Άρθρα

Οι μέρες της τρόικας εσωτερικού και της λογικής που παράγει, φτάνουν στο τέλος τους. Και σημασία έχει οι Έλληνες να φτάσουμε εκεί  ζωντανοί και όχι θνήσκοντες.

Το ξέρουν και το ομολογούν πια και οι ίδιοι, ότι αυτός ο δρόμος είναι αδιέξοδος.

Ότι δεν πάει άλλο.

Ότι το πράγμα έχει φτάσει στον μη παρέκει.

Παρ’ όλα αυτά όμως συνεχίζουν τις περικοπές μισθών και συντάξεων.

Λένε πως δεν είναι σε θέση να χαράξουν άλλη πορεία.

Αυτό συνέβη και στην Κύπρο, προχώρησαν σε μία καταστροφική και ταπεινωτική συμφωνία, υπό το βάρος του εκβιασμού των δανειστών και της απειλής της χρεοκοπίας και της εξόδου  της Μεγαλονήσου  από το ευρώ όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα.

Τώρα που όλα καταρρέουν, αυτό που  τελικά μετρά είναι όχι τι «ήσουν», αλλά τώρα  τι είσαι και με ποιόν είσαι.

Μέσα στον πολιτικό ιδεολογικό  αχταρμά που δημιούργησαν οι μνημονιακοί υποτελείς, τα μίντια και τα ενεργούμενά τους, τα κόμματα αποσυντίθενται.

Η δογματική  πίστη σε ένα κόμμα σήμερα είναι αδιανόητη.

Ζούμε σε ένα ρευστό κόσμο και στην κρίση που βιώνουμε  γεννώνται πλέον νέες μορφές πολιτικής κοινωνικοποίησης.

Εμείς οι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ, δίνουμε το παρόν με τη δική μας  πολιτική έκφραση, στο κοινωνικό αντιμνημονιακό μέτωπο, με την συμμετοχή μας στη συμμαχία όλων των πατριωτικών δυνάμεων, γιατί θέλουμε να δράσουμε συλλογικά και ανατρεπτικά.

Εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ ακόμα πρεσβεύουμε πως η μεγάλη συμμαχία πρέπει να δώσει τη νέα κυβερνητική προοπτική, καθώς επίσης  να δώσει φωνή στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα που βιώνουν τη φτωχοποίηση.

Επίσης εμείς οι Έλληνες Χριστιανοδημοκράτες, λέμε αλίμονο σε εκείνους  που λένε άλλο Κύπρος, άλλο Ελλάδα και τους λέμε:

Είναι ένα. Και ζουν σε κοινό  τόπο κινδύνου.

Φαντάσματα του παρελθόντος ξυπνούν, δυσπιστίες αναπτύσσονται, αντιπαλότητες και φόβοι αναβιώνουν.

Το δίλημμα που μέχρι χθες ετίθετο ήταν εάν θέλουμε να πορευτούμε εντός ή εκτός ευρώ. Από σήμερα, είναι εάν θέλουμε να μετέχουμε σε μια οικονομική Ένωση (Ευρωζώνη) ή σε μια πολιτική Ένωση (ΕΕ), όπου οι αδύνατοι λαοί εξαφανίζονται, οι εταίροι χωρίζονται σε κατακτητές και κατακτημένους και το δίλημμα είναι ή σε σκοτώνουμε ή αυτοκτονείς.

Όσο και εάν είναι σοκαριστικό αυτό αποτυπώνει ανάγλυφα το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται.

Το να ζητούν έναν πιο αργό θάνατο, εκτός από  ανάλγητους, τους καθιστά και σαδιστές.

Αλήθεια φοβάμαι μήπως η εμμονή της τρόικας, μέσα στις επόμενες 10 ημέρες σε μέτρα άμεσης και βέβαιης απόδοσης,  δεν θα είναι τίποτα περισσότερο από μια στοχευμένη προσπάθεια εξόντωσης, όσων Ελλήνων απέμειναν μέχρι τώρα ελαφρά τραυματισμένοι από την οικονομική κρίση.

Καλλιεργείται ένας απίστευτος κοινωνικός και οικονομικός ρατσισμός για τις χώρες του Νότου και τα προγράμματα εξυγίανσης μοιάζουν να θυμίζουν, δυστυχώς «τελική λύση». 

Το συμφέρον της χώρας και των πολιτών επιτάσσει τη χάραξη μιας στρατηγικής που θα υπερβαίνει τις απαιτήσεις των δανειστών.

Γι΄ αυτό εμείς διακηρύσσουμε είπε ότι χρειαζόμαστε  ένα «υπερεθνικό σχέδιο», όπου όλες μαζί οι χώρες της Ευρώπης του Νότου, θα το ετοιμάσουν και θα το κατεβάσουν αυτές στο Eurogroup και το οποίο δεν θα εξαντλείται στην ευημερία  των αριθμών,  αλλά θα χτίζει άμυνες για να βγούμε από τη φουρτούνα, θα δίνει προοπτική για το μέλλον, θέτοντας στέρεες βάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό και ένα αποτελεσματικό εθνικό κράτος πρόνοιας, ισότιμο εταίρο - στην ουσία- της Ε.Ε.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Στον Νότο, ο ευρωσκεπτικισμός αυξάνεται και αυτό οφείλεται.

Εφόσον λοιπόν οι συσχετισμοί είναι προκαθορισμένοι, αυτό που έχει σημασία είναι να φτιάξουμε το plan b  εγκαίρως, προτού οι οικονομικές ισορροπίες φέρουν το έθνος στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Γιατί χωρίς εναλλακτικό σενάριο τα περιθώρια για ελιγμούς γίνονται πράγματι   πολύ περιορισμένα. Εμείς πρέπει να ετοιμάσουμε και να συμφωνήσουμε στο εναλλακτικό σενάριο, το plan b όπου αναλόγως θα ενεργοποιείται χωρίς κανένα ταμπού!!!

Εμείς τις επόμενες μέρες θα στήσουμε ένα τραπέζι προβληματισμού για την αξία του εθνικού νομίσματος, ως εργαλείο διαφυγής από την προκαθορισμένη και προσχεδιασμένη ουσιαστική χρεοκοπία.