Άρθρα

Τα δύο χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είχαν ως αποτέλεσμα βαρύ τίμημα για την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις όχι μόνο αγνόησαν τα σημάδια των καιρών, αλλά και τα όποια μέτρα έλαβαν έπασχαν από καθυστερήσεις, πρόχειρο σχεδιασμό και την καθυστέρηση στην υλοποίησή τους. Έτσι, μία κρίση χρέους μετετράπη σε οξεία κρίση δανεισμού και η χώρα έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Συνέπεια των παραπάνω αδόκιμων και ασύνετων πολιτικών είναι το βαρύ τίμημα που πληρώνει η οικονομία, η απασχόληση και η κοινωνία. Η ύφεση συνεχίζεται ακάθεκτη, η ανεργία έχει εκτιναχθεί στο 21% περίπου. Φαινόμενα όπως η εργασιακή φτώχεια, η παιδική φτώχεια, οι άστεγοι, πολλαπλασιάζονται. Από το 2009 έχουμε γίνει μάρτυρες της διακοπής της λειτουργίας πολλών επιχειρήσεων και καταστημάτων, της δραματικής περικοπής του προσωπικού σε πολλές άλλες, και της μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί στην απαξίωση του εργατικού δυναμικού της χώρας και στην υπονόμευση των μελλοντικών δυνατοτήτων ανάπτυξης.

Παράλληλα, τίθεται εμφατικά το ζήτημα της διακυβέρνησης, αφού οι όλες προσπάθειες του πρόσφατου παρελθόντος συνέτειναν στην επανασύσταση του πελατειακού κράτους, στην δημιουργία άχρηστων και άστοχων δομών, στην αδρανοποίηση των όποιων λειτουργούντων τομέων στη δημόσια διοίκηση για χάρη των ημετέρων.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι όλες αυτές οι πολιτικές περιορίζουν τις δυνατότητες διεξόδου από την κρίση αλλά και απομειώνουν τον χρόνο που είναι διαθέσιμος για την εφαρμογή πολιτικών επανεκκίνησης της οικονομίας και ανάτασης της κοινωνίας.

Η χώρα κέρδισε χρόνο, με την τελευταία συμφωνία και αλάφρυνε το βάρος του χρέους σε σημαντικό βαθμό αλλά σήμερα οι καιροί ου μενετοί.

Σήμερα η ανάγκη για την εφαρμογή μιας εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής είναι άμεση. Είναι αναγκαία η εφαρμογή ενός σχεδίου επανεκκίνησης της Ελληνικής οικονομίας με στοιχεία όπως:

α) Η μόχλευση επενδύσεων τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό για την υλοποίηση μιας οικονομικής πολιτικής που θα στοχεύει στην κινητοποίηση του συνόλου των παραγωγικών τομέων και την διαφοροποίηση της παραγωγικής δομής της χώρας.

β) Την ενίσχυση με κάθε μέσο της παραγωγικής δραστηριότητας των επιχειρήσεων με συνέπεια την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και αύξηση του εισοδήματος των νοικοκυριών

γ) Την προσεκτική εφαρμογή κάθε αναπτυξιακής δράσης έτσι ώστε αυτή να  συνεπάγεται και αύξηση των θέσεων απασχόλησης.

δ) Την αποφυγή της απαξίωσης των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, έτσι ώστε να μην υπονομευτεί η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας. Άλλωστε όπως τονίζει η Παγκόσμια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας για το 2011, αυτό είναι ένα από τα βασικά συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.

ε) Τον επανασχεδιασμό των ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης με επικέντρωση σε ευαίσθητες ομάδες όπως οι νέοι, οι γυναίκες, οι μακροχρόνια άνεργοι, οι αρχηγοί οικογενειών που καθίστανται άνεργοι και με έμφαση στην επιχειρηματικότητα.

στ) Την μόχλευση κάθε δυνατού θύλακα νέων τομέων δραστηριότητας και δημιουργία θέσεων εργασίας όπως η κοινωνική οικονομία, το περιβάλλον, η ενέργεια, τα βιολογικά προϊόντα, τα προϊόντα με υψηλή προστιθέμενη αξία γνώσης και καινοτομίας.

ζ) την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας και τις δράσεις, με κίνητρα και αυστηρή επιβολή κυρώσεων και καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης, για το πέρασμα οικονομικών δραστηριοτήτων από την παραοικονομία στην τυπική οικονομία.

Η επόμενη περίοδος είναι κρίσιμη. Ως πολιτικοί και ως λαός πρέπει να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια και να καλλιεργήσουμε την ελπίδα και ένα όραμα με πάθος. Το όραμα αυτό θα είναι μία Ελλάδα δυναμική, παραγωγική και με συνοχή, ένας λαός με περηφάνια, αλληλεγγύη και δυναμισμό.