Άρθρα

Από την αρχή πρέπει να ξεκαθαρίσουμε και μάλιστα για πολλοστή φορά, ότι το ζήτημα της ανεργίας που έχει γίνει ο σύγχρονος εφιάλτης της Ελληνικής Κοινωνίας δεν προσφέρεται για μικροπολιτική Εκμετάλλευση σε καμία πλευρά ούτε στην Κυβέρνηση, ούτε στην Αντιπολίτευση. Δεν μας το επιτρέπουν ο πόνος των Ανέργων αλλά και η αγωνία των νέων ανθρώπων που δεν βρίσκουν δουλειά και διέξοδο στη ζωή και τα όνειρά τους.

Με την έννοια αυτή η προσέγγισή μας στο Πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας θα είναι μόνο υπεύθυνη και δημιουργική.

Εμείς στο δίλημμα Ανεργία ή Προσωρινή απασχόληση έστω και λίγων μηνών, λέμε «ναι στην εργασία».

Εμείς δεν υποτιμούμε καμία δράση, καμία ευκαιρία που είναι διαθέσιμη για τους άνεργους συμπολίτες μας.

Αντίθετα, υποστηρίζουμε με επιμονή και θέρμη ότι η χώρα πρέπει να εξαντλήσει όλες τις διαθέσιμες δυνατότητες για να αντιμετωπίσει την ανεργία που επιμένει και διογκώνεται.

Δυστυχώς όμως η Κυβέρνηση ολιγωρεί συστηματικά.

Επί είκοσι μήνες καμία δράση ουσιαστικής αντιμετώπισης του προβλήματος δεν έχει αναληφθεί.

Η απορρόφηση των Ευρωπαϊκών Πόρων καθυστερεί εγκληματικά.

Η χώρα μας που τα έχει περισσότερο ανάγκη, είναι στις τελευταίες θέσεις αξιοποίησης. Τα χρήματα λιμνάζουν στη γραφειοκρατία των Υπουργείων, ο Γραμματέας των Διαχειριστικών Αρχών κωλυσιεργεί συστηματικά, η απελθούσα Υπουργός τον απέπεμψε, ο ίδιος παραιτήθηκε, αλλά όπως ενημερωνόμαστε… παραμένει ακόμα στη θέση του.

Κι ερχόμαστε στο πρόγραμμα Κοινωφελούς Εργασίας των 55.000 θέσεων που συζητούμε σήμερα.

Είναι πράγματι μια πολύ καλή ιδέα.

Η Κοινωνική ή Κοινωφελής Εργασία μπορεί να δώσει ευκαιρίες απασχόλησης σε ανέργους και από την άλλη πλευρά να καλύψει σημαντικές ανάγκες Κοινωνικού χαρακτήρα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης αλλά και των φορέων της Κοινωνίας των Πολιτών.

Δυστυχώς όμως ο τρόπος που η Κυβέρνηση επέλεξε να αξιοποιήσει το μέτρο αυτό, υπονομεύει τα κριτήρια της αποδοτικότητας, της αποτελεσματικότητας και φοβούμαστε πολύ και της ισότητας της πρόσβασης των άνεργων συμπολιτών μας.

 Πρώτη και μάλιστα δομική αδυναμία.

Το χρονικό διάστημα της κάλυψης των ανέργων είναι πολύ μικρό.

Μόλις 5 μήνες.

Χρόνος μέσα στον οποίο δεν προλαβαίνουν οι ωφελούμενοι, να ενημερωθούν, να προσαρμοστούν και εν τέλει να είναι χρήσιμοι και παραγωγικοί. Η αμοιβή τους είναι κουτσουρεμένη στα 625 ευρώ.

Δεν μπορούν να αξιοποιηθούν σε εργασίες που αφορούν σε πάγιες και διαρκείς ανάγκες των φορέων.

Το σύστημα διαχείρισης του έργου είναι πολύπλοκο, εμπλέκει πολλούς φορείς και

προοιωνίζονται μεγάλες καθυστερήσεις στην υλοποίησή του.

Απαιτείται υψηλό οργανωτικό επίπεδο από τους δικαιούχους αφού στο Μνημόνιο – ο όρος αυτός μας ακολουθεί και εδώ – που πρέπει να υπογράψουν, πρέπει να υπάρχει αναλυτικός σχεδιασμός αναγκών, αλλά και σχέδιο αξιοποίησης των ανέργων που θα προσληφθούν. Πόσοι άραγε φορείς μπορούν να το πετύχουν αυτό;

Επίσης προβληματική είναι η προϋπόθεση ότι οι δράσεις στις οποίες θα απασχοληθούν οι άνεργοι, δεν πρέπει να χρηματοδοτούνται από άλλη δράση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου.

Συνεπώς έχουμε για μια ακόμη φορά

Ø  Προχειρότητα στο σχεδιασμό

Ø  Μεγάλη καθυστέρηση στην υλοποίησή του

Ø  Πολλές υπόνοιες και επιφυλάξεις για την ένταξη από το παράθυρο προσλήψεων.

Αρκετές είναι οι καταγγελίες ότι στα γραφεία των Βουλευτών της συμπολίτευσης έχουν ανοίξει ήδη κατάλογοι προσλήψεων.

Εφιστούμε την προσοχή σε αυτούς που θα υλοποιήσουν το έργο, ότι δεν θα ανεχθούμε ρουσφετολογικές και αντικανονικές διαδικασίες στην υλοποίηση του προγράμματος.

Σεβασμός στις ανάγκες των ανέργων, Αξιοπρέπεια στην αγωνία των συμπολιτών μας, Διαφάνεια σε όλα τα στάδια της εφαρμογής του προγράμματος.

Ενός προγράμματος που είναι ίδιο, μα ακριβώς ίδιο με ένα από τα πολλά προγράμματα αντιμετώπισης της ανεργίας που υλοποιούσε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Θυμίζουμε  το «Μια αρχή μια ευκαιρία» που προέβλεπε πεντάμηνο stage με ασφάλιση.

Μιλούμε δηλ. για ένα πανομοιότυπο πρόγραμμα.

Μόνο που τότε οι σημερινοί Κυβερνώντες μόνο κατήγγειλαν και λοιδορούσαν.

Σήμερα το εφαρμόζουν.

Αυτή είναι η λεγόμενη εκδίκηση της ιστορίας.

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν πρέπει να ξεχνούμε κι εμείς δεν θα το κάνουμε ποτέ, ότι μπροστά μας βρίσκεται μια μεγάλη πρόκληση. Η ανεργία και οι δραματικές της επιπτώσεις.

Κι εμείς λέμε και θα εξακολουθήσουμε να λέμε.

Ø  Πάρτε μέτρα, πολλά μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Ø  Μην αφήνετε τους Ευρωπαϊκούς Πόρους να λιμνάζουν.

Ø  Στραφείτε επιτέλους στην Ανάπτυξη, γιατί μόνο αυτή μπορεί να φέρει νέες θέσεις εργασίας.

Ø  Απεμπλακείτε από το Μεσοπρόθεσμο και το Μνημόνιο.

Ø  Κάντε τις αλλαγές που έχει ανάγκη η Οικονομία και η Κοινωνία μας.

Αν μπορείτε.

Αν δεν μπορείτε, στραφείτε στο Λαό και ζητήστε την ετυμηγορία του.