Loading...
 Start Page
Άρθρο του Νίκου Νικολόπουλου (*)  Η στρατηγική της Ελλάδας και η οικονομική κρίση στην Τουρκία

Η Τουρκία τα προηγούμενα χρόνια, έγινε η αγαπημένη των ξένων δανειστών και βίωσε μια μεγάλη εισροή ξένων κεφαλαίων για αρκετά χρόνια. Το κρίσιμο είναι πως το χρέος της αποτιμάται σε δολάρια, όχι σε εγχώριο (που είναι και ο λόγος που οι ΗΠΑ, οι οποίες δέχτηκαν και αυτές μεγάλες εισροές στο παρελθόν, δεν είναι εξίσου ευάλωτες). Σε κάποιο σημείο ωστόσο το «πάρτι» της Τουρκίας τελείωσε. Δεν έχει τόση σημασία τι προκαλεί την απότομη διακοπή στον ξένο δανεισμό: μπορεί να είναι γεγονότα στο εσωτερικό, όπως το να τοποθετείς το γαμπρό σου (όπως έκανε ο Ερντογάν) ως Υπουργό Οικονομικών, μπορεί να είναι μια αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων, μπορεί να είναι η ευρύτερη γεωπολιτική της στάση.

Όποιες κι αν είναι οι αιτίες, το κρίσιμο είναι ότι το ξένο χρέος έχει καταστήσει την οικονομία της πλήρως επίφοβη για χρεωκοπία. Η απώλεια εμπιστοσύνης προκαλεί πτώση στο νόμισμα της. Αυτό κάνει πιο δύσκολο να αποπληρωθούν τα χρέη της σε ξένο νόμισμα. Αυτό πλήττει την πραγματική οικονομία και μειώνει ακόμα περισσότερο την εμπιστοσύνη, οδηγώντας σε περαιτέρω πτώση το νόμισμα της και ούτω καθεξής.

Ήδη βλέπουμε ότι μπροστά στην καταστροφή, το καθεστώς Ερντογάν «ρίχνει» γέφυρες στην Ευρώπη, αφού γνωρίζει ότι με τους νέους «λυκοσυμμάχους» του, τη Ρωσία, το Ιράν κτλ δεν μπορεί να αποτρέψει την οικονομική καταστροφή που πλησιάζει ραγδαία.

Στο πλαίσιο αυτό τοποθετείται και η αναπάντεχη απόφαση του να απελευθερώσει τους δύο Έλληνες ομήρους, οι οποίοι κρατούνταν όμηροι επί πάνω επί πέντε μήνες χωρίς κανένα κατηγορητήριο. Το καθεστώς Ερντογάν εφαρμόζει τακτικές ομηρίας ξένων υπηκόων εδώ και δύο χρόνια ακριβώς όπως έκαναν βάρβαροι πολέμαρχοι κατά το μεσαίωνα, απαιτώντας λύτρα ή ανταλλάγματα. Βεβαίως στο σημερινό παγκόσμιο πολιτικό γίγνεσθαι τέτοιες μέθοδοι δεν αρμόζουν σε πολιτισμένες χώρες, οι οποίες μετέχουν σε διεθνείς οργανισμούς ή στρατιωτικές συμμαχίες. Απέχουν δε, έτη φωτός από το να είναι υποψήφιες προς ένταξη χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την Ελλάδα ο Ερντογάν και το καθεστώς του αποτελούν μία ευκαιρία. Ίσως ακούγεται περίεργη μία τέτοια τοποθέτηση. Ωστόσο πρόκειται για έναν άνθρωπο που στην προσπάθεια του να «θεοποιηθεί», έχει καταφέρει αυτό που για την Ελλάδα ήταν το ζητούμενο επί δεκαετίες: να απομονωθεί η Τουρκία.

Δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι επί των ημερών του Κεμαλικού καθεστώτος ήταν που έπεσε θύμα ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου, της Κύπρου και «γκριζαρίστηκαν» περιοχές της ίδιας της Ελλάδας όπως η Θράκη και το Αιγαίο. Με τους Κεμαλιστές στην εξουσία, η Ελλάδα έβρισκε πάντα «τοίχο» αδιαφορίας στους συμμάχους της όταν κάθε φορά υφίστατο την επίθεση του Τουρκικού επεκτατισμού. Οι Κεμαλιστές αποτελούσαν πιστά εκτελεστικά όργανα του ΝΑΤΟ και των συμφερόντων του με αποτέλεσμα η Ελλάδα να χάσει σταδιακά τη γεωπολιτική της σημασία έναντι της Τουρκίας, ειδικά μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ. Να γιατί το καθεστώς Ερντογάν αποτελεί «μία σημαντική ευκαιρία» για τη χώρα μας. Ο Ερντογάν είναι ο άνθρωπος που με τη μεγαλομανία του κατόρθωσε να μεταβάλει την Τουρκία από πιστό «τσοπανόσκυλο» της Δύσης σε έναν αχειραγώγητο λύκο που προσπαθεί να «δαγκώσει» ακόμη και την ίδια την Αμερική. Τα προηγούμενα χρόνια το βαθύ Αμερικανικό κράτος συγχωρούσε ή και κάλυπτε την επιθετικότητα και τον επεκτατισμό των Τούρκων εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Σήμερα όμως βλέπουν και οι ίδιοι ότι η «προστατευόμενη» τους είναι πια αχαλίνωτη.

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ιστορική θετική συγκυρία για τη χώρα μας. Μία συγκυρία που παρουσιάζεται μία φορά στα εκατό χρόνια μέσα στην χιλιετή κακή ιστορία μας με τους Τούρκους επιδρομείς. Στην κατάσταση που βρίσκεται η Τουρκία, απομονωμένη, μπροστά στην οικονομική καταστροφή, με ηγέτη της έναν μεγαλομανή «ακροβάτη» που θεωρεί τον εαυτό του ισόβιο Ηγεμόνα της, ίσως να έχουμε τις μόνες σημαντικές προοπτικές στην κατεύθυνση διευθέτησης χρόνιων θεμάτων του Ελληνισμού.

 

Η Ελλάδα όμως πρέπει επιτέλους να θέσει χωρίς δισταγμό και ηττοπάθεια στην Ευρωπαϊκή ατζέντα όλα τα θέματα που επί δεκαετίες οι Τούρκοι χρησιμοποιούν για να αποσπάσουν γεωπολιτικά, οικονομικά και εδαφικά οφέλη εναντίον μας. Ο Ερντογάν έχει σήμερα τεράστια ανάγκη να διασώσει το καθεστώς και τον εαυτό του και γι αυτό επαναπροσεγγίζει την Ευρώπη και δη την Ελλάδα. Η επιστροφή των απαχθέντων στρατιωτικών δεν ήταν όμως κίνηση καλής θέλησης, όπως κάποιοι αναλυτές λένε, αλλά μία υποχρέωση του που την καθυστερούσε επί 5 μήνες. Μόνο αυτή είναι η σωστή και αξιοπρεπής ανάγνωση των γεγονότων όταν απέναντι σου έχεις έναν εκβιαστή απαγωγέα.

Η Ελλάδα δεν πρέπει να συναινέσει σε κανένα Ευρωπαϊκό οικονομικό πρόγραμμα βοήθειας προς την Τουρκία, χωρίς απτά ανταλλάγματα. Η Ελλάδα πρέπει να θέσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τις αυτονόητες προϋποθέσεις που μόνο εφόσον εκπληρωθούν υπό την μορφή ενός μνημονίου-συμφωνίας, η Τουρκία θα μπορεί να λάβει οικονομική βοήθεια από Ευρωπαϊκές χώρες. Το ίδιο πακέτο προϋποθέσεων πρέπει να τεθεί και υπόψη τόσο της Καγκελαρίου Μέρκελ, όσο και του Προέδρου της Γαλλίας σε περίπτωση που οι Τούρκοι σκεφθούν να παρακάμψουν την ΕΕ και να κινηθούν σε επίπεδο διμερών συμφωνιών με Γερμανία και Γαλλία. Οι προϋποθέσεις που πρέπει να υλοποιήσει η Τουρκία είναι οι εξής:

Α) να αναγνωρίσει αμέσως την Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία είναι άλλωστε μέλος της ΕΕ και να αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής. Πως άλλωστε θα δικαιολογηθεί η οικονομική βοήθεια προς μία χώρα που χρηματοδοτεί στρατεύματα κατοχής εναντίον μίας άλλης χώρας όπως είναι η Κύπρος, που μάλιστα θα τη δανείζει!

