Άρθρα

Δεν είμαι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ξέρω καλά όμως ότι όσα περνάει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας τα πέρασε πριν ένα χρόνο περίπου και ο Πάνος Καμμένος.

Η πορεία ενός κόμματος από την εφηβεία στην ενηλικίωση και η διαμόρφωσή του από «συμμαχία» σε «συμπαγή οργανισμό» είναι σκληρή και επώδυνη.

Ας θυμηθούμε την εποχή που η τότε κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝΕΛ βρισκόταν στη δημοσιότητα για τους τσακωμούς των μελών της. Τότε που κάποιοι δήθεν σκληροί αντιμνημονιακοί των ΑΝΕΛ εμπόδιζαν το άνοιγμα του κόμματος στη κοινωνία και την εισροή νέων στελεχών επειδή - κατά τη δική τους αντίληψη - δεν διέθεταν τα «αντιμνημονιακά προσόντα» που οι ίδιοι απαιτούσαν. Τι τραγική ειρωνεία όμως… Εκείνοι οι «σκληροί» ήσαν τελικά αυτοί που… λάκισαν πρώτοι από το κόμμα του Πάνου Καμμένου και κάποιοι μάλιστα, εξαργύρωσαν εκείνη την φυγή τους με θέσεις στα ψηφοδέλτια της ΝΔ του Σαμαρά!!!

Ας θυμηθούμε, ακόμα, ότι με τη «συνδρομή» των συστημικών μέσων ενημέρωσης, πριν τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, οι ΑΝΕΛ ήσαν… ανύπαρκτοι. «Κομμένοι» από παντού και με τις δημοσκοπήσεις να τους εμφανίζουν εκτός Βουλής.

Τελικά, τι έγινε όμως; Οι ΑΝΕΛ, αφού απαλλάχθηκαν από τους «αλεξιπτωτιστές» και τους «μνημονιακούς του χαβαλέ» συγκρότησαν ένα πιο συμπαγές και ώριμο κόμμα, ανοίγοντας την πόρτα σε πολιτικές συλλογικότητες και σε άτομα με διάθεση και ικανότητες να προσφέρουν σημαντικά στην πολύ σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας ενός κόμματος με δομή και συγκεκριμένο λόγο, που να απέχει από το φθαρμένο κομματικό σύστημα. Και έτσι πέτυχαν να ακουστούν από τον λαό και τελικά, όχι μόνο να μπουν στη Βουλή, αλλά και με ένα ποσοστό που πολλοί δεν πίστευαν. Στη συνέχεια, ο Π. Καμμένος εμπιστεύτηκε και τίμησε τον Α. Τσίπρα, ο οποίος με τη σειρά του, είμαι σε θέση να ξέρω πως εμπιστεύτηκε και τίμησε τον Π. Καμμένο. Γι’ αυτό και η συνεργασία των δύο ανδρών και των δύο κομμάτων τους προηγούμενους οκτώ μήνες υπήρξε αψεγάδιαστη. Το πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας δεν ήταν αυτό που και οι δύο ήθελαν, αλλά καταφανώς είναι καλύτερο από αυτό που πολλοί προδίκαζαν και κυρίως αυτό που επεδίωξαν μέχρι τέλους, ο Σόϊμπλε και το «λόμπι της δραχμής».

Η συνεργασία αυτή όμως τερματίστηκε προσωρινά γιατί ο Α. Τσίπρας δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα από τους δικούς του «σκληρούς», που τελικά και αυτοί πιστεύω ότι θα αποδειχθούν απλά… φασαριόζοι ιδεοληπτικοί και τίποτα παραπάνω.

Ο ΣΥΡΙΖΑ διέρχεται την δική του οδύνη ωρίμανσης και ουσιαστικής ομογενοποίησης, που τελικά νομίζω θα του βγει σε καλό. Αυτό που κάνει σήμερα ο Τσίπρας απαιτεί γερό στομάχι και πολύ υπομονή, αλλά είναι άκρως αναγκαίο για τον ίδιο και το κόμμα του. Και όχι μόνο…

Είναι αναγκαίο και για την Ελλάδα. Γιατί σε λίγες εβδομάδες, νομίζω πως ο Α. Τσίπρας και ο Π. Καμμένος θα κληθούν πάλι να ολοκληρώσουν τη συνεργασία που ξεκίνησαν και να αποδείξουν ότι μπορούν να οδηγήσουν την Ελλάδα στο τέλος των μνημονίων και της κρίσης σε τρία χρόνια από σήμερα, ξεκινώντας μάλιστα από τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του χρέους, τον προσεχή Οκτώβριο.

Και αυτή τη φορά θα είναι και οι δύο, επικεφαλής κομμάτων με ουσιαστική ενότητα και ωριμότητα σε στελεχιακό δυναμικό, ενώ παράλληλα θα κουβαλάνε και την πολύτιμη κυβερνητική εμπειρία του προηγούμενου διαστήματος, χωρίς να έχουν αλλοτριωθεί και φθαρεί από το «σύστημα» που ποτέ δεν συμπάθησαν και ποτέ δεν τους συμπάθησε. Άλλωστε, ο στόχος τους για «καθαρή» και δυνατή Ελλάδα διέρχεται μέσα από την ισοπέδωση αυτού του σάπιου συστήματος. Και μάλλον αυτός είναι ο βασικότερος λόγος για την μεγάλη εμπιστοσύνη που θα τους δείξει ο λαός…