Άρθρα

Πρόσφατα υπέβαλα υποψηφιότητα για την θέση του Γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. Ποτέ ωστόσο δεν σκέφτηκα ότι κάποιος που πολέμα συνεπέστατα και ανελλιπώς επί 38 χρόνια από το ίδιο κόμμα, θα κατακρινόταν επειδή υπέβαλε υποψηφιότητα. Προσωπικά μου αρέσουν οι δύσκολες μάχες και τις δίνω όπου τις συναντώ.

Γνωρίζοντας όχι μόνο την κρισιμότητα των στιγμών για την πατρίδα και το κυβερνών σήμερα κόμμα μας, αλλά και τη δυσκολία του εγχειρήματος και της ίδιας της θέσης, λέω και πιστεύω ξεκάθαρα πως  ο Γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής πρέπει να είναι πρόσωπο με Πολιτικό Βάρος εντός κόμματος, με Άποψη δοκιμασμένη σε Πολιτικούς Αγώνες και Εμπειρία ζυμωμένη με τη κοινωνία. Με άλλα λόγια η θέση αυτή δεν πρέπει να καλύπτεται μέσω έμμεσων διαδικασιών διορισμού. Ο Γραμματέας οφείλει να είναι διπλωμάτης, αλλά όταν χρειαστεί θα πρέπει να μπορεί «να βάζει τα πράγματα στη θέση τους». Ας σκεφτούμε απλά ποιους θεωρεί η κοινωνία πετυχημένους Γραμματείς τα τελευταία χρόνια. Βάλτε στο μυαλό σας ένα-ένα τα πρόσωπα και εύκολα θα βρείτε την απάντηση. Η θέση αυτή ταιριάζει μόνο σε δυναμικούς έμπειρους πολιτικούς με ευρεία γνώση της παράταξης και της ανθρωπογεωγραφίας της. Η θέση αυτή είναι κολαστήριο για κάποιον που δεν πληροί τα παραπάνω. Στο παρελθόν ταλαιπωρήθηκαν άνθρωποι, στελέχη, κυβερνήσεις από μια τέτοια λάθος επιλογή. Και τότε δεν υπήρχε καν κρίση…

Σήμερα ο Γραμματέας οφείλει να αλλάξει τις δομές που δεν ανταποκρίνονται στις επιταγές των νέων καιρών, να αποκτήσει «κρυστάλλινους» αλλά μαχητικούς και αποτελεσματικούς βραχίονες και κυρίως, να αφουγκραστεί την παλλαϊκή απαίτηση για κόμματα που δεν θα θυμίζουν σε τίποτα την παλαιά «κομματοκρατία», αλλά θα αποτελούν σύγχρονους κοινωνικούς μηχανισμούς παραγωγής πολιτικής.

Οραματίζομαι τη Νέα Δημοκρατία ως ένα σύγχρονο, ευρωπαϊκό χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, προσαρμοσμένο στις ελληνικές συνθήκες. Ένα κόμμα, που όπως ακριβώς διακήρυξε ο ιδρυτής της, Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, ταυτίζει το Έθνος με τον Λαό, την Πατρίδα με τους Ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες, την Εθνική Ανεξαρτησία με τη Λαϊκή Κυριαρχία, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Έννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Πιστεύω σε μια Ελλάδα που ανήκει στους Έλληνες, μια Πατρίδα όπου το κέντρο της Πρωτεύουσας είναι η καλύτερη περιοχή της. Μια Ελλάδα που η Δικαιοσύνη αποδίδεται γρήγορα, σωστά και ισότιμα προς όλους τους Πολίτες.

Γιατί οι Νεοδημοκράτες έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε σε ένα κόμμα, με συγκεκριμένους, δημοκρατικούς κανόνες λειτουργίας, με πραγματικά ανοικτές πόρτες στις κοινωνικές δυνάμεις, του οποίου η δράση θα φτάνει σε κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης και δεν θα σταματάει όταν θα κερδίζει την εξουσία, αλλά απεναντίας θα διατηρεί τον δικό του «αυτόφωτο» χαρακτήρα, στηρίζοντας και ελέγχοντας την κυβέρνηση που το ίδιο ανέδειξε. Θέλουμε επιτέλους ένα κόμμα στο οποίο η οικονομική διαχείριση να είναι απολύτως «κρυστάλλινη» και ανεπίδεκτη οποιουδήποτε ψόγου.

Ο κόσμος της Κεντροδεξιάς ζητά με πείσμα πολύ καιρό τώρα μια κομματική οντότητα στην οποία θα θεσπιστούν πολύ συγκεκριμένες, τακτές ημερομηνίες σύγκλησης των οργάνων, σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο. Αν ο αρμόδιος για την σύγκλησή τους δεν το πράξει – είτε αυτός είναι ο Πρόεδρος και ο Γραμματέας του Κόμματος, είτε ο Πρόεδρος της πιο μικρής τοπικής οργάνωσης – αυτό από μόνο του να συνιστά αιτία μομφής εις βάρος του από τα κομματικά μέλη.

Τόσα χρόνια «κομματικό-ποιμενικού αυταρχισμού»  στην πολιτική ζωή πρέπει να είναι αρκετά… Πέρασαν οι «παλαιολιθικές δομές». Η κοινωνία τις απέβαλλε με την αποχή και την αποστροφή της. Πλέον η νεολαία απαιτεί πρόσβαση στην εξουσία με το δικό τη τρόπο. Γι΄ αυτό και έχει γυρίσει την πλάτη στις παλαιοκομματικές δομές, στις οποίες εξάλλου δεν της δόθηκε ποτέ πραγματική και ουσιώδης πρόσβαση. Οφείλουμε να δώσουμε βήμα στους νέους γιατί από αυτούς θα προσελκύσουμε κοντά μας νέα και άξια στελέχη. Από εκείνα τα παιδιά των 25, των 35 και των 40 ετών θα ανανεώσουμε τη φαρέτρα των ιδεών μας. Μέσω αυτών των παιδιών θα ξανασυνδεθεί το κόμμα με την κοινωνία. Στελέχη νέα, με πορεία στην εργασία και στην κοινωνία και όχι στους κομματικούς σωλήνες που μόνο σαπίλα πλέον στάζουν!

Χρειαζόμαστε και νέα κατεύθυνση όμως πάνω στην οποία αυτή η νέα γενιά θα δουλέψει. Οφείλουμε ως Νέα Δημοκρατία να επιστρέψουμε στις Αρχές μας και να υλοποιήσουμε τα «Πιστεύω μας». Η ταύτιση του έθνους με τον λαό, της εθνικής ανεξαρτησίας με την λαϊκή κυριαρχία, της προόδου με το κοινωνικό αγαθό και της πολιτικής ελευθερίας με την έννομη τάξη και τη κοινωνική δικαιοσύνη, είναι διαχρονικές αξίες και ειδικά στην εποχή μας, συνιστούν ιδέες... έφηβες και επαναστατικές που πρέπει να τεθούν στον πυρήνα της Κεντρικής Πολιτικής Σκηνής.

Η Νέα Δημοκρατία αισθάνομαι πως έχει δύο επιλογές: είτε να ανανεωθεί, εξελισσόμενη σε μια «λαϊκή χριστιανοδημοκρατία» κατά τα ως άνω περιγραφόμενα, πετυχαίνοντας να αποκρούσει την «φθορά» και δημιουργώντας έναν νέο και ακμαίο «οργανισμό», είτε θα κινδυνεύσει να υποστεί σημαντικές απώλειες των πιο νέων και δυναμικών τμημάτων της βάσης της, θεωρούμενη ως ένα «παλαιού τύπου» κόμμα, που δεν μπορεί να πιάσει και να εκφράσει τον παλμό της σημερινής κοινωνίας.

Ας μη λησμονούμε πως ότι δεν αλλάζει, …βαλτώνει, …σαπίζει και ΦΥΣΙΚΑ πεθαίνει.