Άρθρα

Η ανεργία σήμερα, στην Ελλάδα του Μνημονίου καθίσταται το πλέον σοβαρό πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Τα ποσοτικά στοιχεία που την περιγράφουν πολλά. Σύμφωνα με στοιχεία του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, η ανεργία το 2011 θα ανέλθει στο 22% με τον συνολικό αριθμό των ανέργων να ανέρχεται σε 1.150.000 άτομα. Την δυσοίωνη περιγραφή της έκτασης και της μορφής του φαινομένου έρχεται να ολοκληρώσει η Eurostat, σύμφωνα με την οποία η ανεργία των νέων στην Ελλάδα αγγίζει το 36,1%, που αντιστοιχεί σε απόλυτα μεγέθη σε 700.000 νέους.
Τα δεδομένα αυτά όμως εάν προσεγγισθούν μεμονωμένα, δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική υφή και συνέπειες του τεράστιου αυτού προβλήματος. Το ζήτημα της ανεργίας με τις ποσοτικές και ποιοτικές του παραμέτρους αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της Ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Η πλέον ίσως σημαντική και λιγότερο προβεβλημένη συνέπεια είναι αυτή της δημιουργίας κύματος μετανάστευσης, που έντονα θυμίζει την αντίστοιχη περίοδο των δεκαετιών του 1950 και 1960. Και τότε οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι αναζητούσαν μία καλύτερη ζωή σε χώρες ιδιαίτερα της Βόρειας Ευρώπης.
Σήμερα παρατηρείται το ίδιο ακριβώς φαινόμενο, με μία μικρή αλλά κρίσιμη διαφοροποίηση. Οι πρώτοι που επιδιώκουν την έξοδό τους από την χώρα είναι, σε αντίθεση με το παρελθόν, οι νέοι επιστήμονές της. Σήμερα εκτιμάται πως 300.000 περίπου νέοι Έλληνες επιστήμονες έχουν προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες προκειμένου να εγκαταλείψουν την χώρα, επιδιώκοντας μία μόνιμη εργασία στο εξωτερικό.
Η αντίδραση της Ελληνικής πολιτείας κρίνεται από σπασμωδική έως ανύπαρκτη. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, ομιλεί γενικά περί «επιχειρηματικότητας των νέων», χωρίς όμως να διαμορφώνει το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον. Στην πραγματικότητα η Ελληνική κυβέρνηση οδηγεί τους νέους και ιδιαίτερα τους νέους επιστήμονες στην επιχειρηματικότητα εξ ανάγκης, στην δημιουργία επιχειρήσεων λόγω αδυναμίας εύρεσης άλλης εργασίας. Στην πράξη τους ωθεί στη μετανάστευση.
Οι συνέπειες της πολιτικής αυτής είναι καταστροφικές για την Ελλάδα. Την στιγμή που η χώρα καλείται να παλέψει για να δομήσει εκ νέου μία καινούρια πραγματικότητα, απογυμνώνεται από εκείνους που μπορούν να εργαστούν για αυτό τον στόχο. Την στιγμή που η ανταγωνιστικότητα είναι καθίσταται περισσότερο σημαντική από ποτέ για την επανεκκίνηση της οικονομίας, εκδιώκονται εκείνοι, οι οποίοι μπορούν να διαμορφώσουν ένα μόνιμο και διαρκές ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την χώρα. Την στιγμή που η Ελληνική ευφυΐα καλείται για μία ακόμα φορά να κάνει την διαφορά και να ανατρέψει τα σημερινά αδιέξοδα, οι νέοι και ιδιαίτερα οι νέοι επιστήμονές μας οδηγούνται στο εξωτερικό, για να προσφέρουν εκεί τις υπηρεσίες, την τεχνογνωσία, τις γνώσεις, τις ιδέες τους.
Η Ελληνική κυβέρνηση εκτός από την εκροή καταθέσεων στο εξωτερικό, πρέπει πρώτα από όλα να αντιμετωπίσει το ζήτημα της εκροής των νέων Ελλήνων καθώς μαζί με αυτούς χάνεται και η προοπτική της Ελλάδας. Η Ανεργία των νέων πρέπει να αντιμετωπιστεί ΤΩΡΑ διαφορετικά θα αποτελέσει τον κύριο λόγο για τον οποίο η χώρα θα προσπαθεί να αποδεσμευθεί από το υφιστάμενο και από νέα Μνημόνια επί μακρόν.