Ομιλίες

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Τη μέρα που έγινε ο ανασχηματισμός, άκουσα σε κάποιον ραδιοφωνικό σταθμό έναν πολίτη να λέει: «Ερχόμενος σήμερα το μεσημέρι στο σπίτι από την δουλειά και προτού καθίσω με τη γυναίκα και τα παιδιά μου στο τραπέζι για να φάμε, ζήτησα από όλους να κάτσουμε σε άλλες καρέκλες από αυτές που καθόμαστε συνήθως. Το κάναμε, αλλά... οι φακές δεν έγιναν κοκκινιστό!».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ο λαός μας τα λέει όλα! Και τα ξέρει όλα... Και ας νομίζουν κάποιοι, σε κυβερνητικά γραφεία, πως μπορούν ακόμα να κρύβονται...Η δική μας κριτική σε αυτή την αίθουσα, «δεν πιάνει μία» μπροστά στην κριτική που η ίδια η κοινωνία κάνει, με πιο σκληρό τρόπο. Αν υπήρχε η δυνατότητα, να μιλούσε σε αυτό το βήμα, στην θέση μου ένας συνταξιούχος, ένας άνεργος, ένας φοιτητής, ένας οικογενειάρχης του μεροκάματου, θα έλεγε σε όλους μας το τι τραβάει τον τελευταίο 1,5 χρόνο αυτός και η οικογένεια του. Θα έλεγε ότι είναι εξοργισμένος, με την πολιτική της κυβέρνησης, της προηγούμενης ή της νέας, δεν έχει σημασία...Κυβέρνηση μνημονίου η μία, κυβέρνηση μνημονίου και η άλλη...Δέσμιες των ίδιων επιλογών και οι δύο!
Και ας καμώνονται όσοι φρεσκο-κάθισαν σε υπουργικά γραφεία ότι είναι «άλλοι» και θα κάνουν «άλλα». Μπορούν να ξεφύγουν από τον δρόμο του μνημονίου που το ίδιο, το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, επέλεξε και χάραξε από την αρχή της θητείας του; Όχι. Δεν μπορούν...
Αυτό λένε οι Έλληνες που κατεβαίνουν στην πλατεία. Το λένε παντού. Στην δουλειά, στο καφενείο όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Η συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης που βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Όπως για παράδειγμα είναι η πρώτη φορά που μια Κυβέρνηση δεν αμφισβητείται μόνο από την Αντιπολίτευση αλλά από το ίδιο το κόμμα, την ίδια την Κυβέρνηση, τον ίδιο τον αρχηγό της. Δια της συναίνεσης και οιονεί παραίτησης του ο Πρωθυπουργός ομολόγησε την αποτυχία και αδυναμία της διακυβέρνησής του.
Στη συνέχεια έκανε ένα μεγάλο ανασχηματισμό άλλη μια απόδειξη δηλ. της αποτυχία της, γιατί καμία Κυβέρνηση που πάει καλά δεν ανασχηματίζεται, εκτός και εάν συνέβη κάτι για την αποτροπή της συνωμοσίας τύπου 65. Αλήθεια τι έγιναν άραγε οι Συνωμότες; Δεν πρέπει να γνωρίζει ο λαός τι έγιναν οι σφετεριστές της Δημοκρατίας; Δεν πρέπει το κυβερνών κόμμα να δώσει εξηγήσεις; Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι συνωμότες έγιναν υπουργοί και η συνωμοσία ξεχάστηκε. Είναι άραγε έτσι;
Πέρα όμως και πάνω από την συνωμοσιολογία, τους μύθους της συναίνεσης υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα της χώρας που έχει δημιουργήσει η εικοσάμηνη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μια διακυβέρνηση που εκτός από την προφανή αποτυχία, επιστρατεύει διλλήματα εκβιαστικά και ανυπόστατες καταγγελίες για την αντιπολίτευση, προκειμένου να δημιουργήσει άλλοθι. Έτσι ακούσαμε ότι για τα οικονομικά αδιέξοδα της χώρας φταίει η Αντιπολίτευση που δεν δίνει τάχα τη συναίνεσή της.
Για την αποτυχία εφαρμογής του Προϋπολογισμού φταίει η Νέα Δημοκρατία.
Για την διόγκωση αντί για τη μείωση του ελλείμματος φταίει ο Σαμαράς. Για το ότι δεν έχει προχωρήσει καμία διαρθρωτική Αλλαγή φταίνε άλλοι και όχι η Κυβέρνηση του μνημονίου.
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι
Όλα τα παραπάνω μόνο σοβαρή αντιμετώπιση δεν αποδεικνύουν. Η Κυβέρνηση δεν πέτυχε κανένα μα κανένα στόχο απ΄ αυτούς που η ίδια έθεσε. Τα έσοδα αντί να αυξάνονται μειώνονται. Τα έξοδα αντί να μειώνονται αυξάνονται. Οι Διαρθρωτικές αλλαγές εξαγγέλλονται και ξανά εξαγγέλλονται χωρίς όμως να πραγματοποιούνται.
Οι Αποκρατικοποιήσεις είναι ακόμα στα χαρτιά. Η αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας δεν έχει φέρει ακόμη ούτε ένα ευρώ στα Ταμεία του Κράτους. Μετά από 10 φορολογικά Νομοσχέδια, ακούσαμε ότι πρέπει να ξαναγίνει φορολογική μεταρρύθμιση. Οι ελπίδες μας για Επενδύσεις, ολοένα και απομακρύνονται.
Ειδικότερα στον Τομέα της Εργασίας και της Κοινωνικής Ασφάλισης που από τη μεριά της Νέας Δημοκρατίας έχω την ευθύνη και την τιμή να παρακολουθώ, η κατάσταση είναι εξίσου δραματική.
Οι αντιφατικές, αλλά και κυρίως αναποτελεσματικές πολιτικές των δυο Υπουργών που ήδη έχουν περάσει και φύγει από το Υπουργείο Εργασίας έχουν αφήσει έντονα τα σημάδια της Αποτυχίας. Η ανεργία διογκώνεται και καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
16,2% τον Μάρτιο του 2011.
19,5% η Ανεργία των Γυναικών,
42,5% η Ανεργία των Νέων.
Πάνω από 820.000 οι άνεργοι συμπολίτες μας. Η Αγορά Εργασίας λειτουργεί χωρίς σταθερές, χωρίς σημεία ισορροπίας. Η Κυβέρνηση με τις ρυθμίσεις της αποδιοργάνωσε το Σύστημα Συλλογικών Διαπραγματεύσεων χωρίς λειτουργικό και αποδεκτό νέο πλαίσιο. Η μαύρη εργασία συνεχίζει να υπονομεύει την ποιοτική εργασία και τα δικαιώματα των Εργαζομένων. Οι Ελεγκτικοί Μηχανισμοί αδυνατούν να φέρουν ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Οι Ευρωπαϊκοί πόροι λιμνάζουν στο Υπουργείο Εργασίας. To 17% απορροφητικότητα είναι αρνητικό ρεκόρ. Αντί να επιταχύνει την προκήρυξη των έργων, επιδίδεται σε διώξεις του προσωπικού που δεν είναι ΠΑΣΟΚ, αδυνατίζοντας την απόδοση των ειδικών υπηρεσιών και ενισχύοντας τον κομματισμό και την αναξιοκρατία.
Μέχρι προϊστάμενο με Β΄ βαθμό τοποθέτησαν στις Διαχειριστικές Αρχές, ο οποίος βέβαια είχε το προσόν ότι είναι συγγενής του Προέδρου της ΠΑΣΚΕ. Αλλά και στο Ασφαλιστικό Σύστημα η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Η βιωσιμότητα των Ταμείων δοκιμάζεται μήνα με το μήνα. Η καταφυγή σε ρευστοποίηση ομολόγων ή σε δανεισμό ολιγόμηνο είναι μια πρακτική
που εξασφαλίζει μέχρι στιγμής την απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων και των άλλων παροχών. Ως πότε όμως;
Η μεγάλη ανεργία η εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή υπονομεύουν την ρευστότητα και την επάρκεια τους. Η αξιοποίηση της περιουσίας των Ταμείων παραμένει εξαγγελία. Ο χρόνος απονομής των συντάξεων έχει εκτοξευθεί. Ας μην συζητάμε για το χρόνο καταβολής των εφ' άπαξ αποζημιώσεων. Οι Υγειονομικές Υπηρεσίες του ΙΚΑ, σε όλη την χώρα, κυριαρχούνται από έλλειμμα γιατρών και από τις ουρές των ασφαλισμένων. Κι εδώ βέβαια βρέθηκε χρόνος για εκτεταμένες καρατομήσεις Διευθυντών σε όλη την Ελλάδα.
Αλήθεια έτσι εννοεί ο κ. Παπανδρέου τη συναίνεση; Θα μπορούσα να μιλάω πολλή ώρα ακόμα για τις ελλείψεις, για τις στρεβλώσεις, για τις καθυστερήσεις, αλλά ο χρόνος πιέζει.

Θα κλείσω με δύο μόνο παρατηρήσεις:
1. Η Κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη από ψήφο εμπιστοσύνης, έχει ανάγκη από Εμπιστοσύνη και Αξιοπιστία, που τις έχει οριστικά απωλέσει.
Πρώτα στο εσωτερικό της, μετά στην Αντιπολίτευση και κυρίως στην Κοινωνία.
2. Αν επιθυμεί πραγματική συναίνεση ας πάρει τις προτάσεις μας, ας ακούσει τις δικαιωμένες παρατηρήσεις μας κι ας πορευτεί έναν άλλο δρόμο.
Αυτόν της Συναίνεσης, της Ανάπτυξης, της Διαπραγμάτευσης, της Αξιοπρέπειας, της Ελπίδας και της Προοπτικής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η εκτίμησή μου είναι πως δεν θα το κάνει και για αυτό η κατάρρευση δεν θα αργήσει. Σε λίγες μέρες έρχεται το Μεσοπρόθεσμο και μαζί του οι νέες προεξοφλημένες αποτυχίες της κυβερνητικής πολιτικής. Η ανοχή του λαού έχει τελειώσει προ πολλού και η ώρα που η μεγάλη αλλαγή αναπόφευκτα θα έρθει μέσα από τις κάλπες είναι κοντά. Η ψήφος εμπιστοσύνης σε αυτή τη κυβέρνηση λοιπόν, είναι απλή παράταση σε μια πολιτική που έχει ήδη καταδικαστεί.
Για εμάς στη Νέα Δημοκρατία δε, αποτελεί ψήφο ενοχής σε μια πολιτική που εξοντώνει τους Έλληνες για να ζήσει...το υπόλειμμα της Ελλάδας, που έχει κατά νου ο κ. Παπανδρέου. Και φυσικά, ψήφο ενοχής ή συνενοχής, η Νέα Δημοκρατία δεν έδωσε ποτέ και ούτε πρόκειται να δώσει. Εμπιστεύεται μόνο τον λαό. Ψήφο εμπιστοσύνης λοιπόν, στις λαϊκές δυνάμεις και μόνον σε αυτές!
Σας ευχαριστώ.