Β) να διευθετήσει αμέσως με την Ελλάδα το θέμα της ελληνικής και ευρωπαϊκής ΑΟΖ στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου (Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας)

Γ) να άρει πάραυτα το Casus Beli που έχει ψηφίσει, στην περίπτωση που η χώρα μας επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα ως δικαιούται βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Δ) να διαλύσει πάραυτα και για όσο βρίσκεται εντός ΝΑΤΟ τη λεγόμενη «Στρατιά του Αιγαίου», η οποία σχηματίστηκε προσχηματικά ως δήθεν αμυντικός σχηματισμός το 1975, παρά το γεγονός ότι δημιουργήθηκε μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο και διαθέτει ισχυρές αμφίβιες δυνάμεις σαφούς επιθετικού χαρακτήρα, απειλώντας ευθέως τα ελληνικά νησιά.

Ε) να υπογράψει πρωτόκολλο άμεσης επανεισδοχής όλων των προσφύγων που διασώζονται στο Αιγαίο και που φθάνουν στα ελληνικά νησιά.

ΣΤ) να απορρίψει δημοσίως και πλήρως τη στρατηγική περί «γκρίζων ζωνών» και δεσμευθεί για την άμεση και πλήρη υλοποίηση των όρων της συνθήκης της Λωζάννης συμπεριλαμβανομένων των άρθρων περί των ελληνικών μειονοτήτων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου.

 

Με τη σημερινή κατάσταση στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, με την Αμερική να αλλάζει στάση μετά από τρεις δεκαετίες περίπου θέλοντας να ανακτήσει πλέον τη θέση της ως πρώτη δύναμη σε ένα κόσμο επίδοξων αμφισβητιών αυτής, η Ελλάδα στέκει ως η μόνη επί 70 χρόνια αταλάντευτη σύμμαχος τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Είναι ακριβώς λοιπόν η σωστή στιγμή να απαιτήσουμε και να λάβουμε, τόσο από την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και από το ΝΑΤΟ, πλήρη εξασφάλιση των συμφερόντων μας, τα οποία βάναυσα η Τουρκία επί δεκαετίες καταστρατηγεί. Οφείλει η ελληνική εξωτερική πολιτική να αδράξει την ευκαιρία, να επανατοποθετήσει τη στρατηγική της πέραν και μακριά από την παρωχημένη στρατηγική του «εξευρωπαϊσμού» της Τουρκίας και να θέσει στο τραπέζι με αυτοπεποίθηση τα πραγματικά διαχρονικά προβλήματα που δημιουργεί ο Τουρκικός επεκτατισμός. Με έναν Ερντογάν ισχυρό εντός Τουρκίας, αλλά απομονωμένο και οικονομικά αναιμικό διεθνώς, η Ελλάδα έχει καλές προοπτικές αρκεί να μην ενδώσει, να μην δώσει την πολυπόθητη για τους Τούρκους σήμερα στήριξη, χωρίς να πάρει σαφή ανταλλάγματα.

 

 

(*) Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι ανεξάρτητος Βουλευτής Αχαΐας και Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος

Πολιτικό Γραφείο Πάτρα:
Διεύθυνση: Μιαούλη 48, Πάτρα
Τηλέφωνο: 2610344700 και 2610344702
 
Επίσημη Ιστοσελίδα Κόμματος:

Ακολουθείστε μας στα Social Media


@ninikolopoulos

© Copyright 2009 - 2024 Νίκος Ι. Νικολόπουλος