Άρθρα

Άρθρο για την εφημερίδα ΕΞΠΡΕΣ

Σήμερα μέσα από αυτό το βήμα διαλόγου σας προσκαλώ να  χαιρετήσουμε την πολύ σημαντική και αποφασιστικής σημασίας για τη χώρα μας απόφαση του Eurogroup.

Τα 107 δις ευρώ ξαλαφρώματος του χρέους, ποσό που αντιστοιχεί στο μισό ΑΕΠ της χώρας, είναι ένα σημαντικό βήμα για την απομάκρυνση του κινδύνου της χρεοκοπίας της χώρας, ενώ παράλληλα χάριν τούτου η χώρα παραμένει σταθερά μέσα στην ομάδα της ευρωζώνης.

Χωρίς την αποφασιστική μας συμβολή, χωρίς την καθοριστική συμβολή της Νέας Δημοκρατίας, σήμερα δεν θα είχαμε την «πολυτέλεια» να μιλάμε για κούρεμα του χρέους μας και το νέο δανεισμό μας. Σήμερα δεν θα είχαμε αυτές τις ανάσες που κερδίσαμε έτσι ώστε να δώσουμε τη δυνατότητα στη χώρα να προχωρήσει συντεταγμένα στην αναγκαία αλλαγή πολιτικής, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος.

Μιας πολιτικής που θα αναπτερώσει την ελπίδα.

Μίας πολιτικής που στοχεύει στην ανάταξη της οικονομίας, την ενίσχυση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής.

Με την απόφαση αυτή, η πατρίδα μας κερδίζει χρόνο και ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας.

Χρόνο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί με σώφρονα τρόπο.

Χρόνο που πρέπει να αφιερωθεί σε προγράμματα για την ανάσχεση της ύφεσης, την αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας και τον περιορισμό της ανεργίας.

Σήμερα, γίνονται όλο πολλοί οι πολίτες της Ευρώπης που στρατεύονται, μαζί με τους Έλληνες στον αγώνα για να αντιπαλέψουν τις πολιτικές της μονόπλευρης ύφεσης.

Σήμερα όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες που κατανοούν την προτεραιότητα της ανάπτυξης.

Επιτέλους οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών  έχουν να αντιμετωπίσουν ένα νέο πολιτικό κόστος αντίπαλο εκείνου που μέχρι πρότινος προβάλλονταν ύποπτα. Έχουν απέναντί τους δικούς τους πολίτες, που θεωρούν ότι η Ελλάδα υφίσταται σκαιά μεταχείριση, ότι τιμωρείται υπέρ το δέον και απάνθρωπα και ότι αποτελεί πειραματόζωο για πολιτικές που αργά ή γρήγορα θα «εξαχθούν» και προς τα δικά τους μέρη.

Στη διαμόρφωση του ρεύματος αυτού, συνέβαλαν οι αστοχίες των δανειστών μας που έκαναν επίδειξη μιας τιμωρητικής διάθεσης, η οποία έφθασε και πέρασε μάλιστα στα επίπεδα αλαζονείας.

Σε κάθε περίπτωση, η αλληλεγγύη των ευρωπαίων αλλά και των άλλων πολιτών αποτελεί ένα καλό, ίσως και ευεργετικό εργαλείο για την Ελλάδα.

Μακάρι να το αξιοποιήσουμε και να μην το εξανεμίσουμε αυτό το κεφάλαιο με αστοχίες και επιπολαιότητες.

Θα το εξασφαλίσουμε ευκολότερα αν δουλέψουμε για να βγάλουμε μπροστά τις μηχανές της επανεκκίνησης της οικονομίας.

Διότι χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας, όπως πλέον όλοι ομολογούν, ούτε οι άμεσοι δημοσιονομικοί στόχοι θα επιτευχθούν, ούτε το χρέος θα γίνει μακροχρόνια βιώσιμο. Πάντως δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς. Τώρα μόλις ξεκίνησε η μάχη για την ανάκαμψη της Ελλάδας.

 Άλλωστε και όλες οι έρευνες αυτό καταδεικνύουν και αναδεικνύουν. Ένα κλίμα αγωνίας και απαισιοδοξίας που κυριαρχεί στην ελληνική κοινή γνώμη.

Οι πολίτες, είναι οργισμένοι από τη διετία που διέρρευσε με θυσίες χωρίς ελπίδα.

Ο κόσμος, γνωρίζοντας που μας οδήγησε το λάθος φάρμακο και η έλλειψη οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης στη διετία που πέρασε, παραμένει ανήσυχος και ζητά πλέον επειγόντως εκλογές.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα να συμφωνήσω πως ούτε η νέα δανειακή σύμβαση φέρνει τη λύση που έχουμε ανάγκη.

Κανένα πρόγραμμα που στηρίζεται μονόπλευρα σε μέτρα λιτότητας δεν θα φέρει τη λύση και αυτό το έχει δηλώσει πολλές φορές ο Σαμαράς, τονίζοντας την ανάγκη αναπτυξιακών μέτρων.

Σήμερα, ωστόσο, μπορούμε να ελπίζουμε πως είμαστε κοντά και σε αυτή την προοπτική. 

Ισχυρίζομαι ότι άρχισε να διαμορφώνετε μια κοινή αμυντική γραμμή των χωρών του νότου απέναντι στον υπερφίαλο βορρά ή ακόμα και μια κοινωνική συμμαχία υπέρ της Ελλάδας.

Οι επικείμενες εκλογές λοιπόν που  με την ψήφο του Ελληνικού λαού όπως όλα δείχνουν θα βρουν τον Αντώνη Σαμαρά στο «τιμόνι» της χώρας, μπορεί να τον βρουν  μπροστάρη και μαζί με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, να καθοδηγεί τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, με βάση το εξ αρχής σχέδιο του, σε μία Ευρώπη που το σχέδιο των «κεντρικών δυνάμεων» έχει ήδη αποτύχει.

Μεγάλο το εγχείρημα μεγάλη και η προσπάθεια.

Αξίζει όμως να γίνει.

Παράλληλα, η χώρα μας πρέπει να πετύχει σε χρόνους – ρεκόρ τις θεμελιακές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και να πολλαπλασιάσει τις αναπτυξιακές και διαπραγματευτικές δυνατότητες της.

Τέλος αυτονόητο είναι πως σε μια κοινωνία που χειμάζεται, πρώτιστο μέλημα είναι η ανόρθωση του ηθικού της και η ανάκτηση της ελπίδας.

Όποιος λέει πως αυτά είναι εύκολα πράγματα ή δεν ξέρει τι λέει ή λαϊκίζει.

 Όποιος πει πως με έναν μαγικό τρόπο θα γίνουν όλα όπως παλιά, λέει ψέματα.

Οι αποφάσεις θα είναι δύσκολες, οι κόποι και οι θυσίες δεν θα σταματήσουν από την μια μέρα στην άλλη.