Ερωτήσεις 2019

Αρ.  Πρωτ.  5472  /  07-02-2019

Ερώτηση προς τον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης

1. Με την Οδηγία 2006/112/ΕΚ, όπως ισχύει, καθορίζεται το πλαίσιο εφαρμογής του φόρου προστιθέμενης αξίας από τα κράτη μέλη της Ε.Ε, ενώ με τα άρθρα τα άρθρα 72 έως και 89 της ανωτέρω οδηγίας καθορίζεται η βάση επιβολής του φόρου. Στο άρθρο 90 της ανωτέρω οδηγίας ορίζεται ότι «1. Σε περίπτωση ακύρωσης, καταγγελίας, λύσης, ολικής ή μερικής μη καταβολής, ή μείωσης της τιμής, που επέρχεται μετά την πραγματοποίηση της πράξης, η βάση επιβολής του φόρου μειώνεται ανάλογα, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από τα κράτη μέλη. 2. Σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη καταβολής της τιμής, τα κράτη μέλη μπορούν να παρεκκλίνουν από τη διάταξη της παραγράφου 1.»
2. Με την πρόσφατη νομολογία του ΔΕΕ επί της υποθέσεως C-246/16 σε προδικαστικό  ερώτημα  ως προς τη συμβατότητα του Ιταλικού νομοθετικού καθεστώς με το δίκαιο της Ένωσης και ιδίως με τις αρχές της ουδετερότητας του Φ.Π.Α., της αποτελεσματικότητας και της αναλογικότητας, διέλαβε ότι αφενός από το ίδιο το γράμμα του άρθρου 90 παρ. 2 της Οδηγίας Φ.Π.Α. συνάγεται ότι αν και τα κράτη μέλη έχουν τη δυνατότητα παρέκκλισης από την προβλεπόμενη στην παρ. 1 διόρθωση της βάσης επιβολής του φόρου, δεν παρέχεται σε αυτά η δυνατότητα να αποκλείουν εντελώς τη διόρθωση αυτή και αφετέρου ότι η δυνατότητα παρέκκλισης δεν μπορεί να βαίνει πέραν της αβεβαιότητας εξόφλησης της απαίτησης.

3. Πλην όμως στην Ελληνική νομοθεσία δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την εφαρμογή του άρθρου 90 παρ. 2 της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ. Συγκεκριμένα με την ΠΟΛ 1069/1-6-2016 κοινοποιήθηκε η με αριθμό 129/2015 Γνωμοδότηση ΝΣΚ με την οποία έγινε αποδεκτό ότι «Η διάταξη του άρθρου 19 παρ. 5α του Κώδικα ΦΠΑ (N. 2859/2000), περί μείωσης της φορολογητέας αξίας σε περίπτωση ολικής ή μερικής μη πληρωμής του τιμήματος, είναι εφαρμοστέα, μετά την κατάργηση των άρθρων 46 και 46α του N. 1892/1990, μόνο στις περιπτώσεις υπαγωγής της επιχείρησης στη διαδικασία ειδικής εκκαθάρισης του άρθρου 106 ια΄ του Πτωχευτικού Κώδικα…»4. Το άρθρο όμως 6 παρ. 14 του ν.4446/2016 (ΦΕΚ Α 240 22.12.2016) καταργήθηκε το άρθρο 106 περ. ια του πτωχευτικού κώδικα, αφήνοντας την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 19 του ν.2859/2000 γράμμα κενό. Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων διευκρίνισε με πρόσφατη εγκύκλιο ότι το ποσό των οφειλών που διαγράφεται λόγω εξυγίανσης και αντιστοιχεί στον ΦΠΑ θα μειώνει τα κέρδη της επιχείρησης ως διαγραφείσα απαίτηση. Δηλαδή, ο ΦΠΑ που δεν εισπράχθηκε θα αντιμετωπίζεται ως κόστος στη φορολογία εισοδήματος, κατά παράβαση της αρχής της ουδετερότητας του συγκεκριμένου φόρου που προβλέπει το ευρωπαϊκό δίκαιο.

Ως εκ τούτου, ενάντια στην άνω οδηγία και στην ανάγκη να δημιουργηθεί ενιαίος χώρος Φ.Π.Α στην ΕΕ και παρά το γεγονός ότι εξ αιτίας της γενικότερης οικονομικής κρίσης έχουν αυξηθεί οι επισφάλειες στις συναλλαγές, δεν παρέχεται η δυνατότητα ανάκτησης του αποδοθέντος Φ.Π.Α και διόρθωσης της φορολογητέας βάσεις σε περίπτωση ματαίωσης καθ’ οιονδήποτε τρόπο της πράξης, ουσιαστικά της εισπράξεως του ποσού της συναλλαγής.

5. Με την κρίση που συνεχίζει και πλήττει την Ελληνική Επιχειρηματικότητα, πολλές υγιείς επιχειρήσεις, βαρύνονται με ΦΠΑ, φόρο εισοδήματος κ.λ.π ακόμα και για απαιτήσεις που δεν έχουν εισπράξει, ενώ είναι συχνό και το φαινόμενο οι διαχειριστές αυτών, να κατηγορούνται ακόμα και με βαρύτατες κατηγορίες, για μη καταβολή Φ.Π.Α, χρεών προς το Δημόσιο για χρήματα που ποτέ δεν εισέπραξαν. Παράλογο δε είναι και το γεγονός, ότι το Ελληνικό κράτος να ζητά φορολογική ενημερότητα από τους πολίτες, για να εισπράξουν χρήματα από το Ελληνικό Δημόσιο, πλην όμως να αδυνατούν αφού οι οφειλές τους προέρχονται από το ίδιο το Κράτος.

*  Σύμφωνα με τα ανωτέρω η Ελληνική Νομοθεσία έρχεται σε αντίθεση με την άνω οδηγία και με τις αποφάσεις του ΔΕΕ. Τι προτίθεται να πράξετε για την τήρηση της νομιμότητας και για την προστασία της Επιχειρηματικότητας.

 Ο Ερωτών Βουλευτής

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος