Άρθρα

«Σήμερα που η κοινωνία υποφέρει» επεσήμανε ο Βουλευτής Νίκος Νικολόπουλος, «βρίσκει καταφύγιο, αλληλεγγύη, παρηγοριά, βοήθεια, αγάπη και ελπίδα στους Ορθόδοξους Ναούς, που με αφοσιωμένους ιερείς «εργάτες του αμπελώνος», χιλιάδες πεινασμένοι, καταταλαιπωρημένοι μνημονιόπληκτοι Έλληνες πολίτες «γεύονται τους καρπούς» των ενοριακών κέντρων. Ένα τεράστιο έργο για τους απόρους, τους αστέγους και τους ψυχικά ταλαιπωρημένους».

Για το ίδιο ζήτημα εξέδωσαν ανακοίνωση και οι ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ όπου μεταξύ άλλων τονίζουν: «Δεν είναι συνετό να υπάρχει κατά τρόπο μονομερή – μονοπωλιακό εγγραφή ζητημάτων στην «ατζέντα» του δημοσίου διαλόγου, που όμως στην παρούσα φάση δεν αφορούν και δεν αγγίζουν την ίδια την κοινωνία.

Αυτή η μειονότητα, που απαρτίζεται από έναν ετερόκλητο συνονθύλευμα δογματικών παλαιομαρξιστών, όψιμων νεοσοσιαλιστών και φονταμενταλιστών νεοφιλελεύθερων και η οποία απαιτεί οι δοξασίες και οι κενοδοξίες της να γίνονται αποδεκτές παρά την βιωματική ομολογία-απάντηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού. Τούτο είναι ενοχλητικό και δημοκρατικά ανορθόδοξο.

Το ζήτημα χωρισμού Εκκλησίας-Κράτους είναι μία εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση

Τα τελευταία 24ωρα “εκόντες ακόντες' παρακολουθούμε να κατέχουν μία περίοπτη θέση στην «ατζέντα» αυτού του ετερόκλιτου συνονθυλεύματος, η διαρκής και με διάφορες αφορμές ή προφάσεις ανακυκλούμενη πολεμική κατά της Εκκλησίας και ευρύτερα εναντίον της θρησκευτικότητας, Αιχμή του δόρατος χρησιμοποιείται το ζήτημα τρων σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους, με απαίτηση την ανάγκη του μεταξύ τους χωρισμού. Το θέμα αυτό τίθεται δεκαετίες και επαναφέρεται με κάθε πραγματική ή νομιζόμενη ευνοϊκή συγκυρία.

Το ζήτημα όμως των σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας, είναι μία παρά πολύ σοβαρή υπόθεση για να το προσεγγίζει κανείς είτε με όρους τρέχουσας επικαιρότητας, είτε με όρους εφήμερης σκοπιμότητας.

Προϋποτίθεται προπάντων ότι έχει εγκύψει στην σύνθετη προβληματική του με νηφαλιότητα και διανοητική εντιμότητα. Δεν θα κινείται με όρους βολικής αποσπασματικότητας και πολιτικής ιδιοτέλειας, κάτι που δυστυχώς συμβαίνει με όλους όσοι τον τελευταίο καιρό.

Για αυτό όλοι -δεξιά και αριστερά πολιτικά κινούμενοι- πρέπει να κατανοήσουν ότι η Εκκλησία σε όλο τον κόσμο είναι οργανικά δεμένη με την κοινωνία, αλλού στενότερα και αλλού χαλαρότερα, ανάλογα με τις ιστορικές και εθνικές συνθήκες της κάθε χώρας. Ιδιαίτερα, λοιπόν, στην δική μας χώρα, αν δεν θέλουν οι ίδιοι να αποδεχτούν τον ρόλο της, οφείλουν τουλάχιστον να τον σεβαστούν».

(*) Ο Ν. Νικολόπυολος είναι πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος και Γ.Γρ. της ΚΟ ΑΝΕΛ