Άρθρα

Είναι γνωστή η πολιτική πορεία μου των τελευταίων χρόνων και η άρνησή μου να στηρίξω πολιτικές που επέβαλλαν σκληρά έως εκδικητικά μέτρα λιτότητας στα λαϊκά στρώματα, χωρίς να προωθούν εκείνες τις ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, επιτρέποντας πάντοτε στους ντόπιους και ξένους ολιγάρχες να συνεχίσουν να θησαυρίζουν, ενώ ο λαός αιμορραγούσε.

Την προηγούμενη όμως Παρασκευή ψήφισα ένα νέο μνημόνιο, που εμπεριέχει μέτρα στα οποία δεν πιστεύω, όπως οι νέες ισχυρές δόσεις λιτότητας, τα οποία όμως, αφού θα τα ψηφίσω, θα τα υπερασπιστώ και σήμερα και αύριο, και για τα επόμενα τρία χρόνια, κρίνοντας πάλι ότι το προσωπικό και κομματικό συμφέρον πρέπει να υποκύψουν στο εθνικό συμφέρον.

Ψήφισα και ας ήξερα ότι θα βρεθώ αντιμέτωπος με τους πολίτες που χρόνια μου εμπιστεύονται την ψήφο τους, για να είμαι ο αιρετικός, ο αντισυμβατικός και ο ανυπάκουος σε όλες τις εξουσίες, τακτική για την οποία στοχοποιήθηκα και συκοφαντήθηκα από το πανίσχυρο ολιγαρχικό σύστημα.

Ψήφισα όμως γιατί ξέρω πως εάν ο Αλέξης Τσίπρας αποχωρούσε από τις Βρυξέλλες χωρίς συμφωνία, αυτό θα σήμαινε την αυτόματη διάλυση της χώρας και ειδικά των φτωχών πολιτών.

Άτακτη χρεοκοπία σημαίνει απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, και τουλάχιστον τρεις χαμένες γενιές! Την γενιά των σημερινών συνταξιούχων, τη γενιά των σημερινών 40άρηδων, αλλά και τη γενιά των σημερινών 20άρηδων. Και από την άλλη, χρεοκοπία εντός ευρώ ή συντεταγμένη χρεοκοπία συνιστά την απόλυτη υποδούλωση στους δανειστές.

Πρώτος ο πρωθυπουργός λοιπόν, προτίμησε να αναλώσει πολύ σημαντικό, προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο, αντί να πετάξει την χώρα του στον γκρεμό. Αν το είχε κάνει, μάλλον θα γινόταν για μερικά 24ωρα «εθνικός ήρωας», αλλά αμέσως μετά… ο «απόλυτος προδότης της πατρίδας».

Έμεινε εκεί λοιπόν, και σε μία πρωτόγνωρη στα παγκόσμια χρονικά διαπραγμάτευση, προσπάθησε να κερδίσει όσο περισσότερα μπορούσε, ξέροντας τέσσερα πράγματα:

1. Δεν μπορούσε να επιτρέψει την κατάρρευση της χώρας ή την πολύχρονη υποδούλωσή της και την επίσημη μετατροπή της σε αποικία χρέους.

2. Δεν έπρεπε να περάσουν τα σχέδια μίας μερίδας του ευρω-ιερατείου για Ευρώπη δύο ταχυτήτων, για χώρες και λαούς α΄και β’ κατηγορίας. Και γι’ αυτό εξάλλου, πιστεύω ότι πάλεψαν επίσης, η Γαλλία, η Ιταλία, η Αυστρία, κατανοώντας οι ηγεσίες τους πως εάν η Ελλάδα γινόταν το πρώτο μέλος του κλαμπ της β΄ κατηγορίας, μετά θα ακολουθούσαν και άλλες χώρες, ίσως αυτές.

3. Παρακολουθούσε τις παγκόσμιες αντιδράσεις λαών και πολιτικών ηγεσιών, κατανοώντας πως αυτό που έμοιαζε με «ήττα» της Ελλάδας έριχνε τη σπορά για να μετατραπεί σε «νίκη» της Ελλάδας στο επόμενο διάστημα. Αρκεί η Ελλάδα να έμενε ζωντανή… Και αυτό πιστεύω ότι θα γίνει. Τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο, ακόμα και μέσα στη Γερμανία, σχολιάζουν το πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο που έχασαν, η Μέρκελ και η γερμανική κυβέρνηση. Η κυριαρχία της σιδηράς λιτότητας υπέστη ένα μεγάλο ηθικό και πολιτικό πλήγμα.

4. Θέλω να πιστεύω ακόμα, ότι ο Αλέξης Τσίπρας, ήξερε ότι ο πρώτος και πιο σημαντικός κανόνας του αγωνιστή είναι να παραμείνει ζωντανός. Για τις επόμενες μάχες. Και όλοι ξέρουν πως οι μάχες συνεχίζονται. Δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα στα χέρια των γερακιών και των γυπών, ούτε στα χέρια εκείνων που θέλουν αυτή η νέα μεταπολίτευση για την χώρα να αποδειχτεί μία μικρή παρένθεση, μία φούσκα που θα σκάσει, «προς γνώση και συμμόρφωση του ελληνικού λαού». Και φυσικά, δεν θα επιτρέψουμε, όσο περνάει από τα χέρια μας, η Ευρώπη να πέσει στα χέρια των ολιγαρχών, των ακραίων και των μισαλλόδοξων.

Προτιμώ να δηλώσω πως θα στηρίξω τη συμφωνία, γιατί δεν έχω το δικαίωμα να υπογράψω τον θάνατο της πατρίδας μου και επίσης, δεν θέλω να υπογράψω τον θάνατο αυτής της κυβέρνησης, για την οποία πιστεύω ότι μπορεί να βγει ισχυροποιημένη από αυτή την μεγάλη περιπέτεια.

Αρκεί, εφαρμόζοντας τη συμφωνία, να καταβάλλει παράλληλα κάθε προσπάθεια να ανακουφίσει τα αδύναμα οικονομικά στρώματα και να χτυπήσει κατακέφαλα την διαπλοκή, την διαφθορά και την γραφειοκρατία. Επαναλαμβάνω: Άμεσα και κατακέφαλα! Χωρίς έλεος, χωρίς αναστολές!

Έχουμε μία δυνατότητα: Αυτή η συμφωνία να γίνει η αιτία ή η αφορμή για να τελειώσουμε μια για πάντα, με όσους και όσα μας χρεοκόπησαν»!