Ερωτήσεις 2013

ΑΡ.ΠΡΩΤ.:962/27-8-13

ΕΡΩΤΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Η προσπάθεια του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και των πρόθυμων της μιντιακής διαπλοκής να διαμορφώσουν μια εικόνα μεγάλης επιτυχίας και να εμφανίσουν εικόνα διεξόδου ακόμα και ένα μήνα μετά τη συνάντηση Ομπάμα-Σαμρά ως , ένα φως στο τούνελ, μια ελπίδα στον απελπισμένο ελληνικό λαό, καταντά ιδιαιτέρως προκλητική.
Πιστεύουν ότι αρκεί μια χλιαρή δήλωση κατά της λιτότητας και μία ευχή για την ανεργία, για να μπει ξανά η Ουάσινγκτον στις καρδιές της ελληνικής κοινωνίας.
Έτσι εξακολουθούν τα συστημικά ΜΜΕ και τα όργανα της μνημονιακής προπαγάνδας να εμφανίζουν τον Σαμαρά και τον Ομπάμα, να κάνουν αντιπολίτευση στον εαυτό τους, να κατακρίνουν τη λιτότητα και να ζητούν ανάπτυξη.

Φτάνει πια το δούλεμα, φωνάζει ο απελπισμένος κόσμος απευθυνόμενος προς τον ο Α. Σαμαρά που παριστάνει εδώ και ένα χρόνο τον Πρωθυπουργό της χώρας.

Τον παριστάνει αφού ο ίδιος διαφωνεί λέει κατά καιρούς με την πολιτική που εφαρμόζει η δική του κυβέρνηση! Και όμως  εμφανίζεται «αποφασισμένος» για να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις, τις μεταρρυθμίσεις και τις «σκληρές αποφάσεις», όπως άλλωστε, ανέφερε (θετικά) και ο Ομπάμα, ότι του υπεσχέθη ρητά και κατηγορηματικά στην συνομιλία που είχαν «ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΟΙ ΔΥΟ ΤΟΥΣ».
Αλλά και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πάει πολύ να δηλώνει αθώος του αίματος.

 Δεν είναι το ΔΝΤ, που ως μέλος της τρόικας, διαμόρφωσε, απαίτησε και ελέγχει με τον πιο άτεγκτο τρόπο την υλοποίηση των καταστροφικών για τους εργαζόμενους και το λαό, μνημονίων;

Δεν παίζουν οι ΗΠΑ πρωταγωνιστικό ρόλο στο ΔΝΤ;

Δεν έχουν συμφωνήσει σε όλα τα σφαγιαστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στον ελληνικό λαό;

 Που ήταν όλον αυτό τον καιρό ο Ομπάμα; 

Άλλωστε δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι ο Ομπάμα το πρώτο πράγμα που τόνισε είναι ότι πρέπει να υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις και μετά βλέπουμε. 

Δηλαδή, αυτοκτονήστε πρώτα και μετά θα …έρθει, εάν έρθει, η ανάπτυξη.
-Λιτότητα ή ανάπτυξη, και όχι Γερμανία ή ΗΠΑ είναι αυτό το δίλημμα που έχουμε μπροστά μας! 
Αυτό που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ο λαός στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, δεν είναι απλά μια επίθεση λιτότητας σε διάφορες παραλλαγές, όπως παλιότερα.
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια ολοκληρωτικού χαρακτήρα λυσσαλέα επίθεση των κερδοσκόπων που προκαλούν με την απληστία και την απουσία ελέγχου των κερδοσκοπικών τους τάσεων στην πλάτη των εργαζομένων.

Ταπεινώνουν ποιοτικά σε όλους τους τομείς την θέση της εργασίας, με ένταση της εκμετάλλευσης και της αρπαγής, με καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων.
Η δημοσιονομική πειθαρχία, η καταπολέμηση των ελλειμμάτων σε συνδυασμό με την κάλυψη των αναγκών των τραπεζών και των μονοπωλίων, έγιναν η Βίβλος των μνημονιακών κυβερνήσεων, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές, που προκύπτουν από τους ιδιαίτερους στόχους (και περιορισμούς) που έχει κάθε ιδεολογική παράταξη της συγκυβένησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

 Διαφορές υπάρχουν, διαφορετικές μορφές διαχείρισης, αλλά η στρατηγική της ύφεσης παραμένει ίδια.

