Άρθρα

Όλοι έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι έχουμε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο των πολιτικών εξελίξεων. Πολλά πράγματα, γεγονότα, εξελίξεις, διεργασίες φανερές αλλά και «υπόγειες» έχουν συσσωρευτεί.

Είμαστε πολλοί εκείνοι που ανησυχούμε μήπως κάποιο γεγονός λειτουργήσει σαν «θρυαλλίδα», σαν το «σπίρτο» που βάζει «φωτιά στον κάμπο».

Ποτέ δεν πίστευα ότι το γεγονός αυτό θα μπορούσε να ήταν η απόφαση του ΣτΕ που θα λειτουργήσει με τέτοιο καταλυτικό τρόπο.

Πάντως καλό είναι να πει κάποιος στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι αν περιμένει οι δικαστές να κάνουν την δική του δουλειά είναι γελασμένος.

Είναι πολύ νωρίς για να συμβούν όλα αυτά, μόλις ένα χρόνο ύστερα από τον εκλογικό θρίαμβο του περσινού Σεπτεμβρίου.

Όσο και αν πράγματι οι κυβερνώντες έχουν καθηλωθεί λόγω ραγδαίας πολιτικής φθοράς σε θέση άμυνας και ενώ έχουν μπροστά τους εξαιρετικά δύσκολες δοκιμασίες.

Πράγματι επαναλαμβάνω είναι καθηλωμένοι από την κοινωνική δυσαρέσκεια και τα κομματικά «οδοφράγματα», χωρίς «ανάσα» από ευρωπαϊκές και διεθνείς συμμαχίες, αλλά τώρα πρέπει να καθορίσουν τις μετέπειτα κινήσεις τους για να το παλέψουν με στόχο να το «γυρίσουν»

Γι’ αυτό, το πιθανότερο σενάριο των πολιτικών εξελίξεων είναι ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του να παραμείνουν στην κυβερνητική εξουσία με στόχο και επιθυμία να συμπληρώσουν τον 4ετή κύκλο διακυβέρνησης που ο λαός τους έδωσε με την ψήφο του.

Όμως, στην καθ’ ημάς Ανατολή, το να κυβερνάς σαν πολιτικά «νεκροζώντανος» δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ.

Θα πρέπει να επιχειρηθεί κάποια έξοδος από το τέλμα, είτε προς ένα νέο πολιτικό αφήγημα, οπότε το κόμμα θα πρέπει να θυσιαστεί σαν Ιφιγένεια για να αποπλεύσει το καράβι της κυβερνητικής ανάκαμψης.

Άλλωστε είναι γνωστό ότι η κρίση έφερε κατεδαφίσεις και αναδιατάξεις στο πολιτικό σύστημα, αφού ο ενεργός πολιτικός κόσμος έχει πιαστεί αιχμάλωτος των μνημονιακών κατευθύνσεων και η υποχρεωτική ανακολουθία μεταξύ δεσμεύσεων και πράξεων προκαλεί αλυσίδα εκρήξεων.

Παράλληλα, κατέστησαν αναγκαίοι οι επαναπροσδιορισμοί σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο, καθώς οι παλιότερες φιλοσοφίες και αρχές (και ετικέτες) έχασαν το νόημά τους, σε σχέση με τα ερωτήματα της νέας εποχής. Την ίδια στιγμή, χρειάζονται επαναπροσδιορισμοί και στο επίπεδο του ανήκειν. Με απλά λόγια, χρειάζεται κόμματα και πολίτες να επανανακαλύψουμε ποιοι είμαστε, με ποιον πάμε και γιατί.

Τα πράγματα έγιναν περίπλοκα, καθώς οι ανακατατάξεις δεν αποκρυσταλλώνονται.

Το σκηνικό μεταβάλλεται ραγδαία και διαρκώς, ενώ οι διαθέσεις των πολιτών αυξομειώνουν τα ποσοστά των παλιών και νέων κομμάτων βιαίως.

Η πολυδιάσπαση του πολιτικού συστήματος εγκρίθηκε από το εκλογικό σώμα και η ψήφιση της απλής αναλογική φέρνει τον μετασχηματισμό του πολιτικού τοπίου με όρους σταθεροποίησης.

Οι πολίτες αντιδρούν και θα εκφραστούν στην κάλπη, πολύ διαφορετικά από ό,τι στις δημοσκοπήσεις.

Μετά την… παλινόρθωση των μνημονίων, τις φοροκαταιγίδες, τις νέες περικοπές εισοδημάτων και τη γενικότερη αποτυχία στο οικονομικό πεδίο, αντιλαμβάνονται πως βρίσκονται ενώπιον μίας προσπάθειας παλινόρθωσης του παλιού πολιτικού και οικονομικού «συστήματος» και αυτό δεν θα το επιτρέψουν.

Θυμηθείτε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μείνει στα ¨κρύα του λουτρού»……

Γιατί κανείς δεν ξεχνά ότι ήταν ο μνημονιοακότερος Υπουργός που σκόρπιζε μόνον πίκρα και αγωνία.

Νίκος Ι. Νικολόπουλος - Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος