Ομιλίες

Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω την εισήγησή με το άρθρο 93.
Εάν διαβάσετε τα πρακτικά των συζητήσεων της 24ης Ιουνίου στην Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών θα αντιληφθείτε γιατί υπάρχει μείζον πολιτικό θέμα.
Υπήρξαμε θεατές στο «σήριαλ» κυβερνητικές παλινωδίες και αντιφάσεις επί μνημονίων, Συμφωνιών και Συμβάσεων στο πλαίσιο του Μηχανισμού Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης.
.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
τροφοδότησε εντάσεις και στην πράξη απέτρεψε τα μέλη της επιτροπής από το να ασχοληθούν επί μακρόν και εις βάθος με τις κύριες και βασικές διατάξεις του Νομοσχεδίου.
Με λίγα λόγια τορπίλισε όλη την διαδικασία και βεβαίως η γραπτή παρέμβαση - τροπολογία, του κ. Υφυπουργού των Οικονομικών μας οδηγεί στην καταψήφιση.
Ομολογώ ότι η κυβέρνηση προσπάθησε να ξεπεράσει τις αντιδράσεις με τον γνωστό μοναδικό της τρόπο.
Πρότεινε να συμπληρώσουμε στο άρθρο 93 τη φράση «...η ισχύς των συμφωνιών και των συμβάσεων για την συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης, αρχίζει από την ημερομηνία υπογραφής τους» και συνέχιζε:
«Οι σχετικές συμβάσεις, οι συμφωνίες ή τα μνημόνια εισάγονται στην Βουλή για ενημέρωση και συζήτηση».
Η κατάληξη όμως έκρυβε πάλι την αντίφαση.

«Η ισχύς των δανειακών συμβάσεων που υπογράφονται στα πλαίσια λειτουργίας του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης αρχίζει από την δημοσίευση του νόμου που τις κυρώνει στην εφημερίδα της κυβέρνησης.».
Τα λέει όλα και τίποτα διαλέγετε και παίρνετε....
Έπεσαν οι μάσκες....
Ας διαλέξει ο καθένας το ρόλο που του ταιριάζει....
Ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών θα υπογράφει ανεξέλεγκτα διεθνείς συμβάσεις με τις οποίες θα αναλαμβάνει αμετάκλητα η χώρα επαχθέστατες υποχρεώσεις και πιθανότατα θα υπάρχουν ισχυρότατες ρήτρες.
Οι συμφωνίες και οι συνεπακόλουθες υποχρεώσεις θα ισχύουν αυτομάτως από την στιγμή της υπογραφής τους.
Όταν θα έρθει η στιγμή υλοποίησης των υποχρεώσεων θα το φέρνει στην Βουλή και θα μας λέει ότι είμαστε υποχρεωμένοι να κυρώσουμε την παρελκόμενη σύμβαση αλλιώς θα υποστούμε τις συνέπειες που αυτός μόνος του έχει αποδεχθεί, για λογαριασμό του Ελληνικού λαού.
Το άρθρο 93 κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καλό είναι να θυμηθούμε ότι αρχικά δημιουργήθηκε ως άρθρο 2.

Στο Νομοσχέδιο με τίτλο «Κύρωση της από 8 Μαΐου 2010 Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης, καθώς και του από 10 Μαΐου διακανονισμού χρηματοδότησης αμέσου ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
Ο τίτλος ψευδεπίγραφος, από τις 11Μαϊου 2010 με τον ν. 3487/2010 τρεις μέρες μετά, «η κύρωση» αντικαταστάθηκε από την «συζήτηση και ενημέρωση».
Δηλαδή αναλαμβάνει υποχρεώσεις ο Υπουργός Οικονομικών με μία εν λευκώ εξουσιοδότηση.

Στο άρθρο 93 δεν προβλέπετε ότι ο Υπουργός πρέπει, να παίρνει την κύρωση της Βουλής για το περιεχόμενο και τους όρους των υπογεγραμμένων πριν ή έστω μετά την υπογραφή της συμφωνίας ή της σύμβασης.
Για λόγους που μόνον η κυβέρνηση γνωρίζει μετέφερε αυτούσιο το εν λόγω άρθρο 2 στο συζητούμενο σήμερα Νομοσχέδιο ως εμβόλιμο άρθρο 93.
Για αυτό και σας είπα και να το ψηφίζαμε εμείς, εσείς σε λίγες μέρες θα το αλλάζατε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θα μου επιτρέψετε στο σημείο αυτό να σας διηγηθώ, μια προσωπική εμπειρία.
Όταν ήμουν νέος Βουλευτής επέλεξα κάποιους συνεργάτες.
Ένας εξ αυτών, ας πούμε Γιάννης, με είχε κερδίσει.
Προϊούσης της συνεργασίας μας όμως άρχισαν να δημιουργούνται δυσλειτουργίες.
Ο Γιάννης δεν κρατούσε σημειώσεις.
Αποτέλεσμα άλλα λέγαμε και άλλα γίνονταν.
Επέβαλα την τήρηση πρακτικών.
Πάλι όμως είχαμε προβλήματα.
Εργατικός αλλά τα μπέρδευε.
Πίστεψα ότι δεν έκανα σαφείς τους στόχους μας και την φιλοσοφία μας.
Για αυτό κάναμε ένα μνημόνιο ενεργειών, ας πούμε ένα μπίζνες πλαν.
Τα προβλήματα ίδια.
Απεδείχθη ότι το ενδιαφέρον του Γιάννη ήταν η θέση του στενού συνεργάτη.
Ο Γιάννης δεν ήξερε ούτε που πήγαινε ούτε ήταν, ούτε τι έπρεπε να κάνει εκεί που ήταν.
Προτιμούσε να είναι αρεστός, θα ‘θελε να είναι και χρήσιμος αλλά δεν μπορούσε.
Νομίζω ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ο Γιάννης.
Απεδέχθη το ρόλο αυτού που του λένε τι να κάνει, αλλά δεν βαστάει σημειώσεις.
Κάνει λάθος στην μετάφραση και πολλά τέτοια τραγελαφικά.
Γι αυτό ψηφίζουμε ένα Νόμο και σε λίγες μέρες αρχίζουμε σειρά τις τροποποιήσεις, επί των τροποποιήσεων.
Πάνε κι έρχονται και στο τέλος κανείς δεν ξέρει τι ισχύει.
Όπως και σήμερα
Πάντα κάνει κάτι λάθος γιατί βλέπει μόνο αυτό που είναι φανερό.

Δεν αντιλαμβάνεται ότι η κοινωνία δυσανασχετεί, όχι γιατί δεν είναι διατεθειμένη να κάνει θυσίες αλλά γιατί βλέπει ότι με τις παλινωδίες της κυβέρνησης και την άρνησή της να προχωρήσει σε πραγματικά διαρθρωτικά μέτρα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Το σχέδιο νόμου που συζητούμε σήμερα έχει δύο πτυχές.
Μία τεχνοκρατική και μία, αμιγώς πολιτική
Η τεχνοκρατική πτυχή του, με την οποία δεν διαφωνούμε αφορά στην προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας σε τρεις κοινοτικές οδηγίες που αφορούν το χρηματοπιστωτικό τομέα και τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά.

Πρέπει να κάνω καθαρό ότι η ΝΔ θεωρεί πως η ενσωμάτωση των οδηγιών στο εσωτερικό μας δίκαιο ενισχύει και οδηγεί σε μια καλά οργανωμένη αγορά με κοινούς κανόνες, θεσμούς και διαδικασίες και την καθιστά πιο λειτουργική, για να παρέχει αξιόπιστες υπηρεσίες με χαμηλό κόστος, ενώ επίσης ευνοεί τον ανταγωνισμό.
Πρέπει να συνεχίσουμε την πορεία ενοποίησης, κατά τομείς δραστηριότητας, μέσα στα πλάισια της ΕΕ.

Στο πρώτο μέρος, επιδίωξη είναι η ουσιαστική εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς κατά τρόπο που να εξασφαλίζει την ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων.
Στο δεύτερο μέρος γίνεται καθορισμός κανόνων και κριτηρίων για την προληπτική αξιολόγηση προτάσεων απόκτησης συμμετοχής σε πιστωτικά ιδρύματα, σε ασφαλιστικές και σε αντασφαλιστικές επιχειρήσεις, ενώ παράλληλα ενισχύεται η συνεργασία μεταξύ των ελληνικών αρμοδίων αρχών, με εποπτικές αρχές των άλλων κρατών - μελών.
Στο τρίτο μέρος βρίσκονται οι διατάξεις που τροποποιούν το ν.3601/2007. Και εδώ, κατά την γνώμη μας, βρίσκεται το μεγάλο πολιτικό ζήτημα που ούτε μπορούμε να προσπεράσουμε αβρόχοις ποσί, ούτε και μπορούμε να αποδεχτούμε.

Το άρθρο 93, αποτυπώνει μια βαθιά αντικοινοβουλευτική αντίληψη της νέας πολιτικής των «σκοτεινών θαλάμων», που εισήγαγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης και την λογική της υποτέλειας, που όχι μόνο δεν μπορούμε να δεχτούμε, αλλά και θα πολεμήσουμε.

Η Κυβέρνηση και ο κ. Παπανδρέου δείχνουν να τρέχουν νομοθετήματα που εξυπηρετούν τους δανειστές μας.
Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών αδυνατεί να ακολουθήσει την Κυβέρνηση σε επιλογές άκρατου ενδοτισμού στις εντολές της τρόικας, τα μέλη της οποίας αγνοούν παντελώς -όπως δείχνουν οι εντολές τους- τον δρόμο της ανάπτυξης.

Χωρίς ελπίδα, είναι αναπότρεπτη η κοινωνική έκρηξη στην οποία θα πρωτοστατήσουν όλοι όσοι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, συναινούν αλλά αρχίζουν ορθώς να απογοητεύονται, γι αυτό τώρα πρέπει να ξεκολλήσουν από την μελαγχολία και το σοκ με μία νέα πολιτική ελπίδας αξιοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες της Ελλάδος.

Κυρίες και κύριοι,
Η κυβέρνηση αποφάσισε, όχι μόνο να ακολουθήσει πιστά τον δρόμο που της δείχνει η τρόικα, αλλά και να συμπεριφέρεται ως... εντεταλμένος μάνατζερ μιας πολυεθνικής εταιρείας, ακολουθώντας μάλιστα τακτικισμούς που μετατρέπουν την Βουλή σε κομπάρσο κακοφτιαγμένων κυβερνητικών παραστάσεων.
Με τα νομοσχέδια που πάνε και έρχονται, που συμπληρώνονται και ξανασυμπληρώνονται στο «γόνατο.

Έφερε τροποποίηση με την οποία ανέφερε πως η Βουλή απλά θα.... ενημερώνεται για τις αποφάσεις.
Δηλαδή θα παριστάνει τον ακροατή του Υπουργού και διακοσμητικό στοιχείο!
Τα ερωτήματα που προκύπτουν - και τέθηκαν και κατά την διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην επιτροπή οικονομικών - ήταν και παραμένουν επίκαιρα:
Η επικύρωση από την Βουλή των Ελλήνων είναι μία περιττή διαδικασία;
Μήπως αποτελούν περιττό βάρος και οι Βουλευτές;
Φτάνει η υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών τέτοιου είδους συμβάσεις, ισχύουν αυτές;
Χωρίς να περνούν από την Βουλή;
Κατά την δική μας άποψη αυτές οι πολιτικές δεν έχουν μόνο στο στοιχείο της παλινωδίας και της προχειρότητας, είναι επικίνδυνες και ύποπτες.
Τίθεται ζήτημα σκοπιμότητας και ως εκ τούτου, ζήτημα ηθικής και πολιτικής τάξης.

Και για να είμαι πιο ξεκάθαρος:
Εμείς στην ΝΔ λέμε ναι, να κάνουμε αυτά που πρέπει, με τον τρόπο που πρέπει χωρίς όμως να αλλοιώσουμε την λειτουργία του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Χωρίς να διαλύσουμε την κοινωνία.
Η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» και κλαψουρίζει ότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, και ότι αυτή δεν είναι η δική τους πολιτική».
Τέρμα όμως τα παιχνιδάκια!
Να πάψει να κρύβεται πίσω από άλλους.
Έχει ακέραια την ευθύνη των καταστροφικών επιλογών, που οδηγούν την χώρα σε βαθύ οικονομικό παγετώνα.
Έχει την απόλυτη ευθύνη!
Αυτή η σοσιαλιστική κυβέρνηση που χωρίς καμία διαπραγμάτευση, υπέγραψε το μνημόνιο.
Άλλωστε ο τρόπος που αποδέχτηκε τον δανεισμό, την συγκρότηση των φανερών μηχανισμών, την έλευση της τρόικας που δείχνει ότι το οικονομικό επιτελείο ένιωθε πιο κοντά στα «δίκαια» των δανειστών της χώρας παρά στην ίδια την χώρα.
Όλο και περισσότεροι Έλληνες διαπιστώνουν τώρα ότι υπήρχε σχέδιο.
Η κυβέρνηση στο όνομα των αναγκών ενός ανύπαρκτου μονόδρομου, έλαβε μέτρα, που ορισμένοι στο εσωτερικό της πιστεύουν, ότι εξυπηρετούν την πατρίδα Ελλάδα, αλλά στην ουσία στρέφεται σε βάρος των εργαζομένων και γενικότερα των πιο αδύναμων και απροστάτευτων τμημάτων της κοινωνίας.

Δεν υπάρχει κανένα τμήμα από αυτά που να εξαιρέθηκε.
Η διεθνής κρίση έπρεπε να λειτουργήσει αυτομάτως ως εθνικός καταλύτης, για την επιλογή ορθολογικών και μη σπάταλων προτάσεων και πολιτικών.
Αντί αυτού το ΠΑΣΟΚ μας επέβαλε εθνικό αποτροπιασμό και μας οδήγησε σε αιματηρή κόλαση.
Μπήκαμε ήδη στον αυτόματο πιλότο που μας ορίζει το μνημόνιο του ΔΝΤ.
Η κυβέρνηση παρακολουθεί χωρίς δύναμη και χωρίς ανάσα.
Δυστυχώς όμως το απολύτως ταπεινωτικό για την χώρα μνημόνιο του ΔΝΤ, δεν προσφέρει δίχτυ προστασίας στους μη έχοντες, δεν περικόπτει τις δαπάνες αναλογικά αλλά οριζόντια μα προπαντός δεν δημιουργεί ανάπτυξη.
Για αυτό ο Αντώνης Σαμαράς επιμένει ότι δεν ήταν η μόνη εναλλακτική λύση, έχει σοβαρές επιφυλάξεις για την ορθότητα και αποτελεσματικότητα πολλών κυβερνητικών μέτρων και για την περιοριστική εισοδηματική πολιτική, που επιβαρύνουν τα μικρομεσαία εισοδήματα, αλλά και ότι υπάρχει λύση με άλλο μείγμα πολιτικής.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση.
Η χώρα είναι αλήθεια πως είχε δομικές αδυναμίες.
Πως δεν έγιναν τα βήματα που έπρεπε να γίνουν τα προηγούμενα χρόνια.
Αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι διπλά και τριπλά ένοχο και είτε το θέλει είτε όχι δεν μπορεί να ρίξει όλο το φταίξιμο στα 5,5 χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ.
Αυτό που σήμερα χρειάζεται η χώρα είναι να λυθούν τα χέρια της από το μνημόνιο το συντομότερο δυνατό.
Αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να μην μας βυθίσει στο γνωστό «σπιράλ θανάτου» που λένε οι οικονομολόγοι.
Προέχει το αναπτυξιακό δόγμα και οι πολιτικές, για να γίνει γρήγορα το μνημόνιο «παρελθόν».
Ίσως όμως όλα αυτά που ζούμε τους τελευταίους μήνες σε αυτή την χώρα να είναι ένα λάθος, ένας εφιάλτης.
Ο κόσμος έχει ήδη κουραστεί και είναι ηθικά απαράδεκτο η κυβέρνηση να ποντάρει σε αυτό και γι αυτό δεν εμπνέει αισιοδοξία.

Το γεγονός ότι σήμερα, επειδή κάποιοι προτιμούν και παράκαμψη δημοκρατικών διαδικασιών, και ασφαλιστικών δικλείδων του Συντάγματος μας πιέζουν, δεν πρέπει να αποδεχθούμε το «αποφασίζουμε και διατάσσουμε...».
Η δική μας θεμελιώδης υποχρέωση είναι, να διαφυλάξουμε το Πολίτευμα και να υπερασπίσουμε τα συμφέροντα της χώρας και των Ελλήνων πολιτών.
Να διαφυλάξουμε την κοινωνική συνοχή και να δουλέψουμε με στόχο την διαμόρφωση ενός πλαισίου ανάπτυξης σε όλους τους τομείς.

Σε αυτά τα προτάγματα υπακούουν οι προτάσεις μας για έξοδο από το μνημόνιο που θα ανακοινώσει την Τετάρτη, ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς.
Υπάρχει δρόμος για να αποφευχθεί η περαιτέρω ύφεση της οικονομίας η οποία οδηγεί σε φαύλο κύκλο εξαιτίας της μείωσης του ΑΕΠ.
Να τονωθεί η οικονομική δραστηριότητα με ιδιαίτερη έμφαση στην απασχόληση και υπεράσπιση των θέσεων εργασίας.
Χρειαζόμαστε μία νέα οικονομική πολιτική που θα μας βγάζει το γρηγορότερο δυνατό από τις επιπτώσεις της ύφεσης που το εν λόγω μνημόνιο μας έχει επιβάλλει.

Επίσης πρέπει να ενισχυθεί η βεβαιότητα παραμονής της χώρας στο ευρώ, ενώ τέλος χρειάζονται και τα μηνύματα που ενθαρρύνουν τις προσδοκίες και αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη.
Η υπομονή έχει όρους και όρια.
Όσο μάλιστα οι πολλοί θα υποχρεούνται να προσαρμόζονται σε νέο τρόπο ζωής, με λιγότερα και μικρότερα, τόσο θα μεγαλώνουν οι απαιτήσεις τους από όσους επιβάλλουν τις «θυσίες» και θα απαιτούν την συνέπεια λόγων και πράξεων.

Ο δοκιμαζόμενος Ελληνικός λαός θα αντιδράσει προσηκόντως και τότε θα πληροφορηθούμε αν και ποιοι ωφελήθηκαν, από τις μετεκλογικές τοκογλυφικές αυξήσεις των επιτοκίων.

Ίσως τότε δοθούν οι απαντήσεις που δεν πήραμε για τις περίεργες και αντικοινοβουλευτικές -εν λευκώ- εξουσιοδοτήσεις που με το άρθρο 93, προσπαθεί να υφαρπάξει το Οικονομικό επιτελείο και ίσως τότε μάθουμε το που οφείλεται αυτός ο «ξαφνικός και παράταιρος έρωτας» μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης με το ΔΝΤ.

Σας ευχαριστώ