Άρθρα

Ο ρόλος της γυναικάς στην κοινωνία μας, τι να πρώτο αριθμήσει και να πει κανείς. θα έλεγα τόσο σημαντικός και όσο απαραίτητος όπως   είναι το γάλα για ένα μικρό παιδί

Κατά την πάροδο των χρονών οι απαιτήσεις και τα νέα δεδομένα του ρυθμού της Ζωή μας αναπροσάρμοσαν την παρουσία και την οντότητα, της γυναικάς στην ίδια την ζωή, στην εργασία, στην οικογένεια.

Σήμερα καλείται να παίξει ένα πολλαπλό  ουσιαστικό απαιτητικό ρόλο, της καλής μάνας, της σωστής νοικοκυράς, της επιστήμον, της γιατρού, της επαγγελματία οδηγού, της αγρότισσας αλλά και της διευθυντρίας στελέχους επιχειρήσεων.

Καλείται λοιπόν να συνδυάσει  και την οικογένεια και την καριέρα της με ότι σημάνει αυτό στην προσωπική της ζωή και στον αντίκτυπο που έχει στο ελεύθερο χρόνο που της απομένει να αφιερώσει στον εαυτό της σαν άνθρωπος.

Οι προκλήσεις λοιπόν για την γυναικά πολλές και δύσκολες όμως έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει και με μεγάλη επιτυχία παρόλο τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες και απαιτήσεις του σήμερα.

Όμως γενείται το ερώτημα ,η κοινωνία ποσό σωστά αντιμετωπίζει την γυναικά εργαζομένη σήμερα; Η ίδια η γυναικά γνωρίζει και απαιτεί τα δικαιώματα  της:

Στα εργασιακά της έχει λοιπόν την σωστή ενημέρωση από την πολιτεία και το κράτος; Ακούγεται η φωνή της όπως θα έπρεπε; Επιτρέψετε μου να έχω πολλές επιφιλαξεις.  Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έντονη κινητικότητα σε επίπεδο πρωτοβουλιών για την ενίσχυση πολιτικών ισότητας και εξάλειψη των διακρίσεων στο χώρο της εργασίας.

Ωστόσο, φαίνεται ότι στην πράξη δεν έχει γίνει ακόμη εφικτό να δημιουργηθούν συνθήκες πραγματικής ισότητας στον τομέα της απασχόλησης,  ιδιαίτερα σε θέματα ισότητας των δύο φύλων και σε θέματα διακρίσεων των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Θα έλεγα ότι μέρος του προβλήματος είναι η μικρή συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας, η ανισότητα ευκαιριών, οι μειωμένες δυνατότητες για επαγγελματική εξέλιξη, η πολλαπλότητα του ρόλου τους, η αδυναμία εναρμόνισης επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, η ανεπαρκής συμμετοχή τους στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και σε δράσεις αναβάθμισης των προσόντων τους, αποτελούν ορισμένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σήμερα και τα οποία οδηγούν στην εμφάνιση φαινομένων διάκρισης, ειδικότερα στον εργασιακό τομέα.

 Παρόλο που οι γυναίκες αποτελούν πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού της χώρας, εντούτοις η  συμμετοχή τους στην οικονομικά ενεργή ζωή της χώρας, δηλαδή στο εργατικό δυναμικό, δεν ξεπερνά το 40,0%, ποσοστό το οποίο είναι χαμηλό συγκριτικά με το αντίστοιχο των χωρών της ΕΕ. Είναι εμφανές ότι οι γυναίκες και οι άντρες αντιμετωπίζονται διαφορετικά στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα οι γυναίκες να εξακολουθούν να βρίσκονται, κατά μέσο όρο σε χειρότερη θέση συγκριτικά με τους άνδρες. Οι διακρίσεις αυτές εστιάζονται στην πρόσβαση στην απασχόληση, στην επαγγελματική εξέλιξη, στον συνδυασμό επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, στους όρους αμοιβής. Το  θεσμικό πλαίσιο λοιπόν που διέπει θέματα  εργασίας των γυναικών θέλει προσοχή μας, μιας και βρίσκει τη σημαντικότερη εκδήλωση του στον τομέα που αφορά τη νομική ισότητα των δυο φύλων. Το σύνταγμα μας προβλέπει ότι η διαφορά φύλου δεν αποτελεί νόμιμο κριτήριο για την πλήρωση θέσεων εργασίας. Γι’ αυτό η διάκριση των εργασιών σε γυναικείες και  ανδρικές είναι ευθέως αντισυνταγματική. Αυτό όμως το ζούμε στην πράξη; Ας αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μας για αυτό; Η συνταγματική αρχή της ισότητας των φύλων καλύπτει και τις έμμεσες διακρίσεις που στηρίζονται στο φύλο των εργαζομένων.

