Άρθρα

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ,

ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ

Τους εξοδούχους του στρατού θυμίζει η «απαλλαγή» μας από το τρίτο μνημόνιο. Δύο ώρες ελεύθεροι και μετά πάλι στο στρατόπεδο. Και τανάπαλιν. Ας μην βαυκαλίζονται οι κυβερνώντες με διαβεβαιώσεις περί οριστικής και ανεπίστρεπτης εξόδου μας από τα μνημόνια. Εντός, εκτός και επί τα αυτά θα βρισκόμαστε, δυστυχώς για μερικά χρόνια ακόμα.

Φτάσαμε σήμερα 21 Αυγούστου στον τερματισμό του τριετούς επώδυνου κύκλου και την έναρξη μιας καινούριας περιόδου «ελπίδας».

Υπό παρακολούθηση μεν και με μαρκάρισμα και ελέγχους ποσοτικής και ποιοτικής εφαρμογής των συμφωνηθέντων, αλλά φθάσαμε πάντως στο τέλος του προγράμματος που σηματοδοτεί μια πολύ σημαντική και ιστορική στιγμή.

Ουδέποτε η Ελλάδα ήταν απαλλαγμένη από χρέη προς ξένους δανειστές μας, δυνάστες, φίλους και εχθρούς. Και τα αποπλήρωνε, άλλοτε με λιγότερη και άλλοτε με μεγαλύτερη κοινωνική αδικία. Τούτη τη φορά, όμως, των τελευταίων 9 χρόνων, τίποτα δεν μοιάζει με τα «δούναι και λαβείν» του Ελληνικού Κράτους, κατά τη διάρκεια των δύο προηγουμένων αιώνων.

Το σύγχρονο πρέσινγκ των δανειστών μας έγινε με «επιστημονικό» τρόπο και με μεθόδους που δεν αφήνουν περιθώρια για να διαφύγουμε σύντομα από την σκληρή, πολύχρονη επιτροπεία.

Όταν ένας λαός έχει φθάσει στα όρια της παράκρουσης, η όποια ωραιοποίηση των επερχομένων, μετά την «έξοδό» μας από τα μνημόνια, δεν έχει νόημα. Τι θα συμβεί, δηλαδή, την επόμενη- ας πούμε- τριετία, που θα κάνει ευδιάκριτη τη διαφορά της ζωής μας από τον «μνημονιακό παγετώνα» που ζούμε τώρα; Θα επανέλθουν οι μισθοί στα στάνταρς της προηγούμενης δεκαετίας; Θα έλθουν οι συντάξεις στα όρια της αξιοπρέπειας; Θα μειωθεί η ανεργία στο 8-10%; Θα μετατραπεί η Ελλάδα σε αναπτυξιακό παράδεισο; Η κοινωνική μέριμνα θα προσεγγίσει τα επίπεδα των χώρων της βόρειας Ευρώπης;

Η ανάπτυξη της υπερχρεωμένης οικονομίας θέλει καινοτόμες πρωτοβουλίες και επενδύσεις.

Ο διεθνής τύπος αναφέρεται στην ελληνική έξοδο με μακροσκελείς αναλύσεις και ρεπορτάζ, σημειώνοντας τις νέες προοπτικές, αλλά και τα προβλήματα που προκάλεσε στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία η 9χρονη κρίση χρέους.

Έτσι, λοιπόν, εμείς αυτό το «ναι μεν αλλά» οφείλουμε να το μετατρέψουμε σε δύναμη προοπτικής.

Στα χέρια μας έχουμε άλλωστε μόνον προοπτικές, που όμως η ευόδωση των προοπτικών αυτών εξαρτάται από τις πολιτικές μας επιλογές.

Έχει δικαίωμα η δόλια η Πατρίδα και ο καταδυναστευμένος λαός να πάρουν μία ανάσα για να πορευτούμε με βάση έναν νέο εθνικό οδικό χάρτη στο ξέφωτο, χωρίς άλλους «κύκλωπες», αλλά και χωρίς άλλους λωτοφάγους.

Δεν εννοώ να προσποιούμαι και να γίνομαι παραπλανητικά ευχάριστος στους συμπατριώτες μου. Κι ούτε ο τόπος θα επισπεύσει την στροφή προς την κανονικότητα, αν πρώτα δεν «καθαρίσει τα πιάτα του» με το γκουβέρνο, που «σφαγίασε» ελπίδες και όνειρα εκατομμυρίων Ελλήνων. Ο Σημίτης, ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Τσίπρας για το εφιαλτικό πρώτο εξάμηνο του 2015 και προγενέστερα κατ’ αναλογία, την οποία έχει προσδιορίσει ο λαός, όσοι κυβέρνησαν, έχουν τεράστιες ευθύνες και είναι βέβαιο ότι θα πληρώσουν τα επίχειρα της ιστορίας. Δεν θα ήταν δε, άτοπο αν κάποιοι απ’ αυτούς «εξοικειώνονταν» με τα σίδερα της φυλακής. Το ίδιο αναλογεί και στους πάτρωνές τους, ολιγάρχες του τόπου, που κατέστησαν τη διαφθορά ως το… δημοφιλέστερο σπορ της επιχειρηματικής δράσης τους.

Η Ελλάδα δεν πρόκειται να βρεθεί στην αφετηρία μιας νέας εποχής του κόπου, του μόχθου αλλά και της- βραδείας έστω- επιβράβευσης των προσπαθειών της, αν δεν αποκηρύξει έμπρακτα τον πολιτικό αμοραλισμό και τον νοσηρό σφιχταγκάλιασμα της εκάστοτε εξουσίας με τους δύο πυλώνες της συμφοράς του τόπου, που είναι φυσικά τα κομματικά κατεστημένα και το «μακρύ χέρι» που απλώνουν οι νταβατζήδες στα ταμεία του Κράτους.

Και τώρα αρχίζουν νέα ζόρια.

Φεύγουμε από τους «τοκογλύφους» Ευρωπαίους εταίρους – δανειστές μας και απευθυνόμαστε για τον δανεισμό μας στις αγορές.

Οι γνώστες της κατάστασης στέκονται με αυστηρές προειδοποιήσεις για ό,τι μπορεί να μας περιμένει στο μακρύ μεταμνημονιακό τούνελ που από σήμερα μπαίνουμε.

Πάντα γοήτευαν οι λέξεις που θέριευαν την ελπίδα του λαού. Λέξεις και φράσεις όπως αλλαγή, ανατροπή, ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, εθνική κυριαρχία.

Τους επόμενους καιρούς αυτές οι λέξεις θ’ αποκτήσουν το πραγματικό νόημά τους, μόνο αν υπηρετηθούν από Έλληνες πατριώτες, μαζί και μπροστά με τη νέα γενιά.

Ευθύνη κυβέρνησης επί του παρόντος για το τι μπορεί να κάνει αφ’ εαυτής δηλαδή να ακολουθήσει την δική της πολιτική…

Ειδάλλως θα αποκαλυφθεί η δική της ρηχότητα και ανικανότητα.

Όπερ έδει δείξαι.