Ομιλίες

Κυρίες και κύριοι,

Η συνεδρίασή μας διεξάγεται κάτω από μια βαριά κοινωνική και πολιτική ατμόσφαιρα.
Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση αλλάζει τα πάντα χωρίς διάλογο, χωρίς συναίνεση χωρίς σοβαρό προγραμματισμό τους όρους ζωής για εκατομμύρια Έλληνες πολίτες.
Αλλαγές ναι, αλλά όχι αλλαγές στο πόδι.
Ζητούμε διαρθρωτικές αλλαγές που θα φέρουν ανταγωνιστικότητα, ανάκαμψη και ελπίδα.
Όχι θυσίες χωρίς αντίκρισμα, χωρίς προοπτική.

Η διαδικασία του κατεπείγοντος, εκτός των άλλων, ουσιαστικά ακυρώνει κάθε έννοια κοινοβουλευτικού διαλόγου, καθώς αποτελεί μια μορφή κοινοβουλευτικής εκτροπής.
Σήμερα επιχειρείται ένας εκρηκτικός συνδυασμός: δηλαδή, τρία νομοσχέδια -και μάλιστα κορυφαίας σημασίας- «πακετάρονται στη συσκευασία του ενός, με εξπρές διαδικασίες!

Οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις είναι γεγονός με πολλές κοινωνικές και οικονομικές παρενέργειες.
Ότι γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τις κλαδικές συμβάσεις και τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, ανήκουν πια στο παρελθόν.
Θυμάστε το σύνθημα: «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;».
Ε, λοιπόν, αυτό το σύνθημα μπορεί κάλλιστα να γίνει «σοσιαλισμός ίσον βαρβαρότητα», σε ότι αφορά την σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδος, ο πρόεδρος της οποίας, μάλιστα, είναι και ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο οποίος στήνει σκηνικό «γαλέρας", στο πλαίσιο της συμμόρφωσής της προς τας υποδείξεις των δανειστών.
Επέστρεψε στην Ελλάδα ως Πρωθυπουργός της χώρας για να βάλει ταφόπλακα στα εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών και να γίνει ο δημιουργός μιας χαμένης γενιάς.
Αναρωτιέμαι, αν θα παρουσιάσει αυτό το νομοσχέδιο στους σοσιαλιστές συναδέλφους του...

Δυστυχώς αισθάνομαι πως δεν έχουμε πολλά να πούμε εδώ μέσα.
Τα περισσότερα τα λέει ο λαός που εξεγείρεται και η κοινωνία που θα μαυρίσει εκείνους που της μαύρισαν το παρόν και το μέλλον, που αφού με υστεροβουλία αποκάλεσαν «Τιτανικό» την ελληνική οικονομία και προκάλεσαν το τσουνάμι της αφερεγγυότητας εις βάρος της χώρας μας, μετά έτρεξαν να βάλουν το ΔΝΤ στην ευρωζώνη και να υποθηκεύσουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.

Λυπάμαι, πραγματικά λυπάμαι, για το αγνό και γνήσια λαϊκό κομμάτι που όλα τα προηγούμενα χρόνια πίστεψε και εκφράστηκε μέσα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά όλοι βλέπουν πλέον ότι η σημερινή κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τις ιδεολογικές πηγές του ΠΑΣΟΚ, αλλά ούτε σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας είχε και έχει, ούτε προσανατολισμό.
Ή για να πω αυτό που πραγματικά πιστεύω, ο μόνος της προσανατολισμός ήταν το ξεθεμελίωμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης και η οπισθοχώρηση του τόπου 50 χρόνια πίσω.