Ως παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν, αφενός η υποβάθμιση ορισμένων επαγγελμάτων που θεωρούνται γυναικεία και ασκούνται μόνο από γυναίκες και αφετέρου η υποβάθμιση των γυναικών στο εσωτερικό  επαγγελματικών κατηγοριών, οι οποίες σε λίγο δεν θα δεν περιλαμβάνουν  παρά μόνο γυναίκες. Ο νομοθέτης στην προσπάθεια του να εξειδικεύσει τις συνταγματικές διατάξεις προχώρησε στην ψήφιση του Νόμου 1414/1984, με τίτλο «Εφαρμογή της αρχής της ισότητας των φύλων  στις εργασιακές σχέσεις».

Ο Νόμος αυτός έχει εφαρμογή σε όλους τους εργαζόμενους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και σε όσους ασκούν ελευθέρια επαγγέλματα καθώς και απαγορεύει ρητά τις έμμεσες διακρίσεις στις αγγελίες, διαφημίσεις, προκηρύξεις, εγκυκλίους και κανονισμούς που αφορούν στην επιλογή προσώπων για την κάλυψη κενών θέσεων εργασίας, την παροχή επαγγελματικής εκπαίδευσης, η κατάρτισης, ή την χορήγηση επαγγελματικών αδειών.

Απαγορεύει επίσης ρητά τις έμμεσες διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, που στηρίζονται στην οικογενειακή κατάσταση.

Αυτά όλα τα βλέπουμε στην πράξη; Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο γεγονός ότι παρά την κατάκτηση της πολυπόθητης ισότητας από την πλευρά των γυναικών, εξακολουθούν σε μεγάλο βαθμό να υφίστανται φαινόμενα διάκρισης βαθμό και ειδικότερα σε επίπεδο αγοράς εργασίας. Μπορεί το θεσμικό  πλαίσιο να κατοχυρώνει την πολυπόθητη ισότητα ανδρών και γυναικών, ωστόσο στην πράξη φαίνεται πως εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να υφίσταται ανισότητα εύκαιρων ανάμεσα στα δυο φύλα.  Προτείνω λοιπόν η θεσμοθέτηση  διατάξεων και η λήψη   μέτρων, που ανοίγουν τους ορίζοντες στις εργαζόμενες

1.      για ισότιμη συμμετοχή στην εργασία,

2.       στα κέντρα λήψης αποφάσεων,

3.      στην παραγωγή,

4.      στα οικονομικά και κοινωνικά αποτελέσματα και στις κοινωνικές οργανώσεις.

Πέρα από τα μέτρα αυτά και ειδικότερα για την ανεργία των γυναικών προτείνεται: Η ανατροπή του καταμερισμού εργασίας κατά φύλο και η κατάργηση των διακρίσεων στην εργασία, αμοιβή, εκπαίδευση. Η λήψη πρόσθετων μέτρων για την προστασία της μητρότητας. Η δημιουργία και στήριξη κέντρων εξωσχολικής πρωτοβουλίας, με πρωτοβουλίες Κράτους, Εργατικών Κέντρων – Κοινωνικών Φορέων. Η επέκταση του θεσμού του Ολοήμερου Σχολείου προκειμένου, εκτός των άλλων, να βελτιωθούν οι συνθήκες συμφιλίωσης της εργασίας και της οικογένειας για την εργαζόμενη γυναίκα.  θα μπορούσαν να αναφερθούν, μεταξύ άλλων, ότι χρειάζεται αλλαγή στην  νοοτροπία των εργοδοτών, ο επιμερισμός των προκαταλήψεων και τις  φοβίες, καθώς και την έλλειψη ευαισθησίας σε συνδυασμό με τον ο ελλιπή κρατικό έλεγχος, και η μη επιβολή κυρώσεων στους φορείς. Θα μπορούσα να σας μιλάω για ώρες αλλά πιστεύω ότι άγγιξα κάποια από τα πιο σημαντικά θέματα που σας απασχολούν. Σας εύχομαι καλή δύναμη στο πολύ δύσκολο έργο σας και σας υπόσχομαι ότι θα στηρίξω και προσωπικά τις προσπάθειες σας για ένα καλύτερο ελπιδοφόρο μέλλον.