακωθεί και να μετατραπεί σε έναν γενικευμένο ελληνοτουρκικό πόλεμο!

• Τον Αύγουστο το πολιτικό γεγονός θα είναι η «απελευθέρωση» μας από τα μνημόνια και τον Σεπτέμβριο θα ακολουθήσουν «φιέστες» στο Ζάππειο με Ευρωπαίους ηγέτες, που θα απονέμουν εύσημα σε μία αριστερή Κυβέρνηση, η οποία με δεξιά πολιτική θα ανοίξει τον δρόμο οικονομικής ανάκαμψης της χώρας.

• Το διεθνές σκάνδαλο της Novartis, με βαθιές ρίζες στην Ελλάδα, επηρεάζει καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις.

• Δημοσκοπικά η διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ μειώνεται σύμφωνα με 9 μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης.

Απέναντι σε τούτα τα δεδομένα και τα επερχόμενα, η «καθήλωση» του μεταλλαγμένου κόμματος του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι παρομοιώδης. Ο ελλιποβαρής Αρχηγός του υποτιμά γεγονότα ή «σημάδια» της πολιτικής πραγματικότητας.

• Υποτίμησε και αυτός και οι σύμβουλοι που επέλεξε, ότι το εκλογικό σώμα μπορεί να είναι καταπονημένο από την ύφεση και τα φορολογικά βάρη, αλλά δεν έχει ξεχάσει τα «αμαρτήματα» εκείνων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, με όλες τις επώδυνες παρατεταμένες συνέπειες. Δοκίμασε να μετατρέψει την πολιτική αντιπαράθεση σε σπριντ για να κλείσει σύντομα την παρένθεση Τσίπρα, αλλά ήδη η κυβέρνηση βρίσκεται στον τρίτο χρόνο της θητείας της και το σπριντ έχει γίνει ήδη μαραθώνιος.

• Η όλη πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, δείχνει ότι δεν έχει κατανοήσει τα διδάγματα του παρελθόντος. Πολιτικά, συνδιαλέγεται με πολιτικούς, που τους έχει καταδικάσει ο Ελληνικός λαός επανειλημμένως, αλλά και τα κόμματα που εκπροσωπούσαν. Οι κύριοι Σημίτης Παπανδρέου, Λοβέρδος, Βενιζέλος και λοιποί συγγενείς, δεν έχουν τίποτα να πουν πλέον στον Ελληνικό λαό, κάτι που μόνον ο κ. Μητσοτάκης δεν αντιλαμβάνεται. Δυστυχώς…

• Και όταν τα γεγονότα που προκύπτουν, εκθέτουν πρόσωπα και πράγματα της περιόδου έως το 2015, εκείνος επιμένει ότι τα πάντα είναι σκευωρία.

• Και όταν κάποτε παραδέχεται ότι υπάρχει σκάνδαλο, τότε ρίχνει τις ευθύνες στον Χατζηπετρή και την, κατά τον Σαμαρά, κυβέρνηση των «συμμοριτών»! Λες και ο λαός δεν έχει ακούσει τίποτα για διαφθορά και πέφτει από τα σύννεφα για όσα αποκαλύπτονται.

Το χειρότερο. Διαπιστώνοντας ότι δεν μπορεί να μετατρέψει την οικονομία σε προνομιακό πεδίο αντιπολιτευτικής δράσης τότε η «νέα πλάνη είναι χείρων της πρώτης…» Επελέγει να κάνει «τυφλή» αντιπολίτευση στα εθνικά θέματα.

• Έκρινε ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για διαπραγματεύσεις με τα Σκόπια, χωρίς να εξηγεί αν και γιατί αργότερα οι συνθήκες θα είναι καλύτερες. Κι αυτό, παρότι γνωρίζει ότι έτσι ουσιαστικά χαρίζεται το όνομα σκέτο Μακεδονία στη γειτονική χώρα.

• Δεν άφησε εκτός ρεπερτορίου ούτε τις δύσκολες ελληνοτουρκικές σχέσεις, με τον υπ΄ ατμόν από το ΝΑΤΟ Ερντογάν, να απειλεί και να προσβάλει συνεχώς. Λες και αν ήταν αυτός πρωθυπουργός, η στάση της Άγκυρας θα ήταν διαφορετική. Ουσιαστικά, το ζητούμενο αρραγές μέτωπο που κάθε απειλούμενη, ακόμα και με πόλεμο, χώρα χρειάζεται, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το διέρρηξε, επιλέγοντας και τα ελληνοτουρκικά ως πεδίο αντιπολίτευσης.

• Με τούτα και με τα άλλα, τα κόμματα της αντιπολίτευσης άρχισαν να αποστασιοποιούνται από τον έξαλλο τρόπο αντιπολίτευσης της ΝΔ. Δημιουργήθηκαν έτσι συνθήκες απομόνωσης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στα διεθνή κέντρα. Σ’ αυτά τα κέντρα, το παραδοσιακό κόμμα της σιγουριάς θεωρείται πλέον παράγοντας αποσταθεροποίησης.

Μετά ταύτα, ουδόλως εκπλήσσουν τα δημοσκοπικά ευρήματα. Και ευανάγνωστα είναι και δείχνουν τον...τρίτο δρόμο της πολιτικής συνέχειας του τόπου. Από την ώρα που οι υπάρχουσες ηγεσίες απογοητεύουν (42% κανένας κατάλληλος για Πρωθυπουργός) από την ώρα που η οικονομική ανέχεια είναι «πρώτο κόμμα» και οι αναποφάσιστοι στην κορυφή των μετρήσεων της κοινής γνώμης, δεν δικαιολογείται η οποιαδήποτε αναμονή.

Απέναντι στην απογοήτευση της συγκυβέρνησης και στην «αιχμαλωσία» της ΝΔ από τον ολίγιστο Μητσοτάκη, το έδαφος είναι «εύφορο» για την δημιουργία ενός νέου κεντροδεξιού φορέα, αναγκαίου και ικανού να εγγυηθεί την πραγματική έξοδο της χώρας από τα μνημόνια και την τροχοδρόμηση της στις ράγες της ουσιαστικής ανάπτυξης.