Αυτό το ξεθεμελίωμα του κράτους πρόνοιας και δικαίου παρακολουθούμε.
Και τώρα, βλέπουμε και τον εξανδραποδισμό κάθε εργασιακής κατάκτησης.
Στην πραγματικότητα, φέρνει τη λοβοτομή του συνδικαλιστικού κινήματος και τη μετατροπή των εργαζομένων και ιδίως των νέων, σε σύγχρονους δουλοπάροικους».
Ποιος αμφιβάλλει για τις πραγματικές συνθήκες ζούγκλας που θα επικρατήσουν στην αγορά εργασίας, δεν αμφιβάλλει κανένας.
Ακούγοντας κάποιες δικαιολογίες, που όμως δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές από κανέναν.

Και πώς να γίνουν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όταν ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου που μιλούσε για «εργασιακό μεσαίωνα» και όλοι θυμάστε, το πάθος και την ένταση με την οποία δικαιολογούσε δήθεν την αποστροφή του για την εργασιακή μαθητεία, τα stage δηλαδή, φροντίζοντας μάλιστα ευθύς εξαρχής να εξαπολύσει ένα πογκρόμ διώξεων κατά όλων των παιδιών που δούλευαν με stage στο δημόσιο.
Τότε, ο κ. Παπανδρέου μας έκανε μαθήματα ηθικής.
Τότε μιλούσε για «μεσαίωνες»...
Και δυστυχώς, εκείνο το παραμύθι είχε και... δράκο.
Που η ελληνική κοινωνία τον βλέπει τώρα.
Τώρα, που με βάση αυτό το νομοσχέδιο, προβλέπεται 12μηνη δοκιμαστική περίοδος εργασίας για κάθε εργαζόμενο, εντός της οποίας μπορεί να καταγγελθεί η σύμβαση εργασίας και να απολυθεί ο εργαζόμενος χωρίς καμία αποζημίωση!
Αυτός είναι ο πραγματικός μεσαίωνας, κύριε Παπανδρέου!
Όπως είναι πραγματικός μεσαίωνας, σε μια εποχή που σε ολόκληρο τον πλανήτη, τα κράτη αναζητούν περισσότερους τρόπους παρεμβατισμού και κανόνων λειτουργίας των αγορών, στην Ελλάδα να μένει ανεξέλεγκτη η αγορά εργασίας και οι εργοδότες να έχουν στα χέρια τους και το «όπλο» των μαζικών απολύσεων.
Ο κοινωνικός αυτοματισμός θριαμβεύει.
Για να συμβεί όμως αυτό χρειάστηκε να βρεθούν οι "πρόθυμοι" οι οποίοι στο όνομα της...σωτηρίας της χώρας ισοπεδώνουν μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, όνειρα και οικογενειακούς προγραμματισμούς.
Η αγορά εργασίας, όπως και η αγορά χρήματος γενικότερα, λειτουργεί με άλλους κανόνες.

Βρείτε μου έναν εργοδότη που μπορεί να κάνει τη δουλειά του με λιγότερα χρήματα και δεν θα το πράξει.
Πείτε μου πόσοι εργαζόμενοι, μπροστά στον φόβο της απόλυσης και της απώλειας του μεροκάματου δεν θα λυγίσουν, ακόμα και μπροστά σε παράλογες απαιτήσεις;

Κυρίες και κύριοι,
Είμαι ο τελευταίος που θα πω ότι η χώρα δεν χρειάζεται μεγάλες τομές - ρήξεις και ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές.
Ανήκω άλλωστε στην παράταξη που πολεμήθηκε λυσσαλέα από την σημερινή κυβέρνηση όταν παλιότερα επιχείρησε να κάνει αυτές τις τομές.

Πράγματι στην αγορά εργασίας υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων, των οποίων ο πραγματικός μισθός προέρχεται από κάποιου είδους άτυπη «επιχειρησιακή συμφωνία» και όχι με βάση την εθνική συλλογική σύμβαση.

Όλα αυτά όμως, δεν σημαίνουν πως οι έχοντες την ευθύνη διακυβέρνησης του τόπου, μπορούν να ακυρώνουν τα πάντα και να μετατρέπουν σε ξέφραγο αμπέλι τις εργασιακές σχέσεις, σε μια κοινωνία που πάντα υπάρχουν και καλοί αλλά και κακοί. Δεν σημαίνει πως πρέπει να παίρνουμε ένα τσεκούρι και να αποκεφαλίζουμε όλους τους εργαζομένους, επειδή όντως υπάρχει μια μερίδα ευνοούμενων και πολύ υψηλά αμοιβομένων σε κάποιες υπηρεσίες.
Δεν σημαίνει πως αφήνουμε το κράτος σε ρόλο παρατηρητή ή πολύ περισσότερο, σε ρόλο... Νέρωνα!
Δηλαδή, βάζουμε φωτιά στην κοινωνία και την ώρα που αυτή καίγεται, εμείς.... τραγουδάμε!

Ναι. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μεγάλες τομές.
Αλλά ευθύνη μιας κυβέρνησης είναι αυτές να γίνονται με κοινωνική ευαισθησία και πρόνοια, ώστε οι επιχειρούμενες αλλαγές να μην έχουν χειρότερες συνέπειες για τους αδυνάτους.
Λίγες μόνο κουβέντες ακόμα, που κατά τη γνώμη μου, δείχνουν και μία άλλη αρνητική πτυχή, πέρα από τη κοινωνική, των νέων μέτρων.
Δείχνουν, ενδεχομένως, πως ακόμα και οι προσδοκώμενοι «θησαυροί» μπορεί να αποδειχθούν... «άνθρακες» αφού τελικά θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερη υστέρηση εσόδων και θα προσθέσουν έναν ακόμα κρίκο στην αλυσίδα της ύφεσης.
Το «ξεφούσκωμα» των μισθών χειροτερεύει την αγοραστική δυνατότητα χιλιάδων πολιτών.

Τα μέτρα που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις επίσης ανοίγουν ένα τεράστιο παράθυρο εισφοροδιαφυγής.
Αναρωτιέμαι, πως θα αντιμετωπίσουν στη κυβέρνηση, το ενδεχόμενο ενός μεγάλου κύματος... εικονικών επιχειρησιακών συμβάσεων.
Συμβάσεις, δηλαδή, που φαινομενικά και μόνο θα μειώνουν μισθούς, άρα και εργοδοτικές εισφορές!
Αναρωτιέμαι, πως θα αντιμετωπιστεί ένα νέο μεγάλο κύμα εικονικών και για συγκεκριμένο χρόνο, απολύσεων, ώστε με την μέθοδο των επαναπροσλήψεων, να επωφεληθούν οι εργοδότες από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Αν μελετήσουμε καλά τα νέα μέτρα, θα δούμε ότι ανοίγουν διάπλατα, πόρτες και παράθυρα για νομότυπους ελιγμούς των επιχειρηματιών, που όμως θα στοχεύουν κατάκαρδα στα εισοδήματα των εργαζομένων στα έσοδα του κράτους και του κρατικού συστήματος ασφάλισης.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τους τελευταίους μήνες, επέλεξε να στηρίξει την οικονομική της πολιτική σε ένα πυλώνα δημοσιονομικής πολιτικής (περιορισμός δαπανών και αύξηση των εσόδων), αυτή είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για την υπέρβαση της κρίσης.
Απαραίτητη και σημαντική είναι μία ολοκληρωμένη και αναπτυξιακή πολιτική.
Κι αν αυτό συμβεί όντως, τότε δεν θα μιλάμε απλά για μέτρα που στρέφονται ευθέως κατά της κοινωνίας, αλλά για μια «φούσκα» που έσκασε στα χέρια των εμπνευστών της.
Κυρίες και κύριοι,
Εν κατακλείδι, είμαι βέβαιος πως η κυβέρνηση εξαντλεί αυτές τις μέρες τα τελευταία αποθέματα του οξυγόνου της.
Και δυστυχώς γι' αυτή, το κάνει με τον ίδιο πάντα, οδυνηρό τρόπο για την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία.
Σας ευχαριστώ