Η Γερμανία με τη Δημοσιονομική Σταθερότητα θέλει να αλυσοδέσει τους λαούς της Ευρώπης και να διαμορφώσει μια γερμανική Ευρώπη (στόχο στον οποίο φυσικά αντιτάσσεται η Ουάσινγκτον, χωρίς όμως να συναντιούνται τα συμφέροντά της με αυτά του ελληνικού λαού). Οι ΗΠΑ με την πιο ευρεία επεκτατική νομισματική πολιτική θέλουν να εδραιώσουν τη θέση τους ως παγκόσμια μπάνκα και να αιμοδοτήσουν την κερδοφορία της Ομοσπονδιακής τους Τράπεζας,ανακτώντας την κυρίαρχη θέση που είχαν μέχρι πρόσφατα λόγω της σύνδεσης πετρελαίου – δολαρίου που όμως ακυρώνεται σιγά σιγά από τις άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες.
Όσο για το εργασιακό μοντέλο, οι ΗΠΑ ήταν η μητρόπολη των ελαστικών σχέσεων εργασίας που σήμερα αυτό φαίνεται να αναπτύσσεται ακόμα περισσότερο. 
Όπως και στη Γερμανία κερδίζουν έδαφος οι μίνι-τζομπς (οι μικροδουλειές, με μικρομισθούς κάτω των 400 ευρώ, όπως λέμε μικρογεύματα), έτσι και στις ΗΠΑ αυξάνονται ραγδαία οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης (λιγότερες από 30 ώρες την εβδομάδα), οι οποίοι έχουν φτάσει ήδη τα 28,23 εκατομμύρια, ενώ οι εργαζόμενοι πλήρους απασχόλησης ανέρχονται σε 116 εκατομμύρια.

 Με αυτό τον τρόπο καταπολεμά την ανεργία (η οποία είναι βεβαίως στο 7,4%) η κυβέρνηση Ομπάμα…
- Τι έδωσαν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα; Δεν έγινε σαφές, ούτε υπήρξε κάτι χειροπιαστό. 

Δεν φαίνεται ότι υπάρχει κάποια ροή αμερικανικών επενδύσεων.

Το σίγουρο όμως είναι ότι οι ΗΠΑ ζητούν συγκεκριμένα πράγματα από την Ελλάδα: 

Τη συνέχιση της εξυπηρέτησης μέσω της στρατηγικής βάσης της Σούδας (και όχι μόνο), έτσι ώστε να υποστηριχθεί κάθε επιθετικό πολεμικό σχέδιο της Ουάσινγκτον, όπως στο Ιράκ παλιότερα και τη Λιβύη πρόσφατα. Συρία, Λίβανος, Αίγυπτος, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική και στο βάθος Ιράν είναι βασικοί στόχοι ελέγχου, με κάθε μέσο (και πολεμικό).
Και σε αυτό ζητούν την ενεργητική στήριξη της Ελλάδας!

 Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι έτοιμη να τα δώσει όλα, κάνοντας την Ελλάδα συνένοχη σε αποτρόπαιες υποθέσεις και ανοίγοντας το δρόμο για επικίνδυνη πολεμική εμπλοκή. 

Ακόμα πιο ξεκάθαρη ήταν η απαίτηση της αμερικανικής διπλωματίας να εκδηλωθεί μια νέα διαδικασία «επίλυσης του Κυπριακού», σε μια ξαναζεσταμένη εκδοχή του τερατουργήματος του σχεδίου Ανάν.

Κι εδώ η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να υποσχέθηκε ότι θα μείνει πιστή, όπως έκανε και με την προώθηση του αγωγού ΤΑΡ που επιθυμούσε η Ουάσινγκτον, ματαιώνοντας οριστικά κάθε σκέψη για αξιοποίηση ρωσικού αερίου.

 Όπως επίσης ότι θα σπρώξει, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014, το άνοιγμα των ευρωπαϊκών – αμερικανικών εμπορικών σχέσεων, που επιθυμεί διακαώς η Ουάσινγκτον.
- Τελικά μήπως οι Αμερικανοί μας βοηθήσουν στην εξόρυξη και εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου; 

Από τις συναντήσεις, τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις των Αμερικανών τα πράγματα γίνονται πιο καθαρά:

Με την επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ελληνική κυβέρνηση απλά επαναπροσδιόρισε το ρόλο της ως χώρα μέλους του ΝΑΤΟ, αν και σήμερα η Συμμαχία αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα αποστολής και χρηματοδότησης.

Επειδή δεν μπορεί να περιμένουν οι Έλληνες εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός τίποτα θετικό!

Επειδή ο Ομπάμα δεν άναψε κανένα φως στο τούνελ, για το οποίο ο ελληνικός λαός αξίζει να υπομένει τις «θυσίες» και να περιμένει να ολοκληρωθεί η μνημονιακή καταστροφή. 

Κατόπιν όλων τούτων καλείστε να απαντήσετε στα παρακάτω συγκεκριμένα ερωτήματα:

• Εξυπηρετήθηκαν  και πως τα συμφέροντα της Ελλάδας με την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ;
• Υπήρξε η απαίτηση της αμερικανικής διπλωματίας να εκδηλωθεί μια νέα διαδικασία «επίλυσης του Κυπριακού», σε μια ξαναζεσταμένη εκδοχή του τερατουργήματος του σχεδίου Ανάν;
• Ποια τα χειροπιαστά αποτελέσματα της επίσκεψης στις ΗΠΑ σε οικονομικό, γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό επίπεδο;
• Μετά τις δηλώσεις σας για 4.7 τρις κυβικά μέτρα υδρογονανθράκων στον πρόεδρο Ομπάμα, μήπως η πολυπόθητη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους συνδεθεί με την εκμετάλλευση των  κοιτασμάτων υδρογονανθράκων;    
• Οι ΗΠΑ δεν θα εμποδίσουν την Αθήνα να προχωρήσει στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων ακόμα  και εάν δεν προηγηθεί συμφωνία με την Άγκυρα;
• Γιατί ο κ.Σαμαράς παραφούσκωσε τα πιθανά κοιτάσματα και «πούλησε» ότι στη νοτιοανατολική Μεσόγειο υπάρχει μια σημαντική πηγή για την ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης από τη Ρωσία;
• Παραμένουν κύριοι μοχλοί υποστήριξης των αμερικανικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο το Ισραήλ και η Τουρκία;
•  Αυτές οι χώρες συνιστούν τους στρατηγικούς εταίρους των Ηνωμένων Πολιτειών;
• Τι μπορεί να δώσουν οι ΗΠΑ στην Ελλάδα;
• Μήπως οι Αμερικάνοι μας βοηθήσουν στην εξόρυξη και εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων φυσικού αερίου; 
• Ο κ. Σαμαράς δεσμεύθηκε ότι θα σπρώξει, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014, το άνοιγμα των ευρωπαϊκών – αμερικανικών εμπορικών σχέσεων, που επιθυμεί διακαώς η Ουάσινγκτον;
• Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου είναι έτοιμη να τα δώσει όλα, κάνοντας την Ελλάδα συνένοχη σε αποτρόπαιες υποθέσεις και ανοίγοντας το δρόμο για επικίνδυνη πολεμική εμπλοκή,  μέσω της στρατηγικής βάσης της Σούδας (και όχι μόνο), έτσι ώστε να υποστηριχθεί κάθε επιθετικό πολεμικό καταστροφικό σχέδιο της Ουάσινγκτον;
• Υπάρχει κάποια ροή αμερικανικών επενδύσεων;
• Οι ΗΠΑ παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο ΔΝΤ;
• Δεν είναι το ΔΝΤ, που ως μέλος της τρόικας, διαμόρφωσε, απαίτησε και ελέγχει την υλοποίηση των μνημονίων;
• Οι ΗΠΑ δεν έχουν συμφωνήσει σε όλα τα σφαγιαστικά μέτρα που έχουν επιβληθεί στον ελληνικό λαό; 
• Εάν όχι, που έχουν καταγραφεί οι διαφωνίες τους;

Ο ερωτών Βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Βουλευτής Αχαΐας