Άρθρα

Χιλιάδες δικηγόροι, γιατροί και μηχανικοί, με κοστούμια και γραβάτες, συμμετείχαν σε μια μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας για το ασφαλιστικό. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες πορείες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, εντυπωσιακή όχι μόνο σε όγκο αλλά και παλμό.

Η γραβάτα που έφυγε από τα υπουργεία και τα κέντρα εξουσίας επανεμφανίστηκε στο δρόμο κι αυτό ασφαλώς έχει την πολιτική σημασία του.

Το ασφαλιστικό του κ. Κατρούγκαλου θίγει τα μέλη αυτών των επιστημονικών κλάδων που έχουν στην πλάτη τους πολλά χρόνια ασφαλιστικών εισφορών και ταυτόχρονα εμφανίζουν εισοδήματα.

Όμως δεν ήταν μόνον αυτοί στο δρόμο.

Ήταν κυρίως νέοι επιστήμονες, οι οποίοι δεν βλέπουν μέλλον κι ακριβώς γι αυτό το λόγο ήταν εκεί.

Μπορεί να μην είναι αυτοί οι άμεσα θιγόμενοι από το ασφαλιστικό, όμως είναι αυτοί που είτε δεν βρίσκουν δουλειά είτε με τις χαμηλές απολαβές τους δεν μπορούν να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Κι αυτή την αγωνία βγήκαν να διαδηλώσουν.

Δεν είναι μακριά από την πραγματικότητα η εκτίμηση πως η προχθεσινή επανάσταση της γραβάτας θα έχει και συνέχεια, η οποία δεν έχει να κάνει με το ασφαλιστικό αυτό καθ’ αυτό αλλά με μια συνολική διαφωνία και σύγκρουση με την κυβερνητική λογική.

Στους δρόμους θα βρίσκονται πλέον όλο και πιο συχνά άνθρωποι – κυρίως νέοι επιστήμονες – που βλέπουν απογοητευμένοι πως θα πρέπει να αναζητήσουν άλλο γήπεδο.

Πολύς λόγος όμως γίνεται και για τις συντάξεις και πολύ φαιά ουσία καταναλώνεται προς την λάθος κατεύθυνση.

Το πρόβλημα του ασφαλιστικού οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους.

Στον πλουσιοπάροχο χαρακτήρα του ασφαλιστικού στα προηγούμενα χρόνια και στην ύφεση που ταλαιπωρεί την οικονομία μας 6 χρόνια τώρα.

Με συνεχείς μειώσεις ο πλουσιοπάροχος χαρακτήρας είναι παρελθόν, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό.

Πραγματικά χρειάστηκε τεράστια προσπάθεια για να τα καταφέρουν τόσο άσχημα και να φέρουν όλα τα αδιέξοδα.

Για την περιγραφή της εξέλιξης του ασφαλιστικού θυμάμαι το βιβλίο του Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, «Ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω» το οποίο όμως είχε γραφτεί για τις αναγκαίες πρακτικές της εγκαθίδρυσης του προλεταριακού κράτους στην Σοβιετική ένωση 100 χρόνια πριν.

Ο δημόσιος διάλογος έχει επικεντρωθεί στο εάν :

-Θα είναι η μείωση 8% η 12%;

-Θα είναι από τις επικουρικές ή από όλες μαζί;

-Θα εφαρμοστούν από το 2015, το 2017 η το 2022;

Αγνοώντας πλήρως μερικές φορές την τραγική κατάσταση των ταμείων.

«Προς την λάθος κατεύθυνση» γιατί το πρόβλημα δεν είναι πλέον στο έξοδο, αλλά στο έσοδο. Στο τέλος της ημέρας δεν έχει απολύτως καμία σημασία αν θα μειώσεις τις συντάξεις 10% η 20%, και αν θα το κάνεις από το 2015 η το 2017.

Αν δεν αναπτύξεις την οικονομία σου και αν δεν δημιουργήσεις θέσεις εργασίας, ώστε να βελτιωθεί και η «μοιραία» σχέση εργαζόμενου προς συνταξιούχου, δεν πρόκειται να έχεις καμία δυνατότητα απόδοσης συντάξεων σε λίγα χρόνια.

Αναλώνουμε όση από την λίγη ενέργεια μας έχει απομείνει σε ξεπερασμένα επικοινωνιακά παιχνίδια και άσκοπες μελέτες, αντί να προσπαθήσουμε να παράξουμε έργο, να δημιουργήσουμε θετικό πρόσημο, να επιδιώξουμε την εμπιστοσύνη, να προσελκύσουμε το ενδιαφέρον.

Έχουμε δώσει μια δύσκολη εξίσωση σε μαθητές που έχουν μείνει στην ίδια τάξη για χρόνια.

Στον Κατρούγκαλο, στον Κουτρουμάνη, στον Βρούτση.

Οι δύο τελευταίοι γιατί τα πήγαν καλά στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαροβενιζέλων και μας τους πλασάρει το σύστημα Γεννηματά και Μητσοτάκη

Υπό το φως αυτών των ραγδαίων εξελίξεων, ο κ.Τσίπρας αρχίζει να συνειδητοποιεί πως βρίσκεται στο χρονικό σημείο εκείνο που μια κυβέρνηση κινδυνεύει «να χάσει τη μπάλα», ενώ ο κ.Μητσοτάκης ξέρει πως οι δημοσκοπήσεις που τον φέρνουν μπροστά είναι πέρα για πέρα ψεύτικες.

Στην Ελλάδα των χρόνων της κρίσης και των μνημονίων φτάνει η ώρα της «πραγματικής πολιτικής».

Έρχεται η υπαρξιακή ανάγκη για διαχείριση των πολιτικών συνεπειών των μνημονίων.

Οι κύριοι Τσίπρας και Μητσοτάκης θα παίξουν την πολιτική τους επιβίωση κορώνα – γράμματα.

Θα προσφύγουν ξανά σε εκλογές και θα επιβιώσουν πολιτικά ή θα φτάσουν ακόμη και σε οικουμενική;

Νίκος Ι. Νικολόπουλος - Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος