Άρθρα

H κοινωνία πήρε τους δρόμους, με διαδηλώσεις, τρακτέρ, πράξεις διαμαρτυρίας και άλλες πρωτοβουλίες.

Κάποτε, κάτω από τα πανό ήταν οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, είναι σε κυβερνητικές θέσεις και είναι εκείνοι οι στόχοι.

Στους δρόμους, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες, βρέθηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες, αντιδρώντας στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Και η συμμετοχή ήταν για άλλη μία φορά μεγάλη από γιατρούς, φαρμακοποιούς, δικηγόρους, συμβολαιογράφους, μηχανικούς, κ.α., δηλαδή τους επαγγελματικούς και επιστημονικούς κλάδους, για τους οποίους το νομοσχέδιο δεν συνιστά απλή επιβάρυνση, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, πραγματικά ισοδυναμεί με αφανισμό. Κάποιοι, θέλοντας μάλλον να υποτιμήσουν και να περιγελάσουν τις διαμαρτυρίες των συγκεκριμένων επαγγελματικών κλάδων, τις χαρακτήρισαν ως «διαμαρτυρία της γραβάτας».

Πράγματι είχαμε πολύ καιρό να δούμε να βγαίνουν στον δρόμο επιστήμονες και άνθρωποι που είναι στον παραγωγικό πυρήνα της χώρας. Όμως, φαίνεται ότι η «διαμαρτυρία της γραβάτας» εξελίσσεται σε «κίνημα της γραβάτας». Και φαίνεται πως είναι τελικά, η ενεργοποίηση ενός σημαντικού τμήματος της μεσαίας τάξης, που στα χρόνια της κρίσης έχει υποστεί την μεγάλη συντριβή. Ας μην φανεί σε κανέναν περίεργο λοιπόν, εάν δίπλα στο «κίνημα της γραβάτας» στοιχηθούν οι έμποροι, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι ιδιοκτήτες ακινήτων.

Άλλωστε ήταν θέμα χρόνου, η ενεργοποίηση της μεσαίας τάξης, που μπορεί να υπομείνει πολλά (σκεπτόμενη ίσως πως μπορεί να χάσει περισσότερα), αλλά να που σε τελική ανάλυση μπορεί να γίνει αυτή που θα καθορίσει τις εξελίξεις, σε όλα τα επίπεδα.

Πρέπει επιτέλους το «ΜΑΞΙΜΟΥ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ» την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων που ηλικιακά βρίσκονται κάπου ανάμεσα στα 30-35 και στα 50-55. Ας το ακούσουν και στην Συγγρού και στο Μαξίμου. Ο λαός αρνείται να δεχτεί ότι τα ιδεολογικά τείχη είναι πιο σημαντικά από τις γέφυρες που πρέπει να δημιουργούν οι πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Προσωπικά φώναζα στην εποχή του Αντώνη αυτό κραυγάζω και στην εποχή του Αλέξη για την ανάγκη, να υπάρξει η «επανάσταση του αυτονοήτου» στην Ελλάδα.

Η συζήτηση για αξιοκρατία και η αποκομματικοποίηση του κράτους, εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, εξυγίανση και απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας, ανάπτυξη και δημιουργία θέσεων εργασίας, δεν είναι νέα. Όλα αυτά και πολλά ακόμη δεν είναι ζητήματα… ιδεολογίας… Είναι ζητήματα πολιτικής απόφασης και πρακτικής.

Το πολυετές βούλιαγμα στην κρίση, προκαλεί ένα μεγάλο κύμα ωρίμανσης και αυτοσυνειδησίας που γίνεται μία ισχυρή πλειοψηφία, η οποία που ξεπερνάει τους παλιούς «μύθους» και είναι έτοιμη να γκρεμίσει και τα ιδεολογικά τείχη μπροστά στο κοινό συμφέρον. Αυτήν την πλειοψηφία την συγκροτούν πολίτες από όλα τα κόμματα και όλες τις κοινωνικές ,επαγγελματικές και οικονομικές τάξεις.

Κάποιοι πολιτικοί γόνοι, παιδιά της φαυλοκρατίας θεληματάρηδες της διαπλοκής θέλουν να καβαλήσουν αυτό το κύμα και να βρεθούν στην εξουσία για να την εκμεταλλευτούν όπως έκαναν χρόνια και χρόνια… και να αποκτήσουν και πολιτικό και οικονομικό πλούτο.

Η επανάσταση του αυτονόητου όμως δεν πρέπει να γίνει και πάλι ευκαιρία αποθησαυρισμού για τους λίγους, τους γνωστούς της παρεοκρατίας.

Δεν τελειώνει, φυσικά, η αντίδραση της κοινωνίας, των επαγγελμάτων, του πεζοδρομίου και της υπαίθρου. Και όπως φαίνεται, το διάστημα μέχρι και το τέλος Φεβρουαρίου θα είναι καθοριστικό.

Η ρευστότητα και η αφερεγγυότητα των πολιτικών και οικονομικών συνθηκών είναι χειρότερη από δέκα ασφαλιστικούς νόμους, γιατί τίποτε δεν παίρνει τον δρόμο του, ώστε να κάνουμε βήματα προς την έξοδο.

Η κυβέρνηση πρέπει να ελέγξει την κατάσταση.

Να ξεδιπλώσει την κατάλληλη στρατηγική, να επιδείξει πειθώ, να διορθώσει μη βιώσιμες αποφάσεις, να πάρει το τιμόνι και το γκάζι στα χέρια της και να τρέξει τα πράγματα σωστά.

Νίκος Ι. Νικολόπουλος - Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος